Ineens slaat de paniek een beetje toe. Ik heb twee ontzettend leuke kinderen (2&3) en was er vol van overtuigd dat ons gezin compleet was......... en zo ineens komt dit op? En voel ik ineens dat ik graag heel een derde wil. Tot grote schrik van mijzelf want dat wilde ik toch niet?en dat hadden we als gezin met volle overtuiging besproken..... Ik snap er niets van. Mijn hoofd draait over uren. Alle redenen om geen derde te nemen kunnen ook weerlegt worden dus ja... Zijn er meer mensen die dit fenomeen herkennen? En hoe gingen jullie ermee om?
Ik denk dat je, zo lang je als vrouw in je vruchtbare jaren zit, dit gevoel van tijd tot tijd blijft houden.. Misschien waait het over.. maar als er wel een derde komt wordt het vast ook super gezellig. Ik ben nu zwanger van de tweede, dat die zou komen hadden we ook niet voorspeld
Ja ik herken dat zelf niet. Wij wilden beiden graag een 3e en die hebben we ook gekregen. Zodra hij er was voelde het voor mij compleet en dat is nu, bijna 7 jaar later, nog zo.
Ik dacht tijdens de zwangerschap van de 2e dat het goed zou zijn zo. En ineens kwam daar toch de wens voor een 3e waarvan ik eerst niet kon vermoeden dat ik die had. Het is moeilijk maar ik probeer het nu los te laten. De deur staat op een heel klein kiertje maar acht het onwaarschijnlijk dat er een 3e komt. Mijn man zegt echt niet meer te willen en ik zal eerst aan mijn eigen gezondheid moeten werken. En toch nog het verlangen. Geef jezelf hierin een aantal maanden de tijd. Merk je dat je dan nog steeds de wens zo sterk is praat erover met je partner. Probeer het zelf los te laten door te genieten van wat ik al heb. Er komt langzaam wat meer vrijheid en ruimte. De oudste gaat naar school en de jongste straks naar de psz. Lijkt me heerlijk dat ze straks een keer samen uit logeren kunnen bijvoorbeeld of dat zelf spelen terwijl mama niet steeds hoeft op te letten. Wat de toekomst gaat brengen weet niemand, heb alleen de grens van 35 jaar om zwanger te worden (nu 32). Daarna wil ik het niet meer. Dan zou ik graag willen dat mijn man zich laat helpen.
Bedankt voor jullie reacties. Het komt dus bij meer mensen voor. En ieder gaat er anders mee om. Het is gewoon zo verwarrend. Bedoel je bent ergens van overtuigd en nu dit.... een derde heeft sowieso impact op de rest vh het gezin dus geen kleine beslissing. Wat ik al zei er zijn geen belemmeringen maar toch....
Heeeeel herkenbaar! Ik zei in het weekend nog dat ik geen derde wilde en het weekend erna had ik ineens een grote kinderwens. Bizar gewoon. De derde is er wel gekomen en we zijn heel blij met haar. Een vierde komt er niet meer maar ik sluit niet uit dat mn gevoel nog wel eens op zal spelen.
Ik zit ook met twijfels. Ik wil graag wat meer tijd voor mijzelf. Ik heb 2 kinderen de jongste is net 1 jaar, en mijn oudste gaat dit jaar naar school. Sinds 2015 ben ik of zwanger of geef ik borstvoeding (nu net gestopt). Dus ik heb nu het gevoel dat ik nu weer wat ruimte voor mijzelf terug krijg. En toch wil ik een 3e ineens, hoezo en waarom. Ik zit steeds tussen twijfel in. Ik had met mijn vriend afgesproken dat hij zich laat stereliseren in april want dat wilde ik immers zelf graag. En nu toch niet meer.... pff zo lastig. Heel herkenbaar je gevoel.
Ik herken dit totaal niet en zit nog in die vruchtbare jaren Bij mij totaal geen twijfels meer of er nog een derde zal komen, de kriebels ook nooit meer gehad. Moet er werkelijk niet meer aan denken! hahaha
Nou ik word dit jaar 35 dus ik geloof daar niet meer in eigenlijk. Ben ook niet zo'n oermoeder die geschapen is voor een leger aan kinderen. Het grote leeftijdsverschil tussen mijn kinderen is echt fantastisch want heel kort op elkaar had ik zeg maar van doorgedraaid denk ik.
Haha begrijp het hoor. Hier ook geen oermoeder. Als deze er uit is krijgt de heer des huizes een knoopje. De oerdrang tegen gaan.
Ik herken het heel sterk. Ik denk er elke dag wel aan, een 3e kindje. Ik zie alleen zo verschrikkelijk tegen de gebroken nachten op, daarom durf ik niet goed.
Nee eigenlijk niet. Ik wist al tijdens de zwangerschappen van nr 1, 2 en 3 dat ik nog voor een volgende wilde gaan. Nooit over getwijfeld, alleen even moeten wachten op mijn vriend tot ie ook zover was. Over nr 5 heb ik wel even getwijfeld in mijn gevoel. Die wens was er wel een tijd (na de geboorte van nr 4), maar mijn vriend is wel klaar nu, dus het blijft hierbij en daar begin ik zowaar vrede mee te krijgen. Oké het grootste gedeelte van de tijd dan