Ik denk dat ik een piekerstoornis oid heb. Ik heb dit al een hele tijd, maar dacht dat het met rust wel beter zou gaan. De hele dag door pieker/stress ik. Mijn lijf staat constant onder spanning en ik kan dit maar heel erg moeilijk van mij afzetten. Soms gaat het om heel reëel dingen, maar meestal totaal niet. En ik word er gek van, echt knetter. Ik wil zo graag eens rust in mijn hoofd. Ik weet dat ik naar de huisarts kan gaan, maar zie daar erg tegenop. Het is geen sympathieke vent. Iemand ervaring hiermee? Ik heb wel ervaring met een postnatale depressie. En alhoewel ik nu niet depressief ben, merk ik dat ik wel af en toe weer die neiging heb als ik bedenk dat ik mij nog lang zo moet voelen. Wat hebben jullie gedaan zodat het beter werd? Therapie? Sporten? Medicijnen? Ik wil echt héél erg graag een dagje rust in mijn hoofd. Heb zelf al veel geprobeerd, maar lijk er zelf niet meer uit te komen.
Als je huisarts niet sympathiek is, dan lijkt dat me reden genoeg om te veranderen. Wat je eigenlijke vraag betreft: dat hangt van je persoonlijkheid en de ernst van de problematiek af, denk ik. Misschien helpt sporten of yoga of zo. Misschien helpt het beter om te praten met een psycholoog. Medicijnen lijkt me niet iets waar je als eerste naar grijpt.
Mijn huisarts is onderdeel van een maatschap. Ze mogen niet patiënten ban elkaar overnemen in principe. Verder zit er in de buurt geen andere praktijk en qua km wordt het dan te ver. Medicijnen zullen nooit mijn eerste keuze zijn, maar bij mijn depressie dacht ik ook het zelf wel te kunnen en daar ben ik toch bijna aan onderdoor gegaan. Ik sta er nu dus wel voor open.
Ik weet niet of dat kan. Kan ik wel navragen. Ben bang dat ik niet serieus genomen wordt, maar ik houd het zo echt niet langer vol.
Oh balen van de huisarts. Lijkt me niet prettig eentje te hebben waar je je niet op je gemak voelt. Medicijnen zijn soms nuttig. Misschien bij jou ook. Maar dan zal je toch eerst met een arts of psycholoog moeten spreken.
Dat laatste uiteraard, maar ben ook gewoon benieuwd wat bij anderen heeft geholpen. Ik kan zoals het nu gaat niet langer door en ik denk ook wel dat ik naar de huisarts ga. Ik wil niet weer zo lang aanmodderen als ik vorige keer heb gedaan.
Wat maakt dat je bang bent dat je niet serieus wordt genomen? Als je echt niet meer kunt komt dat ook wel tot uiting denk ik. Maar ik begrijp heel goed dat de drempel hoog wordt als je geen fijne ervaringen hebt met je huisarts.
Wat ontzettend vervelend! Ik herken het wel en ben zelf ook een enorme piekeraar. Maar voordat ik met tips kom die je al geprobeerd hebt en je niet geholpen hebben, ben ik benieuwd wat je al geprobeerd hebt?
Nog niet zo heel veel eigenlijk. Ik dacht juist dat rust zou helpen (dacht meer richting burn out achtige klachten). Ik probeer dagelijks even te wandelen, maar dat helpt maar heel even. Ik zit ook te denken aan mindfullness en yoga, maar zit er op dit moment even zo doorheen dat ik mij afvraag of ik het alleen ga kunnen
Laat je doorverwijzen naar de praktijkondersteuner en vraag om een traject mindfulness, daar zou ik mee beginnen. Daarbij krijg je ook oefeningen en geluidsfragmenten die je verder kunnen helpen op lastige momentem, zoals de bodyscan, ademhalingsoefeningen etc. Medicijnen zo lang mogelijk uitstellen, eerst andere (onschuldiger) paden bewandelen.
Dat is een gevoel, maar misschien ook juist wel een (irreële) angst. Edit: al weet ik wel dat ik niet de enige ben die dat zo ervaart.
Bij mij zit het ook in mijn karakter/ genen en ik merk dat het verergert als ik moe ben, slecht slaap en veel aan mijn hoofd heb. Dan worden kleine uitdagingen grote beren op de weg die ik niet uit mijn hoofd kan zetten. Bij mij helpt sporten goed, of hetgeen waarover ik pieker bespreekbaar maken. Vaak kan iemand anders dat goed relativeren en kan ik er anders naar kijken. Dan blijft er nog een stem zeuren dat ik wel moet piekeren, maar door afleiding (goed boek helpt hier heel goed) kan ik dat goed wegzetten. Daarnaast probeer ik te denken: Stop met piekeren over zaken waar je toch geen invloed op hebt. Wil je delen wat je bezig houdt? Zijn het dagdagelijkse zaken waar je invloed op hebt, zijn het grote zaken? Heb je momenteel terechte zorgen?
Ik heb ook een pieker stoornis, ofwel een gegeneraliseerde angststoornis. Dit komt door een aantal trauma's uit mijn verleden. Ik krijg hulp van een psycholoog. Ik vond het ook lastig om hulp te vragen, omdat ik bang was dat mensen me een aansteller zouden vinden. Maar ik zat mezelf behoorlijk in de weg, door dwangmatige handelingen en een overspannen gevoel. Inmiddels kan ik weer meer genieten en wat angsten loslaten. Heel veel sterkte, en als ik jou was zou ik morgen direct bellen. Komt echt goed!
Ik heb momenteel ook terechte zorgen (een mogelijk erfelijke hartafwijking). Dat was de druppel. Het lijkt me ook normaal om daarover te piekeren en druk te maken, maar ik heb meteen ook alle symptomen zeg maar. Beetje hypochondrie erbij. Mijn omgeving is lekker makkelijk. Die zeggen simpelweg dat ik me niet zo druk moet maken en ik er toch geen invloed op heb (dat laatste klopt dan wel, maar toch). Momenteel zit ik zoveel in mijn hoofd dat een boek lezen niet lukt. Ik kom gewoon niet verder dan een paar bladzijdes en dan begin ik weer opnieuw met piekeren.
Dat kan ik me voorstellen...lastig hoor. Zo naar als je je niet fijn voelt bij je huisarts. Ik lees inmiddels wat de druppel is, dat is ook niet niks natuurlijk. Ik heb een tijd psychosomatische fysiotherapie gehad. Nou had ik ook lichamelijk erg last van de stress, ik weet niet of dit bij jou ook het geval is. Ik heb daar ook ademhalingsoefeningen etc. gekregen die ik kon gebruiken bij momenten van angst/paniek.
In principe.... Maar goed, als jij totaal geen klik voelt met jouw huisarts moet jij gewoon over kunnen stappen. Een vertrouwensband op kunnen bouwen met je huisarts is belangrijk.