Vorige keer ben ik bij het 'staan van het hoofdje' compleet in paniek geraakt. Ik wist echt niet wat me overkwam en probeerde per direct krijsend uit de beugels te klimmen. Ze hebben me met een paar man moeten tegenhouden. Deze keer wil ik uiteraard proberen om mijn rust op dat moment (enigszins) te kunnen bewaren. Nu weet ik dat ik dan nog maar 1 perswee weg ben van mijn kindje. Dat zal hopelijk schelen. Maar alle tips zijn welkom.
Pfoe lastig. Want paniek overkomt je. Bij mijn eerste raakte ik ook in paniek tijdens de gewone weeen. Wat ik bij de tweede anders deed was me helemaal afsluiten voor alles om me heen en me volledig concentreren op mijn ademhaling. Dus als de wee kwam sloot ik mijn ogen en telde bij inademen tot 4 en uitademen tot 4. Dat hielp heel erg. En als het hoofdje stond ook ogen sluiten en alleen maar in mijn hoofd tot 4 tellen bij in en uit ademen. Iedereen moest ook stil zijn. Succes in ieder geval! De eerste bevalling vond ik het zwaarste, de rest was goed te doen
Dit had ik ook bij eerste. Bij de tweede op de baarkruk bevallen en toen was het al een stuk beter te doen...bij de 3e kreeg ik het beste advies ooit van de verloskundige: gewoon door de pijn heen persen. Ik hield telkens in met persen omdat het zo'n pijn deed.
Maar als je perswee stopt kun/mag je toch niet doorpersen? Ik kan me herinneren dat ze zeiden dat ik moest wachten toentertijd... maar misschien heb ik dat niet met klem goed in mijn geheugen Sowieso wordt het liggend bevallen ivm ruggenprik. Anders had ik zeker hurkend/zittend oid willen persen maar dat zit er dus helaas niet in.
Wat vervelend dat je zo in paniek was geraakt... ik heb niet echt tips helaas vrees ik, kan alleen uit ervaring zeggen dat bevallingen van elkaar kunnen verschillen. Bij mijn zoon vond ik t staan van t hoofdje zeer pijnlijk en bij mijn dochter heb ik t amper gemerkt. Misschien helpt t idee dat t deze keer mogelijk anders verloopt om een beetje te ontspannen...
Ik vond het de laatste twee bevallingen ook extreem pijnlijk. Wat bij mij hielp was heel erg goed naar de instructies van de verloskundige luisteren en me focussen op het opvolgen daarvan. En binnen no time was het moment eigenlijk ook weer voorbij. Heb geloof ik wel heel hard geroepen “ik kan dit niet!”. De verloskundige riep terug “jawel!”. Haha.
Mijn moeder heeft er 5 gekregen en ik stelde haar ook die vraag. Zij zei dat ze zich altijd gefocust heeft op de kleine, niet op de pijn. Een bevalling is voor de kleine ook geen pretje en ze wilde het zo goed mogelijk doen voor haar kind. En dat heb ik ook gedaan. Daarnaast kun je dit gewoon, het is je al een keer gelukt en nu weet je ook nog wat er aan gaat komen. Tanden op elkaar, zodra het zover is duurt het ook niet zo lang meer en dan heb je je kleintje veilig bij je op de borst.
De ruggenprik deed het hem bij mij. De eerste 2 bevallingen zonder prik in paniek geraakt tijdens de weeenstorm. Derde keer wel een ruggenprik en ik heb down under zo goed als niks gevoeld. Na de bevalling tbh ook helemaal niks aan pijn gehad daar.
Ik ben bij alle 3 in paniek geraakt. Voor mij een teken dat ik er bijna ben. Niet zo erg in paniek dat ze mijtegen moesten houden maar wel ff op mij in moesten praten. Wat bij mij hielp was goed luisteren naar de verloskundige. En de gedachte: nog even en dan zie ik hem/haar eindelijk. Moment van paniek was telkens zo voorbij. Niet te veel bij gaan nadenken, over je heen laten komen. Komt vast goed en daarna genieten van het moois wat je zelf op de wereld hebt gezet.
Het verschilt per bevalling, bij de eerste was het bij mij allemaal goed te doen (al was het een helse bevalling door weeënstormen), ik kon goed rustig blijven. Bij de 2e daarentegen, dat was een heel ander verhaal. Ik raakte behoorlijk in paniek en had ook een ruggenprik, maar die hielp maar deels. De eerste was qua weeën veeeeel heftiger, maar de 2e was qua persen juist enorm heftig en daar kwam de paniek bij mij door. Wat op zo'n moment helpt? Ik denk bij mij weinig, want je plant het niet, het overkomt je. Misschien dat het je kan helpen om te denken dat iedere bevalling anders is en misschien vind je het fijn om te bespreken met je gynaecoloog of verloskundige, wat hij of zij kan doen om je rustiger te houden op dat moment of je partner misschien?