Hier vertellen we het waarschijnlijk pas na een goede termijnecho. Bij de eerste hebben we het met 9/10 weken verteld en bij de tweede met 12 weken. Vind het wel lastig hoor om het voor mezelf te houden.
Wij vertellen het ook al vroeg, iedereen wist dat we ruim 2 jaar bezig waren en inmiddels bij de gynaecoloog liepen. Mocht het fout gaan, dan hoort het verdriet delen er ook bij vind ik.
Mijn zus en ik zijn er al sinds we zijn gestart erg open over en hebben het ook echt uitgesproken dat we niet dingen voor moesten houden als deze situatie zich voor zou doen. Ik twijfel nu ook wel echt of ik het niet zeg pas na de eerste echo bijvoorbeeld, juist omdat ik ook zie wat voor verdriet het doet, ook bij mijn moeder. Het ding is, ze weten beide dat ik er mee bezig ben, en ze vragen er ook naar, en liegen vind ik wel echt niet fijn.... Ik ben al een jaar op en neer naar zkh voor infuus (medicatie wissel vanwege zwangerschap wens) hier gaan ze ook mee naar toe. want ik heb een chauffeur nodig aangezien ik niet zelf mag terug rijden, en mijn vriend geen rijbewijs heeft, ja echt.... In het zkh weten ze het ook dat ik zwanger ben, moet wel... en ik wil ook niet dat ze er zo achter komt 'perongeluk' want het zal wel in mijn dossier staan. Goed als ik dit zo uitspreek toch maar wel vertellen, maar inderdaad er zelf langs gaan. Pfff zit ik hier half te janken vind het echt heel lastig
Ja dat verdriet kunnen delen vind ik ook wel belangrijk. En als je dan niets zegt, maar pas zegt dat als je een miskraam hebt.. naja dat voelt ook gek. urgh ik ben niet zo goed in keuzes maken,.. weegschaal
Nice! Leuk om te zien. Ik test ook met deze en vindt ze wat traag met de opbouw. Maar ik zie dat dat bij jou ook zo is. Verschijnen de streepjes bij jou ook echt pas zo duidelijk na een paar minuten?
Tja geen reden voor eigenlijk. We hebben het bij de jongens ook zo vroeg verteld. Ze wisten bij de oudste ook dat wij er mee bezig waren en naar het ziekenhuis moesten voor echo's enz.
Lastig Sjaantje, maar als jullie dat zo hebben afgesproken zou ik me daar maar aan houden, I guess. Of je moet zelf denken dat het nu even anders is door haar recente miskraam. Maar ja.
Ik vind zwanger zijn trouwens echt vreselijk :') Heb liever dat ze morgen al volgroeid is en eruit kan komen. Bevallen vind ik wel leuk, dat dan weer wel.
Ja, als men weet dat je in een traject oid zit, dan snap ik het al, want de omgeving let er dan toch op en vraagt er soms ook naar. Ik vind het ook moeilijk om te verzwijgen hoor.. maarja ik ben zelfs nod nog niet voorbij. Ik hoop dat ik kan zwijgen tot de 12 wekenecho. Geen zin om mensen blij te maken om zoveel weken later dat geluk weg te nemen. Mocht het weer een miskraam worden (waar ik niet vanuit ga), dan vertel ik het wel op dat moment of later wel eens. Mijn schoonzus is ook bijna uitgerekend (eind april), maar was bij haar eerste kindje veel te vroeg bevallen, dus ik wil ook niet dat we rond haar bevalling dan slecht nieuws zouden moeten brengen.
Haha, ik hoor sommige nu echt denken; "Bevallen, leuk?" Ik heb er overigens ook geen problemen mee, mijn bevallingen gaan zo snel (*klopt even heel hard af*).
Jaaa, weeen zijn heus kut, maar toch. Naar dat hoogtepunt toewerken en dan floep 'He, ineens een baby' De wens is de vader van de gedachte
Ruim 6 jaar. Mijn cyclus was toen niet zoals het hoorde (geen anticonceptie gebruikt). De ene keer was het 15 dagen en dan weer ruim 60 dagen. De laatste 3/4 jaar werd het stabieler en had ik gemiddeld een cyclus van 33 dagen.