Zo weinig begrip voor een kind met autisme...

Tuurlijk maar jij bent een volwassene. Van andere volwassenen vind ik het ook onacceptabel. Maar jouw kind gilt omdat die de overgang naar het stoppen met zwemmen niet kan accepteren en daar last van heeft en kan zich dus enkel uiten dan door te gillen. Maar een ander kind heeft dus last van dat gegil en kan zich op dat moment enkel uiten door: hou je mond te roepen. Waarom zou dat kind het voor zich moeten houden terwijl jouw kind wel "mag" gillen.

 

Je doet het goed hoor!
Na de zoveelste opmerking loopt je emmer gewoon over, dat is heel normaal, en dat je dat even anoniem kwijt wil op een forum is begrijpelijk. Juist een forum is hier goed voor toch? Anoniem en niemand wordt beledigd.
Opmerkingen dat jij nu zelf oordeelt zijn dan ook gewoon ongepast imo, die mensen hebben duidelijk het doel van je bericht niet begrepen. Namelijk een moeder die er gewoon even doorheen zit door de opmerkingen van vreemden. De empathie is ver te zoeken bij sommigen.

Jij en jouw kind doen niets fout, dat je hier je frustratie uit is niet fout. Juist goed dat je het uit, want het maakt mensen alert dat zuchten en steunen en opmerkingen maken pijn doet. Het is nergens voor nodig, het helpt niet de situatie, het zegt niets nieuws.
Knuffel

 

Ach hou op zeg. Kinderen met ADD kunnen prima hun mond leren houden. Ja, ik heb zelf ADD (dus ik weet hoe het is) en ik heb gewoon geleerd mijn mond te houden.
Kinderen kun je niet altijd voorkomen om iets te zeggen, dus over het algemeen neemt men hun woorden minder hard of persoonlijk. Maar deze moeder zat er gewoon doorheen op dat moment. Let it go

 

Ja want dat is bij iedereen hetzelfde.
Een kind met autisme kun je ook prima zn mond leren houden. Maar dat moet niet nodig zijn. Natuurlijk spreek ik mijn kind aan als die zoiets zegt. Maar ik snap niet waarom er begrip moet zijn voor ASS en andersom niet. Ik probeer ts juist uit te leggen dat de reactie van het kind geen onbegrip hoeft te zijn naar haar kind maar ook een onbewuste reactie op dat harde geluid wat haar kind weer produceert.
De mijne is heel intolerant naar gegil en geschreeuw en zou heel waarschijnlijk met dr handen op dr oren staan maar misschien een keer uit wanhoop: "hou je mond roepen".

 

Heel herkenbaar. Ik heb ook een zoontje met autisme (en zelf heb ik ADD en wordt ik over 2 weken getest op autisme).
Op het moment gaat het erg goed met mijn zoontje, maar een paar weken geleden waren we in het zwembad vanwege het feestje van mijn dochter.
Dat ging super goed met hem, hij genoot ervan ondanks de drukte en het geluid dat in het zwembad al heel anders binnenkomt.
Alleen toen we weg wilden gaan, ging het mis. Op dat moment kon ik hem niet goed duidelijk maken hoe lang we nog zouden zwemmen voordat we weg gingen. Hij kan nog geen klok kijken en ik heb er niet aan gedacht om de time timer mee te nemen. Dus toen kwam alles eruit.
Ik snap heel goed dat dat voor andere mensen ook vervelend is. Gelukkig heb ik inmiddels wel geleerd om me af te sluiten voor opmerkingen van anderen. Op zo'n moment ben ik met mn zoontje bezig. Het enige wat helpt is om hem vast te houden en te wachten tot het over is.
Mijn ex is met de jongste en met de meiden van het feestje naar de kleedhokjes gegaan. Ik ga op zo'n moment niet aankleden met mn zoontje, ik wacht tot het over is en dan is er niets meer aan de hand.

Mijn zoontje kan zelf trouwens ook opmerkingen maken over een ander kind. Bij hem komt alles heftig binnen natuurlijk. Dit kun je niet voorkomen. Maar ik wijs hem er wel op dat hij ook flink tekeer kan gaan als zijn hoofd vol zit. Dan is het "o ja". En de volgende keer doet hij het gewoon weer.

En mijn dochter is inmiddels zover dat ze zegt:"die heeft zeker ook autisme". Als er een kind tekeer gaat. Ehhh, dat hoeft niet hoor schat

 

Ja, elke ADD'er kan zijn mond houden. Een kind moet dat misschien leren maar het ligt niet op dezelfde lijn als een kind met autisme. Een kind met autisme kan je niet leren om zijn mond te houden op het moment van een melt down. Een kind met ADD kan je wel leren om er op zo'n moment geen opmerking over te maken naar het kind en/of de ouders.

Ts begrijpt al dat haar opmerking over dat kind niet goed was, ze heeft zelfs haar excuses aangrboden, en ik denk dat ze als geen ander begrijpt dat je als ouders niet de volledige controle hebt over wat je kind doet en zegt.

Een beetje inlevevingsvermogen misstaat je niet hoor.

 

En jij bepaalt voor een ander wanneer die klaar moet zijn met leren?

 

?

 

Hmm ja ik begrijp ts heel goed. Vind het ook absurd dat mensen snel oordelen maar mijn zoontje kan ook absoluut niet tegen lawaai en huilende en/of schreeuwende kinderen. Kan dan helemaal in paniek raken en wil dan alleen maar weg.
Hier gaat hij nu weer onderzocht worden. Is al onderzocht geweest maar dan zonder een officiële stempel en hier kwam uit dat hij kenmerken heeft van het autisme spectrum.

Ik zou niet snel iets zeggen maar een schreeuwend kind kan ervoor zorgen dat m'n zoontje echt niet meer naar die plek wil heengaan omdat hij het gaat linken aan veel lawaai.
Er iets van zeggen zou ik niet doen maar ik kan het wel laten merken.

 

Succes met de komende tijd weer!

 

Nou ben blij dat jij dat voor elk kind kan bepalen zeg!
Wat als dat ADD kind medicijnen slikt en die toevallig net uitgewerkt zijn op het moment van omkleden met zwemmen? Dus de impulsiviteit op dat moment veel hoger is dan anders?

 

Ja. Kleuteropvoedtechnieken werken nog altijd prima bij mij...

 

Thanks. Zal moeilijk worden. Ik weet al wat de uitkomst gaat zijn voor volgend schooljaar maar we moeten de testen nog afwachten.
Hopelijk kunnen ze er snel mee beginnen zodat als de uitslag sbo zal zijn ze het hem nu ook al wat gemakkelijker kunnen maken.

 

ik denk dat er nuances in zitten. TS haar kind huilt om een bepaalde reden en een ander kind maakt een opmerking omdat hij of zij de prikkel van het hele harde huilen niet goed kan verwerken. Tja het begrip moet dus van beide kanten komen lijkt mij.

 

Ik denk dat TS juist begrip heeft voor kinderen die niet tegen hard geluid (in dit geval van haar kind) kunnen en er dan wat uitgooien. Alleen zat ze op het moment zo in haar emotie dat ze iets dacht en het later zo opschrijft. Ze vindt het niet echt een k*tkind. In onze emotie denken en zeggen we allemaal wel eens wat, er is van beide ‘kanten’ heus wel begrip als de emoties wat minder heftig zijn.

 

Pff wat een gezeik op elkaar weer zeg. Laten we het er maar op houden dat alle kinderen èn volwassenen k#tstukjes in hun karakter hebben.

Ts kon zich even afreageren hier, dat er reacties komen is logisch. Òòk reacties met eventuele verklaringen waarom er een vervelende opmerking gegeven kan worden. En dat beteken helemaal niet dat 1 van ons geen inlevingsvermogen heeft maar vooral dat er gereageerd wordt vanuit de eigen situatie/beleving er van.

 

En als we nou eens alle diagnoses weglaten? Dan houden het volgende over:
Een land vol volwassenen en kinderen die allemaal op hun manier wel eens uit hun dak gaan, overprikkeld raken, oververmoeid zijn, gestressed, ziek zijn of wat dan ook. Niemand ziet van tevoren aan de buitenkant of er sprake is autisme, add, adhd. Dan vraag ik me dus wel af hoe ik de topictitel mag interpreteren. "Weinig begrip voor een kind met autisme". Dat weten die mensen eromheen toch niet? Of vertel je dat van tevoren? Hangt er iets zichtbaars om zijn nek waarop staat dat hij autisme heeft? Het verandert de gebeurtenis niet; een kind dat overstuur raakt omdat hij het zwembad uit moet. Dat heb ik heel vaak zien gebeuren. Zelfs wel eens bij mijn eigen dochter en zij heeft nou niet bepaald autisme of iets anders. Het is wel een gevoelig kind, dat niet goed tegen harde geluiden kan.

Wat ik wil zeggen; probeer in deze situatie eens te kijken naar het kind en de gebeurtenis en niet de diagnose. Die doet er namelijk niet toe, want dat weet niemand in dat zwembad, behalve de direct betrokkenen. Net als dat jij weer niet weet waarom een ander kind op jouw kind reageert met "hou je mond" of een volwassenen die reageert in de trant van "nou, als het mijn kind was, wist ik wel". Wellicht zit er voor jezelf een "pijnpunt", waardoor je denkt dat mensen zo op jouw kind reageren omdat hij autisme heeft.

 

Ik snap het. Het is weer een hele weg die je moet afleggen en je hoopt altijd dat het je kinderen vanzelf afgaat. Maar het komt goed! Als we de oudste vergelijken met 1,5 jaar geleden, wereld van verschil.

 

Dat niet, maar je hebt bijvoorbeeld wel terug lopen bonken.. wat erg begrijpelijk is trouwens, dat is hetzelfde.