Ik ben 37 en na 4 ICSI trajecten (2 in NL, 2 in Dusseldorf) zwanger geworden van een geweldige dochter. Hoewel ik enorm geniet van wat ons al gegeven is en me heel goed besef dat het mogelijk daarbij blijft (en dat ik daarmee al enorm geluk heb gehad) voel ik ook een enorme wens om voor een tweede te gaan. Mijn man heeft dat (nog) niet zo sterk, maar ging toch akkoord met een cryo tp van de poging waaruit mijn dochter is ontstaan. Hoewel we enorm goede hoop hadden (mijn lichaam heeft laten zien dat het kan, embryo was zelfde kwaliteit als onze dochter en was chromosomaal gescreend) is het helaas niet gelukt. Dat is verdrietig, maar moeilijker is het nog dat we na de teleurstelling ruzie kregen over 'hoe nu verder'. Mijn initiële reactie was "Direct door", want enerzijds gaan de jaren tellen, en anderzijds vind ik iedere maand waarin het in theorie op natuurlijke wijze kan gebeuren killing. Hoewel duidelijk is dat we een dubbele uitdaging hebben (en de kans op natuurlijk dus heeeel klein is) voel ik toch iedere maand rond eisprong de druk om het te proberen (wat het een stuk minder genieten maakt), en voel ik elke keer als ik ongesteld wordt de enorme teleurstelling. Als we definitief stoppen met trajecten zou ik dan ook hoogstwaarschijnlijk anticonceptie gaan gebruiken, al is het maar voor m'n eigen gemoedsrust. Mijn man heeft die maandelijkse onrust niet en vindt de trajecten emotioneel heel zwaar. Ik ook, maar geen traject doen vind ik ook zwaar. Hij is bereid om mee te gaan met wat ik wil, maar het voelt voor mij niet goed als hij er niet achter staat. Ben benieuwd naar soortgelijke ervaringen en tips, iemand?
Hoi @Elocina, Wat verdrietig dat de cryo terugplaatsing niet is gelukt! Ik kan me heel goed verplaatsen in jouw situatie en je gevoel. Ik zou ook z.s.m. door willen. Lees mijn onderschrift.... ik was ook 37 toen ik voor een tweede wilde gaan. Het zegt natuurlijk niets over jouw situatie maar het kan wel gebeuren. Ik heb ook een man die erg kort door de bocht kan reageren en de indruk kan wekken dat iets voor hem eigenlijk niet hoeft maar dat hij het doet om mij een plezier te doen... ook in ons IVF traject zijn er om die reden wel eens botsingen geweest. Tegenwoordig stel ik mijzelf de vraag: is het erg dat hij het "voor mij" doet? Ik weet heel diep van binnen ook dat mijn wens voor een tweede waarschijnlijk veel groter en dieper zit dan bij hem, maar dat geeft toch niets? Dat hij het voor mij wil doen zegt niet dat hij er niet achter staat. Eigenlijk zegt het alleen maar dat als hij de keus alleen zou maken, en er verder niemand bij betrokken zou zijn of beïnvloed zou worden, dat hij het dan niet zou doen. Nu is er wel iemand bij betrokken (jij) en dan wil hij het wel doen. Puur omdat hij jou gelukkig wil zien. Als hij geen tweede kindje zou willen is dat een heel ander verhaal natuurlijk. Maar dan zou hij het ook niet doe omdat jij het wel graag wilt. Als je man er echt op tegen zou zijn dan zou hij ook niet meedoen met iets, puur omdat zijn vrouw dat wel wilt. Ga nog eens het gesprek met hem aan en geef aan dat je het fijn vindt dat hij het wil doen voor jou maar dat je wel zeker wil weten dat hij het niet tegen zijn zin in doet. Heel veel sterkte en geluk toegewenst!
Wat ontzettend jammer dat de cryo op niets uitgelopen is. Waar twijfel je over bij je man? Of zijn kinderwens voor een tweede kindje er is of dat een traject aangaan over zijn grenzen gaat? Zelf heb ik ook veel behandelingen gedaan, met heel kleine baby’s. Dat was zwaar maar ik wist ook dat het mijn enige optie was om nog een keer moeder te worden. Als je man net zo graag nog een kleintje wenst maar op ziet tegen het traject zou ik er toch samen voor gaan. Het is helaas niet anders.
Bedankt @Angel2005 en @Champetter, doet me goed om te lezen dat ik niet de enige ben! Hij vindt het idee van een tweede wel enorm spannend (vindt 1 al heftig) maar na een goed gesprek staat hij er wel voor open. Hebben uiteindelijk een compromis gevonden in 3 maanden uitstellen. Bijkomend voordeel is dat ik dan weer aan de DHEA kan (uitwerking ervan op eicellen kost 3 mnd) en het traject beter kan plannen in een iets rustigere periode (hoewel het nooit zo rustig zal zijn als toen we nog geen baby hadden haha maar ik zou het niet anders willen!). Ik ben wel bang dat mijn mans grenzen aardig getest worden in een traject, hij heeft het er emotioneel moeilijker mee dan ik lijkt het bijna (vooral omdat hij zichzelf wegcijferd ten gunste van mij denk ik) dus ik zal per traject moeten bekijken of het nog haalbaar is voor ons beiden. @Angel2005 uit je handtekening lees ik dat jullie helemaal gestopt zijn. Was dat ook vanwege je man of jullie beiden? Hoe ga je ermee om?
Fijn dat jullie er op deze manier op een goede manier samen instaan. Wij zijn inderdaad afgelopen maand gestopt met het traject na onze laatste cryo. Eerst inderdaad omdat mijn man dat wilde .Maar toen bleek dat de laatste cryo tp ook mislukt was zei hij dat als ikhet graag wilde dat we dan nog een traject zouden doen. Maar ik wilde niet meer... ik ben er zo klaar mee iedere maand weer die teleurstelling. En ik ben ook 40 geworden eind 2018 dus ook dat vond ik een mooi moment om te stoppen. Ik hoop voor jullie dat het traject voor jullie over 3 maanden heel veel moois zal brengen! Succes meid!
Fijn dat jullie samen besloten hebben om nog even rust te nemen. Het is mijn ervaring dat het enorm belangrijk dat je het samen doet en dat je dicht bij elkaar blijft, zodat het niet tussen jullie in komt te staan. Ik begrijp uit je eerdere bericht dat jullie aan twee kanten een uitdaging hebben. Mijn man heeft goede ervaringen met Punalpin. Nadat hij dat gebruikte was zijn zaadkwaliteit enorm verbeterd. We hadden een hele reeks mislukte terugplaatsingen gehad. Nadat hij Punalpin gebruikt had was het bij de volgende ronde bij de eerste terugplaatsing raak (zie mijn reactie in topic). Misschien is dat bij jullie ook een optie? Een betere zaadkwaliteit verhoogd de kansen op een geslaagde tp. Bijkomend voordeel van het verbeteren van de zaadkwaliteit is dat je ook een grotere kans hebt op een natuurlijke zwangerschap. Het duurt drie maanden voordat de zaadkwaliteit verbeterd is, maar daar heb je dan nu nog mooi de tijd voor.
@Maaike89 dat klinkt heel positief, en wat fijn dat jullie zwanger zijn! Gefeliciteerd! Wordt punalpin ook (deels) vergoed of moet je het helemaal zelf betalen? Zag dat het best prijzig was en mijn man heeft al zo veel dingen geprobeerd (oa ook proxeed- daar hadden ook veel stellen succes mee) dat ik denk dat hij er niet aan wil, als het vergoed wordt kan ik m misschien wel overhalen.