Het bedje staat! Maar voor een matrasje ernaast is geen plek zoals je kan zien. Foto is genomen vanuit de deuropening Benieuwd hoe het vanavond gaat. Bekijk bijlage 608106
Ben benieuwd! Wat een leuk bed trouwens!!! Self Inflatable mat als je zelf niet te zwaar bent is allicht nog een optie. Al of niet met een extra slaapzak er op als extra verzachting. Ik kan er met mn 61kg prima op liggen maar mn man is 100+ en die voelt de grond.
Heel goed eigenlijk! Ik ben naast d'r op de grond gaan zitten en heb haar getroost zoals ik altijd doe, leg m'n hoofd naast haar hoofd (past precies door de opening ), zing/neurie voor d'r en wrijf over de rug. Naar mate ze rustiger wordt bouw ik dit af en met 45 minuten kon ik van de kamer afsluipen. Het duurde maar een kwartiertje langer dan normaal. Vannacht is ze 2x wakker geworden, maar ik kon d'r door even over de rug te wrijven zo weer in slaap helpen, met een kwartiertje lag ik zelf ook weer in bed en om 6.45 was ze wakker. Dus het is ons alles meegevallen!
Ik lees even mee. Mijn dochter wordt dit voorjaar 3 en heeft vanaf haar geboorte nog geen enkele nacht in haar eigen bed geslapen...
Vanmiddag en vanavond ook weer netjes gaan slapen op dezelfde manier als gisteravond. Dit houden we een poosje vol en dan proberen het in kleine stapjes steeds wat verder af te bouwen. Maar we zijn hier al super blij mee!
Ligt daar ook een (medische) reden aan ten grondslag? Er zijn al een hoop tips en mogelijkheden genoemd hier, wellicht heb je er wat aan. Als je haar echt in eigen bed wil dan denk ik dat je daarin vooral moet volhouden en geduld hebben. Ze gaat natuurlijk niet opeens zelf in d'r bed liggen en slapen, ze is jarenlang dit patroon van nu gewend, dus dat moet je er heel langzaam uit zien te krijgen. Hier werkt het nu dus om met d'r in haar bed te gaan liggen ipv ons bed, dat ging in d'r ledikantje niet dus daarom nu een peuterbed en dat is voor ons een goede keus geweest.
Ik lees even mee. Onze dochter is ook vanaf oktober ziek, veel ziekenhuis bezoekjes gehad, opgenomen, en erg veel pijn gehad. Ik weer eerlijk gezegd ook niet waar ik moet beginnen, ik wil mijn bed terug, maar ik vind het zo lastig.. zodra we het al proberen begint ze al te huilen, maar we moeten toch maar eens gaan doorpakken, maar ik vind haar ook ( misschien te snel ) zielig, en neem haar dan lekker bij me.
Heftig ook voor jullie! Ik kan mij je gevoel heel goed voorstellen! Dat heb ik het hele traject ook gehad, maar we zijn nu klaar met de behandelingen, in alle opzichten mogen we langzaam het normale leven weer op gaan pakken, dus willen we dat ook proberen met slapen. Ik weet nu zeker dat ze geen pijn heeft, ze voelt zich goed, heeft alleen echt verlatingsangst en dat is logisch na alles wat er is gebeurd. Ik moet zeggen ze ligt nu voor de 3e avond in haar peuterbedje en het gaat echt steeds beter. Vanmiddag had ze dan geen middagslaapje gehad (ze had een kwartiertje in de auto geslapen en wilde daarna niet meer) en ze viel net met haar nieuwe slaap olifantje binnen een kwartiertje in slaap. Ik heb er gewoon naast gezeten op de grond. Maar waar ik normaal m'n hoofd bij haar hoofd moet leggen, met zingen en over haar rug moet wrijven, hoefde ik nu niks te doen. Vannacht werd ze wel elk uur wakker, maar ik heb volgehouden en gelukkig maakte ze ook geen hele drama's. Ze was maar half wakker, ik legde d'r goed, gaf een speen, wreef even over d'r rug en met 10 minuten was ze weer in slaap. Aan de ene kant vind ik het fijn, haar warme lijfje bij de mijne, maar na al die maanden ben ik ook wel weer toe aan een beetje ruimte voor mezelf en als het blijft gaan zoals het nu gaat ben ik tevreden, elk stapje vooruit is er 1, maar het is geen moeten.
Wat fijn dat het zo goed gaat! Lijkt me ook zeker moeilijk, die tweestrijd. Je wil er voor haar zijn, maar ook gewoon weleens lekker kunnen slapen. Goede oplossing zo!