Zou jij al niet bij hem weg zijn??? Dit verhaal heb ik namelijk al eens gelezen bij alleen staande moeders... Of het moet heel toevalling zijn dat het vaker voor komt.
Ik denk dat dit misschien genuanseerder ligt, in bepaalde culturen zijn gebruiken zo belangrijk dat iets niet naleven leidt tot een verstijving. Al begrijp ik het zelf ook niet, mensen die hun hele leven binnen een zeer smalle kring leven en niks anders hebben dan eigen regeltjes en gebruiken kunnen zich er zo aan vastklampen dat ze in een negeermodus vallen. Misschien niet eens weloverwogen maar vanuit een bepaalde shockreactie 'dit is niet hoe het hoort in mijn hoofd dus het bestaat niet'.
Vooropgesteld: ik weet niets van jouw cultuur maar zo lezende denk ik dat ik het volgende zou doen. Je man niets verbieden of eisen, hij moet hierin zijn eigen beslissingen nemen en je wilt niet in een situatie komen dat hij je iets gaat verwijten. Wél heel duidelijk je eigen grenzen gaan aangeven. Zo lang jouw bestaan en dat van te kinderen verzwegen wordt niet meer op bezoek bij je schoonouders, ook hoeven ze niet meer onverwacht langs te komen in jouw huis. Als je man ze wil zien dan gaat hij naar naar hen toe. Pas wanneer iedereen jou accepteert en jullie kinderen gewoon bekend mogen zijn zou ik het contact proberen te herstellen. Je kinderen worden ouder hè, hoe moet dat voor hen zijn om te weten dat opa en oma zich voor hen schamen en dat papa en mama daar in mee gaan? Dat kan toch niet? Zo zou ik het doen, denk ik. Heel veel sterkte. Ontzettende moeilijke situatie waar je in zit!
Mij komt het ook bekend voor, maar van langer geleden. Kinderen uit dat verhaal zouden nu een stuk groter moeten zijn
Het kan zeker genuanceerder liggen maar het effect blijft hetzelfde. Kinderen worden achter gehouden, stilgehouden en mogen niet mee naar familie. Voor de kinderen maakt de reden dat mama en papa hieraan meewerken niet uit voor de gevolgen op hun zelfbeeld en ontwikkeling. Ik heb zelf ook te maken met een bepaalde cultuur met bepaalde verwachtingen in mijn gezin maar dat laat ik niet mijn keuzes beïnvloeden met betrekking tot mijn opvoeding of houding. Ik snap dus goed dat dit zwaar kan zijn en wat voor invloed dit heeft op de personen in de familie maar ik ben de beschermer van mijn kind dus zal ik die lastige keuzes moeten nemen.
Misschien denk ik er te makkelijk over maar niets zou me mijn kinderen doen laten verzwijgen. Jullie zijn al eerder tegen alle eisen en verwachtingen ingegaan door voor elkaar te kiezen dus kiezen voor je eigen kinderen en ze er gewoon mogen laten zijn zou dan helemaal niet lastig moeten zijn, cultuurdingetje of niet. Van mij konden ze iig allemaal lekker de pot op. Of we zijn als volledig gezin welkom of helemaal niet.
Sorry maar ik heb het idee dat je anoniemxx ofzo bent. Die heeft een tijd geleden hier een account gehad. Was op de vlucht omdat ze ongehuwd zwanger was. Allemaal problemen gehad met de vader van het kind. En later toch weer samen met die vriend. Het verhaal komt me echt te bekend voor.
Ik had nog een heel verhaal getypt maar ik kan het niet meer aanpassen. Ik zou nu wel met je man gaan praten en bespreken wat JULLIE willen. Nu zijn je kinderen nog klein, maar straks gaan ze wel alles begrijpen. Ik vind het ook heel raar dat je schoonfamilie jullie verborgen houdt terwijl jullie nu getrouwd zijn. Hoelang moet dat nog duren? En hoe zal de hele familie reageren als er iemand achter komt dat jullie achtergehouden zijn?! Lijkt mij erger dan als het gewoon eerlijk verteld wordt. Ik zou iig stoppen met je schoonouders te pleasen. Dus ik zou me nergens verstoppen of mijn kinderen stilhouden. En sorry maar je man vind ik ook een laffaard.
Dat vind ik wel een handige tip om het contact te verbreken tot ze er iets aan gaan veranderen. Ik denk dat ik daar vanavond even over zal hebben met mijn man. Ik verberg me kinderen trouwens niet he... Ik bedoel, ondanks dat mij gevraagd word om daar en daar niet te komen omdat de kinderen teveel op hun papa lijken en men dat zou linken dat het zijn kinderen zijn-gedoe. Ga en sta ik waar ik wil met de kinderen en dragen ze ook gewoon zijn achternaam. Mijn man heeft in het begin wel erg gehoorzaamd en durfde bepaalde plekken niet met mij te gaan omdat hij zelf verlegen is als iemand hem ziet wat hij moet antwoorden en ook om ze ouders niet in een moeilijke positie te zetten, maar nu 2,5 jaar later zegt ie dat hij er niks meer van aantrekt en gewoon overal met ons naar toe zal gaan in het openbaar of dat zijn ouders gelukkig maakt of niet. Hier ben ik in ieder geval erg mee opgelucht. En ja ik baal nog dat hij niet meer dan dit doet. Het heft in handen nemen en gewoon iets... Maar voor hem is het ook moeilijk zegtie.. Dus ja. Ik heb deze account gemaakt omdat ik niet herkend wil worden met account waar ik actief op ben. Als iemand hetzelfde heeft mee gemaakt zijn tips zeer welkom mag ook via prive berichten.. Je zou me er enorm mee helpen!
Wat vind ie nou eigenlijk zo moeilijk? Waar is ie bang voor? Om een familie te verliezen die de helft van jullie gezin niet erkent? Je man is zo druk bezig met mensen te plezieren die zich voor hem schamen en die niet achter hem staan waardoor hij vergeet op te komen voor de mensen die van hem houden en tegen hem opkijken. Omgekeerde wereld naar mijn idee.
Ik zou dan zo’n kreng zijn dat ik dus gewoon mee zou gaan met mijn man (incl kinderen) naar zo’n familie bijeenkomst. Flikker op zeg met die struisvogelpolitiek en doen alsof jullie niet bestaan. Zo respectloos. Dan zou ik t zo wel door hun strot willen duwen dat jullie er wel degelijk zijn, en bij hem horen. Al vraag ik me tegelijkertijd af wat er dan zou gebeuren, maar dat is sowieso de grote vraag denk ik. Wat zou er nou gebeuren als zijn familie erachter komt? Waarom is t nou zo’n grote schande? En hoe en waarom in godsnaam gaat jouw man erin mee door net alsof te doen dat jullie niet bestaan bij die familie?? Dat is toch gewoon te bizar.... Ik zou zijn ouders helemaal niet meer in mn huis hoeven zolang ze me niet zouden erkennen ook buiten mijn huis. Wat man zou doen moet hij weten, ga gerust op visite bij hun thuis. Maar bij mij zouden ze niet hoeven te komen. Beetje schijnheilig. Ik zou dan ook niks met hun te maken willen hebben.
Wat hier boven al staat, waar is men bang voor? Wat is het allerergste wat kan gebeuren als een tante achterkomt dat je man getrouwd is en kinderen heeft. En dan??
Als jij je er prettig bij voelt dat ze bij jullie over de vloer komen mits het hun toevalligerwijs zo uitkomt, zou ik dat zo houden, anders niet. Maar zou zeker gewoon mn kinderen kind laten zijn dus als ze gaan zeveren kunnen ze vertrekken zeg maar. Wat betreft je één na laatste stuk: ik zou de eer aan mezelf houden en me niet verlagen tot hun niveau.
Het eerste waar ik aan denk is dat jullie kinderen -waarschijnlijk- zoveel liefde van ooms, tantes, neefjes en nichtjes missen. Jouw schoonouders hebben iets gecreëerd wat mogelijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Je man is er samen met jou in meegegaan, in die zin zit de “schuld” in deze situatie ook zeker bij jullie zelf. Het is lastig uit een situatie te stappen waarin je een x aantal jaar aan bijgedragen hebt het voelt op een bepaalde manier “veilig” zo is er voor je man geen ruzie met zijn ouders, maar thuis ook niet want jij ging er in mee, struisvogel politiek. Nu zijn jullie beiden op een punt gekomen waarbij je het anders wilt dat is super lastig te veranderen, maar geef je man wel de tijd en push niet te hard. Ik ken dit, maak het van dichtbij mee, ik zie de strijd en die kan zo moeilijk zijn. Loyaal zijn aan iemand en proberen los te breken is zo ontzettend moeilijk. ( niet deze specifieke situatie, maar wel een situatie die voor die persoon als een lievelings jas voelt en ‘m moeilijk weg kan gooien.) Buiten dat vind ik je een power vrouw, jij hebt je eigen pad gekozen ipv met je neef te trouwen omdat je ouders dat wilden. Vind die kracht terug want men wat moet dat heftig zijn geweest. Probeer nu weer in het belang voor je gezin, maar vooral ook voor jezelf te kiezen, je vond namelijk in die tijd, dat je er mocht zijn en je eigen geluk en keuzes mocht maken en nu ben je in een situatie beland waarbij je weer als een schaduw word gezien.
Jullie zijn allemaal toppers, dank voor al jullie reacties Waar men bang voor is is denk ik een vraag die ik me schoonouders kan stellen. Wij snappen het ook niet meer. In het begin was het erg moeilijk omdat mijm man verwachtte dat zijn familie ons ook zou uitschrijven en omdat ze dat niet gedaan hadden, accepteerden we elke regel die zij stelden. Wat het gemis betreft, denk ik niet dat mijn kinderen die liefde van tantes etc missen. Zelfs al zouden ze nu voor de deur staan zou ik ze niet te dicht bij me kinderen laten komen. Waar was die interesse en liefde al die maanden? Mijn kinderen krijgen alle liefde van ons en een klein tal vrienden die op 1hand te tellen zijn. Ik heb heel mijn familie verloren door het achterlijk ouderwetse cultuur /denkwijze. Ik heb voor het geluk van ons gekozen en nu is het tijd dat we dat ook moeten doen bij schoonfamilie. Mijn man is het in elk geval over eens dat ik geen verplichting heb tegen over iemand van zijn kant. Hij zegt zich te gaan terug trekken van de familie en geen eens de moeite doen. Ik wil niet gedwongen in de familie voorgesteld te worden. Dan maar terug trekken vind mijn man. En bij volgende uitnodiging gaat hij enkel als wij ook worden uitgenodigd. Anders gaat hij niet. Dat lijkt me ook iets heel duidelijk naar zijn familie toe. Wat een opluchting!
Ik denk dat we hier een beetje moeten oppassen met onze (duidelijk) Nederlandse meningen en de manier waarop wij het wel of niet zouden aanpakken. In sommige culturen werkt het anders dan bij ons en daar kunnen we nog zoveel van vinden of heel stoer gaan roepen wat wíj allemaal zouden doen met ‘zo’n man’, maar feit blijft dat we er vaak geen idee van hebben hoe het er daar aantoe gaat. We kunnen dit niet vergelijken en meten met onze maatstaven. Begrijp me goed; ik praat niet recht wat krom is, maar soms heb je nu eenmaal niets aan een heel hard geroep: ‘weet je wat ik zou doen met zo’n man?!?’ Daar zijn meerdere belangen mee gemoeid...
Je man gaat wel alleen naar familie feestjes? En als hem dan gevraagd word of hij een vriendin, vrouw heeft? Dan liegt hij er dus over door te zeggen dat hij vrijgezel is?? Ik zou de kinderen hier trouwens wel buiten laten, dat jij zelf mee gaat bij een familie bijeenkomst lijkt mij heel goed, maar om je kinderen daar voor het blok te zetten...