Zoals in een eerder topic aangegeven ben ik opgenomen geweest in het ziekenhuis omdat ik ineens niet meer goed kon lopen. Na een MRI en een lumbaal punctie kwam er niets uit. Het kunnen dus 2 dingen zijn geweest een virus op mijn ruggenmerg of psychosomatische klachten. De fysio gaf aan door de hoge druk waar ik jarenlang mee heb doorgelopen mijn hersens nu een error hebben gegeven dat het zo niet langer kan door inderdaad mijn benen niet meer te laten functioneren. Het is nu zo erg dat ik elk weekend op de eerste hulp zit of opgenomen word omdat dus 1 of meerdere ledematen of zoals het weekend daarvoor een enorme pijn in mijn buik het opgeven en ik werkelijk over de grond kruip van de pijn. Uit bloedonderzoek, röntgen etc komt dus helemaal niets maar de artsen zien wel iemand die onwijs veel pijn heeft en niet meer kan functioneren. En ik.. Ik vertrouw mijn lichaam niet meer. Ik weet niet meer wat er aan de hand is en het is zwaar belastend aan het worden. Waar ik eerst als een jonge deerne door de wei dartelde zat ik afgelopen weekend in een rolstoel en voor kleinere stukjes achter een rollator! Ik ben verdorie nog lang niet op de leeftijd dat ik mij daar druk om moet maken! Mijn vertrouwen in mijn lichaam is weg. En is mijn draagkracht dan zo klein dat ik daardoor draaglast krijg en meteen lichamelijk instort? Iedereen heeft het toch weleens moeilijk en als ik naar mijn "problemen" kijk zijn ze niet eens zo heftig dus waarom reageert mijn lichaam en geest er dan zo heftig op! Ik vertrouw mijn eigen lichaam niet meer en wil ontzettend graag gewoon weer de Wachtend worden die ik was, vol met energie en vol met leuke dingen doen!
Wat heftig zeg! Lijkt me heel moeilijk om mee te maken. Wat voor beleid stellen de artsen voor? Zijn zij er al uit dat het psychosomatisch is? Want ook daar zijn behandelingen voor mogelijk alleen dan zal ook een psycholoog betrokken moeten zijn.
Mijn lichaam doet dat ook. Vlak voor ik in mijn burn-out raakte kon ik ook niets meer, continue buik en hoofdpijn maakte me gek, tenminste, dat dacht ik, was puur de lichamelijke reactie op jaren lang te hard doorgaan en niet luisteren naar mijn lijf. Ik ben bij een hele goede fysio terecht gekomen die me geholpen heeft vertrouwen terug te krijgen in mijzelf en mijn lijf, en later bij een psygoloog, dat traject is pas net begonnen.
Ik moet dinsdag beginnen bij een psychosomatische fysio die gaat mij dan ook leren naar de waarschuwingen die mijn lichaam geeft te luisteren. En nee ze weten het nog niet zeker. Het is ook niet echt uit te zoeken of dat het is. Maar ik ben nu van top tot teen gescand en er zit gewoon niets! Alleen ik zit dus aan zware pijnstillers omdat ik wel degelijk iets voel. Vroeger werd lichaam en geest gescheiden zeiden ze mij maar nu zijn ze erachter dat een geest en lichaam wel degelijk 1 zijn en dus ook dingen kunnen forceren. Mijn hersens hebben dus nu een duidelijke error gegeven die dus ervoor zorgt dat ik echt beter naar mijn lichaam moet luisteren en niet te lang moet doorlopen.
Geen idee of Lyme is uitgesloten? Maar ook dat is volgens mij niet te testen toch? Hetgeen nu is uitgesloten is een bacterie in mijn ruggenmerg, geen kanker, geen MS, geen falen van 1 van mijn organen dus eigenlijk ben ik helemaal gezond... Mijn geest geeft alleen anders aan. Bloed irritant!
Misschien toch ook hulp gaan zoeken in de psychische hoek. Zoek maar eens op olk of solk. Zijn specialistische behandelingen voor. Voor nu goed om te kijken hoe je kan ontspannen. Sterkte!
Als het psychosomatisch is zou je kunnen denken aan een conversiestoornis; hier zijn hele goede behandelingen voor. Een conversiestoornis is eigenlijk dat je brein een error geeft en dit lichamelijk uit. Vaak bij extreme psychische lees of spanning. Sommige mensen kunnen niet lopen, anderen kunnen niet zien. Sommige hebben epileptische aanvallen. Sommige mensen krijgen Parkinson achtige tremors. Bij HSK in Woerden hebben ze een expertise centrum voor zulke klachten en zijn ze erg goed in deze vormen behandelen. https://www.hsk.nl/client/psychische-klachten/conversie/ Ik wens je heel veel sterkte met deze klachten, ze klinken erg invaliderend!
Ik ben vroeger naar de neuroloog geweest om te laten testen of ik ms had. Mijn vader had ms en ik herkende zijn klachten die steeds erger werden. Daarbij had ik ook nog veel buikpijn en migraine. Ik had toen niet door dat ik te veel te verduren kreeg. Ik bedoel het was achteraf gezien heel zwaar maar ik zat er al zo lang in dat het voor mij ‘normaal’ was. Inmiddels voel ik mij na veel therapieën oa cognitief en emdr fysiek echt een stuk beter. Wbt grenzen leren herkennen zodat je daar niet overheen gaat vind ik dat een lastige. Ik denk dat het er vooral om gaat dat je de dingen vooral doet omdat je er zin in hebt en niet omdat er een gasbrander bij wijze van achter je kont hangt. Dan kosten de activiteiten minder energie. En dan stop je automatisch doordat de zin erin wegvalt als het genoeg geweest is. De grenzen die dan wat belangrijker zijn zijn de psychische grenzen, zaken weren die jou als persoon aantasten. Je hebt een naast je bewustzijn ook een deel brein waar je je niet van bewust bent en die kan je leegzuigen en spierspanning geven die pijn veroorzaakt na een tijdje. Zonder dat je dus doorhebt dat het aan je zuigt.
Er is dus nog 1 ding wat ik zou moeten uitzoeken en dat is dat ik Lyme zou kunnen hebben. Ik weet dat ik als 14-jarige een teek heb gehad maar die heeft nooit een rode kring gegeven is toen echt veel gecheckt. En anders is het dus echt psycho somatisch en moet therapie het oplossen. Nou ben ik ook weer mooi klaar mee haha. Dinsdag ga ik beginnen met de therapie en dan zal ik wel horen hoe of wat er van mij verwacht word. Dit weekend zijn de kinderen uit logeren zodat ik even bij kon komen en echt tot rust kan komen. Heb vannacht ook ineens 11 uur geslapen! Dat wil wat zeggen!
Een conversie stoornis ? Mijn moeder heeft dit afgelopen jaar gehad. Hele rechterkant was uitgevallen , ze dachten eerst aan een hersenbloeding maar hebben ook niks kunnen vinden. Nu loopt ze bij een psychiater en gaat het echt stukken beter. Na 3 weken kon ze ook de rechter kant weet gebruiken. Ik wil je heel veel sterkte wensen !
Het hoeft zeker niet altijd een rode kring te geven om toch besmet te raken. Ik woon in Gelderland en lyme wordt hier bloedserieus genomen. Ik weet dat in andere regio's het heel snel afgedaan kan worden als; "nee hoor... dan had u een rode kring.... etc. etc.". Ik ken bijv. één persoon die ook lyme had, zonder een kring gehad te hebben. Toen ik een aantal jaar geleden allerlei vreemde klachten had, heeft het ziekenhuis hier direct ook Lyme meegenomen. Ik weet dat men dat in andere regio's wat minder snel doet. In Apeldoorn zit bijvoorbeeld een lyme-centrum https://www.lymecentrumapeldoorn.nl/lyme Naast alles wat nu is getest en uitgesloten is denk ik heel erg de moeite waard om dit te laten testen op een goede plek. Mocht men daar niet achterstaan, zou ik wel die 2nd opinion daarin aanvragen, of het zelf organiseren. Nogmaals; heel veel sterkte.
Goddank kan ik mijn benen weer gebruiken en loop niet meer met x benen. Het gaat nog niet soepel en rennen moet je mij nog niet vragen maar de extreme pijn in mijn kuiten is weg. De neuroloog heeft mij ook opgenomen omdat ik dus ook nog remicade gebruik (geen goeie combi als je dus ook dit hebt want omdat er zoveel mis kan gaan moet ik dus wel elke keer gecheckt worden. Conversiestoornis heb ik naar gekeken maar goddank verdwijnen bij mij de klachten altijd even om daarna op een andere plek weer keihard toe te slaan. Zo ben ik de afgelopen maanden al in het ziekenhuis opgenomen voor vermoeden blindedarm, vermoeden lever en nieren, vermoeden hart en longen en nu dus voor de benen en rug. En echt serieus ik verga dan letterlijk van de pijn. Morfine prikken helpen niet helemaal niets! En het enige wat ik wil is RUST!
Dank je wel mop en als je mijn gezeik een keer zat word wel melden hé!! Hoop snel weer ook leuke dingen te kunnen melden!