Als je baby een sterretje wordt.. Hoe vertel je het je kind?

Discussie in 'Vlindertjes tot 16 weken' gestart door Isadora, 5 mrt 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Wij hebben slecht nieuws te horen gekregen over onze baby (ik ben 15 weken zwanger en we moeten de zwangerschap afbreken.
    We hebben het ons zoontje van 4 verteld dat ie grote broer gaat worden en hij is super lief voor de baby in mijn buik.
    Maar nu moeten we hem slecht nieuws vertellen.. Hoe pakken we dat aan? Wat moeten we zeggen? Heeft er iemand ervaring mee?
     
  2. Robijn89

    Robijn89 VIP lid

    1 feb 2015
    7.723
    4.689
    113
    Vrouw
    Wat een ontzettend verdrietig bericht :(.
    Mijn dochtertje was een stuk jonger dan haar zoontje toen we haar zusje verloren, bijna 2, maar haar hebben we verteld dat de baby niet in mama's buik kon blijven en daarom naar de sterretjes was gegaan.
    Ze heeft het er nu nog wel eens over en ik beantwoord haar vragen altijd eerlijk maar met simpele antwoorden.

    Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd ♡.
     
  3. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
     
  4. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Dankjewel.. Ik vind het zo moeilijk. Ik wil het ook zo simpel mogelijk houden. Dat de baby ziek was en een sterretje geworden is. Of iets in die trant.
    Hoever was jij zwanger als ik vragen mag?
     
  5. Robijn89

    Robijn89 VIP lid

    1 feb 2015
    7.723
    4.689
    113
    Vrouw
    Ik ben 2 dagen voor de 16 weken bevallen. Bij ons is de baby al overleden in mijn buik. Nadat we daar achter kwamen dacht ik ook al eerste "ojee nu moet ik het mijn dochter vertellen.." maar kinderen zijn ontzettend flexibel en gaan er heel anders mee om dan wij als volwassenen.
     
  6. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Gek genoeg pakken ze dingen inderdaad beter op dan je soms zou denken. Ik moet het ook niet te beladen maken voor hem.
    Pff heftig bij jou ook.. Hoe kwam je erachter dat de baby overleden was? En hoe snel heb je toen de zwangerschap afgebroken?
     
  7. Robijn89

    Robijn89 VIP lid

    1 feb 2015
    7.723
    4.689
    113
    Vrouw
    Wij hadden een geslachtsbepalende echo gepland en daarop zagen we dat ze niet meer leefde. Dat was op een zaterdag, en die maandag ben ik ingeleid.
     
  8. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Wat kort op elkaar.. Heb je dat bewust zo gedaan of moest dat?
     
  9. Robijn89

    Robijn89 VIP lid

    1 feb 2015
    7.723
    4.689
    113
    Vrouw
    Daar heb ik bewust voor gekozen. Mijn eerste reactie was: het moet er uit , nu.
    Dat werd me sterk afgeraden, ik moest eerst laten bezinken wat er was gebeurd en ze stelden voor dat ik na het weekend terug mocht komen. Uiteindelijk is het goed geweest die extra dagen. Huilen, praten, delen.. maar ik vond het ook lang genoeg. Ik wist dat het kindje niet meer leefde en ik zag ontzettend op tegen de bevalling en wilde dat zo snel mogelijk achter de rug hebben.
     
  10. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Ja dat gevoel heb ik nu ook.. Het moet eruit. Alleen hebben we volgende week nog afspraken in het Erasmus en dan kan er wat gepland worden.
    Deed de bevalling net zoveel pijn als wanneer je van een voldragen baby bevalt? En duurt het ook zo lang?
    Hoe gaat het nu met je? Heb je er een lange nasleep van gehad? Kan je het een beetje een plekje geven?
    En je lichamelijke herstel duurde dat lang ?
     
  11. Robijn89

    Robijn89 VIP lid

    1 feb 2015
    7.723
    4.689
    113
    Vrouw
    Of dat net zo pijn doet kan ik niet zeggen. Ik denk van niet, omdat het kindje een stuk kleiner is. Mijn dochter is met een keizersnee geboren (zonder weeën vooraf) dus die vergelijking kan ik niet maken.
    Bij mij ging de inleiding ook heel langzaam omdat ik een keizersnee gehad hebt en ze het rustig aan wilden pakken. Om de 6 uur een halve tablet vaginaal ingebracht. De eerste om 10 uur in de ochtend en ben uiteindelijk na 2 halve tabletjes om half 12 in de avond bevallen.
    Mijn lichamelijke herstel ging voorspoedig, duurde zo'n 2 tot 4 weken.
    Geestelijk heeft het wel een behoorlijke klap gehad en ging het heel erg op en af. Het is nu bijna anderhalf jaar geleden en ik heb het nu wel een plekje gegeven, maar de pijn zal nooit helemaal weg gaan. Je leert er alleen mee omgaan.

    Heb je het je zoontje inmiddels verteld?
     
  12. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Ik denk ook niet dat de pijn ooit weg zal gaan. Er is altijd dat kindje wat er niet mocht zijn..
    Ik heb het m'n zoontje nog niet verteld. Dat ga ik volgende week doen na de laatste echo.

    Het herstel bij jou ging wel snel. Lichamelijk bedoel ik. Ik hoop dat dat bij mij ook zo zal zijn.
     
  13. Inu

    Inu Actief lid

    20 feb 2019
    180
    197
    43
    Vrouw
    Afgelopen december ben ik bevallen van een stilgeboren dochter na 35 weken zwangerschap. Onze zoon was toen bijna 2,5 jaar. We hebben hem overal bij betrokken maar bewust gekozen om de juiste woorden te gebruiken. Ziek hebben wij niet gezegd omdat hij dan angstig zou kunnen worden als hij zelf ziek wordt.

    Dus gezegd dat de baby dood is gegaan in mama’s buik. Wij hebben haar mee naar huis genomen en in water opgebaard. Onze zoon heeft iedere ochtend haar bakje met water gevuld en was super trots op zijn zusje. De dag van de uitvaart hebben we na zijn slaapje samen zijn zusje uit het water gehaald en kleertjes aangetrokken. Ook bij het afscheid hem zijn eigen ding laten doen. Hij heeft het er nog regelmatig over maar lijkt het te snappen.

    Heel veel sterkte de komende periode!
     
  14. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Bedankt voor de tip! Daar heb ik niet aan gedacht, dat het eventueel ook angst kan geven als ik vertel dat de baby ziek was. Ik denk dat ik dat maar achterwege laat.

    Pff jeetje 35 weken... Wat lijkt me dat zwaar. Maar jullie zijn er zo te lezen heel liefdevol en "normaal" mee om gegaan. Ik bedoel normaal als in je zoontje betrekken erin en kleertjes aan gedaan en hem ook een taakje geven (water vullen)
     
  15. Inu

    Inu Actief lid

    20 feb 2019
    180
    197
    43
    Vrouw
    Ja, we hebben er echt geen geheim van gemaakt voor hem. Wat ook heel waardevol was (naast alle foto’s) is dat we 3D afdrukjes van haar handjes en voetjes hebben gemaakt. Van een handafdrukje hebben we een knuffeldoekje laten maken. Kan gewoon in de was en is voor hem (en voor mij) heel troostend. Is toch meer tastbaar dan foto’s.
     

    Bijgevoegde bestanden:

  16. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Wat mooi! Ik wist niet dat zoiets bestond.
    Ik wil een koffertje maken die we samen versieren. Met daarin wat spulletjes van en voor de baby. Ook de tekeningen die m'n zoontje al gemaakt heeft voor de baby. Zodat we soms nog es in het koffertje kunnen kijken.

    Ik wil er verder ook geen ding van maken en het gewoon een onderdeel van ons gezin maken. Maar het is soms moeilijk hoe je dat aan moet pakken
     
  17. Inu

    Inu Actief lid

    20 feb 2019
    180
    197
    43
    Vrouw
    Klinkt mooi! Inderdaad het is er en je moet er mee dealen... helaas zijn er voor dit soort situaties geen handleidingen en moet je doen wat je gevoel je ingeeft.

    Sowieso de wateropbaring heeft ons heel erg geholpen. Je kunt hier meer informatie over vinden op watermethode.nl. Daar staat ook ons verhaal op met foto's.

    En er zijn stichtingen die foto's komen maken (Stichting Still heeft volgens mij geen leeftijdsgrens). Bij ons is make-a-memory geweest maar die komen vanaf 24 weken pas.
     
  18. Robijn89

    Robijn89 VIP lid

    1 feb 2015
    7.723
    4.689
    113
    Vrouw
    Wij hebben ook een herinneringenkistje voor ons dochtertje. Met spulletjes die we al voor haar hadden, tekeningen van haar grote zus enzovoort.

    Mijn ervaring is dat het vanzelf groeit als een onderdeel van je gezin. De naam van ons dochtertje wordt hier nog dagelijks genoemd. Mijn dochtertje vroeg pas of de baby in mijn buik wel bij ons kwam wonen. Dat zijn confronterende dingen, maar ik probeer overal zo eerlijk maar simpel mogelijk op te antwoorden.
     
  19. Inu

    Inu Actief lid

    20 feb 2019
    180
    197
    43
    Vrouw
    @Isadora hoe gaat het met je? Wanneer hebben jullie de echo? Heel veel sterkte!
     
  20. Isadora

    Isadora Lid

    21 nov 2013
    62
    3
    8
    Papendrecht
    Morgen worden we verwacht in het ziekenhuis voor de bevalling..
    We leven een beetje in een roes. Ondanks dat we ons wel berust hebben in wat er komen gaat en dat de situatie niet beter gaat worden (je houdt toch ergens hoop ofzo) kwam het echt als een keiharde klap in je gezicht om dan de definitieve datum te horen.
    Ik moest gisteren ook een tablet in nemen (mifegyne) en dat vond ik echt zo moeilijk. Alsof ik haar iets heel ergs aan doe. Terwijl ik weet dat ze de bevalling en bovendien een leven buiten de baarmoeder niet overleeft.. Maar omdat ik zelf dat tablet in nam voelde het verschrikkelijk.
    We weten nu zeker dat het een meisje is en dat ze Chloë heet.

    Ik zit er alleen heel erg mee of ik Chloë aan mijn zoontje kan laten zien. Hij is bijna 5. De fotograaf van stichting still zei dat haar ervaring er mee is dat het goed is voor een kind. En ze het beter snappen en kunnen verwerken.
    Ik twijfel heel erg.. Ik wil hem niet bang maken of laten schrikken.
    Ik wil natuurlijk eerst zelf weten hoe ze eruit ziet. Ik laat haar sowieso niet zien als ze er een beetje "eng" uit ziet.

    Hebben jullie daar ervaring mee?
     

Deel Deze Pagina