Jongens wat denken jullie toch zwart-wit zeg Jullie zetten mensen die waarde hechten aan een verjaardag nu echt neer als personen die het moeten hebben van de 'moetjes' en geen vreugde hebben in de rest van hun leven. Beetje onnodig dit. Ik snap ook de allergie voor een verjaardagscadeau ook niet zo. Vieren jullie de verjaardagen van jullie kinderen ook niet ofzo?
Niemand zegt dat andere geen waarde mogen hechten aan de verjaardagen hoor, dat maak je er nu zelf van. En ik denk dat niemand zegt dat zeg geen verjaardagskado willen hebben, het gaat er bij sommige dat ze er niet wakker van zouden liggen als ze geen kado zouden krijgen, krijgen ze het wel dan is dat leuk maar het is niet dat het voor sommige moet. En wij vieren wel de verjaardagen van de kinderen, daar hechten wij dan wel weer waarde aan omdat het voor een kind een totaal anders iets is. Die beleven dit soort dingen totaal anders dan wij volwassenen doen.
Maar dat is dan toch ook een verassing? Of doel je meer op grotere verrassingen zoals een feest organiseren ofzo? Gewoon als voorbeeld uiteraard
Kan een dingetje voor sommigen zijn blijkbaar. In deze context vind ik t altijd wel leuk. Heb hem zelf ook wel eens gemaakt en snapte t niet.
Misschien voel ik me inderdaad niet gezien meer hier.... voel me werkneemster , huis slaaf , schoonmaakster , werkneemster, moeder van , voel me vanalles behalve gewoon een gewaardeerde partner/vrouw. Alles wat we altijd doen komt van mij uit. Een vakantie , een etentje , een dagje weg enz enz Voor diegene die vorig jaar het topic mee kregen dat ik niet bij de bruiloft van zijn zusje mocht zijn ... Ook toen kreeg ik niet het gevoel dat ik gewaardeerd werd want tenslotte moest ik mij niet druk maken volgens hem om zoiets onbenulligs... ( hij kon natuurlijk niets doen aan het idee van zijn zusje maar had op zijn minst zich kunnen bedenken wat mijn gevoel erbij was ) Hij lijkt de laatste jaren alles te zien als iets onbenulligs . Ik hecht er waarde aan om gezien te worden als een gewaardeerde partner vrouw. Daar horen in mijn ogen dingen bij als denken aan elkaars verjaardag enz. Maar bovenal begrip tonen voor elkaars gevoel. En nogmaals ik hoef niet overladen te worden met cadeaus. Maar hij weet hoe ik ervan baal dat hij nooit moeite meer doet voor mij ,hij gaf gisteravond aan dat het hem speet dat hij het alweer vergeten was, dan denk ik bij mezelf als je het zelf zo erg vind dan doe er wat aan.
En tot heden heb ik iedere verjaardag hem een kaart gegeven namens mij en de kinderen , laat altijd de kinderen wat kleuren, geef hem altijd een cadeautje . Ook met vaderdag , stuur hem tussendoor vaker een kaartje of een sms met wat liefs erin... Maar op de een of andere manier komt er nooit meer wat uit hem zelf terug. Als ik hem confronteer hiermee zegt die ja je weet toch dat ik van je hou.... tja daar moet ik het dan mee doen
Nou inderdaad. Ik had het niet eens door joh hahaha, we zitten op een forum en niet op het werk denk ik dan maar Zolang ik geen belangrijke officiële documenten hoef te tikken doe ik er niet moeilijk over.
Owke Krijg altijd een beetje moord neigingen van de spellingspolitie hier op ZP dus dacht eerlijk gezegd dat het op die manier bedoeld was. Excuses.
Het klinkt mij niet zo goed in de oren. Niet om een verjaardag of een cadeau, maar wel om de combinatie van dingen. Het wel een cadeau kopen voor schoonmoeder, de tijd in de sportschool, de smoesjes die duidelijk niet kloppen... Misschien is het tijd om een actieplan te bedenken. Ik neem aan dat je graag voor je relatie vecht, en een relatie vergt soms gewoon investering. Gelukkig kan die investering heel plezierig zijn. Samen tijd doorbrengen, echte gesprekken aangaan, afspraken maken over hoe je elkaar laat zien dat die liefde er wel is, en het lichamelijk contact regelmatig even opzoeken zijn dingen die al veel kunnen helpen. Zijn dit dingen die jullie regelmatig samen doen?
Het gaat moeizaam de laatste maanden / jaar. Hij heeft een jaar thuis gezeten met een depressie, nu wel weer aan t werk maar depressie is nog niet helemaal voorbij. Het sporten is zijn uitlaat klep. Normaal heb ik er geen moeite mee, wel als hij zoiets als excuus gebruikt . Word indd hoog tijd dat er dingen veranderen, hij is geen prater, erg gesloten en dat maakt alles soms erg moeilijk. Heb sommige tijden al vaker gedacht het is mooi geweest en ik gooi het bijltje erbij neer... maar eigenlijk is dat niet wat ik wil. Hij ook niet. Misschien moet ik accepteren dat hij zo is.... Ik weet het niet helemaal. Het is lastig... kan mij niet herinneren dat hij 14 jaar geleden ook zo was.... maar of hij wil zo was een ik door een roze bril keek kan ook.....
Ja Nouja nodig hebben is een groot woord. Mijn man verrast mij NOOIT spontaan. Ook niet als ik hint op bloemen. Zit er gewoon niet in. Prima, heb ik geaccepteerd. Maar soms een lief gebaar, bijvoorbeeld op mn verjaardag, is wel zo fijn dan toch?!
Krijgt hij wel ondersteuning op psychologisch gebied voor die depressie?? En is t misschien een optie om ook eens wat sessies samen te hebben dan? Want zijn depressie heeft ook grote invloed op jou en de rest van jullie gezin natuurlijk. Of dat jij wellicht apart ook een of meerdere sessies hebt hoe ermee om te gaan en wat te verwachten ed?
Ik ben het hier helemaal mee eens, maar ( jaja lekker afgezaagd die maar) op het moment dat je man wel aan de verjaardag denkt van zijn eigen moeder plus een cadeau geeft en feliciteerd maar een dag daarvoor ‘s ochtends geen eens een gefeliciteerd vanaf kan richting zijn vrouw. Vervalt voor mij het stukje “ dat hij zich niet realiseert dat het wel eens belangrijk voor een ander kan zijn om die gene te feliciteren. “ Blijkbaar kent hij die waarde wel want hij kan wel zijn moeder feliciteren.