Mijn buik voelt “harder” dan normaal, kan hem amper indrukken. Ik denk niet dat dat de baarmoeder is..
Ehm. Hoe leg ik dat uit.. Ii ben al heel lang aanvals vrij hoor. Begon op mijn 11e. Grote verbouwing thuis en ineens ging ik knik bewegingen maken met mijn hoofd. Nou versvhillende artsen langs geweest. Getest op gilles de la tourette. Was het gelukkig niet. Uiteindelijk heeft de psycholoog toen conversie vastgesteld. Volgens hem waren we er net optijd bij. Anders had ik waarschijnlijk conpleet vastgezeten in mijm eigen hoofd en in een rolstoel in het gesticht geeindigd. Het is enorm stress gerelateerd. Ik heb verschillende tics gehad maar ooo aanvallen die soms weken achter elkaar duirden Tics: knik bewegingen Nee schudden Arm die ineens ging slaan Pols kleine tikjes Grimassen Been die niet kon stoppen mey trillen zo erg dat ik niey kon lopen of alleen met een kruk. Krachtverlies in been Buikspieren samen trekken dat ii een keer op school met mijn neus op tafel klapte Rug die compleet krom trok. 3 spierverslappers nodig. Tong klakken. Ogen groot maken Ademhaling. Wel in ademen maar nieg uit kunnen ademenm daardoor een keer bewusteloos geraakt. Ogen niey svherp kunnen stellen. Ledenmaten was alleen aan de linkerkant. Alleen als het heel erg was deed rechterbeen ook mee. Heb een poos sertraline geslikt. Maar daar werd ik zelf niet vrolijk van. Ik was heel vlak. Totaal emotieloos. Maar daar ben ik mee gesyopt. Voor de erge aanvallen had ij oxazepam en diazepam. Verder leren omgaan met spanningen. Praten praten praten. Waar komt het vandaan. Hoe los ik het op. Wat zit me dwars. Opnieuw emoties leren kennen. Wat voel ik hoe voelt dat. Al met al. Het was heel zwaar en heel intens. De aanvallen zijn gestopt toen ik klaar was met mijn opleiding en ben gaan samenwonen met mijn man. (Enorme stress op opleiding, ouders in scheiding) Heb nu geen aanvallen meer. Als ik erg gespannen ben (zoals nu voor de echo) heb ik wel regelmatif tics. Zoals knikbeweging. Kleine contracties in pols en bovenbeen. Maar de aanvallen zijn weg en onder controle. Ik ken mezelf nu zk goed dat ik weet wanneer het me te veel word en hulp moet vragen. En ook mijn man houd mij heel goed in de gaten. Altijd. Hij is lief en meelevend. Maar ook recht voor zn raap. Als ii me continue druk maak om niks kan hij heel hard uit de hoek komen en zeggen dat ik normaal moet doen en moet kappen met die onzin. Dat is precies wat ii nodig heb. Als je meer wil weten mag je vragen hoor.
Ja ik heb haar inderdaad voelen bewegen. Met 12 weken wisten we al dat we een keer afscheid zouden moeten nemen. Was heel zwaar, maar ben nog steeds blij dat ik intens van haar heb genoten tijdens de zwangerschap. Gewoon bellen als je het niet trekt. Ik begin hem ook aardig te kneipen. Zei net tegen mijn vriend: zou het hartje nog kloppen? Dat vond hij geen leuke vraag. Ik had moeten zeggen dat ik bang ben.. voor hem is het ook niet makkelijk.
Dankjewel voor het delen. Heftig zeg! Fijn dat je een manier hebt gevonden om ermee om te gaan en dat je man je steunt. Ik heb wel op plekken gewerkt waar ik de intakes deed voor conversie, dus ik weten hoe invaliderend het kan zijn in het leven. Expertise centrum conversie HSK in Woerden is heel goed in conversie, dus als je daar nog niet geweest bent en het komt weer eens terug kun je daar altijd een kijkje nemen.
Ja hebben we toen ook naar gekeken. Maar gelukkog was een stel kei goede psychologen ook goed. Heb het nunmer van mijn laatste psycholoog in mijn telefoon daar heb ik in de laatste 2 jaar van mijn studie en na mijn bevamlkng gezeten. Mag haar altijd bellen als hey niet gaat. Maar gelukkig niet nodig geweest. Even afwachten way deze zwangersvhap nu met me gaat doen. Maar denk dat het wel goed komt.
@Flamingo1990 missch je darmen? Ik denk boven mn schaambot steeds wat te voelen, maar betwijfel het iedere keer
Mag ik vragen hoe je met 12 weken al wist dat je afscheid moest nemen? Dus je wist al de hele tijd dat je de zwangerschap niet zou kunnen uitdragen? Dat lijkt me ondragelijk Ja, heb heel fijn contact met m'n vk (is een praktijk met 3 vk). Diegene die ons heeft begeleid na het verlies van ons dochtertje heb ik ook privénummer van en mag altijd bellen of appen. Dus dat is fijn. Ja, veel praten met je man is altijd goed! Hoe moeilijk soms ook. Merk zelf ook dat ik meer moet delen over hoe deze zwangerschap voor mij is, heb ik vanaf gister ook wel meer gedaan. Dan komt er ook wel uit dat hij 't ook moeilijk vindt.
We zagen de week er voor dat ze een verdikte nekplooi had. Vruchtwaterpunctie wees uit dat ze een syndroom had. Helaas te sterk voor een miskraam en te zwak voor de wereld. Heb haar met liefde gedragen en intens genoten. Ze was onze eerste. We konden het niet afbreken. De vraag: wat als? Was voor ons ondraaglijk. Voor iedereen is dat anders. Daarna veel ouders gesproken die in soort gelijke situaties de zwangerschap afbraken, ook goed. Je kan het niet fout doen. Je kiest met liefde voor je kindje.
Danes, ff vraagje. Hoe ziet jullie afscheiding er uit? Ik had net wat dikker gelig/oranje. Ik twijfel of er licht roze in zat. Dood eng vind ik dit!!! Het liefst bel ik de vk..
@Killy88 en @Line85 hoe laat hebben julue morgen echo? Ik om 15.45. Zo spannebd hoop dat ik kan slapen vannacht.
Nat. Soms heem Slijmerig en veel. Wel doorzichtig allemaal. Snap dat je het eng vind..maar denkbals je twijfelt zal het niks zijn toch.
@Flamingo1990 ik werk in de basis GGZ, kortdurende zorg dus. Bijna alle aandoening dus heel divers. Momenteel doe ik veel trauma behandelingen (oa misbruik), dat is vers zwanger wel eens pittig! En jij? @SZ91 fijn om te weten van de misselijkheid, word er naar van. Hopelijk de piek gehad. @Imona ja hoor ook wij kunnen hulp nodig hebben zoals @Flamingo1990 al zei. Wat zeggen ze ook wel: bij de loodgieter thuis lekt het omdat je de hele dag met problemen bezig bent is het zelfs een beroep met een wat verhoogd risico op oa overspannen klachten vandaag dat daar ook altijd veel aandacht voor is. Als ik niet aan het werk ben loop ik ook helemaal niet de hele dag te psychologiseren het is echt werk en thuis ben ik gewoon maar mens. Voor de dames in onzekerheid door een eerdere ervaring, veel sterkte! Ik hoop dat het vertrouwen snel groeit
Wat fijn dat je nu zo’n steun hebt aan je man en wat heb je hard moeten werken om je klachten onder controle te krijgen, petje af!! Fijn dat je een goede band hebt met je laatste psycholoog, dat is heel belangrijk!
Vanavond een goede echo gehad! We hebben een mooi kloppend hartje gezien. Verloskundige heeft twee metingen gedaan, bij eentje kwam ze op 7,6 en andere op 8,1. Zelf dacht ik 8.0 weken zwanger te zijn, dus dat klopt precies! Ze gaf aan dat de kans op een miskraam na een goede echo bij 8 weken nog maar 1 a 2 procent is, dus dat is hoopvol
Ik heb bij 6 weken gelig/bruinig afscheiding gehad. Nu is het gewoon doorschijnend of wit. Zolang het niet doorzet is er niks aan de hand, misschien een bloedvaatje wat geknapt is door niezen of bukken.
Jeetje, wat heftig. En heel mooi dat jullie hebben gekozen om het kindje te blijven dragen! Daar heb ik heel veel respect voor En je kan 't inderdaad niet fout doen, wat je ook kiest.