Wat een mooie gewoonte, om peetouders te vragen. Dat ben ik zelf helemaal niet gewend, maar je brengt me wel op een idee Bij ons in de kerk wordt aan heel de gemeente de vraag gesteld of zij de ouders zullen ondersteunen in de geloofsopvoeding. Sinds ik actief ben in het jeugdwerk ben ik me daar heel bewust van, het is nogal een vraag! Maar ik beantwoord 'm elke keer weer van harte, denkend aan de pubers die ik Jezus liefde probeer door te geven. Het is een lastige kwestie. Optie twee kan ook een verdieping zijn van je relatie met die andere koppels. Ligt ook aan hoe actief de rol van peetouder is en hoe daar invulling aan wordt gegeven. Zijn het mensen bij wie jij terecht kunt voor je vragen en gebed rondom de (geloofs)opvoeding, of is het meer 'de bedoeling' dat hij/zij er voor je kind is als deze geloofsvragen etc heeft? Het doet mij ook een beetje denken aan het kiezen van getuigen voor het huwelijk. Toen heb ik bewust voor mensen gekozen waarvan ik verwacht dat ik ze nog lang om me heen zal hebben en met wie ik overal over kan praten, dus ook als het niet zo goed zou gaan tussen mij en mijn echtgenoot. Natuurlijk verandert er veel, inmiddels zijn we 7 jaar verder en lopen onze levens minder parallel dan toen. Maar ik weet nog steeds dat ze er voor me zullen zijn.
Ik ben ook niet bekend met deze gewoonte en eerlijk gezegd vind ik dat er nogal wat 'verplichtingen' aan je verhaal zitten waar ik persoonlijk een beetje allergisch van zou worden. Maar goed, dat heb ik al snel met regeltjes die een kerk bedacht heeft dus ik ben misschien niet zo'n goed voorbeeld Als jullie hier achter staan dan zou ik kiezen voor optie 1. Het wel of niet bezoeken van een kerk zegt lang niet alles over een echt geloofsleven. Dus dan zou ik kiezen voor mensen die dicht bij jullie staan.
Lieve meiden, sorry dat ik even inbreek zonder op jullie te reageren. Ik wilde jullie graag laten weten dat ik gisteren ben bevallen van een prachtige dochter! E.den S.ophie heet ze. Ik ben ingeleid en alles gaat goed hier.
Gefeliciteerd met jullie dochter. Wat fijn dat ze er is, zal vast een enorme spanning van je afgevallen zijn, terwijl het aan de andere kant misschien wel confronterend is om nu een levend meisje in je armen te hebben. Heel veel liefde, zegen en wijsheid gewenst bij de opvoeding van jullie kinderen.
Dat was een domper vanmiddag. We zouden morgen de uitslag van de onderzoeken van zoon krijgen. Tester wilde nog 1 gesprek met de juf, maar die heeft ze niet meer kunnen spreken (vakantie +ziekte) dus verslag is niet compleet. En gesprek een week opgeschoven vanmiddag echt even om moeten huilen.
Hè wat balen, je leeft en groeit er toch naar toe naar zo'n moment, ook een soort psychisch voorbereiden. Ik ben vaak vlak voor zo'n gesprek niet te genieten omdat ik het best spannend vind. Hopelijk kun je het voor nu even loslaten en dan volgende week weer opnieuw opladen voor het gesprek.
Ik denk dat ik daarom ook nog niet ongesteld ben, dag 37 (32 is mijn gemiddelde) en spierwitte test vanmorgen.
Gefeliciteerd en wat een prachtige naam heb je haar gegeven! Stonden beide op mijn lijstje Nu lekker genieten van haar! @VrouwtjeTheelepel @Jillzz dank voor jullie reacties betreft peetouders! Ik zit in een kerk die een beetje half protestants half katholiek is qua gewoonten (Anglicaans) en we hebben dus zowel peetouders als dat we als gemeente beloven de ouders te ondersteunen. En door traditie zitten daar wel allerlei regeltjes aan inderdaad, hoewel onze pastoor ook niet de moeilijkste is. Ik ben er nog hard over aan het nadenken.
Och wat naar. Pfff. Balen dat 't gesprek uitgesteld. Hoe is het nu? Al ongesteld ? @Roodborstje2 oh wat toevallig van die namen @Korenbloem86 ja het was wel heel emotioneel vooral toen ze met geboren was. Ze huilde maar lag daarna heel stil en ik natuurlijk meteen bang dat ze dood was . Ze slaapt ook zo rustig, eng soms gewoon. Het vetrouwen begint langzaam te groeien. @iez hoe gaat het met jou?
@conejita, schrikken is dat hè, onze tweede liet zich goed horen toen ze werd geboren, maar onze derde was heel rustig, slaakte een kreetje toen hij werd geboren en lag vervolgens rustig rond te kijken maar huilde verder niet. Toen heb ik hem maar even laten schrikken. @toch3, heb je vandaag dat gesprek gehad? Hoe is het gegaan? Verder gaat alles hier z'n gangetje. Oudste is erg moe, dinsdag heb ik haar 11.30u uit school gehaald en heeft ze de hele middag geslapen. Gisteravond kwam ik er eindelijk achter dat ze het spannend vindt dat ze bijna jarig is. De jongste is nog steeds een heerlijk ventje, zo vrolijk, echt genieten. Onze tweede heeft gisteren haar ogentest gehad op het consultatiebureau en is met glans geslaagd. Ze wordt echt groot nu, vanmiddag heeft ze even 'alleen' in het speeltuintje achter het huis gespeeld, terwijl ik in de tuin een band probeerde te plakken. Ik had dinsdag een lekke achterband (van de rolstoelbakfiets), man had de band 's avonds geplakt en vanmorgen was de band weer lek. Maar nu had ik tijd en dacht ik, ik plak die band zelf wel even. Bleek dat het gaatje onder 2 plakkers zat; Man had het gaatje dinsdag geplakt, maar toen bleek de plakker ook een gaatje te hebben, dus had hij er nog maar een plakker op de plakker geplakt, maar nu kwam ik er dus achter dat de eerste plakker niet helemaal rondom vast zat en daardoor kon er dus nog lucht langs. Uiteindelijk heb ik de band toch niet geplakt, want 3 plakkers op elkaar leek me erg overdreven. Man heeft net de eerste 2 plakkers er weer afgeweekt en als het goed is, is de band nu weer geplakt. Dochter 2 had nog wel een oplossing voor hem: hij moest het gat er maar uitknippen .
@Korenbloem86 wat schrijf je dat leuk . Slimme dochter heb je. Mijn zoontje kreunde alleen maar de eerste 24u. Maar die was zo alert niet normaal. Meteen koppie omhoog, ogen open, happend naar de boob. En dat met 37.5w. Eden is rustiger (tot nu toe dan), dus even wennen. Ben een hele onrustige slaper gewend dus ik weet nu niet wat ik meemaak .