Dat klopt maar met de meest recente hypotheken sinds 2015 heb je óf een overlijdens risicoverzekering óf vermogensopbouw en kun je dus in je huis blijven wonen zonder hypotheek of zonder verlies van je huis af.
al 25 bladzijdes aan discussie over een simpele vraag of @Liselou wel of geen TBM zou gaan worden. @Liselou, ik denk dat je genoeg voors en tegens kunt lezen, en alles kunt afwegen wat voor jullie als gezin de beste oplossing is. en zoals je ziet of je nu werkt of thuis blijft er zullen door alle vrouwen altijd kritiek op zijn. dus trek je eigen goed afgewogen plan!
Maar waar gaat de discussie nog over? Ik denk niet dat er iemand is hier die niet werkt omdat het toch geen zekerheid biedt in geval van faillissementen of arbeidsongeschiktheid. Die keuze draait echt om andere dingen. Vergeet niet dat de reden om niet te werken geheel los kan staan van de reden om wel te werken.
Mijn zus heeft het meegemaakt. Wel al oudere hypotheek, maar wel met overlijdensrisico verzekering eraan. Bleef een klein hypotheekje over, waar ze nu nog geen €100 aan kwijt is. Dus ja, ze kon er blijven wonen. En als ze wil, zonde verlies van haar huis af, echter vind maar een ander huis.. Het klinkt allemaal eenvoudig wanneer het op papier wordt gezet en zolang je leven loopt zoals het hoort. Maar zodra de ellende je treft, blijkt de realiteit toch iets anders te zijn..
Momenteel werk ik 20 uur. Ik ben ook een tijd lang thuis geweest. Beiden heeft zijn voor- en nadelen. Op momenten dat ik slecht slaap en/of de kinderen ziek zijn, lijkt het me zoveel fijner fulltime thuis te zijn. Maar ik vind mijn werk wel echt super leuk en zou het vreselijk missen als ik zou stoppen.
Zie jij nu echt niet dat er genoeg mensen in NL zijn die beiden evenveel inbrengen maar alsnog 2 salarissen nodig hebben? En geen groot huis of 2 auto's oid. Mensen die gewoon weinig verdienen? Dat er dus niet voldoende over is als er 1 inkomen wegvalt?
Dit is geen discussie meer, maar een topic met een aantal mensen met enorme verdedigings drang, terwijl in het beginsel mensen hun mening geven en niemand persoonlijk wordt aangevallen. Aangevallen voelen is een keuze.... Jammer om te lezen dat het in dit soort topics daar vaak op uit draait.
Naar aanleiding van dit topic heb ik even gekeken of het hier uit zou kunnen om te stoppen met werken. En het kan, is geen enorme vetpot maar zouden 780 euro overhouden na het betalen van de vaste lasten. Daar een gesprek over gehad met mijn man, en besloten om minder te gaan werken. Wat heerlijk! Bedankt topicstarter, zonder dit topic was ik blijven stressen tussen werk en thuis. Nu is straks thuis meer dan werk en dat gaat super worden. Zonder financiële nare toestanden.
Ik ben 3 jaar bewust gestopt met werken. Intussen alweer 3,5 jaar aan het werk.. Ik hoef niet te werken, maar wil ook niet meer volledig thuis blijven. Vind mijn werk en collega’s te leuk. En ik vind het fijn om mijn eigen geld te verdienen. Al hoefde ik never nooit verantwoording af te leggen toen dat niet zo was. Het geeft me een fijn gevoel. Zelfstandig ofzo. Thuis was ook heerlijk trouwens. Al ben ik nu gelukkiger.
Dat klopt, maar zo lang je er maar over nadenkt. Ook zijn onze maandlasten veel lager dan dan ons inkomen. Ik vind het een fijne risicospreiding om gezamenlijk te werken.Het is makkelijker urenuitbreiding of ander werk te vinden als je al werkt. De stap naar ander werk is dan vaak ook kleiner als niet het gehele gezinsinkomen op je schouders ligt. Mijn man is bijvoorbeeld iets anders gaan doen waar hij heel gelukkig van wordt maar wat minder verdient. Dat kan omdat we niet alleen van zijn inkomen afhankelijk zijn. Ik zeg niet dat iedereen gezamenlijk moet gaan werken omdat dat je inkomens risico's als gezin vermindert. Of dat iedereen gezamenlijk moet gaan werken zodat beide ouders voor de kinderen kunnen zorgen. Wat wel onweerlegbaar is (en dat heeft @Shakes ook al gezegd) is dat in gezinnen waar maar 1 partner werkt (en meestal de man) de vrouw vaak in een grote inkomensval komt na scheiding of overlijden. Dat is op te zoeken bij o.a. het CBS. Dat is geen TBM bashing. Dus als je er voor kiest om met 1 kostwinnaar te werken, dan moet je denk ik wel nadenken over de risico's en die indekken. Zoals met verzekeringen of zo. En dat bedoelde ik in mijn vorige post.
Ik heb altijd gewerkt, ook toen mijn oudste dochters werden geboren. Toen mijn jongste dochter extra structuur en duidelijkheid moest hebben én ik mijn werk echt verschrikkelijk begon te vinden, ben ik gestopt met werken. Daardoor kwam er weer rust thuis en uiteindelijk ook ‘ruimte’ voor een vierde kind. Allemaal heel bewuste keuzes en ik zie het als een luxe dat het kan. Als mijn zoon wat groter is, ga ik zeer waarschijnlijk wel weer werken. Maar de vraag blijft nu nog wel wat ik dan ga doen. Het basisonderwijs, zoals het nu is, vind ik werkelijk een aanfluiting (om in te werken), dus wat dan wel... Wat betreft ontwikkelen en afhankelijkheid. Dat kan natuurlijk ook prima wanneer je niet werkt. Soms zelfs nog beter. Zo heeft mijn zus bijna haar rechtenstudie voltooid, als tbm met vier kinderen. En inmiddels gescheiden, werkt ze weer, krijgt geen allimentatie en kan het prima zelf rooien. Haar ex daarentegen heeft grote moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. En dan niet financieel (denk ik tenminste), maar wel mbt de opvang van de kinderen. Die staan regelmatig voor een gesloten deur omdat papa nog niet uit zijn werk is en vergeten is dat hij iets voor de kinderen moet regelen. Dus hoezo is een vrouw (of man) alleen afhankelijk van haar werkende partner De afhankelijkheid werkt twee kanten op, iig geval wel in een relatie waar je samen keuzes maakt. Zodra je kinderen hebt en alles daaromtrent samen wil regelen ben je afhankelijk van elkaar. Dat gaat ongeacht je werksituatie hand in hand. Ik voel me trouwens totaal niet afhankelijk van mijn partner. Wij zijn een gezin die bewust bepaalde keuzes (kunnen) maken en daarachter staan. En wat mijn kinderen hiervan leren, is dat we elkaar helpen en ieder zijn eigen taak heeft. Een taak die ook best nog weleens kan veranderen dus. Ik ken dus beide zijdes van het verhaal (werken versus tbm) en met twee kinderen vond ik werken prima te doen. Met een pleegdochter erbij (met adhd en hechtingsproblemen) werd dat een stuk zwaarder en was dat voor een gezonde gezinssituatie niet meer haalbaar. En nu vind ik het heerlijk dat ik geen stress heb over de opvang van de kinderen als ze ziek zijn, de logistieke organisatie van alle sporten, logopedie-, orthodontie-, orthoptist-, kinderpsychiater en andere soortgelijke afspraken. En misschien krijgt een ander (in een soortgelijke gezinssituatie) dat wel voor elkaar met werk erbij. Hartstikke knap, maar dat is voor mij niet relevant. Het gaat erom wat werkt voor ons gezin. En @ts dat zelfde geldt ook voor jou. Wat past er bij jouw gezin. Wat zijn de voor- en nadelen en wat weegt dan zwaarder. Die keuze kan je alleen maar zelf maken en zou ik iig niet af laten hangen van de hier en daar wat ongenuanceerde uitspraken die soms op zp worden gedaan.
Ja en zoals al 20x aangegeven hier is dat mensen daarover na hebben gedacht. En er zijn vast genoeg mensen die dat niet hebben gedaan, maar die zitten hier nu niet. Dus de vergelijking loopt al scheef.
He Suus, dan zijn we ooit nog collega's geweest. Ik heb ook een aantal jaren voor het UWV gewerkt. Toen bestond de WIA nog niet maar wel de WAO. Sterker nog, toen ik begon bestond het UWV nog niet, maar waren het allemaal losse bedrijfsverenigingen.
Ik snap wel wat je bedoelt, maar het is aan jezelf om uit te leggen hoe jij erover denkt en verder ver boven dit soort uitspraken te staan. En soms iets genuanceerder lezen of accepteren dat dit gewoon iemands mening kan zijn, dat is dan maar zo. Maar nu wordt er pagina's lang "verdedigd", zonde van je tijd en de verdere inhoud van het topic. Tenslotte wordt er door ts gevraagd naar iemands reden waarom wel/niet werken, daar zitten ook redenen bij die jou (of mij) niet aanstaan. Zo vind ik jou uitspraken over mijn zus bijvoorbeeld, "ze is toch niet van de honger omgekomen" ook behoorlijk kortzichtig, maar ik heb besloten daar verder niet meer op in te gaan, omdat jij er gewoon op die manier naar kijkt en mijn hele persoonlijke verhaal dan toch niet binnenkomt. En daar heb ik me gewoon bij neergelegd. Zoveel mensen, zoveel meningen.
Dat zie ik wel. Ik ken er genoeg. Waar een vervelend aannames doe jij @tuc, je hebt geen flauw idee wie ik ben en wie ik ken. Bespaar je dus je hooghartige 'terechtwijzingen'. Ik heb meerdere keren gezegd dat juist gezamenlijk werken risico's spreidt. En dat het spreiden de inkomsten tussen twee partners slim is. Als men het dan kan reden met 2x 4 dagen werken dat fijn. En anders gewoon allebei full time werken. Want, en als je goed zou lezen had dat ook gezien, zeg ik ook dat een van niet voor eeuwig zeker is. Maar dat het stuk makkelijker is om een te vinden, of meer uren maken, als je al werkt. Ik zeg dus nergens dat men het op 1 inkomen kan reden als er een inkomen wegvalt. Alleen dat het makkelijker is om van werk naar werk gaan. En dat dus zeker in een economisch riskante situatie beide partners zouden moeten werken, zelfs als dat financieel niet absoluut nodig is. Ten slotte bevalt je toon me absoluut niet. Misschien moet je eerst lezen en proberen te begrijpen waar er staat voordat je je vooringenomen mening ventileert en aanvalt.