Snap ik. En jullie hebben deze keuze gemaakt. Ik geef alleen aan dat je man ook werk had kunnen zoeken waar hij niet naar buitenland hoeft of jij werk waarbij je niet om 7 uur in een andere stad hoeft te zijn. Maar jullie hebben hiervoor gekozen. Wij kiezen er in ons gezin voor om zorgen dat beide ouders evenveel tijd met de kinderen doorbrengen want dat vinden wij belangrijk.
Ja dat is wel makkelijk gezegd en zoals gezegd brengt mijn man ondanks zijn fulltime baan 8-10 uur per week minder door met de kinderen dan ik.
Ik verdien flink meer dan mijn man. Dus feitelijk gaan we er op achteruit omdat ik niet full time werk. Maar we willen allebei graag voor onze kinderen zorgen en bij ze zijn.
Ik denk dat je prima een fulltime werkende moeder kunt zijn. Ik heb persoonlijk mijn bedenkingen bij 2 fulltime werkende ouders, maar hee als dat werkt voor iemand, wat heb Ik daar dan van te vinden. Mijn vorige leidinggevende was ook een fulltime werkende moeder, haar man werkte parttime. Dat werkte voor hun prima.
Ik ben ook heel benieuwd naar het soort carrière dat jij maakt. Volgens mij zit daar ook nog wel wat verschil in. Mijn man werkt veel samen met chirurgen en dan is een 40 urige werkweek echt helemaal niks. Maar dat is natuurlijk ook een kwestie van keuzes..
Ik heb het duidelijk niet over jou. Ik ben niet tegen of voor werken hoor! Ik ben voor doen wat ok is voor iedereen. Ik werk zelf 30 uur en vriend 40, dus ook niet heel weinig. Hij heeft de hele maandag vrij. Het ging er mij om dat ik regelmatig lees dat mannen (ja we zitten hier op zp tenslotte) met eigen bedrijven en hoge functies veel uren werken. Als je dan als vrouw zijnde ook nog 3 of meer dagen werkt, kan ik me voorstellen dat dat zwaar is.
Ja maar dat is nogal wat als natuurlijk. Zo kan ik sowieso niet leven. Je maakt keuzes op basis van een combinatie van gevoel en verstand. En daarbij hebben we allemaal een andere referentiekader. Mijn ouders hebben altijd gewerkt en ik en mijn zusje hebben er geen last van gehad. Of missvhien wel maar dat weten we nu niet. Wie weet was er dan wel iets anders geweest. Mijn kinderen doen het goed, ontwikkelen zich goed, zijn gelukkig. Dus maken wij nu de keuze om te werken omdat het ons gezin past.
Dat is ook wel wat makkelijk gedacht. Van degenen die hier meepraten gaat het zoals ik inschat vooral om boven modale inkomens. Jullie gaan er op achteruit nu jij nu full time werkt, maar volgens mij hoeven jullie dan nog niet op een houtje te bijten. Er zijn natuurlijk ook gezinnen waarbij het verschil in inkomen zodanig is dat de keuze daarvan af hangt.
Ik lees hier alleen maar die full time thuis zijn en dit te vuur en te zwaar verdedigen. Trouwens, iedereen kan part time werken. Dat is wettelijk geregeld. En als je werkgever de moeilijk over doet ga je ergens anders werken. Keuzes zijn lastig. En het inderdaad makkelijker om je handen hemel te werpen en zeggen dat jij of je partner niet part time kan werken. We hebben dit topic alle klassieke redenen al gehad: dan kun je geen carrière maken. De werkgever wil het niet. Er moet bij gestudeerd worden. De kinderen kunnen niet naar opvang. Er is een verschil in salaris. Dit zijn allemaal drogredenen. Iedereen kan prima wel werken maar de dan moet je de balans tussen werkende partners aan passen. Als je echt wilt, is er een mouw aan te passen. Maar ik word hoor langer hoor met bevestigd mijn idee: het grote de mannen in Nederland is dolblij met het 1,5 verdieners model, hun vrouw te onderhouden en alleen op zaterdag de voetbal te doen. Het grote gros van de vrouwen vindt het heerlijk om onderhouden te worden en de broek te hebben. Geef dat dan eerlijk toe.
Ik ben het met je eens in wezen. Met wel de kanttekening: als al die mannen en vrouwen die het 'ouderwets' geregeld hebben, dat nou prima vinden, dan is er toch geen probleem?
Of een hoge functie met een parttime dienstverband mogelijk is, is volgens mij afhankelijk van de omgeving waarin je werkt. Je kunt uiteraard door solliciteren naar een bedrijf waar het wel parttime kan, maar als je in een specifieke beroepsgroep zit, kan dat lastig zijn. Binnen het bedrijf waar ik werk worden de hoogste functies gedomineerd door 80 uur per week werkende mannen. Om als vrouw daar met 32 uur tussen te zitten is niet vanzelfsprekend. Maar al die mannen hebben daar ooit de keuze voor gemaakt, dus in die zin ben ik het eens met @Juul75 Wij werken beide 32 uur waarbij ik zeer flexibel. Straks als er een baby bij komt ga ik tijdelijk naar 28 uur. Iedere ochtend wordt ons zoontje door 1 van ons naar school gebracht en iedere middag staan wij of opa en oma op het schoolplein. Daar boffen we enorm mee, en zo zien zij dat ook.
Ik kan mij zo niet vinden in jouw denkwijze. Heel bijzonder hoe jij alles ziet. Mijn man is overigens dolblij met zijn vrouw die op zaterdag de voetbal doet "O dat doet tie ook al niet"?? Nee klopt, dat doe ik omdat hij een hockey meisjes 8tal traint en coacht Wat zijn wij toch een modern stel: hockeypapa en voetbalmama
Weet je, natuurlijk, alles kan. Maar dat wil toch niet zeggen dat allebei werken en allebei zorgen voor iedereen de ideale oplossing is? Want waarom is het dan beter om die balans in een keurslijf te wringen en alles ‘eerlijk’ te verdelen? Als het bij je past, vooral doen. Maar leg me dan uit waarom het voor iedereen beter zou zijn.
Is ook geen probleem. Maar ik heb wel problemen met alle redeneringen die je hoort. Even algemeen gesteld, niet naar jou toe liekje:. Zeg dan gewoon dat je het zo prettig vindt op deze manier. Er worden zo vaak van allerlei excuses bijgehaald om verdedigen dat je niet werkt. Zeg dan gewoon dat je dat prettig vindt. En dat dit werkt voor jullie. Maar ga niet van allerlei verdedigingen verzinnen zoals dat je man betrokken is, of dat de carrière gemaakt worden. Niet werken is een keuze, niet iets dat je overkomen is.
Omdat ik het oneerlijk naar mijn man en kinderen toe vind om hun een opvoedende vader te ontzeggen. Ik zie de meerwaarde dat hij vanaf geboorte een grote rol in de opvoeding speelt. Hoe fijn hij het vindt. Hoe anders een vader kan reageren dan een moeder en hoe verfrissend dat is in het wereldbeeld van zowel de kinderen als van mij.
Zou je dat uit willen leggen of zijn we op het punt in de discussie aangekomen waar je alleen maar gaat katten?
Gelukkig ben je heel erg overtuigd van jezelf. Misschien kun je het voortaan dan ook wat meer bij jezelf houden.