Onze dochter van 10 is vol maar dan ook echt vol in de puberteit. Vorige week voor het eerst ongesteld geworden en ik zie de hormonen door haar lijf gieren. Nu hebben we de laatste tijd continue discussie over huiswerk maken.( en over opruimen, en over luisteren ) Ze weigert dit te doen wanneer wij het vragen. Heeft deze week het gepresteerd al 3x haar huiswerk uit woede te verscheuren. het lijdt iedere keer tot enorm heftig gedrag, ruzie en hysterisch gegil (en dus word dat huiswerk uiteindelijk niet gemaakt) Nu heeft mijn dochter zo ongeveer vanaf dag 1 van de basisschool een enorme hekel aan school dus dat werkt niet mee. Gister toen de rust was terug gekeerd heb ik rustig met haar gepraat en gevraagd wat zou werken voor haar. Samen hebben we een planbord gemaakt waarop ze per dag invult wat ze aan haar huiswerk gaat doen en zodoende kan ze ook rekening houden met drukke sportdagen etc. Echter betwijfel ik of ze zich eraan gaat houden. Ik vind dat het haar eigen verantwoording is en wil er niet iedere dag ruzie over en ze zal zelf moeten uitvinden waar het toe lijdt, mijn man vind dat geen huiswerk maken straf tot gevolg heeft. Hoe pakken jullie dat aan?
Ik pak het nog niet aan want mijn zoon is nog niet oud genoeg voor huiswerk. Maar ik vind tien jaar te jong om al helemaal zelf de verantwoordelijkheid te nemen. Ik denk dat veel kinderen vanaf de overgang naar de middelbare school hun planning zelf in gaan richten, maar wanneer dat niet gaat blijf je gewoon controleren tot het wel gaat. Straf is één aanpak, maar ik denk niet de eerste die je zou moeten proberen. Het huiswerk kun je voor haar waarschijnlijk niet leuk maken, maar het af hebben van het huiswerk eventueel wel. Zoals mijn oma altijd zei: 'eerst verplichte figuren, dan vrije oefening'. Ofwel: hoe sneller ze ingebonden heeft en haar huiswerk af heeft (netjes, dat wel), hoe sneller ze dingen kan gaan doen waar ze naar uitkijkt. Schermtijd komt na huiswerk, en de meeste andere leuke dingen zo mogelijk ook. Ben je thuis wanneer ze uit school komt? Want dan is het misschien fijn om eerst even samen wat te drinken en haar daarna richting de schriften te dirigeren.
Ik zou het samen met haar plannen en haar daaraan helpen herinneren en eventueel aanbieden met het huiswerk te helpen, maar verder is het haar verantwoordelijkheid. Als ze het niet maakt is het wat mij betreft aan de leerkracht om het op te pakken of ze ziet het bv. terug in haar cijfers. Wel zou ik er consequenties tegen over zetten, dus bv. huiswerk gepland maar niet gemaakt of tegenvallende resultaten, betekent minder kunnen afspreken oid, want dan moet er huiswerk worden ingehaald. Kun je zien als straf, maar ook als een logisch gevolg.
Hier moeten kinderen die hun huiswerk thuis (herhaaldelijk) niet maken op school blijven op woensdagmiddag en in de bieb werken. Dit is niet per se een straf, kinderen die dit gewoon prettiger vinden dan thuis mogen daar ook gaan zitten. En als bv ouders het niet willen hebben, dan gebeurt het niet (maar meestal vinden ouders het juist een goed plan). Die juf van de bieb helpt ook met een planning maken, begeleidt ze en overhoort ze bv ook. Misschien is op jullie school ook zoiets geregeld? Ik zou er thuis een consequenties aan verbinden. Samen een planning maken, en als ze zich er dan niet aan houdt bv minder schermtijd. Of andersom; als ze zich aan de planning houdt, een kwartiertje bonus-schermtijd. Of iets anders dat ze graag wil natuurlijk.
Het is eigenlijk heel simpel, het leven bestaat uit leuke dingen en niet leuke dingen, huiswerk is een niet leuk ding en dat zal toch moeten, linksom of rechtsom. Met 10 jaar echt te vroeg om haar onderuit te laten gaan, wellicht 1x. Planbord is prima, heb je er ook consequenties aan verbonden? Hier heb ik geen last van 'geen huiswerk maken' want ik heb een vreselijke streber en mijn zoon van 9.5 jaar heeft af en toe huiswerk maar geen hele planningen. Als mijn zoon huiswerk heeft maken we een planning, als hij zich er niet aan houdt, geen voetbal of buitenspelen, totdat het klaar is, geen telefoon of tablet is ook mogelijk. Ik vrees dat als je dochter met 10 jr al zo is, dat het nog een graatje echter gaat worden. Veel succes! Afspraken niet nakomen, betekent consequentie dragen.
Mijn oog valt eigenlijk vooral op 'uit woede huiswerk verscheurd'... Waar komt dat vandaan? Frustratie dat ze iets moet terwijl ze eigenlijk iets anders wil doen? Of omdat ze nut van huiswerk totaal niet inziet? Frustratie omdat huiswerk te moeilijk/te makkelijk/te veel is? Boosheid omdat het een bron van ruzie is tussen jullie? Ik snap dat hormonen het niet altijd logisch en begrijpelijk maken, al die emoties , maar ik vind het wel een intrigerende reactie. Mijn 10-jarige vindt huiswerk ook niet leuk, maar heeft (vooralsnog ) niet zulke heftige/emotionele reactie erop. Ik zie mijn eigen rol tav huiswerk dat ik help: help herinneren, help plannen en hulp biedt tijdens het maken (indien nodig). Als ze het ondanks dat nog steeds niet doet, dan gaat ze zonder huiswerk gemaakt te hebben naar school. De leerkracht heeft hier consequenties voor, en er is sociale controle (iedereen in de klas weet het als je huiswerk niet af hebt). Ik heb wel geluk, mijn dochter is best een brave borst met best intrinsieke motivatie om het doen. Maar als het een terugkerend probleem was en consequenties van school geen effect hebben, dan zou ik thuis (na een goed gesprek) ook consequenties eraan verbinden. Eerst huiswerk, dan vrije tijd. Afhankelijk van hoe je contact met school is, zou ik ook nog wel overwegen om dit met mijn dochter en juf samen te bespreken, dat juf en ik ook op 1 lijn zitten zeg maar... Succes!
Ik ben het eens met Shay. Mijn dochter vindt huiswerk ook niet leuk (en dat terwijl ze het makkelijk kan), maar het leven kan niet alleen maar leuk zijn. Laatst hadden we er ook woorden over. Ik wilde dat ze haar huiswerk voor na de carnavalsvakantie al voor de vakantie maakte en weer inleverde bij de juf; daar was zij het absoluut niet mee eens. De laatste vakantiedag heb ik haar gevraagd hoe ze het zou vinden als ze nú nog haar huiswerk moest maken. Toen begreep ze me wel. Persoonlijk vind ik jouw dochter te jong om de consequenties te dragen en ook om al zelf te plannen. Op de middelbare school wordt het nog veel meer. Dan is het wel handig als ze vaardigheden heeft aangeleerd als plannen, frustratie, e.d. Wat sommige ouders hier opperen vind ik echt niet kunnen: het probleem bij de leerkracht leggen. Het is aan de ouders om hun kinderen hierin te begeleiden. Onze regels omtrent huiswerk zijn: - een huiswerkkwartier (iedere dag even 15 minuten werken en/of leren, maar dat is nog niet altijd nodig) - huiswerk maken op de dag dat je het op krijgt - huiswerk maak je zonder afleiding van televisie, tablet en telefoon - eerst zelf proberen (ik heb mijn dochter uitgelegd dat dat het doel is van huiswerk --> opdrachten maken zonder meteen een vraag te kunnen stellen aan de juf); als het niet lukt, kijken we er wel samen naar. - overhoren doen we pas nadat ze enkele keren geleerd heeft. Succes met je dochter! Het lijkt me moeilijk als ze zich zo gedraagt.
Eh ja hier hoort huiswerk er gewoon bij. Of ze 't nou leuk vinden of niet. Inderdaad, leven bestaat uit leuke en niet leuke dingen. Ik heb ook geen zin om elke dag te koken maar dat hoort er gewoon bij, niemand anders gaat dat voor mij doen. Dit leg ik ook zo uit aan m'n kinderen Hier krijgt de oudste van bijna 10 elke maandag huiswerk mee(2 blaadjes) en dit moet vrijdag ingeleverd zijn op school. Hier is de regel dat huiswerk af moet zijn(in delen) voor hij met vriendjes mag afspreken. Zijn huiswerk bestaat uit 2 delen, taal en rekenen. Minimaal 1 deel moet vóór woensdag gemaakt zijn anders kan ie fluiten naar laptop/switch/afspreken op z'n vrije woensdag middag.(vaak maakt ie eerste deel op maandag meteen uit school zodat ie er vanaf is). Deel 2 moet woensdagavond af zijn, donderdag is back-up dag mocht er een drukke planning zijn op woensdag Mijn kinderen weten overigens niet beter dan dat huiswerk erbij hoort. Oudste heeft altijd al moeite gehad met leren(hekel er ook aan), hij kan niet automatiseren. Hij heeft dus altijd al extra werkjes gehad, vanuit school of vanuit mijzelf. Z'n zusje is hierin mee gegroeid maar is het tegenovergestelde van haar broer. Zij wíl juist graag huiswerk, en als ze die niet heeft dan maakt ze het voor zichzelf. Schrijft ze sommen op en dan gaat ze het zelf uitrekenen. Idem met woorden/zinnen verzinnen. En dan zelf uitvogelen hoe het geschreven moet worden. Kind is niet helemaal wijs Ook mijn oudste heeft wel eens driftbuien als hij weer eens huiswerk moet maken hoor. Maar heb daar echt lak aan, verscheurd hij het? Mag ie dat zelf op school gaan uitleggen waar ik naast sta. Zijn juf kennende gaat ie als 'straf' dubbel huiswerk meekrijgen haha dus daar waagt ie zich niet aan Die hormonen bij je dochter werken natuurlijk ook niet echt mee. Heb daar (gelukkig!) nog geen ervaring mee hier. Mijn kleine tip wat ik je mee kan geven, is bij het maken van huiswerk uit hunzelf, een compliment te geven en een kleine beloning dat niet echt op een beloning lijkt(say what? Yep...). Hier mag hij bijvoorbeeld 1u op laptop, hij weet dat hij echt maar 1u krijgt en geen minuut langer. Als hij uit zichzelf z'n huiswerk heeft gemaakt laat ik hem stiekem ietsje langer op laptop (kwartier ofzo) mama is de tijd zogenaamd vergeten. en zeg dan met een knipoog 'omdat je je huiswerk zo goed heb gedaan vanmiddag '. Mijn zoon is daar wel gevoelig voor, misschien dat je dochter daar geen biet om geeft maar wie weet heb je voor haar een andere beloning voor iets wat zij heel leuk vind Succes!
Ik was ook zo'n kind dat haar huiswerk niet deed, alles hebben mijn ouders geprobeerd, tot aan iemand inhuren voor begeleiding, mijn hobby's permanent afpakken, etc. maar niets werkte. En net zoals je dochter had ik echt een hekel aan school. Ik was er diep ongelukkig. Dus als ik thuis kwam dan wilde ik niets meer met school te maken hebben, ik vond het gewoon verschrikkelijk dat ik ook nog in mijn thuis omgeving met die stomme school te maken had. Alles in mij ging in de weerstand. Tel daarbij de weerbarstige puber op en je beeld is compleet. Ik heb je andere posts gelezen en ik denk dat je dochter het nu gewoon heel zwaar heeft met alles wat er met haar broertje speelt. Ik vraag me af of het al dan niet maken van haar huiswerk nu is waar de focus bij haar op moet liggen. Misschien eerst proberen haar als persoon te helpen en als ze weer wat beter in haar vel steekt, dan weer de eisen aan haar te gaan stellen die je normaal zou doen. Want ja, huiswerk moet gedaan worden, maar net zoals met een betaalde baan, er is gewoon een groot verschil tussen het weigeren door geen zin en het niet kunnen opbrengen omdat je heel slecht in je vel zit.
Absoluut! En dat is zeker het allerbelangrijkste. En in zo'n zou ik er nog minder strijd van maken, maar het meer bij school en haarzelf laten, in de zin van dat het dan thuis ook nog af en toe gezellig is. Wel zou ik dan met de leerkracht in gesprek gaan, wat in die situatie handig en verstandig is, zodat er geen continue strijd komt (die er vaak toch wel is met puberende dochters ). Ik vind 10 niet te jong om consequenties te aanvaarden/op dit gebied een keer onderuit te laten gaan (dat is namelijk ook een consequentie). Mijn dochter gaat bv. echt geen huiswerk meer maken als ze weet dat het toch niet uitmaakt. Ze moet echt een keer haar neus stoten wil ze het nut ervan in zien en dat gebeurt alleen als ik het een keer laat gebeuren. Heel lang heb ik dat niet gedaan en dat leverde veel strijd op, omdat zij het nut niet in zag. We hebben haar de afgelopen maanden het een paar keer gelaten (wel haar er aan helpen herinneren ed, maar geen enorme strijd), gevolg een paar keer een lager resultaat en de keren dat ze meer uit zichzelf wel haar huiswerk maakte en een beter resultaat haalde uitvergroot en nu ziet ze zelf het nut ervan in. Betekent nog niet dat het altijd zonder strijd gaat, want het blijft een prepuber, schoolwerk thuis blijft niet leuk, huiswerk blijft moeilijk (zeker als je iets niet meteen kunt of begrijpt/denkt te kunnen of begrijpen), enz., maar toch net iets makkelijker dan toen ze het nut niet in zag.
Hier heb ik samen met zoon een bord gemaakt waarop de regels trekt huiswerk staan. Dus eerst je spullen pakken . dan aam de eetkamer tafel zitten. En niet ondertijd weglopen. Als hij zich aan de regels houdt dan krijgt hij een smiley en met die smiley kan hij dingen kopen die hij zelf bedacht heeft. Bijv een 30 min extra tv. Of eten wat hij wil. Of naar de bioscoop. We hebben dan samen bedacht hoeveel alles kost. En dit werkt super. Als hij zich er niet aan houd zijn er consequenties , bij huiswerk is het die dag niet spelen met vrienden. Bij woedeaanvallen met spullen stuk maken is het bijv een dag mediaverbod. Hij is 9 en heeft vanaf 6e al elke dag huiswerk (buitenland) dit werkt echt super hier.
Ja en nee....... ze heeft het absoluut heel erg moeilijk met haar broertje en de situatie. Alleen is die situatie al 7 jaar moeilijk, eerst kreeg hij leukemie, toen ging hij niet meer school vanwege heftig probleemgedrag, daarna kreeg hij herseninfarcten. Heel, heel heftig allemaal. En daar heeft ze de nodige hulp voor gehad. De fase dat we aan haar als persoon werken is toch wel een beetje voorbij. En het laatste wat ik kan zeggen is dat het fijn en leuk is thuis. Alleen is dit nu eenmaal wat het is en wat het grotendeels zal blijven en zal ze ook daarin haar weg moeten vinden. Het huiswerk maken is inderdaad denk ik deels faalangst, deels teveel stress. Mijn dochter vind het al snel teveel en zwaar en is er van overtuigd dat ze niks kan. Ik heb nu met haar de afspraak iig gemaakt dat het niet klaar hebben van huiswerk betekend niet naar de manege. Hierbij ligt de keus dus bij haarzelf en ik weet dat zij heel erg graag naar de manege gaat. Verder heb ik haar heel duidelijk gemaakt dat hysterisch schreeuwen echt een no-go is en dat daar echt consequenties aan zitten. Boos worden mag maar we gaan niet als speenvarkens gillen zodat de hele buurt kan meegenieten keer op keer
Ik herken het wel heel erg. Mijn oudste van 11 heeft school ook nooit leuk gevonden en daarmee is huiswerk ook elke keer een strijd. Ik heb het toch wat meer losgelaten en probeer duidelijk te maken dat het zijn verantwoordelijkheid is. In de voorjaarsvakantie had hij een toets meegekregen om te leren. Vertikte hij compleet. "Ik leer niet in de vakantie ". Hebben we laten gaan, zie maar wat er gebeurt. Hij had een 7.7, dus op zich prima, maar voor zijn doen wel laag. Dat vond hij zelf dan ook wel vervelend, dus voor zijn toets afgelopen week toch maar geleerd en een 9.8. Af en toe laten ervaren is niet zo erg denk ik.
Hier ook een tienjarige die een grondige hekel aan huiswerk heeft. Tja pech dan, het hoort erbij. Echter, ik beloon en straf niet. Huiswerk en school doe je voor jezelf en niet voor iemand anders. Dat is iets wat ik er heel erg probeer in te krijgen en daar passen straffen en belonen niet bij vind ik. Een slecht cijfer is de straf en een goed cijfer is de beloning. Ik denk als je nu al gaat straffen of belonen het nog een hele lange tijd wordt op de middelbare. Op dit gebied geloof ik absoluut in intrinsieke motivatie. Hier komt er wel bij dat dochter medicatie nodig heeft om zich te kunnen concentreren. Die medicijnen zijn rond 4 uur uitgewerkt en daarna kunnen we eigenlijk niets meer verwachten. De enige eis/afspraak die wij hebben is dat wanneer er een leertoets is (die is hier bijna altijd op donderdag) er in die week op ma,di en wo niet afgesproken mag worden. (Leertoetsen zijn hier ongeveer elke 3 weken) Dat om het feit dat ze door de medicijnen er dus echt meteen om 15.15 aan moet gaan zitten. Daarna mag ze uiteraard wel gewoon naar buiten. School gaat dochter niet gemakkelijk af, maar leerstof stampen kan ze prima. Voor natuur heeft ze er echt met de pet naar gegooid en dat resulteerde in een 6- op het rapport. Heel zonde naast de 9- en 9+ voor aardrijkskunde en geschiedenis. Qua hulp meldt ik dat ik beschikbaar ben, ik biedt het aan. Ik herinner haar een aantal keer aan hoeveel dagen voor de toets het is en biedt aan de stof in stukken te verdelen en samen door te nemen en haar te overhoren. Deze hulp kan ze aannemen of niet, dat is verder aan haar.
Dat is dus ook een beetje mijn insteek. Wij zijn beschikbaar, helpen haar met plannen en herinneren haar eraan maar verder is het haar eigen verantwoording. Dus daar past straf en beloning niet echt bij. Het kromme is dat het haar allemaal totaal geen moeite kost om te leren dus als ze eenmaal aan dat huiswerk gaat is het in 5 minuten af, dan denk ik waar doe je moeilijk over?! Maar goed, blijkbaar vinden pubers veel vaker compleet onzinninge dingen nodig om moeilijk over te doen
Jep, welkom in het leven van pubers Wij proberen heel consequent te zijn in beschikbaar zijn en aanbieden. De rest moet echt van haar komen.
Klinkt niet als iets dat erg zinvol/leerzaam is voor je dochter... Ik zou me zomaar voor kunnen stellen dat ze het gewoon te nutteloos (en misschien te makkelijk? Dat is vreselijk demotiverend) vindt. Complete verspilling van haar tijd. Het lijkt me dat het doel van huiswerk (op basisschool) is, dat kinderen ook leren buiten school om schoolse dingen te doen en dit te plannen, organiseren e.d. Dat mag/moet dan ook op niveau dat aansluit, anders is motivatie echt ver te zoeken lijkt me... Mijn dochter kan ook heel boos/gefrustreerd worden als ze onder haar niveau dingen moet doen. In groep 4 kreeg ze in het begin ook hetzelfde huiswerk als de rest van de klas, wat zij dus met drie vingers in de neus deed. Ze weigerde, vond het belachelijk, en nu ik er aan terugdenk, belandde het huiswerk ook wel eens opgefrommeld in de hoek... Ik heb toen met juf gesproken, dat mijn dochter alleen huiswerk hoeft te maken van mij als het iets toevoegt, dus of ze meer passende opdrachten konden geven? Misschien toch eens met juf in gesprek gaan? Over de inhoud van huiswerk (hoe op maat is dat?) en dat je dochter enorme tegenzin heeft. Ik zou persoonlijk dan ook mijn dochter zelf mee nemen en mee laten denken. Hoe denkt zij meer motivatie te kunnen opbrengen, waarom maakt het haar zo boos, begrijpt ze waarom 'wij' vinden dat je huiswerk moet maken? (lastig als ze school heel stom vinden, is daar niet überhaupt nog iets aan te doen? Hoe gaat het in de klas, met de leerstof, met de andere leerlingen...?)
Dat is juist hier ook het probleem en dat snap ik ook wel. Als iets zo makkelijk is elke keer werkt dat niet motiverend. Wij als volwassene snappen wel waarom het dan toch belangrijk is, maar een kind ziet dat toch vaak anders. Het is supersimpel en ik kan dat al, waarom dan nog een keer doen? En zo is het ook wel een klein beetje. Ze krijgt dan gewoon niet voldoende uitdaging lijkt het.
Ik help herinneren maar niet meer dan dat. Ze is nu 11 en zit en groep 8. Ze straks na de zomer ok vwo Ze vergeet wel is haar huiswerk maar ga haar daar niet voor straffen. Ze heeft ook geen vaste dag om huiswerk te moeten maken Ze moet toch echt zelf leren plannen Net als gymspullen bij hebben . Eigen verantwoording. Gelukkig dat nog nooit vergeten . Ze heeft in heel het jaar 4 kruisjes van vergeten waarvan 1x ook echt niet gemaakt . Vind nog te doen. Ze was ook een vroege puber (pre pubertijd begon met 8 jaar en 10 jaar en 1 maand oud had ze menstratie) maar ze is nog goed te hendelen
Onze oudste begint ook "hormonaal" te reageren, ze wordt over anderhalve week 10, ik heb een zwaar vermoeden dat ook hier de eerste menstruatie er aan zit te komen. Wij wonen in Duitsland en op onze Grundschule (basisschool) geldt vanaf klas 1 (groep3) een "Smiley bord". Principe is simpel, doe je dingen goed, dan ga je per dag een stap naar voren. Maak je extra taken of heb je iets speciaals gedaan, dan ga je een extra stap naar voren. Heb je daarentegen ruzie gemaakt of.... je huiswerk niet af/niet gemaakt, dan ga je "op rood" en word je teruggezet op het bord. Dat werkt bij het gros van de kinderen heel erg goed, ze voelen het hier echt wel dat ze er ook door de klas op worden aangekeken. Qua huiswerk begint ze er de laatste weken echt wel met de pet naar te gooien. We zijn ons aan het bezinnen op maatregelen, oa niet paardrijden voor 1 of meerdere keren, mediaverbod etc. Ze wil naar het gymnasium, maar hiervoor moet ze er nog écht even aan trekken met rekenen. Vanmorgen gesproken over bijles, daar staat ze zelf ook achter, mede omdat ze naar het Gymnasium wil en ze daar in de "blazerklas" wil (orkestklas met muzieklessen). Ze weet nu wat er van af hangt.