Afgelopen zaterdagavond hebben wij afscheid genomen van onze lieve hond van 14 maanden oud. Hij was 8 weken oud toen hij bij ons kwam wonen. Het is zo'n ontzettend lieve hond, maar er is/was geen klik met 1 van onze kinderen.Wederzijds overigens. Hij heeft onze zoon eind vorig jaar gebeten, waarbij een antibiotica van een week noodzakelijk was. Voor dit incident hadden we al twijfels of hij wel bij ons moest blijven, omdat hij ook vaker in de bench werd gezet, voor zijn rust, maar ook van dat van de kinderen. Nu hebben we in de afgelopen weken de knoop doorgehakt en kwam het zware moment van afscheid afgelopen zaterdag. Maar toch... het vreet zo aan ons!! Was dit wel de juiste keus, hadden we het niet nog even moeten proberen? Wat als ons zoontje wat ouder zou zijn, hoe zou het dan gegaan zijn? Wat zouden jullie hebben gedaan in deze situatie? En zouden jullie de hond nu nog terughalen?? Mn man en ik zijn kapot van verdriet....
Laat de hond alsjeblieft waar hij nu is! Anders heeft hij alleen maar verwarring. De reden dat je verdrietig bent, is dat geen schuldgevoel? Dat jullie er niet alles aangedaan hebben? Geen cursussen etc Je schrijft dat er geen klik is tussen de kinderen en de hond, wat had je verwacht dan? Sommige relaties moeten groeien, door aandacht en tijd aan elkaar te geven.
Dan is dat zo’n gemiste kans! Arm hondje heeft geen enkele kans gehad op deze manier... Hoop dat hij een fijn huisje nu heeft...
Heel eerlijk? Ik vind het rot om te lezen dat jullie geen gedragstherapeut voor de hond geprobeerd hebben die ook jullie zelf goed advies had kunnen geven over wat wel en niet te doen. Maar goed, dat is achteraf praten. Waar is jullie hond nu? Hebben jullie een fijne andere plek gevonden, of is het een asiel geworden?
Wat verdrietig. nee ik zou de hond niet terug halen. De hond snapt daar ook niets van. Wij hebben dit ook een gehad met een doorgefokte labrador . Vreselijk zielig voor de hond! Je wel curcus en gedrag des. bij geweest. Hondje was gewoon echt dol. Nu weten we dat we nooit meer een hond kopen via mp etc maar via een erkent Fokker enzo.
Tja achteraf heb je er niks meer aan, maar: - Was het jullie eerste hond? Wat voor ras was de hond? - Wat ging eraan vooraf dat de hond je zoontje beet? - Waarom geen cursus gedaan?
Wat zielig .... voor de hond dat hij nooit een echte kans heeft gehad en voor jullie zoontje dat hij gebeten was. Kinderen moet je opvoeden, desnoods met hulp van derden als het jullie niet lukt. Maar een hond moet je net zo goed opvoeden! Ik neem aan dat jullie de kids ook niet weg doen als het niet meer lukt (zonder extra hulp).... waarom dan wel bij een hond?!
Kinderen worden over het algemeen ook niet afgemaakt ala ze gedrags problemen hebben, ik Vind het heel zielig voor zowel kind als hond maar dan kan de hond beter bij een baasje zijn doe er alle tijd en skills voor heeft het beestje onder controle te houden ze hadden de hond 14 jaar... ze zullen heus niet over een nachtje slapen zijn gegaan. Voor wat wij weten ligt het gewoon aan het karakter van de hond. In mijn ogen heeft TO de juiste keus gemaakt je kinderen gaan voor de hond, dieren blijven dieren
Tsja het maakt niet zoveel meer uit want de hond is al weg.. Mijn hond was doodongelukkig na de geboorte van onze dochter, hij vond haar veelte klein en onvoorspelbaar denk ik.. Na 1.5 jaar liep hij haar alles achterna en was hij helemaal weg van haar en andersom ook.. Soms kosten dingen tijd en moeten ze elkaar leren kennen! Ik heb er een hoop tijd en energie in gestoken ook individuele aandacht aan hem zodat hij zich niet zo gepasseerd voelde en toen is het helemaal goed gekomen! Ik zou de hond iig niet weer terughalen! Dat vind ik helemaal zielig..
Zeker niet terughalen!! Ik zie dat je zwanger bent, de hond zou dus weer geen aandacht krijgen met een baby in huis straks.