Mijn vriend heeft ook een burn out sinds september. Toen hij thuis kwam heb ik gelijk de huisarts gebeld, in de middag konden we gelijk terecht. Via de huisarts bij een psycholoog terecht gekomen. Wat ik merkte en hij later ook bevestigde is dat hij zich enorm schaamde om thuis te zitten met een burn out. Er is toch nog wel veel onbegrip voor. Door de hulp van de psycholoog krabbelt hij langzaam weer omhoog, ook mede door een hele fijne arbo arts. In december ging het tussen ons ook heel erg slecht, ik was degene die de handdoek in de ring wou gooien. Hij deed weinig, vaak maar wat hangen op de bank. Erg prikkelbaar totaal niet redelijk tegen mij. Heb toen zelf veel gelezen over een burn out. Eind december heb ik er voor gekozen om mijn eigen ding te blijven doen ook met de kinderen. Wil ik een dagje weg, en hij niet, nou prima dan gaat hij maar niet mee. Wil hij niet praten prima dan maar niet. Ik denk dat dit ergens rust gaf voor hem, want langzaam aan trekken we weer steeds meer naar elkaar toe. Hij is ziek, en vraagt hier niet om. Hoe moeilijk het ook voor ons is ( de partner van... ) laat hem gaan en trek niet aan hem. Want hoe meer jij trekt hoe meer hij zich tegen jou keert, en geloof mij dat wil hij zelf ook niet. Ik hoop echt dat je vriend snel in ziet dat hij hulp moet accepteren, en als die hulp er komt hebben jullie beide nog een lange weg te gaan. Sterkte met alles Dikke knuffel
Het was heel moeilijk om thuis te komen. Ik had hiervoor al een gevoel dat het echt klaar was en hij niet meer wilde. Toen. Ik binnen kreeg ik een kus op mijn wang maar voelde de afstand. Mijn gevoel was bevestigd het was klaar. Ik had er voor gezorgd dat ik er extra top uit zag en niet verdrietig. Na een paar minuten heb ik hem op een bepaalde manier aan gekeken (zei hij) waardoor hij weer de vrouw zag waar hij verliefd op is geworden terwijl hij voor zichzelf besloten had niet meer als stel verder te gaan. Dit heeft hem zelf overvallen en besloten toch die knoop nog niet door te hakken. Dat is het enige wat ik heb willen bereiken. We hebben heel veel goede gesprekken gehad, zo hebben we nog nooit gepraat. Ik heb heel veel begrip voor wat hij verteld en waar het vandaan komt. We hebben zo ontzettend veel mee gemaakt dat onze relatie altijd vechten is geweest. Heb sinds mijn zwangerschap heel veel moeten verwerken en heb hem onbewust steeds verder afgehouden en ben niet leuk voor hem geweest. Heb hem heel veel verdriet gedaan en heel veel spijt van. Kan dat niet terug draaien maar begrijp daarom wel dat hij langzaam afgebrokkeld is. Voor nu blijft hij voorlopig thuis, blijven we veel praten en heb ik een kleine hoop dat 't nog goed kan komen. Dat kleine beetje hoop is waar ik me op ga richten en zal veel tijd nodig hebben. Maar zolang hij, net zoals gister, af en toe nerveus word, mijn haar door de war gooit, weg kijkt en zich soms geen houding weet te geven als ik hem aankijk geef ik niet op!
Zijn besluit bewijst hoeveel hij van je houdt! Wat onwijs fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad en er voor wil vechten. Ik wens jullie alle goeds en veel liefde♥️
Fijn! De opening is gemaakt. veel sterkte de komende tijd, hopelijk komt alles weer goed tussen jullie
Fijn om te lezen dat hij de knoop nog niet doorhakt maar er toch samen uit wil komen! Fijn dat jullie nog goed met elkaar kunnen praten. Zolang je goed naar elkaar luisterd kan dat al veel schelen. Heel veel succes de komende tijd. Hopelijk komt alles weer goed!!
Het gaat beter dan ik een week geleden had verwacht. We praten heel veel en ik heb hulp gezocht voor mezelf vanwege het verleden. Volgende week hoor ik een plan van aanpak en dat geeft me ook wat rust. Tussen ons gaat het redelijk. Het lijkt alsof we elkaar opnieuw leren kennen. Heel bewust van ons zelf en elkaar, hebben weer onderbroekenlol samen, zoeken de warmte bij elkaar op maar soms slaat de twijfel dan weer bij hem toe en geef ik hem weer ruimte. Vanavond staat een dagje shoppen met de kids op de planning en vanavond tijd samen met een open haardje, filmpje, hapje en drankje. Gaat positief maar zijn er nog lang niet maar hoop dat zijn gevoel door dit alles beetje bij beetje terug komt