Zo herkenbaar. 20 uur gaat het lampje uit hier. Voel me dan zo schuldig... maar man lief neemt gelukkig zo alles van me over..
Hier ook héél herkenbaar en helaas een man die van alles van me over wilt nemen, maar wel 40 uur per week werkt en bijna een nekhernia heeft. Gelukkig is mijn oudste zoon een lieverd en helpt hij me graag. Maar ja...hij is 7 dus er zijn grenzen in wat ik aan hem vraag.
Ik gun het niemand maar wel fijn om te lezen dat het herkenbaar is. Naar mijn idee is het ook erger dan tijdens mijn eerste zwangerschap. En alles voor een gezonde baby natuurlijk hoor, begrijp me niet verkeerd!
@ProudMammie jeetje heftig zeg! In mijn groep van september destijds zat een vrouw die kon niks omdat ze zo misselijk was. Ze kon uiteindelijk aan het einde een klein stukje lopen naar de speeltuin aan de overkant van de straat. Was ook echt heel sneu. Hopelijk knap jij snel op! Ik ben ook zo vreselijk moe en probeer dingen echt in 1x te doen op een dag zodat ik smiddags lekker rustig aan kan doen. Vannacht de wasmachine verrot gescholden omdat ie maar bleef centrifugeren en ik daar wakker van werd en niet meer kon slapen. Mijn vriend vind het hilarisch hoe snel die me op de kast krijgt momenteel.
Hier ook dood en doodmoe. Mijn ogen vallen ook gewoon dicht, ik zit vanaf 14u als een soort zombie op de bank. Mijn zoontje kijkt daardoor veel te veel tv, het huishouden lijkt nergens meer op. Ik voel me echt schuldig maar ik kan alleen maar denken aan eten en slapen Ik ben gelukkig helemaal niet misselijk , beetje weeig soms, maar volgens mij komt dat gewoom omdat ik zoveel loop te vreten
Bedankt iedereen voor de lieve bemoedigende woorden weer. Ik ben voor mijn gevoel echt een emotioneel wrak nu. Ik probeer zo veel mogelijk met mijn man te praten over mijn gevoelens en angsten, maar voor hem is het natuurlijk toch anders. Ik probeer mezelf er maar van te overtuigen dat we vorige week een hele mooie echo hebben gehad en het nu vast niet ineens mis is. Heb ook nog altijd net zo veel last van misselijkheid en overgeven, en hoewel dat helemaal niet prettig is, geeft het me toch een beetje houvast. Mijn vorige zwangerschap was al geen feestje en deze keer is alles extra erg lijkt het wel. Ik hoop dat het na het eerste trimester beter gaat.. Verder ben ik, zoals meerdere dames lees ik hier, ontzettend moe! Mijn man neemt wel wat taken over, maar aangezien hij 40 uur per week werkt ( en altijd wisselende reistijden heeft), ik zelf ook soms wel 50 uur per week werk, en dan ook nog eens vanuit huis werk (dus het moet wel allemaal een beetje netjes zijn) heb ik echt het gevoel dat het vaak niet goed genoeg is.. En ik besteed het beetje energie dat ik (als ik geluk heb) over heb liever aan mijn dochtertje. Vandaag gelukkig een redelijk rustige dag. Mijn man heeft vrij, ik hoefde maar 4 uurtjes te werken, ben daarna even met dochter naar de tandarts geweest en nu heb ik man en kind maar even naar buiten gestuurd en lig ik in bed. Morgen weer een hele lange werkdag dus ik heb echt even rust nodig nu.
Hoi allemaal, ik ben weer even terug! Ik was een tijdje afwezig omdat ik toch wel heel ziek ben van deze zwangerschap, veel misselijk en klachten, wat achteraf gezien niet zo gek isik heb vandaag mijn eerste echo gehad en oordeel zelf maar! Haha
Nee dat helaas niet en ik heb stress want we wonen in een appartement met 2 slaapkamers en ik heb al een dochtertje. Nu hadden we gekeken naar urgentie maar dat krijgen we waarschijnlijk niet. 1 baby paste wel by ons op de slaapkamer maar 2 word moeilijk dus weet niet zo goed wat ik nu moet doen.