Pril zwanger, maar vriend gemengde gevoelens

Discussie in 'Ik ben zwanger' gestart door Emmee87, 19 feb 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Emmee87

    Emmee87 Lid

    16 jan 2019
    13
    3
    3
    Vrouw
    Hallo allemaal,

    Ik weet sinds kort dat ik 4-5 weken zwanger ben! Het was niet ongepland, maar wel tegen onze verwachting in omdat het in ronde 2 al raak was.

    Na een lichte paniek aan mijn kant, begin ik nu wat blijer te zijn (ondanks dat er nog van alles mis kan gaan). Mijn vriend daarentegen heeft hele gemengde gevoelens. Hij is eigenlijk niet blij en krijgt nu paniek over werk, geld en het verlies van zijn vrijheid. Ook maakt hij zich zorgen om de reactie van oa zijn moeder omdat we pas zijn gaan samenwonen.

    Heeft iemand in een soortgelijke situatie gezeten of ook een partner die in het begin niet helemaal happy was? Ik lees namelijk heel veel blije en trotse vaderverhalen en ik maak me zorgen over of dit normaal is en weggaat of dat dit een slecht teken is.

    Voor wie de moeite neemt om te reageren, bedankt!
     
  2. Kimmetjuh90

    Kimmetjuh90 VIP lid

    14 dec 2017
    16.976
    9.921
    113
    Vrouw
    Postbezorgster
    Aller eerst gefeliciteerd!!!

    Bij mijn dochter was mijn ex ook echt NIET klaar voor een baby, (raakte zwanger door de pil heen) ik liet hem weten dat ik hoe dan ook t kindje wilde houden, of hij t samen op wilde voeden ofniet..
    Hij zei dat ie t wel samen wilde gaan doen na een aantal dagen erover nagedacht te hebben, maar het tegendeel was waar... meneer ging niet mee naar de echo's, was heel erg veel weg, zoop, en weet ik t wel allemaal niet.. dus ik voelde me toen al een alleenstaande mama, mijn ouders waren not amused, verre van.. want ja ze stonden ook niet achter onze relatie..
    Ik heb t de zorg alleen gedragen voor mijn dochter, wel in t huis waar we samen woonde, maar na 2 jaar aankloten heb ik gekozen voor mij en mn dochter en heb ik per direct stappen ondernomen voor een eigen woning, ik leerde in die tijd ook mijn huidige man kennen, en zijn nu gelukkig, mijn ex ziet zijn dochter wel om de week, we hebben co-ouderschap, want ja.. ik vind t een klootzak, maar mijn kinderen hebben recht op hun vaders :)
    (Kwam er trouwens toen ook achter dat meneer fijn t bed deelde met een ander, dus was alleen maar blij dat ik de knoop doorgehakt heb)

    Ik hoop dat jou vriend na enige bedenktijd er samen met jou voor gaat, en niet hoe t bij mij gelopen is! (Al ben ik nu met mijn huidige man gelukkiger als toen ik met mn ex was) :)
     
  3. Emmee87

    Emmee87 Lid

    16 jan 2019
    13
    3
    3
    Vrouw
    @Kimmetjuh90 : bedankt voor je reactie! En natuurlijk ook nog gefeliciteerd (al ben je al een stuk verder!!) Dat klinkt niet veelbelovend wat fijn dat je nu zo’n mooie man in je leven hebt! Mijn vriend is overigens verder echt een leuke vent, maar goed dat kan idd veranderen als zijn gevoel aan blijft houden. Ik vind het ook erg vervelend dat het nu zo gaat want als ik dit eerder had geweten dan was ik natuurlijk niet hiervoor gegaan. Hopelijk zijn er ook wat positieve verhalen
     
  4. Kimmetjuh90

    Kimmetjuh90 VIP lid

    14 dec 2017
    16.976
    9.921
    113
    Vrouw
    Postbezorgster
    Dank je :)
    Hopelijk staat hij je bij als ie eenmaal aan t idee gewent is :)
     
    Emmee87 vindt dit leuk.
  5. SophieSoHappy

    SophieSoHappy Bekend lid

    18 apr 2016
    696
    629
    93
    Vrouw
    Wij wilden ook graag zwanger worden en het was al raak in de 1e ronde. Dat was een stuk sneller als verwacht want we dachten er zeker wel een half jaar tot een jaar mee bezig te zijn. Het idee moest dus ook even een paar weken de tijd krijgen bij mijn vriend. Maakte zich ook zorgen om geld enzo, terwijl we gewoon van tevoren hadden berekend dat het makkelijk zou kunnen. Toen we eenmaal een kloppend hartje hadden gezien op de echo en hij naast me stond te huilen van geluk, wist ik dat het gewoon zenuwen waren. Nu ben ik 36 weken zwanger en hij zegt elke dag dat hij niet kan wachten en dat hij haar wilt ontmoeten :) Hij is erg betrokken, wilde samen een zwangerschapscursus doen en mee naar de open dag van het ziekenhuis en heeft zich flink bemoeid met alle spulletjes die we hebben gekocht voor de baby haha :)

    Oohja, vriend maakte zich ook zorgen om de reactie van zijn ouders, wij hebben voor de zwangerschap een moeilijk jaar gehad en zijn ook even uit elkaar geweest maar besloten voor elkaar te gaan en onze dromen eindelijk uit te laten komen. Mijn ouders hadden even een minuutje nodig om het nieuws te verwerken maar waren eigenlijk meteen heel erg blij voor ons. Zijn familie was not amused, en dat is een understatement. Hebben tot nu toe ook weinig interesse getoond. Hun verlies denk ik dan maar zo.
     
    Emmee87 vindt dit leuk.
  6. sarah28

    sarah28 Fanatiek lid

    14 feb 2013
    3.605
    1.913
    113
    Is heel normaal hoor! Voor mannen is t sowieso heel anders dan voor vrouwen (velen krijgen pas echt dat vadergevoel als t kindje er eenmaal is). Geef hem de tijd eraan te wennen en probeer t niet nu al constant erover te hebben (het kan ook nog misgaan in zo'n prile fase). Je hebt nog tijd zat om al die dingen te bedenken en regelen.
     
    Kruimelmuis en Emmee87 vinden dit leuk.
  7. itakepictures

    itakepictures Niet meer actief

    Gefeliciteerd! Herkenbaar ook wel, toen wij besloten hadden dat we een baby wilden hadden we 2,5 week later een positieve test. Dat was echt wel even schrikken, en het duurde ook even voor we écht blij waren (bij mij ging dat veel sneller dan bij hem). Toen de zwangerschap uitliep in een miskraam was ik intens verdrietig, bij hem was dat ook anders. Hij steunde me wel, maar dat diepe verlies dat ik voelde was er bij hem niet. Bij de nieuwe zwangerschap idem: ik kon het wel van de daken schreeuwen, en hij was wel blij maar liep niet over van blijdschap zeg maar. Pas bij de echo van 10 weken, toen we een hupsend poppetje op het scherm zagen en hij er met tranen in z'n ogen naar zat te kijken kwam de blijdschap los. Houd het bespreekbaar en geef hem de ruimte om zijn gevoelens te uiten. Dus niet wegwuiven met tegenargumenten of 'dat komt wel goed'. Het is voor hem ook een grote verandering, en er is nog genoeg tijd om er aan te wennen :) Als er nou echt niks veranderd in de komende maanden kun je het eens bespreekbaar maken bij de verloskundige, maar zo ver ben je nog lang niet.
     
    sarah28 en Emmee87 vinden dit leuk.
  8. Daphne91

    Daphne91 Fanatiek lid

    5 dec 2013
    2.073
    465
    83
    Vrouw
    Drenthe
    Hier had mijn partner destijds hetzelfde. Sterker nog, het was december 2013 en raakte in een (lichte) depressie mede daardoor. Ik had begin van dat jaar mijn implanon laten verwijderen en eind van het jaar wilden we er voor gaan. 1e ronde direct raak. Hij had dezelfde zorgen: geld, ik kan geen goede vader zijn want ik kan nu niet voor mezelf zorgen, vrijheid. Hij ging wel mee naar elke echo, zelfs toen ik met 7w veel bloed verloor en ik dacht dat het mis ging. Rond 12w hebben we de babykamer gemaakt en goed, helaas ging deze zwangerschap compleet anders dan het normaal zou moeten verlopen, rond 20w was hij redelijk aan het idee gewend vader te worden. Toen het toch mis ging was mijn emotie zoveel heftiger dan dat van hem, omdat hij het kindje niet echt meegemaakt had voor zijn gevoel. Tuurlijk vond en vind hij het heel erg.

    Met de tweede en nu vooral met de derde zwangerschap weten we dat je leven sowieso veranderd, dat doen kinderen met je. Hij was er deze keer dan ook heel relaxt onder. Gelukkig :)

    Geef je partner even wat tijd. Het zal allemaal moeten landen. Voor een man is het soms een ver van het bed show, wij voelen alles. Vol hormonen en een gevulde baarmoeder.
     
  9. Emmee87

    Emmee87 Lid

    16 jan 2019
    13
    3
    3
    Vrouw
    Bedankt voor het delen van je verhaal! En wat fijn dat hij is bijgedraaid. Bijzonder dat mannen het eerst willen en dan de zorgen toeslaan, maar mooi dat hij nu zo betrokken is. Dat van zijn ouders is minder hopelijk is dat anders als ze de kleine zien! Voor nu iig veel succes met de laatste weken!
     
  10. Emmee87

    Emmee87 Lid

    16 jan 2019
    13
    3
    3
    Vrouw
    Bedankt voor je verhaal! Wat vervelend van de eerste zwangerschap. Fijn om te lezen dat hij bij de nieuwe zwangerschap sinds de echo meer blij ermee is! Ik zal je advies meenemen de komende tijd. Ik wens jullie het beste en vele mooie tijden samen
     
  11. Emmee87

    Emmee87 Lid

    16 jan 2019
    13
    3
    3
    Vrouw
    Wat een heftig verhaal! En helemaal dat het in een “later” stadium mis is gegaan. Jeetje. Ook hier ben ik blij om te lezen dat het bij de 2e en 3e allemaal beter gaat. Als ik dit zo lees, merk ik dat ik misschien ook wel een “te blije” reactie verwacht terwijl het allemaal zo pril is dat we eerst maar eens moeten afwachten of het überhaupt goed gaat. Bedankt iig voor je advies!
     
  12. Daphne91

    Daphne91 Fanatiek lid

    5 dec 2013
    2.073
    465
    83
    Vrouw
    Drenthe
    Ah nee hoor, ik verwachtte hetzelfde. Meer in de zin van; je wist dat het kon, waarom ben je dan niet echt blij? Ik gun je een mooie, onbezorgde zwangerschap toe en hopelijk is je partner er ook snel blij mee.
     
    Emmee87 vindt dit leuk.
  13. princess79

    princess79 Bekend lid

    17 mrt 2011
    892
    66
    28
    Vrouw
    Gefeliciteerd

    Mss is je vriend toch een beetje overdonderd van het feit dat het zo snel gelukt is?
    Wel vervelend zo, wonen jullie al lang samen? Omdat hij zich zorgen maakt over reacties, geld, werk enz?
    Het komt vast allemaal goed
     
  14. Emmee87

    Emmee87 Lid

    16 jan 2019
    13
    3
    3
    Vrouw
    Dank je! Nee een maand maar we hebben al wel enige tijd een relatie hoor en samen gereisd. Daarnaast hebben we alle twee ook nog eens goede banen en zijn we financieel stabiel. Ik denk ook dat hij overdonderd is, maar ik snap niet zo goed waarom hij het dan niet gewoon heeft aangegeven vóór het stoppen met de anticonceptie. Ik hoop iig ook dat het goed komt!!
     
  15. Sunny37

    Sunny37 Actief lid

    11 dec 2017
    219
    146
    43
    Vrouw
    Gefeliciteerd! Ik denk dat het voor mannen net iets anders is dan vrouwen. Mijn man is ontzettend gek op onze kleine. Maar voor hem was het nog wennen omdat wij zwanger zijn van de baby. En voor hem is het nog niet echt tastbaar. Laat het nog ff bezinken en vooral genieten van je zwangerschap.
     
    Emmee87 vindt dit leuk.
  16. MamaZijnIsDeBom

    MamaZijnIsDeBom Fanatiek lid

    10 apr 2018
    2.317
    1.660
    113
    Vrouw
    Ik denk dat niemand hier het antwoord op heeft. Mijn ex wilde niets liever. Wij raakten per ongeluk zwanger en hij heeft me echt plechtig belooft niks liever te willen en er voor de volle 100% voor te gaan. Wat een lapzwans was het toen ze geboren was zeg. Hij vond het allemaal heel zwaar, vroeg zich af of hij wel een vader type was en zat uren per dag achter de computer... dus het is moeilijk te voorspellen. Maar ik denk dat het op zich wel goed is dat hij erover nadenkt wat dit betekent voor zijn leven. Misschien wat laat.. maar zeker niet té laat.
     
  17. Typicalme

    Typicalme Fanatiek lid

    11 dec 2014
    1.158
    442
    83
    Vrouw
    Niet herkenbaar van mijn vriend maar wel van mijzelf. Jeetje wat heb ik gehuild toen ik zwanger bleek te zijn, terwijl het een super bewuste keuze was. Maar wat was ik bang voor alles wat komen ging! En dat heb ik echt nog maaaanden zo gevoeld! Wil ik dit wel, dadelijk ben ik niet gelukkig met een kind, nu is er geen weg meer terug etc.

    Nu (2e zwangerschap) had ik dat beklemmende gevoel in het begin wel weer een beetje maar nu kon ik die gedachten en angsten heel snel ombuigen omdat ik weet wat het inhoud om een kindje te hebben.

    Het is dus echt niet zo dat iedereen altijd maar direct op een roze wolk zit hoor, en dit kan dus ook best voor de papa’s zo voelen.
     
    Leraje vindt dit leuk.
  18. Desse

    Desse Bekend lid

    11 okt 2017
    840
    920
    93
    Gefeliciteerd!

    Eerlijk gezegd denk ik bij de dingen die je noemt: dat zijn toch zaken die je bekijkt en bespreekt voor je gaat proberen? ;)

    Wij waren 2x in 1x zwanger. Eerste keer ging het mis en de tweede keer geloofde mijn vriend tot het einde niet dat het echt zou gaan gebeuren, maar hij raakte gedurende de zwangerschsp wel aan het idee gewend. Ik ben super ongeduldig dus voor mij was het top om gelijk zwanger te zijn. Hij had er meer moeite mee: net een huis gekocht, voor hem hoefde het niet zo snel. Ik was er na die miskraam (was al mijn tweede miskraam) van overtuigd dat het lang zou duren voor we een gezond en levend kindje zouden krijgen, maar ik was direct weer zwanger. Hij moest wennen en groeide met de zwangerschsp mee. Was dolgelukkig dat we een dochter kregen. Af en toe had hij nog momentjes dat hij het heel eng vond allemaal. Wat hem echt overviel waren de eerste weken na de geboorte, hoe hectisch en hoe weinig tijd er is voor jezelf met een baby. Ik heb zelfs gedacht dat hij spijt had... Hij deed alles voor ons en stond zelfs mee op in de nacht omdat ie zich schuldig voelde dat hij kon blijven liggen haha. Maar ik voelde dat hij totaal niet op de roze wolk zat waar ik op zweefde. het was voor hem enorm wennen. Ze is nu 4,5 maand en hij is stapelgek op haar en zij op hem. Hij zei laatst eerlijk dat hij het nu zoveel leuker vindt dan in het begin :) dat doet een beetje pijn om te horen maar ik begrijp dat de eerste weken voor een vader compleet anders zijn qua beleving dan voor een moeder en mijn gevoel was dus wel juist.

    Komt vast allemaal goed, blijf het vooral open bespreken, zodat je hem kan helpen de angsten te relativeren. En denk samen aan de redenen waarom jullie graag een kindje willen samen :)
     
  19. Annedore

    Annedore VIP lid

    17 feb 2010
    7.338
    836
    113
    Vrouw
    Flevoland
    Hier juist bij nummer 3 een man die niet stond te springen bij de positieve test.
    De eerste twee zwangerschappen zag hij wel aankomen omdat we daar jarenlang op moesten wachten. Bij de oudste zelfs MMM voor gedaan.

    Vorig jaar kwam bij mij de wens voor nummer 3. Hij vond het niet zo nodig. Toch gesprekken met gynaecoloog gehad afgelopen zomer. Hij stond nog niet te springen nadat de gynaecoloog groen licht gaf.

    Uiteindelijk liet ik in december mijn implanon verwijderen terwijl we nog in de besluitvormende fase zaten.
    In januari zei hij ''' blijf waarschijnlijk de rest van mijn leven twijfelen en daar kunnen jouw eicellen niet op wachten, dus we gaan er maar voor' met het idee dat het wel weer een tijd zou duren voordat ik zwanger zou raken.

    Nou ja...een maand later dus een positieve test :D
    Hij raakte lichtelijk in paniek, kreeg allemaal angst gedachten over dat het een tweeling zou zijn en we failliet zouden gaan etc..
    Hij was echt helemaal niet blij. En dat vond ik jammer. Want ik was wél blij, zeker omdat het deze keer zo snel gelukt was. Nu begint hij wel bij te draaien. Al merk ik wel dat hij waarschijnlijk pas echt weer die vader gevoelens voor dit baby'tje gaat krijgen nadat hij het op beeld gezien heeft.

    Denk dat veel mannen dat wel nodig hebben. Dat het wat meer concreet wordt na echo en hartje zien/horen.
    En veel mannen zijn ook met praktische zaken bezig terwijl vrouwen sneller denken 'komt wel goed'

    Geef papa to be maar een beetje tijd en ruimte. Het komt vast goed :) En gemengde gevoelens zijn heel normaal!
     
  20. Springboon

    Springboon VIP lid

    9 okt 2006
    8.278
    1.834
    113
    Vrouw
    Zorg
    Waar mijn liefjes zijn
    Mijn vriend had al 20+ jaar lang een kinderwens. Ik had er zelf al 3 maar heb altijd gezegd dat ik minimaal 4 kinderen zou willen.
    Toen we bij elkaar kwamen, heeft hij altijd gezegd en geuit dat hij bang was nooit vader te zou kunnen worden van een eige kleine en dat hij 200% ervan overtuigd was zelfs onvruchtbaar te zijn (gezien zijn levensstijl voor mij aan).
    Financieel gezien is het niet veel meer dan met 3 kinderen. Na 3 mk begon hij de hoop te verliezen, en mocht ik naar de gyn. en voorbespreken voor onderzoeken. 'gelukkig' kwam er niets naar voren en geheel onverwachts waren we gelijk na de 3e mk. , 4 weken later weer zwanger.
    Mijn vriend was enorm blij maar ook gelijk de beren op de weg zien.
    Hij ging 90% van de tijd mee naar de echo's en zelfs dag van bevalling (wat hij zelfs gefilmd heeft, en zijn dochter voor het eerst in de kleertjes deed nadat de verpleegkundige hem vroeg of hij dat wel zou durven en willen) geloofde hij het niet.
    Was er zo van overtuigd dat het niet van hem kon zijn en anders wou hij toch wel een DNA test als ze eruit was. Daarmee stemde ik in, omdat ik toch 200% zeker wist dat de kleine van hem is.
    Eenmaal bevallen werd ze bij hem op de blote borst gelegd (op mijn wens/verzoek), en hielpen ze mij in de tussentijd mee.
    Hij liet mij versteld staan door na 15min. haar op te pakken en op te staan en haar bij mij neer te leggen en samen naar haar konden kijken.
    Ik vergeet nooit die blik en emoties meer..
    Hij zag zoveel overeenkomst (tis net papa ), dat er geen woord meer over DNA is gesproken, zorgen verdwenen naar de achtergrond en hij werd voor het eerst in zijn leven echt verliefd.
    Nu 5 maanden later, heeft hij nog wel eens momenten dat het hem financieel aan vliegt, maar we komen er wel.
    Hij voelt haar zo goed aan, echt zoveel verschil als tijdens de zwangerschap.

    wij vrouwen voelen van alles daar binnen en een man kan zich daar geen voorstelling van maken hoe het is om al tijdens de zwangerschap een band op te bouwen met een kleine.
     

Deel Deze Pagina