Herkenbaar! Wat als ik het fornuis niet goed heb uitgezet de oven niet uitgezet heb en of de vaatwasser kortsluiting geeft.. En dit kan met alle apparatuur in huis dus controleer ik dit allemaal voor ik weg ga. Net als alle ramen dicht want wat als er een inbreker komt. De deuren 3x controleren of ze wel opslot zijn..... En zo gaat dat dan heel de tijd met alles.
Wat als ik met de auto in het water raak met mijn kids erin? Wat als iemand voor mij neervalt en ik ‘moet’ reanimeren? Doe ik het dan? Wat als ik met iemand anders getrouwd was, hoe was mijn leven dan? Wat als ze niet in de MH17 was gestapt, hoe is haar leven dan op dit moment? Wat als ik snel doodga, wat gebeurt er met mijn meiden? Meestal blijkbaar wat als gedachten met negatieve, lugubere gedachtes.
Als jij een meisje krijgt lijkt het gewoon op jou. Ik voel me geen jongens moeder, Toen mijn zoon geboren werd was het totaal niet vreemd of onwennig, het was gewoon mijn kind, alleen jongens kleren kopen nar onwennig. En het hoeft helemaal geen meisje meisje te zijn, dus mochten jullie een meisje krijgen. Je zult zien. Het gaat vanzelf. Ik dacht met mijn net wakkere hoofd dat je bijna ging bevallen bij de zin: " Over een week weten we het." En dan ook nog enthousiast denken:" Wat leuk!! Die hebben het de hele zwangerschap dus als verrassing gehouden" En vervolgens was ik stomverbaasd toen ik je banner las, huh??? Nog maar 15 weken?? Huh hoe kunnen ze het dan over 1 week... O ja!! Natúúrlijk, er bestaan tegenwoordig ook echo's... (al 35 maar goed. Ik ben nu ook wakker)
Wat als mijn dochter 1 week later was geboren en ze het wel had overleefd, hoe zag ze er nu uit en wat deed ze allemaal, etc.? Ok, een beetje een zware geef ik toe, maar ik denk er wel regelmatig aan.
Logisch dat je daar aan denkt. Dat is geen zware gedachten, dat is een moeder die haar kind mist (kan de juiste smiley hier niet voor vinden)
Hier een hele cliché terugkerende gedachte: Wat als ik midden op de snelweg opeens het contactsleuteltje uit mijn auto trek? Ik heb al bijna 20 jaar mijn rijbewijs maar ik blijf die gedachte vaak houden. Gewoon om te merken wat er dan gebeurd En in die 20 jaar heb ik het nog nooit echt gedaan en dat zal ook nooit echt gebeuren! Ik heb eerder van die baldadige "wat als" gedachtes soms: - wat als ik op de fiets gewoon keihard een voetganger omver rijd? - wat als ik mijn baas opeens uitscheld? - wat als ik met een tas vol spullen een winkel uit ren? - wat als ik de gloednieuwe Audi van de buurman met een sleutel bewerk?
Als je de sleutel eruit trekt gaat je auto gewoon uit. Je stuurbekrachtiging, rembekrachtiging etc is weg en als je wilt sturen gaat hij in het stuurslot. Ik heb dat een keer gehad in mijn 2e auto door een softwarefout. Ik kan je vertellen. Het is kapoteng. Ik reed toen om 01:30 op een snelweg zonder verlichting toen mijn auto ineens uitging en in het stuurslot ging. Sleutel zat er overigens gewoon in. Ik kon bijna niet sturen en 1 km verderop was een bocht. Ik heb toen geremd en mn handrem aangetrokken en hetgeen dat ik nog kon sturen heb ik heel voorzichtig naar de vluchtstrook gestuurd met 1 cm per 200 meter ofzo haha.Ik stond toen na een heuvel op een stikdonkere snelweg.
Ik heb ook allerlei scenario's in mijn hoofd. -Wat als er brand uit breekt in huis, hoe kunnen we de kids redden? -Wat als er ingebroken word en diegene naar boven komt? - wat als je een zwaar ongeluk krijgt op de snelweg? Ik kan dingen dan helemaal uit denken in "beeld". Zie het dan zo gebeuren.
Ik ben ook wat als denker.. -Wat als iemand mijn kind voor de trein duwt op het station. -Wat als mijn ene kind vast in het spoor komt te zitten en mijn andere kind zit achterop mijn fiets. -Wat als er brand bij oma uitbreekt en mijn kinderen slapen daar. Dit zorgt dus ook meteen voor stress op zo’n moment. Super irritant want ik wil die gedachtes natuurlijk helemaal niet hebben. Toen ik aan de medicatie zat waren ze ook helemaal weg. Alles was relaxt toen. Nu zijn ze wel een stuk minder aanwezig trouwens. Ook de dwang om alles te controleren is bijna altijd weg.
Ik heb dat eigenlijk alleen op de snelweg. Dan rijd ik 130 en denk ik, wat als ik ineens heel hard moet niezen en in de vangrail raak? Of ineens de macht over het stuur verlies.
Deze! En onlangs volgde ik een workshop bij de brandweer en die gaven aan dat dat bij veel mensen de 'fout' is. Bijna iedereen heeft rookmelders hangen, maar niemand heeft een plan 'wat als die afgaan?' Welke vluchtwegen zijn er? Zijn er vluchtwegen in elke situatie (bijv. wat als de traphal vol rook hangt?), kennen kinderen de vluchtweg of wie zorgt voor de kinderen? Wat met de huisdieren? waar vinden we elkaar,... ? Dus toen ik daar buiten kwam, heb ik deze "wat als?" omgezet in een plan!
Lees een aantal realistische enge wat als scenario's die ook regelmatig door mijn hoofd gaan (brand!). Minder realistische 'wat als' scenario's die ik wel eens door mn hoofd spelen. Wat als ik in een volle trein ineens opspring en keihard ga zingen en heel wild erbij ga dansen in een golf van verstandsverlies. Of als ik mn broodje in het gezicht van de persoon naast me zou drukken? Of wat als ik op een overvol heel druk vliegveld in eens rond zou rennen en heel hard bom, bom, bom zou schreeuwen. Zie al gelijk 12 van die militaire politie figuren van alle kanten op me afrennen en boven op me dogpilen. Gelukkig werkt mn bovenkamer nog net goed genoeg om bovenstaande scenario's te voorkomen
Dit had ik kunnen schrijven... vooral dat van brand bij oma(of elk ander logeeradres) Mijn wat-als loopt in gedachten snel uit de hand
Zo erg is het toch niet? Ik heb dezelfde gedachten, maar ervaar het niet als vervelend hoor. Kan soms wat uit de hand lopen in gedachten. Maar dat is geen ramp toch?
Ik had laatst nog een wat als op mijn werk tijdens het poetsen van de muur boven de hete grillplaat.. Wat als ik van mijn krukje glijdt en vol op die plaat beland met mijn armen en gezicht (ongeveer 200 graden)... Wat als ik de afzuigkap poets en weg glij met mijn voet in de hete frittuur... 1 van de frituurpannen is kapot.. we moeten tijdelijk het zekeringsknopje indrukken zodat hij aan klikt maar hij valt de hele tijd toch uit.. toen kreeg ik ook ineens een 'wat als we straks zo forceren dat hij ineens ontploft en dat hele vet overal heen knalt...' Heel naar allemaal
Hmm ben ik niet helemaal met je eens. Als zo’n gedachte op komt dan komt daar ook de nodige stress bij. Zoals op het station. Die gedachte komt op en op dat moment sta ik daar met mijn kind. Hij moet dan bijv bij mij blijven staan omdat ik me paniekerig voel en bang ben dat die jongen naast me hem ervoor wil gooien Dat vind ik dus wel heel vervelend van mijzelf. Net zoals brand bij oma, ik raak daar echt een beetje van slag van en vind het dan niet fijn dat de kinderen daar zijn. Super irritant.. Heel veel andere gedachtes zijn idd te verwaarlozen en absoluut geen ramp.. maar als er echt een gevoel bij komt en om de kinderen gaat dan is het wel vervelend.