Sinds gisteren 34 weken alweer zwanger en wat vallen me de laatste weken zwaar , sinds twee weken voel ik mij gewoon een oudwijf die niet meer vooruit te branden is Slapen gaat dan ook niet echt geweldig , elk uur wakker om te plassen elke nacht weer . Baby is nu aan het indalen en krijg weer enorme bekken pijn en met lopen zo zwaar gevoel en continu harde buiken .. en dan die stemmingswisselingen .. ik kan constant als ik een woordenwisseling heb gehad met mijn man wel huilen .. voel me schuldig om alles , ik voel me ineens zo een ander mens ! Heb even een dip geloof ik en wil niks liever dan ons kleine meisje in armen sluiten maar wat lijken 6 weken dan ineens nog lang .. Wie herkent zich hier een beetje in ? Of overdrijf ik gewoon heel erg Liefs
Nee nergens last van! Als een zonnetje! Men mag van geluk spreken dat wapenbezit verboden is in dit land Herkenbaar hoor, laatste loodjes zijn echt als lood soms
Haha okeee ik word dus niet gek .. ja ik weet dat ik zwanger ben maar jeetje zeg .. ik word zo snel boos of zeg maar gerust echt kwaad om vervolgens weer honderd keer sorry te kunnen zeggen .. moe van mijzelf bleh
Heel herkenbaar! Verschilt wel wat per dag, maar pfffff zwaar hoor Geniet er nog wel van, maar wil zooooo graag mijn eigen lichaam terug! Geen pijntjes meer, lekker slapen (ondanks gebroken nachten, zie ik helemaal niet tegen op) en me gewoon kunnen bewegen Kom er maar uit baby!
Jaa idd wil me best graag weer normaal kunnen verplaatsen , van en op de bank komen is al een hele opgave haha .. en idd de pijntjes , ik wil nog zo graag en zoveel maar het huis poetsen hou ik al niet eens meer vol .. en die vermoeidheid man man kan de hele dag wel slapen bizar ... nog eventjes !!
Jaa ik herken t wel hoor. Heb er ook erg last van. Lig sowieso elke nacht vanaf 3/4u wakker. Kom dan niet meer in slaap. Idd tig keer eruit om te plassen. Ook t slechte weer en t binnen zitten doet me niet goed. Die dagen dat t zo lekker was in februari leefde ik helemaal op. Ik ben nog maar 27+5 weken en heb t eigenlijk al helemaal gehad. Sinds een week ook constant harde buiken. Obstipatie, rugpijn, nekpijn (jaar geleden aan nekhernia geopereeed, dus zwak punt) enz. De dagen lijken voorbij te kruipen, terwijl mijn man en kinderen de tijd voorbij vinden vliegen. Mn jongste van net twee was altijd een papas kindje en nu ineens moet mama alles doen. Ik ga zometeen naar de vk en t ook aangeven. Ik heb nu echt zoiets van: hoe moet ik dit nog 12/13 weken volhouden .
Herkenbaar al ben ik “pas” 32 weken... Bekkeninstabiliteit welke nu qua pijn duidelijk op een toppunt zit....weeën activiteit (ws onschuldige oefendingen of evt van indalen ofzo), vaak een zeurende vermoeide buik. Energie van een lege duracel batterij, veel pijn bij omdraaien in bed daarom doe ik dat zo min mogelijk maar dat maakt weer stijf....tig x eruit om te plassen, vervolgens wakker liggen te lang en honger krijgen Zwangerschapssuiker erbovenop, en we hebben net ons circus in t erasmus gelukkig af kunnen sluiten (begin januari alarmbellen vanwege afbuigen groei van zn buikje). Is die suiker tenminste nog ergens goed voor, hij groeit er goed op. Autorijden is ook te pijnlijk momenteel en als ik t al een klein stukje doe dan nekt t kleine stukje wandelen wat erbij hoort me nog meer... Betekent dus feitelijk dat ik onze dochter niet meer naar school kan brengen of op kan halen,maar goed soms zal ik echt wel moeten want man werkt gewoon. Hele dagen alleen maar binnen zitten, op de bank.... Huishouden wordt hier al tijden slechts minimaal gedaan, en ik moet t dan echt in etappes doen ook.....en eigenlijk is dat vaak al teveel... Ik wil gewoon lekker kunnen winkelen, boodschappen doen,niet alles dan maar online moeten bestellen, gewoon meegaan naar de speeltuin met dochter bij goed weer. Babywasjes draaien wanneer ik daar zin in heb (zoals nu bijv...maar ik heb een verplichte dag beneden en mag even geen traplopen in de hoop dat de pijn vanavond dan beter te doen is. Ik wil een dutje doen, maar dat kan niet want ik moet op tijd weer prikken voor mn suikerwaarde en dan zul je zien dat ik daarna over mn vermoeidheid heen ben.... Nou ja, knop maar omzetten, en gelukkig ben ik creatief en graag bezig met mn handen dus heb ik nog babydekentjes af te maken....hoop dat ik t red.. Nog een week of 6 te gaan.....(ivm de suiker)
Herkenbaar hoor meid. Dat boze niet echt maar mijn vriend moet wel normaal tegen me doen haha anders is het huilen. Schrijf anders gezellig mee in het topic April baby’s bij bevallinglijst.
Heel herkenbaar hoor! Mentaal is een zwangerschap niet niks, zeker niet aan het einde, dan ben je gewoon op. En wie kan er nou leuk en lief blijven doen als je zoveel lichamelijk ongemak hebt? Ik voelde me ook geen leuk mens, maar het wordt vanzelf weer beter. Het is tijdelijk. Hou dat in gedachten. En voel je niet schuldig, er moet gewoon ruimte zijn hier voor, je maakt tenslotte een mensje, beetje credits en begrip mag wel toch?