Ja ik ben er ook echt blij mee. Hahaha nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen. Mijn langste cyclus ooit.... 92 dagen. Hoe dan?
Shit, iemand in mijn familie blijkt (ongepland en onverwacht) opeens al een flink aantal weken zwanger. Ze hebben al een aantal kinderen dus levert wel praktische problemen op, maar voor hun als gezin lijkt het me geen probleem. Maar dat doet me toch wel wat Ik had de volgende moeten zijn.... voor mezelf zie ik zo veel praktische problemen steeds maar als het puntje bij het paaltje komt wil ik gewoon zó graag, ik ben er zó aan toe. Maar het is steeds niet handig ivm studies, werk, inkomen, contracten etc, en dat laat ik toch vaak de doorslag geven. (En voor mijn man mag het rustig nog een paar jaar uitgesteld worden, bij hem rammelt er niks Dus hij dringt niet aan ofzo). Nja maar even zien wat dit voor gesprekken oplevert... ik wilde eigenlijk toch wachten tot de zomer.. maar nu twijfel ik weer... pfffff. Ik wou aan de ene kant dat ik het nog veilig 5-10 jaar kon uitstellen. Aan de andere kant wilde ik dat ik gisteren al zwanger was. Het liefst wilde ik dat dit míj gewoon was overkomen; dan hoef ik niet meer te twijfelen en dan dealen we er gewoon mee.
O meid wat begrijp ik jouw gevoel! Soms voelt het heel oneerlijk, maar eerlijk gezegd. Jij wil het allerbeste voor je kind. Je wil beide een goede baan, een goed inkomen, een mooi huis en een goed relatie. Dat zijn zo ongeveer de basisbehoeften die je stelt voor het krijgen van een kind. Maar het stomme is, werk en opleiding stopt nooit. Je wil altijd meer en beter. Dat is tenminste wat ik merk aan ons. Op een gegeven moment zal je moeten denken, het is goed zo. We hebben genoeg zekerheid. Laat maar komen die baby! En als je dan zo ver bent is het lastig om dit soort nieuws te horen. Al hun je het anderen nog zo veel. Dit is tenminste wat ik voel. Vooral na zo'n lange cyclus en het gevoel er echt klaar voor te zijn. Ik ben net begonnen met een opleiding en nog hebben wij besloten er voor te gaan. Ondanks dat het misschien zwaar word en ik het niet ga halen. Jammer dan. Die opleiding kan ik later ook afmaken. Het heeft wel erg lang geduurd voor ik zover was, en nu ben ik blij dat we deze keuze hebben gemaakt aangezien ik pas na 3.5 maanden weer ongesteld werd. Waarom twijfelen? Wat wil je partner? Je hebt nog je hele leven om te werken en te leren, zwanger worden en een baby krijgen kan maar tot op een zekere leeftijd. Leren kan nog tot je 60ste als je dat wil.
Net 34... Kan niet te lang meer wachten maar hoef niet te ontpillen. Voor mijn man hoeft het nu nog niet ivm een aantal praktische zaken (we gaan een tijdje op één inkomen leven), maar hij heeft wel zoiets van boeie... Haha. Mijn wens is veel groter dan die van hem, hij is redelijk neutraal er in. Prima als gebeurt, ook prima als niet gebeurt. Dat maakt het ook anders dan wanneer hij super graag zou willen en niet langer kan wachten, uiteraard.
Er zijn altijd wel redenen om het uit te stellen.... Maar je weet ook niet of het natuurlijk lukt... dus ik zou er gewoon voor gaan!
Ja dat zegt iedereen hahah. Mja. Ik heb nog steeds het liefst dat het gewoon een keer 'gebeurt'. Maar ja blijkbaar is periodieke onthouding/voor het zingen de kerk uit een behoorlijk betrouwbare methode helaas
Hoi dames, Ik zit nu op 8dpo. Ik heb al 2 dagen zere borsten (ook altijd rond deze tijd als ik ongesteld moet worden) en ik heb vandaag af en toe ongesteldheid/eisprong krampen. De zwangerschapstest is negatief, sowieso nog te vroeg.. Wat zijn jullie ervaringen?
Hier kun je niks van zeggen, kan nog alle kanten op. De keren dat ik ‘iets’ voelde, was ik niet zwanger. Nu voelde ik niks en was het raak. Nog even afwachten, meer kun je helaas niet doen.
Ik ben dan steeds gewoon ongesteld. Maar ken ook veel mensen die dachten gewoon ongesteld te worden en toch zwanger waren.