Maar als je niet 50-50 verdeeld kun je toch ook een heel betrokken vader zijn? Ik denk dat het helemaal niet uitmaakt of jouw zoons vrouwen tegen komen die willen werken, ook als die dat niet willen kunnen jouw zoons toch hele betrokken vaders zijn?
Draai de vraag eens om. Kun je als je full time werkt een betrokken moeder zijn? Als ik hier zo de reacties lees over moeders die full time werken denk ik dat dat antwoord voor 80% van zp NEE is. En daarmee is je vraag ook beantwoordt voor vaders.
Dus, welke reden je ook hebt om als vrouw thuis te blijven en de man fulltime te werken, hij zal per definitie niet goed zijn. Vraag me af waarom ik me hier eigenlijk nog verdedig.
Ja hoor dat kan prima. Wie beweert er nu weer van niet dan? Ik lees hier enkel persoonlijke reacties van mensen (waaronder ikzelf) dat het in hun geval fijner en beter is dat er fulltime iemand thuis is. Daarmee zeg ik niks over de betrokkenheid van mijn man.
Ik denk dat het 'm zit in de kwaliteit van de tijd met je kinderen, niet in de kwantiteit. Ook een fulltime werkende ouder kan zijn/haar kind oprechte aandacht en betrokkenheid geven in de tijd voor en na het werk en in de weekenden.
Als de 1 werkt en de ander niet, dan denk je toch na over de consequenties die het heeft als de gene die werkt overlijd of andersom? Dan regel je dat toch qua verzekeringen? Althans wij wel. Mijn man kan als ik kom te overlijden minder werken en dus meer voor onze zoon zorgen en ik kan thuis blijven om voor mijn zoon te blijven zorgen. Natuurlijk heb je ook nog het stukje wil je thuis zijn of heb je behoefte om te werken en dat is iets wat je alleen voor jezelf kan bepalen, maar ik vind dus het argument dat je financieel onafhankelijk moet zijn omdat er wat met de ander kan gebeuren geen goed argument. Overigens kan mijn man nu carrière maken omdat ik thuis ben en dat doet hij voor zichzelf maar ook voor ons samen. Ik ben in iedergeval heel trots op hem dat hij daar nu mee bezig is en dat het in deze situatie ook kan!
Mijn man vindt het ook fijn en belangrijk om een belangrijke factor in het leven van zijn kinderen te zijn. En daarom werken we allebei, zodat we allebei thuis kunnen zijn bij de kinderen. Ik geef alleen aan dat ik de keuze van één iemand full time thuis (en bijna altijd de vrouw) niet snap. Je ontneemt de ander tijd met de kinderen. En je hebt ze toch allebei? Eer is wel een verschil tussen 40 uur in de week met de kinderen doorbrengen of 40 uur op je werk. Dan ben je minder betrokken. Als je als gezin wilt dat er altijd een ouder aanwezig is valt dat ook regelen. Het is alleen verbazingwekkend dat alle vrouwen hartstochtelijk zeggen dat dat dan de vrouw moet zijn. Is het onrustiger voor de kinderen als papa ook een paar dagen thuis is of zo?
Ja sinds eind 2013 werk ik niet meer wat overigens niet vrijwillig was (contract werd na 3 jaar niet verlengt ivm mijn zwangerschap). Ik moet zeggen dat ik het heerlijk vind! Zoontje is na de zomer begonnen met school en heb nu alle tijd voor mijn 5 maanden oude meisje. Hier gaat alles op 1 rekening en nee ik hoef niet te vragen of ik mag gaan shoppen ofzo Mocht mijn man overlijden dan is het huis meteen afbetaald en ook de aankomende 10 jaar hoeven wij ons geen zorgen te maken kwa financiën.
Echt nieuwsgierig want ik lees deze redenatie vaak: hoe zou de carrière van jouw man precies beperkt worden als jij niet thuis bent?
Mijn man werkt op dit moment zeer onregelmatig, als hij de ochtend of de middag thuis is draait hij mee in het gezin. Nu is er besloten dat hij weer wilt gaan studeren, als ik (hoogstwaarschijnlijk) van 9 tot 5 had gewerkt of whatsoever had hij beduidend minder tijd om te kunnen studeren. Nu kan hij dus overdag naar de werkkamer om te studeren en daarmee dus aan zijn carrière te werken.
Ik snap je gedachtegang. Het is ook niet vanzelfsprekend meer dat het perse de vrouw moet zijn. Met 2 fulltime werkende ouders is de opvang wel belangrijker en geef je dat deel dus wel weg als opvoedtijd. Met 1 fulltime werkende ouder is het opvang gedeelte er niet. ik zou dus eerder kiezen voor maar 1 werkende ouder. Of dit dan de man of vrouw is maakt wat mij betreft niet uit. In ons geval wilde mijn man graag werken en ik niet. Dus dan is de keuze duidelijk. Onze buren werken beide parttime. Dus samen 1 fulltime baan. ( onderwijs en overheid)
Nou ja, die carrieres vereisen volgens mij veel uren werken per week. Dat lees je vaak zat. Werkweken van 60 uur. In het weekend bereikbaar moeten zijn. Als je dan als vrouw ook nog werkt, moet je dus alles alleen doen, dus naar opvang halen en brengen. Want man is vroeg weg en laat thuis. Dat is dan ook niet leuk als vrouw, en als je dan niet hoeft te werken voor het geld, kan ik me voorstellen dat je dan dus thuis bent. Ook echt dan wel rustiger voor de kinderen lijkt me. En als jij dat dan fijn vindt als vrouw, moet je dat vooral doen vind ik. Het zou alleen mijn keus niet zijn. Ik zou geen relatie aangaan met iemand die zoveel werkt voor zijn carriere, want onze denkwijzen verschillen dan te veel van elkaar. Qua hoe we huishouden, werk en kind zouden verdelen.
Hoe zit dat salaristechnisch dan bij jullie? Verdienen jullie ook evenveel? Wij zij beide HBO opgeleid maar het salaris van mijn man zal ik nooit verdienen al zou ik 80 uur per week gaan werken. Ik zie hier trouwens niemand zeggen dat het de vrouw moet zijn die thuis moet blijven, dat maak jij ervan. As de rollen omgedraaid waren en ik zoveel zou verdienen zou mijn man thuisblijven. Je kunt ook wel roepen dat iedereen parttime kan werken maar dat is echt niet zo.
Goh ik ben benieuwd hoe andere 40 uur werkende zp mama's dit vinden? Ik zie geen vrouwen hartstochtelijk zeggen dat dat dan de vrouw moet zijn, ben benieuwd waar jij dat dan vandaan haalt? En gelukkig vindt mijn man het ook belangrijk om een belangrijke factor in het leven van zijn kinderen te zijn en is hij dat ook. De kinderen zouden ons geen van beiden willen missen, of ik er altijd ben en mijn man 40 uur werkt maakt daarbij geen verschil.
En dat had ik eerder van gezegd dat niet zo hoeft te zijn. Ik ben daar een voorbeeld van. Maar omdat die mythe van veel uren werken ook carrière te maken maar in stand gehouden wordt wordt dit patroon nooit doorbroken.
Nou in ons geval waarbij de jongste niet naar de opvang kan is dat gewoon een serieuze beperking. Ik moest regelmatig om 7 uur een stad verderop zijn voor het werk en man moest onverwacht naar het buitenland. Dan heb je gewoon een probleem. Ik op mijn werk of hij op zijn werk
Je kan ook prima naar bijvoorbeeld de bibliotheek als hij rustig wel studeren. Of als kinderen op school zitten of op de kinderopvang terwijl jij werkt. Dus eerlijk, ik zie nog steeds niet hoor het in zijn carrière helpt dat jij thuis bent. Misschien is het iets geregel (voor hem) dat jij full time thuis bent. Maar ik zie het voordeel nog niet.
Mijn man werkt 40 uur. Waarvan 1 middag thuis. Zoals net al uitgerekend ziet hij de kinderen ongeveer 8-10 uur minder per week dan ik. Waar gaat dit over?
Ik denk inderdaad niet dat je meer dan fulltime moet werken om carrière te kunnen maken hoor. Sterker nog, parttime kun je ook heel veel bereiken, het is alleen niet met alle banen mogelijk. En met mogelijk bedoel ik: volgens de werkgever. Zomaar een andere baan zoeken is dan ook niet altijd een optie. Maar persoonlijk heb ik nooit gedacht dat mijn echtgenoot en ik er samen niet uit zouden komen. Waar hij even niet kan, kan ik schuiven, en andersom. Iedere baan heeft gewoon andere voor- en nadelen.