Jeetje meid wat heftig!!! Na zo’n heftig verleden (zoals ik lees in je handtekening) zit je hier natuurlijk hélemaal niet op te wachten! Ook ik heb een naar verleden mbt zwanger worden en is er al zóveel aan mijn lichaam gezeten.. (godzijdank geen miskramen) Ook ik ben bang dat de kraamtijd door de bv niet leuk wordt. Ik besef me heel goed dat het echt niet vanzelf gaat maar wat jij omschrijft hoop ik te kunnen vermijden. Soms denk ik weleens ik ga gewoon gelijk de fles geven maar anderzijds wil ik het ook wel een kans geven met de bv. Had je toen na een paar dagen niet al zoiets van ik kap ermee? En zitten ze echt zoveel aan je borsten dan om te helpen? Zeer vervelend lijkt me dat.. Dank voor het delen van je ervaring!
Geen mensen meer naar het ziekenhuis voordat ik zelf even heb kunnen genieten van ons kindje! Bij mijn zoontje had ik een totaal ruptuur, moest onder narcose gehecht worden. Had mijn zoontje eventjes vast gehad en toen naar ok. Toen ik van de uitslaapkamer kwam, zat onze kamer al vol met familie, ze hadden allemaal al mijn kind gezien, vastgehouden en weet ik veel, zonder dat ik dat zelf had! Op dat moment ging zoveel voorbij mij, nu kan ik me daar echt druk om maken hihi. Qua kraamweek zou ik het niet anders willen
Dit had ik dus al met mijn man besproken van tevoren. Dat dit absoluut NIET zou gebeuren. Hij mocht pas gaan bellen toen ik er ook weer was.
Als alles loopt en goed gaat dan zal het denk ik best meevallen. Maar als ze zien dat je problemen hebt met aanhappen pppfff dan krijg je echt iedereen die even komt helpen. En niet zachtjes ook. Elke keer een ander in het ziekenhuis want elke dienst een ander. Allemaal hebben ze weer een ander advies. Probeer die houding, leg hier een opgerolde handdoek, draai je eens zo, of ze pakken gewoon je borst en je kind en rammen die tegen elkaar aan. En ik wilde eigenlijk allemaal maar gewoon even zelf proberen. Flikker op haha ja dat gebeurt me echt niet meer.
Ja dat had ik tegen mijn ex ook gezegd. Maar doordat ik ineens ingeleid werd, wisten sommige het wel. Zaten al in het ziekenhuis te wachten voor die kleine er was
Ik heb er spijt van dat ik de eerste nacht in het ziekenhuis gebleven ben. Ik wilde ontzettend graag naar huis maar de dokter zag dat liever niet omdat mijn hartslag te hoog was. Ik voelde dat dat gewoon kwam door alle adrenaline van de bevalling maar toch liet ik me overhalen. Die nacht voelde ik me zo vreselijk eenzaam, zelfs de vp hielpen me niet even met pyama aantrekken of gewoon een praatje maken. Volgende keer luister ik naar mijn eigen gevoel, want die bleek volgens de cardiologie vp gewoon goed te zijn. Ook zou ik de volgende keer gelijk een andere kraamverzorgende vragen als ik niet tevreden ben. Nu heb ik de hele week met een vrouw gezeten die totaal niet geïnteresseerd was (steeds op tel) en mijn wensen niet respecteerde.
Ik zou direct flesvoeding gaan geven, het kwam zonder problemen op gang maar wat vind ik borstvoeding geven verschrikkelijk... ik wordt er gewoon echt depressief van.
Ik hoop deze keer dat mensen sneller de hint snappen dat we weer even lekker in onze gezinsbubbel willen. En dat we allebei ook beter die grenzen durven aangeven. Vorige keer in de eerste week na de geboorte al een gezin op kraambezoek gehad die na 2,5 uur niet leken te snappen dat het genoeg was. Die laat ik nu sowieso pas later langs komen maar toch....
Ik ga in een ziekenhuis bevallen waar de vader ten alle tijden mag blijven slapen. Hoop dat ik dit niet hoef mee te maken.
Wij bellen waarschijnlijk naar onze naaste families als de kleine bijna komt. Ze mogen dan in het ziekenhuis wachten en kan mijn vriend ze persoonlijk vertellen dat onze dochter is geboren. Zelf vind ik dat specialer dan via een telefoontje. Als alles goed gaat mogen ze na een uurtje eventjes spieken en dan weer weg. Bij mijn twee neefjes ook even gewacht in het ziekenhuis en vergeet het moment dat mijn zwagers aan kwamen lopen nooit meer
Hier inmiddels 3 kindjes en bij de laatste alles toegepast hoe is het wilde.. 1. Weinig bezoek ontvangen, heerlijk! 2. Geen borstvoeding meer 3. Ook geen kolf 4. Veel en lang op bed blijven en goed uit rusten 5. Bevalling gefilmd!
Mijn moeder mocht ook blijven slapen maar mijn bevalling duurde veel langer dan gepland en op het laatste moment moest zij toch naar huis om een en ander in orde te maken voor de komst van de baby.
Hier net als bij de nu nog jongste en nog iets beter. Eerst ons gezin in alle rust genieten (het is voor de andere 4 kinderen al heel wat). Geen mensen meer onaangekondigd langs en niet van hand tot hand en helemaal niet in de eerste week. Wil lekker relaxt opstarten in de nieuwe situatie. Na 4 kinderen durf ik zeker wel te zeggen wat ik wel en niet wil. En wat de bevalling betreft (als het even kan), ik vond het vreselijk irritant dat er continu druk gedoe om mij heen was en er gevoeld en geluisterd moest worden. Deze keer dus niet. Gewoon rust en ik voel vanzelf wel wanneer beeb er echt uit wil en kan.
Ik ben gewoon geen borstvoedings tiep. Het vloog me vreselijk aan dat de baby zo enorm afhankelijk was van mij alleen, dat ik zelfs moest plannen wanneer ik een boodschapje wilde doen. Na een loodzware zwangerschap wilde ik mijn lichaam weer terug, en zeker na keizersnedes en heftig herstel daarvan. Ik vond het juist heerlijk dat een ander af en toe de fles kon geven. Dus ik ben vast een rare maar het is gewoon niks voor mij
Na mijn eerste nogal heftige bevalling die veel medischer verliep dan achteraf nodig, wilde ik streven na een zo natuurlijk mogelijke bevalling van onze tweede. Dat is gelukt! Alleen het laatste stukje moet ik nog steeds verwerken. Ik voelde me de hele bevalling ontzettend krachtig en vol moed (oa hypnobirthing technieken), maar toch belande ik op het bevalbed de laatste 15 minuten op mijn rug. Al mijn kracht verdween en paniek en angst kwamen ervoor terug. Ik verloor het vertrouwen in mijn lijf. De kraamhulp zei nog: blijf maar liggen, straks gaat het te snel als je teveel vertikaal wilt. Het lukte me niet om brutaal genoeg te zijn om in een andere houding te gaan hurken/zitten/staan. Daar heb ik spijt van. Want het ging verre van snel vanaf dat punt. Het leek zelfs te stagneren en de knip werd bijna gezet. Achteraf zegt mijn vk dat ze (ondanks jarenlange ervaring) veel geleerd heeft van deze bevalling en dat ze verdere scholing in alternatieve baarhoudingen en het nut ervan voor haar praktijk wilde. Dus een 3e bevalling zou ik proberen om in het laatste stukje meer vast te houden aan mijn gevoel. En dit van tevoren bespreken. Maar onze kinderwens is klaar. Dat is dan weer jammer