Bij de productie van een medicijn is al bekend welke stoffen en hoeveel er in een medicijn moeten zitten. Het is een kwestie van machines instellen en draaien maar. Dat kost dus net zoveel als het produceren van plastic zakken. Voordat een medicijn geproduceerd kan worden, moet er eerst goed onderzoek/ testen worden gedaan. Dit kan jaren duren en kost dus heel veel geld (miljoenen, soms miljarden). Een klein deel van die kosten kan door een stichting( bijv hartstichting, nierstichting) worden bekostigt, maar dit is natuurlijk niet toereikend.
Ja natuurlijk. Dat ontkent niemand hier toch dat ze winst maken? Maar zonder die mensen die dan zo absurd veel eraan verdienen, ben je nog veel minder af.
Klopt. @Mammielove zoals hierboven omschreven klopt het. Dus wat jij zegt klopt simpelweg niet. Je hebt het verkeerd begrepen of hier verkeerd opgeschreven, maar wat jij eerder zei is niet waar.
De overheid had het nooit uit handen moeten geven. Nu heeft de industrie een monopolie en het betreft een commerciële bedrijfstak met investeerders. Die hebben als enige doel winst maken. Alleen winstgevende medicatie wordt gemaakt. In Australië is de overheid betrokken bij onderzoek en financiering. Daar sluit je commerciële partijen deels uit. En daar is medicatie dus grotendeels in de handen van de overheid waardoor kosten beheersbaar blijven. En na afloop van een patent er geen rare dingen gebeuren.
Ik heb er even een paar willekeurige artikelen bijgezocht. https://www.telegraph.co.uk/news/2016/06/30/individual-nhs-doctors-receiving-100000-per-year-from-drugs-firm/ https://www.telegraph.co.uk/news/2017/06/30/big-pharma-cash-hospitality-doctors-rises-one-three-refuses/ https://www.thejournal.ie/big-pharma-ireland-3068146-Nov2016/
Dit zijn allemaal Engelse artikelen betekent dus niet dat het in Nederland ook er zo aan toegaat. (Heel naïef gezegd).
Het artikel in de OP gaat ook (deels) over Engeland. Mijn posts in dit topic zijn, zoals ik ook heb aangegeven, eveneens gebaseerd op de situatie in Engeland, vandaar de Engelse artikelen. Hoe het er in NL aan toegaat weet ik niet. Ik woon al 22 jaar in het buitenland.
Ik werk ook in het veld, aan de objectieve kant. Bovenstaande discussie vind ik verre van compleet. Als eerste kan ik me niet voorstellen dat artsen dit pas in 2016 wisten. Dan zijn ze echt veel te laat wakker geworden! Door berichtgeving en congressen hadden ze het kunnen weten en erop in kunnen spelen. Ze hebben dus echt lopen te slapen. Aan de andere kant: je helpt patienten wel van hun klachten af. Die hebben een soort pijn dat niet met paracetamol te bestrijden is. Toedienen, voorlichten en monitoren zou hier de beste combi zijn geweest. En schandalen: ja die komen voor. Maar daar worden bedrijven ook flink voor gestraft. Het gaat ook niet alleen om de hoogte van de boete, maar ook om imagoschade. Dat hakt er nog flink meer in. Hier in Nederland zijn zeer strenge regels wat betreft gunstbetoon aan voorschrijvers. Ik weet niet wat de regels in de UK zijn, maar hier krijgen artsen echt geen auto's en zegeltjes. De boetes zijn flink hoog en ook bekend in de industrie. Helemaal in het begin wordt gesproken over verdoezelen. Dat kon in het verleden wel, maar sinds een x aantal jaar is het verplicht om alle klinische studies aan te melden in een database. Je kunt dus niet alleen meer die naar buiten brengen waar goede resultaten van zijn gekomen, want de andere zijn ook bekend en worden meegenomen in de beoordeling bij registratie van het middel. Dat klopt, hier is geleerd uit het verleden. R&D kost veel geld. Het meeste kosten de klinische studies en dan in het bijzonder de verzekeringen! Maar nu is het ook wel zo dat ze niet dat percentage aan R&D besteden dat ze beloven. En de winst is ook te hoog. Ze moeten uiteraard verdienen en investeren, maar ze houden vaak te veel over. Vaak komt dat door aandeelhouders die het totaal niet zien als een liefdadigheidsinstelling, maar als commercieel bedrijf. Terecht dat de minister hier kritische vragen over stelt en onderzoek laat doen. Ik wil het ook nog hebben over de journalistiek. De laatste tijd heb ik er op mijn werk erg veel mee te maken gehad. En ik kan wel concluderen dat alle berichtgeving gekleurd is en niet 100% klopt. Ik noem maar dat NRC stuk van laatst en de Zembla-uitzending van vorige maand. Dus geef niet alleen de farma de schuld, maar ook de media.
Dat betwijfel ik. Jij beweert dat wij die kosten uiteindelijk niet indirect betalen. Dat doen we wel. Aangezien de investeerders ook nog een (flink!) graantje meepikken, rijzen de kosten de pan uit.
Dit dus. De farmaceuten en investeerders zijn echt geen Sinterklaas. Er wordt ( over de rug van patiënten) veel te veel winst op gemaakt. Dit kan veel goedkoper. Bovendien zou het alle schijn van partijdigheid uitsluiten als de onderzoeken naar het nut en betrouwbaarheid van medicijnen, niet door de farmaceuten ( of gefinancierd door de farmaceuten) zou worden gedaan, maar door de overheid.
Ik kan me voor een groot deel vinden in je post. Wat betreft het dikgedrukte stukje: onze huisartsen hadden tot een jaar of 5 geleden een apotheekhoudende praktijk. Er werden toen opvallend meer medicijnen voorgeschreven dan nu. Zo'n beetje elk kind hier in het dorp had een puffer met zo'n apparaat erbij. Als je bij de huisarts kwam en je kind zei uchekuche dan kreeg je zo'n ding. Sinds ze dus zelf geen apotheek meer hebben, is dit niet meer zo. Dat is toch wel een beetje vreemd....
En ligt dat aan de farma? Ik denk dat het meer ligt aan het feit dat het bij huisartsen doorgedrongen is dat je niet alles oplost met geneesmiddelen. Dat is een lange tijd zo geweest: schrijf maar geneesmiddelen voor als arts, dan heb je een tevreden patient (want dat voelt die zich gehoord). Apotheekhoudende huisartsen verdienen er zelf natuurlijk ook mee: kan ook een reden zijn geweest. Maar ik zie hier geen rol in voor de farma.
De farma wil zijn dure medicatie ook verkocht zien. Dus die hebben natuurlijk belang bij artsen die voorschrijven en positieve onderzoeken. Ik ben het met je eens dat er langzaam meer aandacht komt voor het niet voorschrijven van medicatie. Er valt enorm veel winst te behalen bij leefstijlaanpassing. Heel veel ziektes zijn leefstijlgerelateerd. Niet voor niets dat dit nu zelfs in de basisverzekering zit. En ik ben zelf kritisch op wanneer ik naar een arts ga en wat ik inneem. Ga niet zomaar klakkeloos met alles akkoord maar denk zelf na of iets ook vanzelf of met minder heftige middelen op te lossen is (in overleg met de arts). Maar ik ken heel erg veel mensen die alles doen wat een arts zegt en nergens naar vragen. Zeker ouderen niet of lager opgeleiden niet.
Daar hebben ze zeker belang bij. Alleen zijn de mogelijkheden zeer beperkt. Ze mogen langs artsen gaan ( 'artsenbezoekers'), maar ze mogen artsen zelf geen geld e.d. geven. Omkopen hoort er dus niet bij. Positieve onderzoeken: voor de registratie worden dus ook de negatieve meegenomen. Je mag verwachten dat wat op de markt is, veilig en werkzaam genoeg is. Maar met congressen en folders e.d. hebben ze meer vrijheid. Dus dan kun je het mooier maken dan het is. Het is tegenwoordig zo dat beroepsverenigingen vaak bepalen welk middel het beste is voor een bepaalde indicatie. Een arts zal vaker op die richtlijnen afgaan dan dat hij zelf iets anders voorschrijft. Dat ligt vast in de beroepsnormen en hierop wordt geinspecteerd. Dus als een arts niet kan motiveren waarom hij is afgeweken van de norm, dan kan hier onderzoek naar verricht worden door de inspectie.
Seeding trials... Wij krijgen vrij veel medicatiestudies aangeboden (ziekenhuis met een hoge productie), maar er worden steeds minder medicatie studies uitgevoerd in ons huis. Specialisten zijn een beetje klaar met de industrie en zijn kritischer geworden (wat heel goed is).
Bij ons wordt daar juist heel veel in geïnvesteerd. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik in een tak werk waar mensen gewoon overlijden als de standaard medicatie (veelal chemo) niet (meer) aanslaat. En wat al eerder is gezegd: deze klinische studies zijn niet met een jaarlijkse sponsorloop bij elkaar te sparen.