Ik las je naam en wilde toch even reageren. Volgens mij schreven wij op viva In het december 2017 topic. Wat ontzettend verdrietig om je berichtje te lezen. Zo oneerlijk dat jullie kindje zo vroeg is geboren. Ik wil je veel sterkte wensen. En hoop dat jullie ooit een levend kindje in jullie armen mogen houden.
Ik vond het heel lastig om te bepalen wanneer ik dan weer kon werken, halve dagen gaan wel redelijk. Er is geen vervanging voor mij en daardoor trekt het werk wel. Achteraf gezien misschien wel wat aan de vroege kant. Hoe ging dat bij jullie? Was er ruimte voor verlof en hoeveel tijd hadden jullie nodig?
Als jij het fijn vindt om aan het werk te zijn voor de afleiding, gewoon doen, er is geen goed / fout.
Er zit trouwens niets veroordelends van mijn kant. Alleen maar fijn als het goed gaat. Ik merk bij mezelf dat ik nog snel moe wordt.
Hoe gaat het met jullie nu? Ik blijf maar malen of ik dingen anders had kunnen doen, en of er dingen over het hoofd gezien zijn. Dat vind ik nog wel het meest frusterende, je weet het gewoon niet.
Ik heb dat malen de eerste tijd ook veel gedaan, maar op een gegeven moment tot de conclusie gekomen dat ik mezelf alleen maar gek maakte op die manier en heb geprobeerd de gedachtes te weerleggen. Ik pieker er nu eigenlijk helemaal niet meer over.
Het zal na verloop van tijd vast afnemen maar nu blijft het door mijn hoofd gaan, steeds opnieuw. Heel vermoeiend. Ik mis mijn zoontje zo. Had zo graag met een dikke buik voor de kerstboom gezeten. Hoe beleven jullie deze tijd?
Ik heb trouwens ook sommige dingen waar ik over aan het malen was uit laten sluiten bij de gyn, zodat ik het los kon laten. Ik mis mijn dochtertje ook. Ik heb net nog de echo filmpjes zitten kijken. Ik probeer veel afleiding te zoeken. En ik heb een kerstbal gekocht voor in de kerstboom als herinnering.
Lieve meiden, wat oneerlijk dat we dit allemaal mee moeten maken. Ik ben 5 jaar geleden met ruim 24 weken bevallen en beide zoontjes hebben het na een spannende NICU periode niet overleefd. Het is zo oneerlijk en het doet zoveel pijn, de glans is er vanaf, maar na een lange periode van rouw en verdriet komt er ook weer hoop en geluk. Ruim een jaar later ben ik bevallen van ons 3e zoontje en we genieten enorm van hem. Zijn broertjes vergeten we nooit en gaan overal mee in ons hart. Het is nu nog heel pril, geef jezelf de tijd, er is geen goed of fout als je maar doet wat voor jullie goed voelt.
Het blijft altijd een gemis. En ja, helaas, mensen zullen dingen zeggen die kwetsend zijn, zij staan er totaal niet bij stil hoe sommige benamingen pijn doen. Een miskraam is het niet, want je bent gewoon bevallen van jouw kindje. Ik kreeg ook rare opmerkingen zoals ‘gelukkig ben je nog jong’ (maw je kunt nog zoveel kinderen krijgen als je wil). Slaat nergens op. Of ‘gelukkig heb je nog een zoontje’. Het deed me in die tijd (toen het allemaal nog erg vers was) veel pijn en omdat ik vanbinnen verscheurd was wist ik toen ook niet hoe ik erop moest reageren en zei ik er niets op. Maar eigenlijk is het gewoon de dommigheid van die mensen zelf. Ze hebben geen idee waar ze het over hebben. Ze hebben de kennis en ervaring niet van zo’n situatie. De meeste mensen denken dat een baby rond die tijd nog een klompje cellen is ofzo. Op den duur werd ik harder en had ik al vaker domme opmerkingen ontvangen en toen was ik er klaar mee. Na maanden kwam ik op kantoor en toen kwam er een collega naar me toe: wat vervelend zeg van je miskraam. Toen liet ik de foto van mijn dochter zien, noem je dit een miskraam? De reactie die ik kreeg was ‘oh, het is al echt een baby!’ (Ik was met 23.3 wkn bevallen) Mensen hebben dus echt geen idee. Veel sterkte de komende tijd! Het is heftig, pijnlijk en verdrietig. Het heeft tijd nodig om de scherpe randjes te laten slijten. Het zal altijd een gemis blijven. Mijn kindje is bijna 6 jaar geleden overleden na haar geboorte en ieder jaar rond die maand ben ik onrustig en extra met haar bezig. Iedere dag komt ze wel even in mijn gedachte voorbij, maar in die maand heb ik bijv ook weer de behoefte om steeds door haar spulletjes te snuffelen en foto’s te kijken. Het blijft, maar het diepe verdriet slijt uiteindelijk wel.
@ Kolibrie, dat heb ik ook al meegemaakt, vreselijk is het als mensen je kindje zo noemen. Zelfs mijn huisarts noemde het zo (hij zou toch beter moeten weten). @ Dubbelgeluk, mijn angst is echt dat ik nooit moeder ga worden van een kindje wat wel mag blijven. We zijn nu al zo'n tijd bezig, en het is 2x mis gegaan, maar de tijd zal het leren. Allemaal heel veel sterkte deze "feestdagen".
Hoe gaat het met jullie? Hoe zijn de feestdagen geweest? Hier was het minder erg dan ik gedacht had, natuurlijk is het verdriet er toch wel. Maar we hadden voldoende rust voor onszelf ingebouwd. Dat was goed zo.
Feestdagen gingen best aardig. Daarna wel even een dipje gehad, naar geloof dat ik nu weer een stijgende lijn heb. We mogen deze ronde weer zwanger worden en ik vind het heel spannend.
Pff ben er stil van wat jullie hebben moeten meemaken... Heel heel erg veel sterkte .... wat oneerlijk kan het leven zijn. Ik hoop dat het jullie helpt dat je het hier met elkaar kunt delen. Nogmaals sterkte, en een dikke knuffel.
Wat een heftig verhaal, ik wil je heel veel sterkte toewensen. Helaas veel herkenning. Ik was bijna 19 weken en kreeg weeen en ook bloedverlies. Met de ambulance ben ik naar het ziekenhuis gebracht. Helaas had ik al volledige ontsluiting en moest ik bevallen in het ziekenhuis. Ons kindje heeft ook nog even geleefd. Zo verdrietig. Het is nu bijna een jaar geleden. Uit de onderzoeken kwam helaas geen reden. Het wad pure pech, en dat maakt het soms erg moeilijk. Wel tot 12 weken 3x een erge bloeding gehad maar of dat ermee te maken heeft is lastig te zeggen. Mn vliezen waren op moment van bevallen nog heel. Ik ben nu opnieuw zwanger, na een miskraam. Het is nog spannend of dit goed gaat. Het is nog erg pril. 4,5 week. Helaas ook 2 miskramen gehad. Maar vanaf 12 weken gaan ze mn baarmoeder meten en vanaf 16 weken krijg ik progesteron injecties. Als je vragen hebt of gewoon even wil praten kun je me altijd een berichtje sturen. Ik heb na de bevalling EMDR therapie gedaan.