@Cactus92 Ik vind het fijn dat ik even mocht spauwen hier, dankjewel. Nu terug naar de positieve gedachtes ! Morgen gaat het gewoon gebeuren! (Hoop ik...)
@Killy88 Oh, dat is inderdaad echt onuitstaanbaar! Je leeft er zo naartoe en dan word je maar aan het lijntje gehouden... Het werkt inderdaad best raar. Wij hadden vorig jaar op 3 januari startgesprek. We kregen toen ook te horen dat we mogelijk een maand moesten wachten om te kunnen starten. Maar toevallig was onze donor net een dag eerder ongesteld geworden en verwachtte ik ook ieder moment mijn menstruatie. Ze hebben toen meteen overlegd en konden meteen beginnen. Bij de tweede poging was er al meteen een wachttijd van drie weken voor een startgesprek. Ik heb toen met mijn donor afgesproken om alvast allebei de pil te gaan slikken, zodat we in principe op elk moment tegelijk konden starten. Daar keken ze een beetje gek van op, maar ze dachten wel met ons mee en kregen toen meteen een plek die de dag ervoor niet was opgevuld (terwijl menstruatie natuurlijk nog moest beginnen na het stoppen van de pil). Kennelijk hebben ze iedere dag een x aantal plekken (wat ik niet helemaal begrijp want de punctie valt dan toch nooit bij iedereen op dezelfde dag, dus ze zullen toch enigszins flexibel moeten zijn?). Voor een cryo kan ik overigens wel altijd meteen terecht, daar hoef je dan niet meer voor te wachten. Mochten jullie morgen ook niet terecht kunnen, dan zou ik wel even vragen of je bij de volgende cyclus dan gegarandeerd wél een plek kan krijgen. Anders blijf je natuurlijk aan de gang... Als dat niet zo is, is het misschien een idee om voor te stellen om allebei aan de pil te gaan zodat zij het moment kunnen bepalen? Overigens denk ik ook niet dat ze naar leeftijd kijken hoor. Waarschijnlijk gewoon wie het eerst komt het eerst maalt, en mensen die al eerder een beurt moesten overslaan zullen ook voorrang krijgen denk ik. Ik denk wel dat ze ons bij de tweede poging een beetje geholpen hebben omdat ze het zo zielig vonden van de miskraam. Wat dat betreft heb ik inmiddels wel meer dan genoeg krediet opgebouwd ...
Ja dat is wel een beetje het gevoel dat overheerst: Als we nu niet aan de beurt zijn (en afgelopen december ook moesten overslaan), wanneer dan wel? Maar morgen bellen ze terug dus laat ik eerst dat afwachten, voor ik verder oordeel ze zeiden ook dat ik morgenvroeg Mn pil maar niet moest nemen, dus ik heb nog hoop dat we er tussen komen! Dat van allebei aan de pil vind ik een goede tip, dankje! Kan dat altijd nog voorstellen.
@Killy88 : hè bah dat is niet wat je wilt horen als je eindelijk klaar bent om te starten. Ik hoop mee dat jullie morgen alsnog groen licht krijgen! En dit is zeker de plek waar je je frustraties kwijt kunt in dit traject! @Equivoque : goed dat je het nog even gevraagd hebt in het ziekenhuis! Het is goed zo. En je hebt inderdaad bewezen zwanger te kunnen worden, het wordt nu tijd om dat blijvend te worden! Wat betreft aankondigingen, deze week alweer 2 aankondigingen gehad, één van een collega die het op een rustig moment aan mij vertelde (rekening houdend met dat het toch moeilijk is) en de ander vandaag in een grote groep (die vind ik moeilijker... zeker omdat mensen daarna direct gaan vragen hoe dat voor mij is. Lief bedoeld, maar het is gewoon moeilijk). Ik weet niet of het ooit makkelijker wordt, ook niet nu we uitbehandeld zijn. Maar misschien heeft ook dat tijd nodig...
Dag bijzondere meiden, Ik lees al even stiekem mee, voelt best gek om op te biechten! Enkele maanden geleden de diagnose POF gekregen en helaas al zo ver dat een eigen eitje er niet meer is. Verdieping in eiceldonatie it is! Jullie zijn een mega inspiratie maar zeer zeker ook motivatie bron! Hoe fijn als je dit te horen krijgt, je gaat googelen en je vindt jullie. Dan voel je je iets minder ‘Rémy alleen op de wereld’ en dat is fijn! Nu dan ook de stoute schoenen aangetrokken en een account aangemaakt, hope you don’t mind! Eigenlijk is mijn eerste vraag; hoe zijn jullie aan een donatrice gekomen? Voor ons is een bekend iemand uitgesloten (willen wij niet). Las al iets over ‘gewoon een oproep plaatsen’... Ben benieuwd... Bedankt voor het delen van jullie ervaringen en op een heel mooi nieuw jaar voor ons allemaal!
Hoi @Nienke91 Welkom hier, ook al is de reden niet hetgeen waar je op gehoopt had. Er zit hier een schat aan ervaring, dus je zal vast veel informatie opdoen door de vrouwen hier. Mijn route is weer net iets anders en om andere redenen, dus ik laat het aan de meiden die er meer verstand van hebben. Klets gezellig mee. Ik ben hier nog niet zo lang maar wordt erg goed gesteund, wegwijs gemaakt en voorzien van tips
@Nienke91 welkom! De meesten van ons zitten inmiddels alweer aan het eind van het traject, dus het is goed om ook weer wat nieuwe aanwas te hebben. Als je het niet al gedaan hebt, zou je de eerste pagina's nog eens terug kunnen lezen. Daar is ook veel geschreven over de oriëntatie op de mogelijkheden. In mijn geval meldde zich vrij snel spontaan een bekende als donor. Wij zagen dat in eerste instantie eigenlijk ook niet zo zitten, dus ik begrijp goed dat je zegt dat jullie dat niet willen. We zijn toen eerst bij Nij Geertgen gaan praten over de mogelijkheden van de eicelbank. Dat bleek toch wel wat tegen te vallen. De wachttijd was nog wel te overzien (1,5 jaar) maar je hebt in principe recht op slechts minimaal 4 eicellen. Dat worden niet allemaal embryo's, dus je hebt een lange wachttijd en hoge kosten voor één kans. Gematcht wordt er alleen op globale kenmerken als huidskleur. Dat alles heeft ons toen doen besluiten om toch met een bekende donor verder te gaan. Bijkomend voordeel vonden wij ook dat het kind opgroeit met de donor in zijn/haar leven en dus nooit zal blijven zitten met onbeantwoorde vragen over zijn of haar afkomst. Daarom wilden wij ook geen anonieme donatie in het buitenland; ik begrijp wel dat mensen daarvoor kiezen maar ik vind dit persoonlijk niet in het belang van het kind. Al met al geen ervaring met een oproep dus, maar misschien heb je toch nog iets aam mijn verhaal... Heel veel succes!
@Nienke91 welkom! Zelf heb ik ook die diagnose gekregen 2,5 tot 3 jaar geleden. Adoptie of Eiceldonatie waren onze opties. Wij zijn voor eiceldonatie gegaan. Wij wilde geen “bekende” donor dus zijn ons gaan verdiepen in anonieme donatie. Onze arts in het Erasmus MC stelde IVF Spain voor. In Mei 2018 contact mee gezocht en pas in september de afspraak gemaakt zodat alles even kon bezinken. Nu heb ik in december een TP gehad en inmiddels 5 weken zwanger. Er is geen wachtlijst maar er hangt wel een prijskaartje aan. Mijn eigen gyn heeft gewerkt bij IVF Spain dus ik kan op alle medewerking rekenen en hij begeleid me vanaf nu ook verder. Mocht je vragen hebben, je mag me altijd een prive berichtje sturen of stel gerust hier op het forum. @Killy88 Ik hoop dat jullie heel snel groen licht krijgen, al dat wachten zorgt alleen maar voor stress en dat is het laatste wat je nodig hebt met deze behandeling
Allereerst, (een voorzichtige) van harte proficiat met je zwangerschap! Dankjewel. Ik acht de kans zeer klein, aangezien ze half december nog moeten inhalen (het lab ging dicht). Maar goed, dan hopelijk goede / duidelijke afspraken maken voor de volgende cyclus. Ik laat het horen als ze gebeld hebben
Ben zojuist gebeld! We hebben het laatste plekje vanmiddag toegekend gekregen! Godzijdank zit de kliniek 5 min van ons huis haha
Oh wow, wat is er hier een hoop gebeurd sinds de laatste keer dat ik heb mee gelezen! (ik kreeg geen meldingen meer en dacht dat het hier uitgestorven was, laatste bericht dat ik had gelezen was over het starten van een ander draadje voor uitbehandeld en dan ...) @Cactus92 wow wow wow!! met kippenvel en tranen van emotie heb ik je afgelopen weken in een ruk gelezen... super geweldig nieuws, gefeliciteerd!!! Ik duim voor je dat alles goed blijft gaan!
@Nienke91 welkom!! Fijn dat je mee gaat schrijven. De rede sucks... Want wat toch gemeen, deze diagnose! Mijn verhaal is weer anders dan die van de anderen, ik ben namelijk alleenstaand. Wat je op een gegeven moment voor de keuze zet, wachten op mr right of alleen het avontuur aangaan. Dat laatste deed ik, vol goede moed. Maar snel kreeg ik in mijn eerste ziekenhuis de diagnose IOF. Imminent ovarian failure. Ik had/heb nog een eigen cyclus, maar een amh niet meer meetbaar in het bloed. Aan eicelkwaliteit wordt dan meteen getwijfeld. Ze wilden me niet helpen. Toen toch een kliniek gevonden die iui wilde proberen, gelukkig. Snel zwanger, maar miskraam. Nog aantal pogingen en toen viel het doek voor me. Ivf was geen optie. Via een een wederzijdse vriendin ben ik benaderd door mensen die mij hun overgebleven embryo's aanboden, hun gezin was compleet. Daar ben ik zwanger van geraakt, alleen eindigde dit wederom in een miskraam. Ik was door die pogingen heen (3). Toen is er in mijn eigen omgeving een stel opgestaan die mij ook hun overgebleven embryo's hebben gedoneerd (2). Dit heeft helaas niks opgeleverd. Via mijn kliniek MCK Leiderdorp heb ik 2 kansen gekregen uit hun embryobank en van de allerlaatste poging ben ik nu zwanger. 8w1d. Dus heel pril en heel spannend. Jij hebt hier niet veel aan, aangezien jij samen met een partner bent. Maar misschien toch even leuk om vluchtig mijn verhaal te lezen. Kort omschreven maar 3 jaar aan emoties. Ik ben zelf op fb lid van besloten groepen voor mensen die eiceldonatie nodig hebben, ik zou me daar sowieso aanmelden als ik jou was. Er worden daar soms oproepjes gedaan, mensen bieden zich aan.. Zeker even de moeite waard om uit te zoeken. Mocht anonimiteit geen probleem voor jullie zijn, dan is Spanje een optie. Maar er zijn meer landen waar het kan. Finland is ook een optie, daar is het niet anoniem. Ik wens je veel succes met uitpluizen en schrijf met ons mee of stel je vragen.
@Killy88 Jeeejjjj top! Succes!!! @peque Dankjewel, lief! Ja die meldingen is een probleem... Je moet gewoon af en toe checken, want het werkt gewoon niet goed. Ik kan mijn eigen geluk zelf nog niet geloven en ben nog erg bang. Niet zo gek natuurlijk.. Eerst vrijdag maar weer kijken.. Maar het vertrouwen groeit bij elke misselijke vlaag.. Gaat het bij jou allemaal goed?
@peque Dankjewel, lief! Ja die meldingen is een probleem... Je moet gewoon af en toe checken, want het werkt gewoon niet goed. Ik kan mijn eigen geluk zelf nog niet geloven en ben nog erg bang. Niet zo gek natuurlijk.. Eerst vrijdag maar weer kijken.. Maar het vertrouwen groeit bij elke misselijke vlaag.. Gaat het bij jou allemaal goed?[/QUOTE] @Cactus92 ga ik zeker doen, meer checken hier! Een kloppend hartje, ik weet nog hoe blij ik daar mee was (en nog ben!) 17 weken geleden. Voor mij was dat de allereerste keer (eerdere zwangerschappen had ik het nooit zo ver gebracht...) dat ik een kloppend hartje zag en stom misschien, voor mij was het toen meteen goed. (Ookal was ik de echo bloedend in gegaan) Die angst, tja... ik probeerde het heel erg te relativeren voor mezelf. vertrouwen hebben in dat kloppende hartje, dat betekende dat er ineens zoveel minder kans op een miskraam was. Maar ja die twijfel blijft natuurlijk, zeker als er altijd al zoveel fout is gegaan in het verleden. Ik wens je dan ook een hele goede zwangerschap toen Hier alles goed, bijna 24 weken nu, alle controles gaan goed, vind er alleen geen zak aan, dat hele zwanger zijn niet. Het enige moment dat ik echt er van kan genieten, is als ik zijn hartje hoor of zie. (Ik heb de placenta aan de voorkant liggen en tot nog toe heel weinig beweging gevoeld). Iedereen roept maar dat ik moet genieten, maar genieten doe ik wel als hij veilig in onze armen ligt Rustig bezig met alle voorbereidingen, kamertje klaarmaken, van alles en nog wat aanschaffen, zwangerschapsyoga, ... Ehm... en terwijl ik dit schrijf voel ik me weer schuldig dat het nu bij mij wel goed gaat... maar aan de andere kant is het ook zo belangrijk om te laten zien dat het inderdaad ook goed kan gaan...
Haha! Nog niet vanavond, maaaaar: morgenavond! Vrouw had in beide eierstokken 6 eitjes klaarliggen, dus 12 in totaal. Dokter gaat hoog inzetten (225 gonal-f) omdat er (indien overstimulatie) toch niet bij haar terug geplaatst gaat worden. Wat ik vergeten ben te vragen (het was ineens zoveel nieuwe info...) en jullie waarschijnlijk wel weten; Kunnen er dan nóg meer eitjes bijkomen? Of zorgt het ervoor dat er zoveel mogelijk van die 12 rijpen? Misschien een stomme vraag, maar ik weet het echt even niet! Al met al een zeer bijzondere (maar vermoeiende) dag. Ik zit helemaal vol met info, maar ben meer dan klaar (en dankbaar) om te starten! Als we goed berekenen zal de punctie op 23 jan plaatsvinden.
@Killy88 : wat een goed nieuws! Toch starten. Een mooi aantal dat klaarligt. Ik weet niet goed of er dan meer follikels bij kunnen komen of dat het alleen hopen is dat deze gaan ontwikkelen. Ik hoor wel geregeld dat er meer of minder eitjes zijn dan dat er follikels zijn. Spannende tijd gaan jullie tegemoet! Hou ons op de hoogte... @Nienke91 : jeetje, wat een heftige boodschap om te krijgen. Fijn dat je steun ervaart aan het meelezen met dit topic en natuurlijk ben je welkom om mee te kletsen, je eigen ervaringen te delen en uit onze ervaringen informatie en/of hoop te halen. Ik heb zelf een bekende donor gehad. Dit was voorafgaand geen bewuste keuze, maar we kregen een aanbod en net als Equivoque vonden wij het prettig dat voor het kind de donor bekend was en mogelijk een rol in het leven kon spelen. Helaas heeft het bij ons niet zo mogen zijn en hebben we de keuze gemaakt te stoppen met alle behandelingen (zoals je in mijn onderschrift kunt lezen, hebben we er al een heel traject op zitten en zijn wij er pas later achtergekomen wat het 'probleem' was (eerder altijd onverklaarbaar verminderd vruchtbaar, pas bij onze ICSI in Gent er achter gekomen dat de eicelkwaliteit slecht is; mijn AMH was begin 2017 1,16 en ik heb een regelmatige cyclus; wel moeilijker te stimuleren in NL). De meeste opties als je geen bekende donor wil, zijn volgens mij al genoemd: in Nederland op de wachtlijst voor de eicelbank (lange wachttijd), in het buitenland via een ziekenhuis of kliniek eicellen krijgen (veelal anoniem) of een oproepje plaatsen (bijvoorbeeld op de website van Freya). Heel veel succes in dit traject toegewenst! @peque : fijn dat alles nog steeds goed gaat!
@Cactus92 ga ik zeker doen, meer checken hier! Een kloppend hartje, ik weet nog hoe blij ik daar mee was (en nog ben!) 17 weken geleden. Voor mij was dat de allereerste keer (eerdere zwangerschappen had ik het nooit zo ver gebracht...) dat ik een kloppend hartje zag en stom misschien, voor mij was het toen meteen goed. (Ookal was ik de echo bloedend in gegaan) Die angst, tja... ik probeerde het heel erg te relativeren voor mezelf. vertrouwen hebben in dat kloppende hartje, dat betekende dat er ineens zoveel minder kans op een miskraam was. Maar ja die twijfel blijft natuurlijk, zeker als er altijd al zoveel fout is gegaan in het verleden. Ik wens je dan ook een hele goede zwangerschap toen Hier alles goed, bijna 24 weken nu, alle controles gaan goed, vind er alleen geen zak aan, dat hele zwanger zijn niet. Het enige moment dat ik echt er van kan genieten, is als ik zijn hartje hoor of zie. (Ik heb de placenta aan de voorkant liggen en tot nog toe heel weinig beweging gevoeld). Iedereen roept maar dat ik moet genieten, maar genieten doe ik wel als hij veilig in onze armen ligt Rustig bezig met alle voorbereidingen, kamertje klaarmaken, van alles en nog wat aanschaffen, zwangerschapsyoga, ... Ehm... en terwijl ik dit schrijf voel ik me weer schuldig dat het nu bij mij wel goed gaat... maar aan de andere kant is het ook zo belangrijk om te laten zien dat het inderdaad ook goed kan gaan...[/QUOTE] Klinkt goed allemaal!! Ik ben wel 2 keer tot 11 weken (missed abortion, wist ik met ruim 7 weken) zwanger geweest, maar heb net als jij nooit eerder een kloppend hartje gezien. Maar toch heb ik moeite erin te geloven, ik weet zoveel, heb ook al zoveel leed van anderen gelezen.. Ik probeer dat mn art of internet ook te ontfutselen, of de miskraamkans nu stukken minder is. Dit is een heel goed teken, zegt mijn arts, maar de eerste 12 weken zijn gewoon spannend, kan altijd mis. En tja, zij kan mij natuurlijk ook geen garanties geven, dat snap ik ook wel. Dus zo'n rotsvast vertrouwen als jij heb ik nog niet. Jammer dat je niet zo intens geniet zoals iedereen dat je toewenst en je van te voren waarschijnlijk bedacht had. Maar geniet straks maar dubbel en dwars, als hij er eenmaal is! De leuke dingen zijn het kamertje en alle voorbereidingen, lijkt mij. Dat is vast wel heel bijzonder. Ik bijt nog even door en heb hopelijk na vrijdag ook een gesterkter gevoel dat het goed zit!