Maar dat gezeur is hier helemaal niet. Tuurlijk grappen we wel eens over geld. Maar we hebben er volgens mij nog nooit ruzie over gemaakt. Grote uitgaven doen we samen en soms overleg ik het. Niet om het geld maar of hij het ook leuk vindt.
Ik ben gestopt vanwege onze kinderen met oa ass en adhd.. het ging niet meer. Man verdient gelukkig goed. Ik vond (en vind) het niet fijn, verveel me. Hij riep direct dat ik nooit toestemming hoef te vragen voor een aankoop en dat doet hij ook niet. Voor ons gezin geeft het enorm veel rust, ik kan de kinderen nu de dingen leren die ze moeten leren en ze rust bieden. We hebben wel alles goed geregeld, bij echtscheiding of overlijden van man zal ik geen financiële zorgen hebben en waarschijnlijk in ons huis kunnen blijven, maar voor alle zekerheid sta ik ook al jaren ingeschreven bij de woningbouw. Drie dingen zitten me dwars: - ik kan mijn studieschuld niet afbetalen, dat lukt gewoon niet. 1 inkomen en hogere kosten zonder compensatie,dat is lastig. -Ik heb een gat in mijn cv - mensen hebben er zo'n oordeel over! Alsof iedereen voor haar lol tbm is. Zoveel roepen dat ze dat nooit zouden doen, maar die keus heb je niet altijd. Had ik wel kunnen kiezen, zou ik 3-4 dagen werken.
Zo regelt iedereen het weer anders.. Ligt ook een beetje aan de adviseur die je treft. Bij mijzelf komt ook het huis vrij, maar wij hebben geen inkomen voor daarna geregeld. Komt bij dat je daar bij leven natuurlijk een premie voor betaald, die niet voor iedereen haalbaar is Bij mij zus staat er overigens zo een klein deel nog, dat kost haar nog geen 100e in de maand. Ik moet er nog bij vertellen dat er in de jaren na het overlijden van haar man nog een aantal heel nare dingen zijn gebeurt, wat het ook niet makkelijker maakte om werk te zoeken (jongste zoon, toen 19,ongeluk gehad met als gevolg onderbeen amputatie en onze zus is vorig jaar overleden). In een notendop, maar een hoop tegenslag zegmaar. Had ze een vaste baan gehad, dan was het toch wat makkelijker geweest naar mijn idee. Zeker als ik zie hoe ik ben opgevangen en het begrip na het overlijden van onze zus. Dus nee, ik zou absoluut niet stoppen met werken. Je weet nooit hoe het loopt in het leven ...
Mijn werk is 1 van mijn grootste passies. Dus nee dat geef ik zeker niet op. Plus dat ik echt niet weet wat ik heel de dag thuis moet doen. Ik zou me enorm gaan vervelen ben ik bang.
Oké dan is het prima toch als het voor jullie zo op die manier werkt! Ik ken mezelf, Ik ken m'n man. Bij ons alles op 1 hoop wordt zeker weten ruzie. M'n man heeft zo z'n eigen (dure) hobby, en ik hou ervan om af en toe eens te gaan shoppen , filmpje pakken of gaan lunchen met vriendinnen. Voor ons werkt het beter als we allebei ons 'eigen ' geld hebben.
Ik heb echt een geweldige baan, dus nee ik zou niet helemaal stoppen. Misschien 1 dag minder zodat ik thuis iets meer tijd voor bepaalde dingen zou hebben.
Ja precies, zo is het hier ook. Nu hebben wij überhaupt nooit ruzie (en dat na 18,5 jaar, voel ik me gelukkig bij) maar over geld zou hier echt niet gebeuren
Ik ben afgelopen jaar gestopt met werken in loondienst. Een bewuste keuze, ik werkte vroege diensten waardoor ik veel slaapgebrek had en mijn man de ochtenden voor zijn rekening had qua kinderen. Nu werk ik thuis in ons bedrijf als technisch tekenaar, hij heeft veel meer vrijheid om zijn gang te gaan en ik heb meer energie voor de kinderen. We hebben een gezamenlijke rekening, en voel me ook nooit zo afhankelijk van mijn man. Uitdaging vind ik genoeg buiten het werk, in hobby's, vrienden en vrijwilligerswerk. Ik zou het niet anders willen.
Ik heb mijn werk opgezegd, niet omdat ik persé thuis wilde zijn maar omdat mijn werk mij meer stress opleverde dan dat ik er iets uithaalde. Sinds november ben ik nu thuis en ik vind het heel fijn maar ik weet ook dat ik zo weer aan het werk kan als ik dat wil. Financieel redden we het en met een baby op komst is het perfect getimed natuurlijk. Bij de meiden ben ik 4 jaar thuis gebleven, ik weet nu al wel dat ik dat niet opnieuw ga doen maar ik heb voorlopig geen haast. Mijn geld en zijn geld? Echt niet: ons geld. Zoals gezegd: hij betaald mij toch ook niet voor alles wat ik thuis doe, hij is juist super dankbaar.
Dat klopt ook absoluut! Een van de belangrijkste redenen dat ik gestopt ben met werken is onze jongste zoon. Hij trok het bij lange na niet en opvang voor hem was ook een groot probleem. Dan kun je nog zo hard roepen dat je het niet wil om wat voor redenen dan ook, maar soms heb je niets te willen en heeft je kind dat gewoon nodig .
Ik werk niet en ga regelmatig lunchen en shoppen. Dat dat voor jullie niet werkt wil toch niet zeggen dat een ander dat dat niet meer kan doen?
Exact! Hier ging de volgorde anders, eerst gestopt, maar naar de opvang nu zou met onze kinderen ook geen optie zijn.
Dit. En aangevuld: 5. Ik doe mijn werk graag 6. Ik vind het absurd om eerst jarenlang op kosten van de maatschappij te studeren, en dat diploma dan nutteloos in een schuif te stoppen. Natuurlijk doet niet iedereen exact waarvoor zij/hij een diploma heeft, maar gewoon stoppen met werken vind ik nogal achteloos omgaan met die investering.
Precies dit. Wij hebben juist noooooit ruzie om geld, juist omdat het op een grote hoop ligt. Hoeveel mensen ik wel niet aan de kassa heb gehad (tien jr terug) die tegen elkaar zaten te zeuren: moet ik nou alweer betalen? Lijkt mij erg vermoeiend, alles zo op een weegschaal leggen. Vrienden van ons hebben ook ieder een eigen rekening en hier altijd gezeik over. Ze willen niks voor de ander betalen. Denk dat je echt goede afspraken moet hebben. Dan kan het volgens mij prima werken.
Financieel kan dat gewoon maar ik wil dat dus niet. Ik vind werken leuk en ik vind het prettig dat ik financieel onafhankelijk ben. Buiten dat word ik heel onrustig van thuis zijn. Tijdens mijn verlof wilde ik alweer gaan werken. Ik krijg dan ineens de behoefte om echt belachelijk overdreven schoon te gaan maken en daar word ik dan weer sjacherijnig van omdat het voor mij niet voelt als toegevoegde waarde leveren aan iets, wat ik met/op mijn werk wel heb. Dus ik werk en heb een hulp in huis. Maakt me veel gelukkiger Gelukkig hebben wij het fijn geregeld allemaal en gaan de kinderen met plezier naar opvang en opa en oma en is er ook niets waarom ik of mijn man thuis zou moeten blijven. Als het in verband met de kinderen zou moeten zou ik wellicht een andere keuze maken.
Nooit! M’n werk is m’n grote passie en ik ga 4 dagen per week met plezier heen. Heb het ook gemist tijdens m’n verlof. En misschien ís het niet zo dat je je hand op moet houden bij je partner als je niet werkt en je wil iets kopen, voor mij zou het wel zo vóélen. Ik moet er niet aan denken. Terwijl ik weet dat mijn man niet moeilijk is hoor met geld. Maar als ik bij wijze van spreken 3x per week door de mc drive wil, hoeft hij dat echt niet te zien op de afschriften Simpel voorbeeld, maar sommige uitgaven hou ik liever ‘geheim’ Daarbij ben ik gewoon graag financieel onafhankelijk.
Ik vind nooit wel stellig. Wat nu als blijkt dat het voor jouw kind echt niet te doen is? Van dingen "geheim" houden snap ik niks. Wie houdt je dan eigenlijk voor de gek?
Nou niet iedereen, volgens mij heel veel mensen niet. Volgens mij zou je schrikken als je een onderzoek houdt over welke opleiding men gedaan heeft en het werk dat ze uiteindelijk doen. Een opleiding doe je nooit voor niks, ik denk dat dat altijd nuttig is. Daarbij zijn er ook talloze ouders waarvan 1 stopt om zorgenkinderen en dat soort redenen, dat wisten ze toch ook allemaal niet toen ze die opleiding deden? Geloof mij dat die zorgen al vervelend genoeg zijn en je daar ook geen schuldgevoel bij hoeft dat je op kosten van de staat gestudeerd hebt en nu nutteloos bent.