Al vanaf kinds af aan slaap ik niet goed. Slaapwandelen, nachtmerrie's, veel woelen en draaien. Helaas nu de dag heb ik er nog steeds veel last van, ik ben nu 28. Ik ben een tijd onder behandeling geweest bij een slaapneuroloog in het Vu. Kreeg allerlei slaap onderzoeken, waaronder 1 keer 5 nachten opgenomen in een epileptisch centrum.Ze konden niks geks vinden, ik sliep daar ook goed ( zul je net zien) Maar het begint nu toch wel een beetje vervelend te worden o.a voor mijn man. Ik heb ook meerdere medicijn geprobeerd, die vielen zwaar en werkte ook niet. Ik hallucineer voornamelijk ( ik noem het maar even zo), waardoor ik dingen zie in onze slaapkamer zoals een grote spin wat dan in mijn bed valt, of een persoon die opeens in onze kamer staat. Daardoor schrik ik mij rot en gil en schreeuw ik de hele boel bij elkaar. Ik spring uit bed en ben vaak helemaal in paniek. Mijn man moet mij echt kalmeren dan. Op een erge nacht schiet ik elke keer in deze modus en gaat dit zo de hele nacht door. Vaak herinner ik mij vlagen de volgende dag, dan zegt mijn man je had weer nachtmerrie's waar ik dan stukjes van terug kan halen. Maar de afgelopen dagen kan ik het mij totaal weer niet herinneren. Afgelopen nacht scheen heel erg te zijn, ik hyperventileerde helemaal en gilde en sprong uit bed, mijn man kreeg ook een hartverzakking omdat hij weer zo van mij schrok. Ik had gewoon tot kwart over 6 geslapen dacht ik , want toen ging de wekker van mijn man. Nou niet dus het scheen weer heel erg te zijn. En dit is de afgelopen dagen vaker gebeurd dat ik dacht goed te hebben geslapen en dat het niet zo was. Ik herinnerde er totaal niks van, ook geen vlagen. Ik heb in het verleden ook wel eens mijn man geslapen, in mijn slaap. Dan dacht ik dat hij een oude heks was. Ik snap er niks van, ik voel mij eigenlijk wel goed, weinig stress momenteel. Daar linkte ik het eerst wel eens aan, aan stress maar dat is nu ook aardig rustig. Enige waar ik wel tegen op zie is aanstaande maandag, dan gaan we naar de gynaecoloog voor starten IUI ( zie onderschrift) Maar dat is gezonde spanning denk ik. Ik vind het voor mijn man ook erg vervelend, hij schrikt weer steeds van mij. In ons vorige huis werden de buren er ook steeds wakker van, ik schaamde mij rot. Nu zit er gelukkig de badkamer van de buren naast onze slaapkamer. Ik weet het niet meer, wat moet ik hier nou mee. Wij maken wel eens een grapje dat ik maar apart moet gaan slapen maar dat wil ik helemaal niet, en hij ook niet Herkent iemand zich? heeft iemand tips?
Ik herken het gelukkig niet, maar je verhaal doet me denken aan een programma wat denk 2 jaar geleden op tv is geweest. Weet even niet meer hoe het heet, maar dat ging over een aantal mensen/jongeren met ook zulke slaapstoornissen. Wellicht weet iemand anders wat ik bedoel en kan je daar wat meer info of herkenning uit halen? Sterkte iig... het lijkt me eht verschrikkelijk! Ben je ook niet helemaal op?
Als je zegt dat je al allerlei onderzoeken hebt gehad en ze het toen niet vast konden stellen misschien vragen of je man filmt wat er gebeurt dat je dit dan op zon poli kan laten zien en bespreken?
Ik ken het progamma, ik had zo mee kunnen doen. Ik twijfelde ook toen der tijd toen ze mensen vroegen. Ik ben er wel geschikt voor voor namelijk maar wilde niet op tv komen op deze manier. Ik was op, ik heb nu een aardig vast slaapritme gecreëerd voor mijzelf in de afgelopen jaren. Vaste tijden naar bed en opstaan. Daarnaast slaapt mijn dochter al 3 jaar niet optimaal om het zo maar te zeggen en leer je met minder slaap omgaan.
Ik heb de diagnose parasomnia gekregen, maar ze weten niet wat er aan gedaan moet worden. Aan de hand van het beschrijven wat ik doe weten ze al veel. Daarna heb ik van die elektroden op mijn hoofd gehad meerdere keren maar daar kwam niks uit.
Ik hallucineer dus ook heel veel in mn slaap. Heel erg vervelend, Ik merk dat ik niet goed uitgerust wakker word. Ook maakt het me soms angstig als ik met ademnood wakker wordt en t lijkt alsof ik dood ga. Ik weet niet wat de reden is bij mij. Ik ben eigenlijk van plan om er eens mee langs de dokter te gaan. Het enige wat ik op Google heb kunnen vinden is dat er inderdaad een vorm van hallucineren bestaat tijdens de slaap, maar verder ook niet veel.
Ik herken het helemaal. Ik doe dit ook altijd in mijn slaap (al van jongs af aan) maar niet zo vaak als wat jij beschrijft. Bij mij komt het denk ik 1 keer per week voor zo’n nacht en als ik veel stress heb of slaaptekort dan vaker. Ik heb ook geslapen in een slaapcentrum en ben geanalyseerd nadat ik snachts een exvriendje aan het wurgen was, maar er kwam niks uit. Het stoort mij en mijn man niet heel erg maar hij zegt vaak dat hij me dan hoort ‘opladen’, dat is denk ik wat jij hyperventileren noemt, en mijn man maakt mij dan vaak al heel rustig wakker. Vooral niet hard aanraken maar heel kalm en hij praat tegen me. En dan word ik wakker en ben ik het echte gillen voor. Ook slapen we wel samen in 1 bed maar zorgen we altijd wel dat ik naar buitenkant gedraaid lig en er ruimte tussen ons in is want anders loopt hij het risico geslagen of getrapt te worden. Ik heb er eigenlijk een beetje mee leren leven, het beheerst mijn leven ook niet. Spuit je hormonen voor iui? Misschien dat dat nog meespeelt. Ik heb tijdje hormonen moeten gebruiken ivm endometriose en dat maakte het wel erger.
Heb je niet last van hypnopompe ervaringen? Ik heb slaapcursussen gegeven en je ervaringen die je omschrijft passen hier bij. Zie uitleg op site hieronder https://www.gedachtenuitpluizen.nl/zozitdat/ontwaken/ https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/diversen/149774-hypnagoge-en-hypnopompe-hallucinatie-angstige-gewaarwording.html
Wat fijn dat je het herkent ik voel mij er soms wat eenzaam in. Wat heftig wat jij hebt gedaan bij je ex, was wel schrikken zeker Verder doe jij er niks mee dus? Het beheerst ook zeker mijn leven niet maar de afgelopen tijd is het weer zo erg dat ik het eens wilde opschrijven. Nee geen hormonen. Heb nu wel mijn eisprong dus wel natuurlijke hormonen.
Spanning heeft overigens veel invloed op slaap en zulke ervaringen. Met name je basis spanning, dus niet zozeer hoeveel stressvolle situaties je nu hebt maar wel hoe gespannen je over het algemeen genomen bent. Het kan voor jou voelen dat je niet gespannen bent (omdat het nu minder is dan andere momenten vol stress) maar je kan wel te veel gespannen zijn voor een gemiddeld persoon of extra gevoelig zijn voor spanning. Mindfulness of ontspanningsoefeningen voor het slapen gaan kan dan helpen.
Jeetje, het komt mij wel bekend voor. Ik kan mij er helemaal in vinden. In mijn slechte nachten moet ik ook echt even wakker worden anders kom ik zo weer in mijn hallucinatie. Maar dat is dan zo moeilijk omdat ik eigenlijk zo moe ben. Dan sluit ik mijn ogen en bam ik ben er weer. Dan huil ik zelfs van angst dat ik het niet weer wil beleven. Als ik spannende dingen heb gezien op tv dan merk ik dat ook vaak aan mijn slaap. De dingen die ik zie zijn ook enorm realistisch dat maakt het zo eng. Vooral geesten en spinnen zie ik vaak, iets waar ik bang voor ben. Ik heb 1 x mijn overleden vader gezien, wat was ik bang toen. Denk jij dat een slaapcursus iets voor mij zou zijn?
Ik heb niet echt tips voor je maar ik weet hoe vervelend het is. Ik heb mijn hele leven last gehad van nachtangsten, nachtmerries, slaapwandelen en slaapkreunen (te erg genant). Misschien hoopvol voor jou, sinds mijn eerste zwangerschap is behalve het slaapkreunen alles gestopt. Geen idee hoe het precies kan, maar het is echt zo. Toevallig had ik het afgelopen week er nog met mijn vriend over. Die zei: jeetje nu besef ik me opeens dat je nooit meer nachtmerries hebt of slaapwandelt..
Nee ik doe er verder niks mee, behalve proberen altijd genoeg te slapen. Bij mij zijn het inderdaad ook angsten die er uit komen in mijn slaap. Ik ben bijvoorbeeld heel bang voor inbrekers / indringers en dat droom ik dan ook heel vaak. Bij mij is het trouwens zo dat ik nog net zo veel kan bewegen en praten in mijn slaap als wakker. Als nachtmerrie (dat ik bijvoorbeeld aangevallen word door iemand) en realiteit (mijn man pakt mijn arm beet) dan door elkaar heen gaan freak ik helemaal door en ga ik dus heel erg hard slaan en schoppen.
Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Van mijn 23e tot circa 36e heb ik precies dit gehad. Ik viel ook weleens in mijn ‘vluchten’ voor dingen die er niet waren en heb veel blauwe plekken op gelopen. Niemand wist wat het was, 1x bij een psycholoog geweest en het daarbij gelaten. Ik dacht ook aan stress en spanning maar kon geen duidelijke relatie ontdekken. Ook niet met een dagboek. Inmiddels is het over, of nou ja, ik heb het sporadisch nog. Wat er is veranderd? Ik heb drie kinderen gekregen. Na mijn eerste kind werd het al veel minder. Als ik terugkijk had het misschien te maken met mijn worsteling wat ik wilde met mijn leven. Relaties, moederschap, ik wist het allemaal niet zo of ik dat wilde. Inmiddels heb ik al bijna tien jaar een relatie, woon in een fijn huis, drie kinderen. Ik ernaar veel stabiliteit en misschien dat dat mij heeft geholpen. Sterkte ermee!
Ik herken vooral het hallucineren deel, ook kan ik wel eens liggen vechten in mn slaap of ineens opstaan, maar dat komt niet zo vaak voor.... Het hallucineren daarentegen.... Misschien helpt t als je een nachtlampje aanzet, dat t niet pikdonker is in je slaapkamer. Als t pikdonker is willen je ogen/hersenen namelijk wel iets zien en dan ga je dus dingen zien die er niet zijn... En ik weet niet of je drukke patronen ergens hebt in je slaapkamer op de muren of op gordijnen, maar dat kan ook triggeren. Wij hadden voorheen gordijnen met een barok print, ik zag er vanalles altijd in en idd voornamelijk spinnen brr. Nu hebben we effen gordijnen en heb ik dat niet meer. Dus een zoveel mogelijk prikkelloze slaapkamer zou ik aanraden zodat je ook geen dingen kunt zien vervormen of bewegen bijv terwijl t eigenlijk stilstaand beeld is. Ik kan er ook nogal eens van schrikken, dan lig ik meteen met hartkloppingen. Ipv dat ik ga gillen en meteen uit bed spring lig ik eerder verstijfd in bed dus. Ik weet dat t niet echt is, dat t een hallucinatie is en langzamerhand ben ik me er minder van aan gaan trekken. Ik wil nog wel eens snel t licht aan doen ter bevestiging dat wat ik zie er daadwerkelijk niet is. Misschien kun je hier iets mee al zelf. De knop proberen om te zetten dat het niet echt is en je daar langzaam van bewust laten worden. In periodes van verergerde stress of vermoeidheid speelt t bij mij weer vaker op. In periodes van meer rust en minder of geen stress heb ik t ook een stuk minder.
Dat er nog zoveel zijn die er last van hebben. Ik dacht echt dat ik de enige was. Ik heb trouwens niet dat ik monsters of spinnen of spoken zie. Ik zie gewoon normale mensen. De afgelopen tijd heb ik weer heel erg dat ik voel dat ik dingen van plastic in mn mond heb die ik dan doorslik. En dan wordt ik helemaal panisch wakker bij de wasbak waar ik t uit wil spugen. Echt horror.