Hier gaat het best goed. Sinds gisteren veel last van bandenpijn, maar dat kan ook niet missen met zo'n snel groeiende buik .
Ik ben nu net zo gespannen als de eerste keer na mijn miskraam. Ik was toen na 4 jaar zwanger en het ging mis. Intens verdrietig. Nu binnen 1 maand zwanger maar kan me niet voorstellen dat ik minder verdrietig zal zijn als het niet goed gaat. Elke keer als ik naar de wc ga ben ik bang om ineens bloed te zien .zeker wel herkenbaar? Nog niks gehoord van AMC....wacht 'geduldig'. En idd de tijd gaat ergens ook wel weer snel. We weten het nu alweer 8 dagen. Die 8 dagen zijn om gevlogen eigenlijk. Ben af en toe misselijk, niet zo handig met mijn werk in de kinderopvang en het poepkots virus dat hier rond gaat. Ik moest het de collega's hier dus wel vertellen want ik ging zelf bijna over mijn nek toen er één begon over te geven Op vlagen van misselijkheid, wat steekjes onder in de buik, beetje rugpijn en sneller moe voel ik me prima. Maar de ergste misselijkheid en extreme vermoeidheid kwam bij de vorige zwangerschap ook pas bij 5/6 weken en duurde tot 18 weken Die sea bands haalden hier toen wel de scherpe randjes van de misselijkheid. Aanrader!
Ik mag vanmiddag pilletjes tegen misselijkheid ophalen bij dr huisarts. Heb ook al een flinke stronk gember ingeslagen. Maar eens even goeie thee van trekken.
Wat rot zeg, na zo lang te wachten . En uiteraard is elke miskraam reden voor intens verdriet. Het gaat tenslotte telkens om leven in je buik, waar je je van het eerste moment al aan gaat hechten. Heel herkenbaar ook, dat je telkens bij het toiletbezoek kijkt of je geen bloed verliest. De schrik van zowat elke zwangere vrouw . Ik denk dat we zoveel mogelijk moeten proberen uit te gaan van het beste, en zoveel mogelijk van onze zwangerschap moeten genieten. Althans, toch proberen...
Daar heb je gelijk in! Het gaat zo snel voorbij eigenlijk. Tijdens de zwangerschap van mijn jongste was ik depressief en ik heb niet genoten en dat vind ik achteraf zo erg Ik kan er niks aan doen, het overkwam me gewoon tijdens die zwangerschap. Ik hoop dat dat me nu bespaard blijft en ik net zo blij zwanger mag zijn als van de oudste. Daarom ga ik hoe dan ook een echo doen met 8 weken heb ik net besloten. Het is mijn laatste zwangerschap en ik doe wat ik wil even wachten wat het AMC voor afspraak gaat aanbieden maar het geeft me nu al een rustiger gevoel dat ik zelf kan bepalen om met 8 weken een echo te doen als het AMC met een datum komt die erg ver na de 8 weken ligt. Ik wil gewoon in maart de eerste echo en niet in april
Ah ja kan ik begrijpen...het is ook allemaal zo onzeker, vooral de eerste maandjes. En ook als je er al zo lang mee bezig bent wordt die onzekerheid natuurlijk alleen maar groter. Wanneer heb je een echo? Af en toe stroomt dat gevoel bij mij ook er doorheen. Ok, mn 7 weken echo zag er goed uit maar ja toch. Ben pas geruster als ik de 11 weken gehad heb.
Klinkt inderdaad nog heel lang, maar je zit wel bijna al op de helft hoor . Wanneer heb je de 20 weken echo??
Dat lijkt me ook verschrikkelijk om depressief te zijn dan. Heb je dat de hele zwangerschap gehad? En was het wel over toen je je zoontje in je armen hield of heeft dat ook nog tijd gekost. Ik moet zeggen dat ik wel 'anders' genoot van mijn 2e zwangerschap. Alles ging veel sneller aan me voorbij, schreef minder op. Maar ja ik had nog een kleintje van net 1 rond me lopen. Ook dacht ik wel eens: zal ik wel net zoveel van dit kindje gaan houden als mijn zoontje. En ik moest ook echt de eerste 2 a 3 dagen zo wennen aan mijn dochtertje. Met deze zwangerschap ben ik meer bang. Waarom geen idee... Kan ik alles wel aan denk ik dan? Doe ik de oudste 2 dadelijk tijd tekort? Deze zwangerschap was namelijk niet gepland. We wilden eigenlijk helemaal geen derde meer. Ik ben er nu super blij mee hoor dat is het niet en het is zo welkom maar die dingen spoken wel door mn hoofd. Maar voor jou even: Ik zou die echo gewoon doen! Het is voor hun een kleine moeite en jij hebt wat meer zekerheid!
Nee met mijn zoon geen last van gehad. Misschien een paar dagen. Maar toen kon ik gewoon crackers en zuivel eten. Dat gaat nu niet. Net emesafene gehad van de huisarts. Mag ik voor het slapen vanavond innemen. Kan niet wachten..
Klinkt al heel anders, in de helft . Ik heb voorlopig nog geen afspraak vaststaan, maar het zal waarschijnlijk zijn tussen 15 en 22 maart.
Ik vind het zelfs al jammer dat ik door de hormonen zo vaak moet huilen. Het liefst van al zou ik gewoon 24/7 vrolijk zijn, maar helaas. Die tranen kan je al niet tegenhouden, laat staan een depressie. Het enige wat je dan kunt doen is zoveel mogelijk steun en hulp zoeken, zodat de boel niet escaleert. Ik vind sowieso dat je de touwtjes in handen mag hebben wat betreft jou zwangerschap. Als dat wilt zeggen dat je behoefte hebt aan een extra controle, om wat voor reden dan ook, dan zou je die gewoon moeten kunnen krijgen. Al was het maar gewoon voor onze gemoedsrust. Mocht mijn man kunnen kiezen, dan zou ik geen enkele controle krijgen tot aan de geboorte. Hij is van mening dat zijn ouders dat destijds ook niet kregen en dat hij en zijn zussen ook op de wereld zijn gekomen. Maar, ik ben zwanger, dus ik beslis . Anders word ik gek van onzekerheid.
Ik hoop het zo voor je dat het wat helpt. Die misselijkheid is niet niks. Zijn dat pileltjes wat je krijgt? Nu heb ik het niet zo heftig als jou maar ik ben het al zat. Beeinvloed gewoon heel je dag
Ja toch haha. Ik vindt die laatste weken juist killing. Vanaf een week of 34/35 had ik het echt gezien bij beide Dan lijken de dagen ook echt voorbij te kruipen...
Ja ik heb pilletjes gehad. Je hebt ze ook in zetpil vorm. Nu vanavond gaat hetvwel. Heb een halve boterham met kaas op gekregen. Half uur over gedaan. Maar heb het gevoel dat ik een 6 gangen menu op heb.. zit prop vol! Heb die halve boterham om half 6 op en zit nog vol... naja. Liever opgeblazen uitgezet rolmops gevoel dan misselijk...
Ik had het van 4 tot 40 weken Kind eruit en depressie direct weg. En dan nu mijn volgende reden om depressief te worden: vijfde ziekte op het kinderdagverblijf waar ik werk Ik voel me echt kut. Waarom zeggen ouders dit niet eerder? Zodat het personeel het kon weten en gelijk aan mij kon zeggen? Gelukkig is het niet op de groep waar ik afgelopen week drie dagen was en vorige week 1 dag. Ik ben flexwerker en werkte vorige week 1 dag op de babygroep en deze week 3 dagen op de dreumesen. Dit kind zit bij de peuters, maar de kinderen spelen ook wel eens samen bij elkaar op de groep. Dus er kunnen zeker kinderen op mijn groep besmet zijn Heb gisteren al bloed geprikt om te testen op antistoffen omdat er maandag al een jongetje was met vlekken maar ik denk achteraf niet dat hij de vijfde ziekte heeft. Uitslag bloedonderzoek duurt een week. Als ik geen antistoffen heb dan ben ik niet blij. Ik ga sowieso volgende week niet naar die vestiging. Vervelend voor ze daar, want ik ben hun vaste flexer. Maar mijn zwangerschap gaat voor alles.
In een kinderdagverblijf werken tijdens de zwangerschap brengt altijd wel wat risico's met zich mee. Ik ben zelf ook kinderverzorgster van opleiding en ben zo blij dat ik op dit moment niet aan het werk ben. Wees maar extra voorzichtig! Ik heb de ervaring dat vele ouders koste wat het kost verbergen dat hun kind ziek is, en in een situatie als deze is dat extra riskant. Neem je extra maatregelen omtrent hygiëne en dergelijke?
Mijn handen zijn vuurrood en droog van het vele wassen, dus ja ik neem zeker hygiëne maatregelen. Ik ben zelf eigenlijk maatschappelijk werker, maar ben per ongeluk de kinderopvang ingerold Ik snap niet dat ouders dit soort dingen niet doorgeven, kinderen mogen gewoon komen want de besmettelijke periode is al geweest. Maar voor mij was het wel handig geweest als ik dit geweten had voordat ik 3 dagen ging werken deze week. Ik ben flexwerker en had makkelijk op een andere vestiging kunnen werken.
Dat kan ik mij best voorstellen! Je wilt je kindje kunnen vasthouden en verder denk ik dat je die dikke buik tegen dan wel min of meer beu bent. Ik vraag mij regelmatig af wat dat gaat geven: ten eerste ben ik normaal gesproken zo mager als een grashalm (dat is ondertussen al wel anders ), ten tweede hebben we hier zomers met gemakkelijk 40 graden. Dus iets zegt mij dat dat wel eens pittig kan worden
Eens je in de kinderopvang terecht komt, dan geraak je er niet zomaar weer weg . Oh jee, dan had het inderdaad beter geweest om een andere locatie te werken. Hopelijk krijg je het niet over.