Wat een leuk exemplaar zeg... Die gaat echt nooit veranderen. Het is dus aan jou om er wat mee te gaan doen.
Wat verdrietig voor je TS, ik kan me voorstellen dat je andere verwachtingen had van het gezinsleven en huwelijk. Maar het is nooit te laat om voor jezelf te kiezen, als je dat maar weet!
Ik heb de vraag al een paar keer voorbij zien komen, maar zal het antwoord vast gemist hebben. Hoe was hij voordat jullie kinderen kregen? Als hij toen ook al zo’n ouderwetse kerel was, denk ik niet dat er veel verandering in komt. Als het iets van de laatste tijd is, zou ik achterhalen waarom hij ineens zo veranderd is. Hoe dan ook, het is een gesprek waard waarin je aangeeft dat de situatie voor jou niet langer werkt en samen wil zoeken naar een compromis. Niet meteen hem overal de schuld van geven en zeggen wat hij fout doet, dan trekt hij zich nog verder terug en valt er helemaal niet meer mee te praten.
Hij kreeg het van thuis mee. Zijn vader is ook zo zei ze Zal dus nooit veranderen helaas. Ps.. haar antwoord staat bovenaan pagina 4 (in een quote).
Ik zou niet zo kunnen leven met zo'n vent. Was mooi weg geweest. Deze hele situatie is ongezond voor jou. Dat er nog mensen bestaan die zo denken zeg.... waarom heb je besloten kinderen met hem te krijgen? Je moet jezelf gaan afvragen of je op deze manier oud wil worden. Met hem. In deze situatie. Want veranderen gaat hij echt niet. Neem je daar genoegen mee?
Wat een nare reacties zitten er tussen... Ze heeft al een pnd...dus stellingen rn meningen als, waarom ben je getrouwd met zo iemand etc etc... gaat echt niet helpen. Mooi dat niemand dit zou accepteren maar je groeit erin in een dergelijke relatie met al je eigen onzekerheden. Bovendien is ze hartstikke jong. Ik vind niet dat je zeurt en ik vind dat je gelijk hebt @Missbellydance. Sommige dingen herken ik... Sommige dingen niet. Ik hoop dat het lukt om te praten met je man en tot hem door te dringen in wat voor jou belangrijk is.en hoe dit werkt met je pnd. Mocht hij hier nou echt niet voor open staan en in gaan zien wat het is, dan hoop ik dat je de moed en kracht vind voor je kinderen en voor jezelf om aan jezelf te gaan werken. Zodat je meer zelfvertrouwen hebt, zekerder in het leven gaat staan en weet wat je wel en niet wilt voor jezelf, je kinderen, je toekomst. Zet hem op, want je bent het waard!
Goed dat je bij de ggz al loopt. Ik denk dat je zelf ook wel weet dat het niet klopt maar nog niet eraan toe bent er iets aan te doen, klopt dat? Maak je geen zorgen, dat is een proces. Als je aan jezelf blijft werken en bewust blijft van wat jij wil dan komt dat moment wel. Ik denk ook niet dat je man kan en gaat veranderen to. Het is dus aan jou om ooit de keuze te maken of je hiermee kunt leven, of misschien voor jezelf te kiezen.. Veel succes en laat je niet ondersneeuwen!
Ik ben zo bang dat geen andere man mij wilt omdat ik al 2 kindjes heb, dat en op me zelf wonen met de kindjes hoe dat financieel gaat enzo. Dat houd me tegen.
Mij lijkt angst geen goede basis en ook geen goed voorbeeld voor je kinderen. Ik denk dan beter geen man dan een die je slecht behandeld. En daarnaast is het absoluut niet onmogelijk om met kinderen nog een nieuwe relatie te krijgen. Qua financiën dat moet je uitzoeken. Dat komt waarschijnlijk echt wel goed.
Het is denk ik goed voor jou om eerst blij te zijn met jezelf! En een zelfstandig bestaan op te bouwen voor jou en je kindjes. Jouw geluk is niet afhankelijk van het hebben van een relatie! En als je straks zelfstandig en zelfverzekerd je eigen boontjes dopt trekt dat ook het juiste soort mannen aan!! P.s. je kunt ook kijken wat er met je huidige relatie gebeurd als je steviger in je schoenen gaat staan en duidelijk jouw grenzen gaat aangeven. Als de liefde er is kun je daar energie in steken.
Wat een heftig verhaal. En heftige reacties ook zeg. Ik kan me voorstellen dat verschillende rollen/taken tot onbegrip kunnen leiden. Wij werken daarom juist allebei evenveel uur. Maar naast onbegrip lijkt hij jou ook niet echt te waarderen en respecteren. Het eerste wat je moet bepalen is of je überhaupt wel verder wil proberen. Als je besluit te blijven, is dit dan een overtuigde keuze of blijf je dan uit angst voor het onbekende? In het laatste geval, vraag je af of je dit de rest van je leven wil voor jou en de kinderen. Misschien helpt het om met vriendinnen en familie te praten. Als je besluit uit elkaar te gaan kun je alle steun van hen gebruiken. En dat geen andere man je zou willen, dat weet je helemaal niet. Dat komt vanzelf wel, of niet, je hebt niet perse een man nodig. Zorg eerst goed voor jezelf en de kindjes,
Je bent nog hartstikke jong er komt heus wel nog iemand op je pad of nog meerdere en er zijn ook genoeg mannen met al kinderen !En financieel kom je er ook wel uit anders is er in nederland genoeg hulp voor tevinden , Ik heb dadelijk ook 2 kindjes in mij eentje op mijn 27 ste heerlijk zelf voor gekozen
Wat voor achtergrond heeft jouw man in het geloof ts? Wellicht kun je daar een ingang vinden voor een gesprek? Vanuit mijn eigen christelijke achtergrond herken ik wel de uitspraken die jij noemt, maar die zijn natuurlijk niet in overeenstemming met de bijbel zoals jouw man ze gebruikt.
@ts wat een rot situatie zit je in. Je geeft aan bij de ggz te lopen voor je pnd, heb je het met jouw begeleider al eens gehad over hoe de situatie thuis is? Hoe je man tegen jou doet, hoe dit voor jou voelt maar ook dat hij de pnd niet erkend? Ik vind het erg dubbel om je nu advies te geven over hoe nu verder mbt je relatie zowel vanwege de nog aanwezige hormonen van je zwangerschap maar ook de pnd. Jouw begeleider kan jou hierin veel beter begeleiden en adviseren. Vergeet niet dat die hormonen en de pnd je gevoelens en emoties alle kanten op laten gaan en je alles anders kunnen laten beleven. Betreffende je angsten qua financiën zijn er allerlei opties en juist gezien je leeftijd zijn er uitgebreide begeleidingen voor evt scholing om die financiën uiteindelijk zelf te voorzien. Ik werkte fulltime toen ik uit elkaar ging dus qua situatie heel anders, echter had mijn ex ook op mijn naam heel veel schulden gemaakt, ik heb de eerste jaren daardoor in de schuldsanering gezeten, minnelijk traject. Daarnaast de nodige rechtszaken gehad gedurende de afgelopen jaren die qua kosten er behoorliijk inhakte, na de periode schuldsanering had ik geen recht meer op een toevoeging. Qua partners, ik ben uit elkaar gegaan met mijn ex, heb jaren alleen voor mijn zoontje gezorgd en zit helaas al jaren in een vechtscheiding, waarbij mijn ex wel zegt dingen te willen maar er vervolgens zelf geen energie of moeite in wil stoppen. Voor mijn man heb ik wel een relatie gehad maar die wilde wel een relatie met mij maar niet mij met een kind (ondanks dat we elkaar al jaren kende). Mijn man kwam ik tegen op het moment dat ik absoluut geen behoefte en zin had in een relatie en er eigenlijk ook wel vrede mee had om alleen te zijn samen met mijn zoontje. Ik zou me daar dus zeker geen zorgen om maken. Ze kruisen vaak je pad wanneer je het niet verwacht Ik hoop dat je er iets mee kunt, wil je heel veel kracht en sterkte wensen de komende tijd en veel wijsheid.
Je hebt 2 kinderen, daar krijg je zoveel liefde van en vind je de kracht om het ook alleen te redden. Financieel, daar moet je even induiken hoe dat precies voor jou zit. Als je niet of nauwelijks werkt kan je misschien een bijstandsuitkering aanvragen, mits je niet meer samen woont.Icm toeslagen is het te doen, zolang je maar geen schulden hebt.
Ik vind het nogal wat om reacties te lezen van sommigen die roepen dat ze heel hard moet rennen. Het voelt bijna alsof TS een stomme keuze heeft gemaakt om met deze man te zijn. Dat is het niet, je bent ook met hem samen voor een reden die voor jou telt. Ik hoop dat je de moed vindt om goed voor jezelf te zorgen, dat is het begin van alles. Laat je niet gek maken. Het is ook niet zomaar iets om weg te gaan van hetgeen wat voor jou veilig en geborgen voelt, dat is echt geen makkelijke weg.