Ik moest het kraampakket online aanvragen, ik zit bij ZilverenKruis. Heb hem 2 weken geleden ontvangen. Ik werd ook niet heel gelukkig van de inhoud
Ik wil ook zo graag in bad bevallen maar is hier voor 99% geen optie meer denk ik ivm al het gedoe.. maar volgens mij moet er altijd een bed aanwezig zijn in de ruimte waar je bevalt... voor het geval je niet in het bad kan bevallen... maar heb ook wel eens gehoord dat mensen gewoon een matras op de keukentafel leggen
Hier 2 weken terug het kraampakket ontvangen. Het ziet er inderdaad uit alsof er een slachting gaat plaatsvindengelukkig bij lange na niet alles nodig Thuis of ziekenhuis: hier nog in tweestrijd. Nu mag ik, na de laatste 2x, weer thuis bevallen, maar weet zelf niet zo goed wat ik wil. Sowieso eerst komende donderdag afwachten, de groeiecho. Moet er zelf wel vertrouwen in hebben om het thuis te kunnen doen.
Toen wij vd week naar het ziekenhuis moesten, besefte ik pas hoe lang dat eigenlijk rijden is nu... 45-50 minuten... ons vorige ziekenhuis is namelijk failliet... denk dat ik het risico niet durf te nemen om thuis te bevallen met zo’n grote afstand... als dat uberhaupt al een optie zou zijn nu met die suiker...
Oh ik moet ook even klagen hoor. Dan niet over schoonouders maar over mijn schoonzus Zij raakte eerder zwanger dan ik. Vertelde bij de aankondiging dat zij nooit voor een tweede naar de dokter waren gegaan ( terwijl wij toen in het traject zaten ). Later vertelde ze waar ik naast zat dat ze helemaal niet uitkeek naar de baby want baby’s zijn niet leuk. Terwijl ik toen ook nog niet zwanger was. En toen ik haar later erop aansprak dat zulke dingen best kwetsend kunnen zijn voor mensen die wel heel graag een kindje willen. Zei ze dat ze gewoon schijt aan mij had en geen rekening met mij ging houden omdat haar eigen geluk daar onder leed. Sindsdien is de relatie behoorlijk bekoeld. Alleen op verjaardagen en feestdagen zien en spreken we elkaar. En nu is ze vanmorgen bevallen... hebben ze iedereen gebeld. Ook mijn man, maar die is aan het werk. 1 minuut na zijn gemiste oproep stonden al de foto’s in de familie app en wij wisten nog van niks... Vraag me echt af of ik mezelf nou aanstel of dat dit toch best wel bijzonder is..
Ik vind het een lastige. Ik vind het zwanger zijn door mijn depressie echt heel erg moeilijk. De mensen dicht bij mij weten ook dat ik nu gewoon helemaal niks heb met die baby in mijn buik. Waar ik dan wel bewust van ben, is dat dit, en daar ga ik maar vanuit, af is gelopen als ik de baby echt bij mij heb. Als ik vanuit mezelf spreek, ik hoop altijd oprecht dat iemand anders een hele fijne zwangerschap heeft en nooit hetzelfde mee hoeft te moeten maken als waar ik nu doorheen ga. Uit je verhaal blijkt dat je schoonzus daar meer moeite mee heeft. Misschien haar karakter, misschien de hormonen. Het is jammer dat je nu foto's al in de app ziet, maar ik denk dat zij jou, gezien de bekoelde relatie, nooit uit zichzelf had gebeld. Stel dat ze je partner wel had gesproken, had ze de foto's ook al in de app kunnen sturen, voor je contact had kunnen hebben met jouw partner.. Waarschijnlijk zijn zij zo trots op hun baby dat ze niet wilden en konden wachten. Het is ook makkelijker alles in 1x te versturen, dan in verschillende appjes. Zij zijn waarschijnlijk helemaal high van liefdesgeluk, en er spelen bij jou natuurlijk ook hormonen mee. Praat erover met je partner, als hij zich ook gepasseerd voelt, kunnen jullie er voor kiezen om later een keer het gesprek aan te gaan. Maar wacht hier wel mee, want jullie zitten nu allebei in andere fases.. Wat je wel kan doen is hier een eigen les uit trekken over hoe jullie het straks zelf aan willen pakken!
Ik kan me wat jij doormaakt inderdaad niet voorstellen, omdat ik juist depressief werd van de hormonen spuiten en elke maand de teleurstelling. Maar als ik weet dat jij dat mee zou maken, zou ik nooit in jou bijzijn zeggen dat iedereen maar gelukkig moet zijn met haar zwangerschap omdat een baby het mooiste is wat er is. Dat is naar mijn idee een empathisch vermogen hebben en rekening houden met elkaar. Dat is meer mijn punt. Niet het feit dat ze dat niet mocht denken, maar dat je geen rekening houdt met de ander. Ik vind het zelf vrij bijzonder, zonder dat je je eigen broer op de hoogte heb gesteld al foto's de app in stuurt. Terwijl je wel al je andere broers en zus heb gebeld. Maar misschien denk ik daar anders over en heb ik een ander idee over familie. Maar zo via tekst is het ook lastig uit te leggen misschien. Ik hoop voor jou dat familie rekening met je houdt. Ik weet hoe het is, als je depressief bent of voelt ( wat de reden dan ook is ) , en mensen nog kwetsende opmerkingen maken dat niet meehelpt.
Ik begrijp je punt wel hoor. Ergens kan ik me nog voorstellen dat ze bepaalde uitspraken doet als: "niet uitkijken naar de baby" etc. Dat zijn haar gevoelens op dat moment en dat mag ze natuurlijk uitspreken. Iedereen voelt zich er anders bij. Wat bij mij wel echt in het verkeerde keelgat schiet is het punt wanneer jij het aangeeft dit niet fijn te vinden. Hier had ze op een hele andere manier op kunnen reageren. Maar zeggen dat je er schijt aan hebt?? Nee, dan zou bij mij ook de deur echt dicht zijn. Ik denk dat het voor jou al best een lastige stap is, om iemand aan te spreken over bepaald gedrag en je daarbij openstelt hoe jouw gevoelens zijn. Een antwoord van haar in de trant van: sorry, is heb dat niet bedoelt, stond er niet bij stil, zou er opletten het niet te zeggen waar jij bij bent.... zal toch anders zijn. Je stelt je zeker niet aan. Bij mij heeft mijn schoonmoeder in mijn ogen echt een uitspraak gedaan die niet door de beugel kon. We hebben haar met kerst 2017 naar Nederland over laten komen, voor 2 maanden, en voor haar gefinancierd. Omdat wij bezig waren met een traject om zwanger te worden doormiddel van PGD (zodat de baby de spierziekte niet krijgt). Voor dit traject hadden we zoveel mogelijk DNA nodig van familieleden. Mijn gehele schoonfamilie woont niet in Nederland, dus haar hierheen halen was de enige optie. Het leuke voor haar was, dat haar andere zoon net vader was geworden (hij woont wel hier in Nederland) en dat ze dus gelijk haar kleinkind kon zien. Bij aankomst op Schiphol geeft ze mijn zwager, schoonzus en vriend heel opzichtig allemaal een kado (een sieraad). En ze kijkt me aan, en zegt midden in mijn gezicht: Jij krijgt niks, want dan moet jij mij maar eerst maar eens een kleinkind geven........ (terwijl dat kan nihil was dat dit ooit zou lukken, én dat wist ze....) Je staat gewoon met een mond vol tanden..... Heb ook gelijk tegen mijn vriend gezegd dat hij er maar beter voor kan zorgen dat ze mij noooit maar dan ook noooooit iets gaat geven aan kado. Want ik weet niet hoe ik dan ga reageren.
@Dexendon nou precies. Je hoeft het niet altijd het eens te zijn met hoe iemand zich voelt. Maar zeker als familie zijnde hou je rekening met elkaar. En zou je na erop aangesproken te zijn nog wel enig zelfinzicht kunnen tonen. Maar wow dat je schoonmoeder dat echt heb gezegd. Wat erg zeg. Soms kan je je echt niet voorstellen dat mensen echt zo kunnen zijn
Ik zou het ook nooit zo zeggen, inderdaad wat je zegt, meer het empatisch vermogen. Voor iedereen is de weg ernaar toe echt heel anders. Maar sommige mensen hebben gewoon niet het filter en ik denk dat je juist van de mensen die dichtbij staan en weten welke stappen jij hebt moeten ondergaan om zwanger te mogen worden, verwacht dat ze dit weten. En meer reageren in de trant zoals @Dexendon beschrijft. Misschien verwoordde ik het ook niet op de juiste manier. Ik kan mij ook niet in haar verplaatsen natuurlijk, maar misschien heeft zij gedacht ik heb het in ieder geval geprobeerd om je man te bereiken en dat ze gewoon niet wilde wachten met het versturen van de foto's. Het zou ook absoluut niet mijn manier van vertellen zijn hoor! Ik zou ook hebben gewacht tot ik iedereen echt had gesproken die ik zou willen inlichten. Dus ik snap ook absoluut dat je je gepasseerd voelt. Mijn post was ook absoluut niet aanvallend bedoelt. Ik denk dat het sowieso voor mensen lastig is om zich te verplaatsen in een ander. Het graag proberen goed te doen en dan juist lompe dingen te zeggen. Anderen bagataliseren het juist en dan komen er helemaal kwetsende opmerkingen. Misschien heb ik dat ook bij jou gedaan, mijn excuses! Het is ook echt lastig om je gevoel zo uit te typen en dan interpreteert iedereen het verschillend. Helaas, is het voor mij ook niet altijd het geval. En stuit ik op een heleboel onbegrip. Maar het is soms gewoon neit anders denk ik dan maar.
@Lesliefje nee hoor! Dat heb je zeker niet. Voelde me niet gekwetst of aangevallen door je bericht! Dat is soms helaas wat tekst doet. Iedereen is helaas anders. Denk dat de wereld een stuk fijner zou zijn als we een beetje rekening met elkaar houden ook al denk je er zelf anders over. Lijkt me enorm lastig als je zo depressief bent door de zwangerschap. Je zal de weken wel aftellen nu.. hopelijk is het snel voorbij voor je
Wat vervelend zeg. Zeker hoe er eerder op je gereageerd werd. Ik heb het helaas met me moeder ook mee gemaakt, sommige mensen kunnen zich echt niet inleven in andere. Dat ze meteen foto's op de app hebben gegooid is vervelend. Maar ik zou er niet te veel van denken. Ik denk dat ze gewoon zo enthousiast zijn nu het babytje er is.
Ach ja, zo is ze nu eenmaal denk ik dan. Ze heeft ook wel eens gezegd nadat ik vertelde dat er geen medicatie is voor die spierziekte dat ik pilletjes van de Yves Roche moest nemen, dan was alles zo over.... Tsja wat moet je er mee he.
Oh echt? Ik zit ook bij zilveren kruis en heb niks! Dan ga ik eens bellen, want vraag me af of het dan wel goed is gegaan.
Ja gewoon hard om lachen thuis, dat is de beste remedie. En ik moet niet klagen, ze woont 8 uur vliegen hier vandaan nu. Ik zie het maar als een generatie /cultuur kloof tussen ons. En mijn vriend moet er ook hard om lachen en begrijpt mij helemaal.
Wauw wat een uitspraken van familie leden Dan valt het reuze mee wat hier gezegd is in de familie. Hier zei mijn schoonzus dat ze er lang over hebben gedaan en dat het veel moeite koste om zwanger te worden, maar wel 2 kids in 2,5 jaar te krijgen. En dat terwijl wij in een traject zaten met eerst icsi en daarna kid. Maar goed sommige mensen zijn gewoon niet zo tactisch! Dat denk ik dan maar. Heb ze eigenlijk ook heel de zwangerschap ontweken, omdat ik het niet aankon. Dit is overigens onze muur geworden. Nu gaan we echt starten met inrichten.
Nou dat je familie niet uitkiest maar erbij krijgt is wel duidelijk nu @Kimberley92 mooi geworden! Wanneer ga je inrichten?
Jeetje wat een uitspraken. Zo jammer dat je familie er bij krijgt he, in dit soort gevallen. Mijn schoonzus had gezegd (zonder überhaupt te vragen of iets) "jullie dochter is toch een foutje?" Uh pardon? Nee. Heel bewust de pil laten liggen en hartstikke welkom!