Nee dat slaat nergens op. Net zoals dat ik hier las “waarom kies je voor kinderen als je er niet zelf voor zorgt het is geen status symbool” Slaat ook nergens op. In dit soort discussies worden er vaak zulke rare zinnen bijgehaald
Nou inderdaad. Nergens voor nodig toch. Discussie prima, ieder zijn mening. Maar zulke dingen zeggen gaat nergens over natuurlijk. Dan is een fatsoenlijke discussie ook niet mogelijk.
Als je mij wil citeren moet je het wel goed doen en het niet uit zijn verband rukken. Ik zei dat ik mensen in mijn omgeving zie die beiden fulltime werken, daarnaast ook nog allemaal dingen voor zichzelf willen zoals sporten, op stap met vrienden en zonder kinderen op reis gaan. En dan vraag ik me af waarom ze aan kinderen zijn begonnen. En dan zie ik het inderdaad dat e dat doen uit een soort statussymbool iets. En die mensen heb ik in mijn omgeving.
Het gaat natuurlijk allemaal om balans, maar dit vind ik ook kort door de bocht. Sporten is goed voor je lichamelijke en psychische gezondheid, en iedere ouder kan even gaan sporten, al helemaal nadat de kinderen naar bed zijn. Dat kost een kind helemaal niets. Sterker nog, een gezondere ouder die door sporten wat meer energie heeft kan ook lekker met de kinderen ravotten.
Sporten is zeker gezond. Het gaat me om het en, en ,en. Sommige mensen willen alles. En dat kan volgens mij niet
oh zo ken ik ook een paar mensen. Mijn broers relatie is er zelfs op stuk gelopen. Zijn ex wilde blijven feesten, uiteten, sporten, werken, winkelen en de kunstenares uithangen (veel werk was gejat, en deed ze voor als van zichzelf in een bepaalde groep hippe kunstenaars) Dat ging niet met een pasgeboren baby. 2 jaar ruzie over gemaakt en nu ze gescheiden zijn en co ouderschap heeft kan ze de helft van de week helemaal haar eigen gang gaan. Joepie... Maar dit zijn wel uitzonderingen! De meeste mensen die ik ken, die werken of niet, zorgen heel goed voor hun kinderen en kijken ook naar hun behoeften. Het gaat inderdaad om balans. En overleg met je partner. En blijven praten! Wat nu werkt, werkt over 2 jaar misschien niet meer. Als je een goede relatie hebt kun je dit bespreken en kijken of het mogelijk is om aanpassingen te doen.
Ik lees ook vaak dat veel valt op staat met de opvang geboden door opa en oma. Die mazzel moet je ook maar net hebben.
Niks is voor altijd toch. Dat ik nu thuis ben betekent niet dat dat altijd zo hoeft te blijven. En ik ken ook mensen die een fantastische carriere hadden en burn-out raakten en nu niet meer werken.
Dat denk ik ook. Ik vind het voor mijn kinderen fijn dat ze na school gewoon naar huis kunnen komen, evt met vriendjes. Bij mijn oudsten heb ik onder schooltijd kunnen werken, bij de jongste niet. Die ging 1 dag in de week naar de bso. Als ik daar binnenkwam werd ik helemaal gek van de drukte en de rommel. Als ik een oppas had die thuis zou komen zou het een ander verhaal zijn. Maar die hebben we niet.
Wat een veroordelingen lees ik hier zeg. Niet echt leuk. Laat iedereen het op haar/zijn manier doen. Wat voor de ene wel werkt, werkt voor de ander niet. Ik werk al 12 jaar niet meer buitenshuis. Ik ben gestopt toen onze oudste naar de basisschool ging en onze 3e werd geboren. Mijn man is toen zijn eigen bedrijf gestart en ik verzorg zijn boekhouding. In die tijd zijn er nog 3 kinderen geboren. En ik zou t serieus niet weten hoe ik met 6 kinderen nog buitenshuis zou moeten werken. Dat t bij anderen wel lukt, prima. Daar voel ik me niet minder door of door aangevallen. Dat ik mn handje op hou bij mn man, niet financieel afhankelijk ben, mn man de zaaddonor is van ons 6tal ipv de vader (gezien het aantal uren dat hij werkt) dat interesseert me echt niet. Dat vindt een ander er misschien van, wij in ieder geval niet.
Ja zeker! Mensen kiezen in mijn ogen te veel voor veiligheid van geluk. Als je een droombaan heb zou ik zeker niet stoppen. Ik ben zelf wel gestopt met m'n vaste baan. En hierdoor heb ik me veel meer kunnen ontwikkelen. En nu heb ik m'n eigen bedrijf in iets creatiefs. Ik heb hierin dus veel meer uitdaging en ontwikkeling dan m'n goede vaste baan op kantoor. Stoppen met werken om niets te doen zou ik ook niet voor kiezen. Dit is perfect nu, ik deel m'n eigen tijd in, financieel is het niet nodig dus geen druk erop, ik ontwikkel mezelf, doe iets wat super leuk is, en ontmoet veel nieuwe mensen.
Maar wat is er nou eigenlijk "erg" aan als die mensen behoefte hebben aan status symbolen en ze dan voor zichzelf realiseren? Ik snap dat het niet jouw ding is en het is ook niet mijn ding en uiteindelijk is het natuurlijk fijner voor jezelf als je een zelfbeeld hebt dat minder ontvankelijk is voor onderlinge vergelijkingen, maar er zijn genoeg mensen die toch relatief gelukkig worden met hun leventjes gericht op status. En kinderen uit dit soort gezinnen komen vaak net zo goed op hun pootjes terecht als kinderen uit andere gezinnen. In mijn omgeving heb ik vrij veel gezinnen met 2 werkende ouders, fulltime nanny's en ouders die regegeld kinderloos naar de bahama's of maagden eilanden vliegen en een paar keer per maand fundraisers of andere feestjes zonder kinderen hebben. Tja, het is mijn leven niet. Maar zowel de kinderen als de ouders zijn gelukkig. Zoveel mensen, zoveel verschillende opvattingen over hoe je je leven moet leven.... On-topic: ik wil nog wel een tijdje doorwerken, maar wel part time. Het is wel mn droom om, als het financieel mogelijk is, relatief vroeg met pensioen te gaan en dan misschien nog een studie te doen of me op iets heel anders dan mn beroep richten! Ik vind mn werk best leuk, maar er zijn zoveel leuke, interessante dingen, waar ik nu onvoldoende aandacht en tijd voor kan hebben.
Ik weet het niet. Ik ben momenteel zwanger van ons derde kindje en ik twijfel of ik na de geboorte weer aan de gang ga. Ik werk omdat ik het leuk vind, even wat anders dan alleen moederen en het sociale aspect weegt ook mee. Maar.. ik vind de rust voor mijn gezin ook belangrijk. En ik heb de afgelopen jaren gemerkt dat er meer rust is op de dagen dat ik niet of halve dagen werk. Dat financieel afhankelijk zijn van mijn man vind ik geen probleem. Hij is tenslotte ook afhankelijk van mij alleen op een ander vlak. Afhankelijk van mij wat betreft de meeste zorg voor de kinderen, het huishouden, de boekhouding, etc. Zo vullen wij elkaar mooi aan en vind ik niet dat ik op zijn zak teer. Anyway, ik zit dus nog in dubio wat betreft blijven werken of stoppen. Of wellicht een deel ouderschapsverlof zodat ik, als de baby een stukje ouder is, mijn uren weer terug krijgt
Ik ben van 30 a 38 uur naar 22 uur, 3 dagen, en dat vind ik fijn. Ik zou nooit helemaal willen stoppen met werken. Ik vind het fijn om te werken. En zou niet 24/7 thuis willen zijn. De kinderen gaan hier nu 2x per week naar het kdv. Eerst 3, maar dat vond ik persoonlijk te veel worden. Kinderen waren constant moe. Daarnaast is financieel niet aantrekkelijk. Man verdient genoeg, als ik stop krijgen we bijv geen subsidie voor de psz. Dus moeten we dat zelf betalen. Dus blijven werken is hier aantrekkelijker. Vind dat altijd wel krom. Hier in de straat genoeg dames thuis met kids die wel subsidies krijgen voor de psz. Anyway daar gaat het niet om. Ik voel me er fijn bij om aan t werk te zijn en heb alle respect voor de moeders die thuis zijn voor de kinderen en alles er om heen. Man kan zich nu ook 100% op zijn werk focussen. Toen ik meer werkte, ging dat niet. Ik hoef niet speciaal carrière te maken, hij wel. Dus prima zo.
Er zit natuurlijk een groot verschil tussen minder gaan werken, voor jezelf beginnen of zelfs in het bedrijf van je partner werken. In al die gevallen werk je wel. Je verdient een eigen inkomen en bent bezig je te ontwikkelen. Daarnaast bouw je ook pensioen etc op. En ontstaat er geen gat in je cv. Vaak kan je wel meer uren gaan werken als het inkomen van de ander (deels of tijdelijk) zou wegvallen. En je laat de kinderen ook zien dat mama meer is dan alleen huisvrouw. Wat je heel vaak ziet gebeuren is dat vrouwen in grote financiële problemen komen als het inkomen van de ander wegvalt (overlijden of scheiding) of ernstig terugloopt (werkeloosheid of arbeidsongeschikt). Dan heb je in veel gevallen geen vangnet en mag je aankloppen bij de bijstand. Sommigen hebben het geluk te werken in sectoren waar veel vraag is (zoals de zorg). Maar anderen komen zonder recente of heen werkervaring en zeker op bepaalde leeftijd niet meer aan de bak. Er zijn tal van onderzoeken die dit ondersteunen. Waarom denk je dat de overheid zo gaat investeren in samen werken. De alimentatie regeling (eindelijk)wordt aangepast en de aanrechtsubsidie verdwijnt.
Da's een keus hè. Er zijn ook artsen die (tijdelijk) minder werken. En als ze onregelmatig werken is het natuurlijk prima. Dan zijn ze vaker thuis dan mensen met kantoorbaan. Werken in de avond en nacht merkte je kind weinig van.
En een ouder die stopt met werken gewoon daarom. En werken niet op een andere manier invult, dan laat die zien zeg jij dat papa of mama "alleen" huisman/vrouw is. Sowieso ben ik het daar niet mee eens, maar los daarvan, wat is daar dan mis mee? Niet over het gat in je cv en al die andere zaken maar puur dat punt dat je benoemt.
Toch niet helemaal Ben in 2017 door omstandigheden 1 jaar thuis geweest. Werd daar nu ook niet bepaald gelukkiger van. Want er was gewoon niemand anders thuis om dagen mee door te brengen - iedereen aan het werk... En ik haal gewoon geen voldoening om de hele dag thuis bezig te zijn... Bij het zoeken naar een job leek het me mss interessant om uit te kijken naar een 4/5e. Zo goed als niet te vinden en als ik ernaar polste tijdens een gesprek, was het snel afgelopen. Zelfs home office 1 dag per week was vaak al onoverkomelijk. Heb er echt een droomjob door aan mijn neus voorbij zien gaan. En starten in FT om dan over te gaan naar 4/5e is vaak ook geen optie: jobinhoud wordt niet aangepast, dus prop je 5 dagen werk in 4...