Wij hebben een baby van 3.5 mnd. Alles gaat eigenlijk perfect, ze slaapt al een maand door snachts, in haar eigen bedje en ook overdag zonder moeite in haar eigen bed. Soms is het even huilen maar binnen 5 minuten is ze vertrokken. Heel af en toe heeft ze meer tijd nodig en ligt ze echt flink te huilen boven. Ik kan dat niet aan en wil haar binnen een paar minuten troosten. Mijn man vindt dat het best een keer kan dat ze wat langer huilt. Gister hadden we hier zelfs ruzie over omdat we het altijd op mijn manier doen en mijn man gewoon echt overtuigd is dat er niks ad hand is. Hij wil haar geen half uur laten huilen maar een kwartiertje moet kunnen vindt hij. Hebben anderen hier ook ervaring mee en wat is jullie mening?
Dat blijft een lastige discussie. Sommige kindjes hebben het echt even nodig om in slaap te komen. Maar in andere gevallen hebben kindjes hun mama of papa ook echt nodig. Jullie kindje is nog wel heel klein..... Als je er na 10-15 minuten toch ook heen gaat zie ik zelf niet zo het nut van laten huilen. Dan had je er ook na 5 minuten even heen kunnen gaan. Tenzij je de ervaring hebt dat je kindje ongeveer die tijd nodig heeft om in slaap te komen. Dus óf je gaat troosten en dan op het moment dat je weet dat het niet meer bij de 'gewone' tijd van je kindje hoort voor het gaat slapen óf je laat het uithuilen. En of je dat laatste wilt is natuurlijk de vraag..... Ik zou de enkele minuten afwachten die je kindje normaal huilt voor het in slaap valt, huilt het een keer langer zou ik er wel naartoe gaan bij zo'n klein kindje.
Laten huilen vind ik sowieso niet nodig, in geen enkel geval. Huilen is voor een baby altijd een roep om hulp. Als ik hulp nodig heb en roep hoop ik toch echt dat mensen niet eerst een kwartier wachten om te kijken of ik het toch niet zelf kan oplossen. Een inslaaphuiltje is vaak wat jammeren en is wat anders. Dat verschil hoor je ook wel. Wat jullie keus in opvoeden is moeten jullie samen bepalen. Waarom vindt hij dat je haar wel kunt laten huilen? En waarom vind jij van niet? Kunnen jullie daar samen uit komen?
Zo'n kleintje zou ik ook niet lang laten huilen. Ze huilen nu nog uit reflex en behoeftes, en niet om wat af te dwingen oid. Hier pas na de 9mnd af en toe 10 min laten huilen, maar nog nooit meer dan dat.
Ik zeg ook niet laten huilen. Jouw man zegt geen half uur te willen laten huilen, maar een kwartier wel? Dat slaat nergens op want een baby heeft nog geen tijdsbesef. Beide voelt voor zo'n kleintje aan als een eeuwigheid. Ik zou zeggen verzamel bewijs . Er zijn genoeg wetenschappelijke onderzoeken gedaan waaruit blijkt dat laten huilen wel degelijk schadelijk is bij zo'n jonge baby.
Lastig inderdaad. Er is niet perse een goed of fout. Kinderen die meer hebben gehuild zijn niet beschadigd of zo (extreme gevallen daargelaten) , maar persoonlijk vind ik lang huilen (langer dan 10 minuten) heel onprettig. Mijn instinct zegt troosten. Dit is echt een probleempje waar jullie samen uit moeten komen. Mijn vriend is ook meer van het laten huilen, ik absoluut niet. Dat heeft hier ook voor de nodige ruzietjes gezorgd. Blijf met elkaar in gesprek, maak bijvoorbeeld de afspraak 7 minuten want 15 minuten is te lang voor jou. Ik vind 3,5 maand wel jong om te laten huilen hoor, maar dat is echt mijn persoonlijke ervaring. Ik hoor wel eens van andere ouders dat hun baby's huilen even nodig hebben om in slaap te vallen. Volg je gevoel!
Alles is hierboven al gezegd. Ik zou haar niet zolang laten huilen ze is nog erg jong. Kijk een inslaap huiltje is anders dan 15 minuten alleen laten huilen. Ze hebben totaal geen tijdsbesef dus ja.
Ik zou een compromis sluiten. Zelf ben ik ook echt niet van het lang laten huilen. Ligt wel aan het soort huil, jammeren van slaap of schreeuwen is wel heel anders. Misschien kun je daar eens samen naar luisteren? Maar ja, je bent wel samen ouders, dus beide zullen wat moeten toegeven. En soms kan dat ook nuttig zijn als de partner het anders aanpakt, blijkt ze iets te kunnen dat jij helemaal niet door had.
Hier weer een ander geval, onze dochter heeft echt 20 minuten voor zichzelf nodig en dan valt ze in slaap. Kom je tussendoor langs dan begint t hele circus weer opnieuw. Dat klonk voor mij als gewoon huilen, nuances van mopperen/huilen hoorde ik echt niet. Mn man wel en de kat ook. Uiteindelijk afgesproken bij de "niet overkill modus huiltjes" na de controles, luier, speentje, evt honger/extra knuffel of kus haar gewoon dr gang maar laten gaan. Bleef ze doorgaan na dr 20 minuten ongestoorde verwerking dan weer langs. Intussen hadden we ook een hulpkat die van rust hield dus geregeld kwam die ons ophalen als we wat moesten doen volgens hem, heel stupide maar die hoorde dus wel feilloos t verschil tussen t een en t andere huiltje. Helemaal zwart wit werd het dus ook weer niet, ik volgde de kat maar die week toch niet van mn zijde en gaandeweg leerde ik we de nuances te horen. Na een maand of 4 kregen we soort van aanwezigheidscontroles. We hadden allebei een ander toontje voor oproep en wee je gebeente als de verkeerde kwam. Toen begonnen we maar met vanaf beneden te roepen dat we er waren en dat t goed was en ze kon slapen en was mevrouw ook content. Ik vond t echt verschrikkelijk ongeacht welk huiltoontje t was aangezien ik de eerste 6 weken met een baby had gezeten die 18-21 uur per dag (nee helaas geen van/tot tijden) huilde en gilde van de pijn. Dus elke kik die ook maar leek op een huiltje en ik zat in t plafond dat heeft echt maaaaaaanden geduurd eer dat wat gezakt was. Sinds ze ongeveer een jaar is wordt er met veel enthousiasme gespeeld in dr bed dus dat klinkt ontzettend veel aangenamer. Ipv huilen hoor je geregeld gebabbel, gegiechel en liedjes over de babyfoon of hoor je dat ze aan t springen/rennen of aan t spelen is in bed. Tuurlijk huilt ze nu ook nog wel maar ze probeert ons nu ook enorm in de maling te nemen dus na de eerste uithaal luisteren we even verder en vervolgens hoor je dus gegniffel er achteraan...dondersteen.
Ik heb mijn kinderen nog nooit langer dan vijf minuten laten huilen. Ze raakten dan compleet overstuur. 9 van de 10x dat ze lagen te huilen zat er een boer dwars
Het is echt zo verschillend per kind. Hierin moet je je kindje eerst goed leren kennen. Ik herken alle verschillende huiltjes bij onze baby. Als ze heel erg moe is, huilt zij zichzelf ook in slaap. En heeft ze ook echt nodig om in slaap te komen. Niet leuk voor mama natuurlijk.. Als het langer dan 10 minuten doorgaat en zij "hysterischer" wordt dan wat wij gewend zijn, pakken wij haar op en troosten wij haar totdat ze weer uit dat "cirkeltje" komt, verschonen we haar luier en bieden eventueel een extra flesje aan. Meestal valt ze al na 2 minuten in slaap gelukkig. Het is ook erg moeilijk om je kleintje te laten huilen. Ik heb er nog steeds moeite mee, maar de baby heeft er wel baat bij heb ik gemerkt. Zij heeft het gewoon ff nodig om in slaap te komen. Als wij haar telkens te snel oppakken en nieuwe prikkels geven, gaat dat veel langer door en wordt het zelfs erger. Het is gewoon een kwestie van je baby goed kennen en vooral kijken naar wat hij/zij nodig heeft en wat het beste voor hem/haar is...
Heel herkenbaar! Onze zoon wou helemaal niet slapen, we hebben het echt opgebouwd. Het eerste wat ik wou was naar hem toe maar we hebben het uiteindelijk toch doorgezet. Hij was wel wat ouder en sliep elke keer in mijn armen omdat hij door de verborgen reflux nog een half uur overeind moest zitten. Mijn man moest me soms echt tegenhouden om niet naar hem toe te gaan. Onze knul huilde ook niet hij was dan aan het gillen. Elke dag ging het een stukje beter en daarna was het goed. Het was volhouden en heel erg zwaar maar hij had daarna ook echt zijn rust in bed
Omg. Ik heb drie kinderen, oudste nog geen vier en de jongste vijf maanden en hier wordt echt wel meer gehuild dan wordt aangehaald. Ik ben er ‘s avonds ook weleens klaar mee. Ze raken echt niet beschadigd van een kwartier huilen.
Ja ben blij dat ik weer op de been ben. In de laatste dagen met mn zoontje en de twee weken erna had ik 24/7 bewaking van mn buik.
Mijn man is behoorlijk handige vader met 4 kinds in 3 jaar tijd maar in deze leeftijdsfase ging hij altijd blind voor mijn gevoel/ aanpak.