Kunnen we elkaar een handje geven En welkom! Red je het met een dieet of ben je net als ik de pineut met insuline spuiten?
Tot nu toe red ik het nog met een dieet, hopelijk blijft dat zo! Maar begreep dat het vanaf 30 weken nogal eens kan gaan schommelen... dus ik verwacht niks, dan kan het alleen maar meevallen... Loopt jouw kleine ook al voor op groei?
Mijn nesteldrang is echt begonnen nu. En aangezien alles voor de baby al klaar staat, ben ik me lekker aan t richten op zooi wegdoen. Niks is veilig hahah. Als ik dan toch amper kan lopen, stofzuigen, dweilen enz, dan maar op mn billen voor alle kasten en alles uitpluizen . Dan voel ik me tenminste toch nog nuttig.
Ik hoop voor je.met 38 weken. Mijn eerste was op uitg. datum. Tweede met 38.4. Derde is apart geval. Vierde met 38w en ook nog eens binnen een uur met amper heftige weeen. Vond rond de 38 weken echt superfijn. Je weet dat t kindje al volgroeid is en voordat je echt helemaal kapot ben vd zwangerschap en denkt dat je t niet meer trekt dan is de baby er. Ik ben zelf dan ook bang nu dst t bij mij alleen maar kan tegenvallen aangezien ik wat termijn en bevallingstijd dus best verwend ben haha.
Voor mij is het ook niet mijn eerste.. had inderdaad ook al wel gelezen dat een 2e of volgende kind vaak wat later indaald al is dat bij mij dus niet het geval.. maar verder heb ik er ook geen verstand van hoor
Kijk je bericht geeft me goede hoop haha! Mijn eerste is ook op de uitgerekende datum geboren.. En klopt precies wat je zegt over de 38 weken, al heb ik het dus nog niet zelf ervaren, vanaf 37 weken weet je dat je kindje helemaal af is en vanaf dan lijkt het wachten me zo slopend.. iedere dag wakker worden met het gevoel van zou het dan vandaag gebeuren? Mijn kindje ligt ook al de hele zwangerschap wat voor qua groei en word groter dan gemiddeld geschat net zoals mijn eerste, dus 38 weken is wel prima denk ik dan
Welkom @Mila27! Ohh wat is er veel geschreven haha teveel om iedereen te antwoorden.. gister moest ik aan de ctg ivm weinig leven zat daarna best in een dipje dat ik even niet gelezen heb hier.. gelukkig was de ctg en echo wel goed maar ze zagen daar ook dat ze indd rustig was maar gelukkig is ze sinds vanmiddag weer wat drukker.. Lichamelijk ben ik ook echt klaar met zwanger zijn me lichaam doet constant zeer de voorweeen zijn soms best pittig maar gelukkig geen enkele regelmaat nog. Ik voel me moe.. het 3 a 4u per nacht slapen breekt me soms echt op. Me bekken zijn drama me rug doet zeer en we klagen er maar vrolijk op los haha maar andere kant ga ik straks het zwanger zijn ergens ook wel missen omdat het de laatste keer zal zijn nu.. dus heb er lekkere dubbele gevoelens bij Ben ook erg benieuwd wanneer de kleine zich gaat melden ( als ze maar wacht tot na 37 weken ) hier is ze met de echo's ook steeds aan de grotere kant. Als ze haar lijn blijft volgens zoals met de vorige groei echo zou ze ongeveer net zo zijn als de eerste dus ben benieuwd!
Ja heerlijk dat klagen hihi Ik kan niet slapen en zoontje ook niet meer... hoop dat als hij zo slaapt het mij ook lukt. Echt onwijs last van maagzuur, lig nu op een rennie te sabbelen. Ik hoop wel echt dat hij blijft zitten tot mei, wilde graag een mei kindje ( uiteraard maakt t me niks uit maar t maakt t wachten makkelijker)
Hier morgen 37 weken maar ik slaap op af en toe een mindere nacht na eigenlijk prima. Wel met 400 kussens maar Whatever. Ik hou het nog wel even vol zo! Kan alleen echt weinig doen overdag. Vandaag wezen shoppen voor wat laatste dingen voor in de vluchttas en dan ben ik na een uurtje winkels doorlopen echt volledig kapot. Ook in huis kan ik maar weinig doen. Vooral dingen met bukken enzo is echt geen optie meer.... toch wil ik nog minstens 2 weken wachten met het krijgen van onze baby..
Wat fijn dat het je eigenlijk nog goed afgaat allemaal! Hopelijk mag dat zo blijven! Wel vervelend met het niet veel kunnen doen maar goed even lekker rustig aan doen is ook niets mis mee
Nou had ik dus gisteravond een vriendin van me aan de telefoon, in tranen, mede omdat ze zich zo'n slechte moeder voelde... (waarschuwing, voor degenen die nu liever geen nare bevallingsverhalen horen, NU stoppen met lezen!) Ze is net bevallen, na een horrorbevalling. Breken van vliezen gevolgd door 48 uur weeën, ontsluiting die niet goed doorzette, halverwege een epiduraal die niet goed gezet was 's avonds waardoor ze alles voelde maar geen beweging had in haar benen (en die pas s ochtends opnieuw gezet is zodat ze eindelijk van de pijn verlost was) en toen ze uiteindelijk 10 cm ontsluiting had, bleek dat haar kindje niet naar beneden wilde komen en een sterrenkijkertje was.... Dus na nog eens 5 uur persen uiteindelijk toch een nood-keizersnede... Gelukkig is alles helemaal goed met de kleine, maar mijn vriendin is helemaal kapot. Kapot omdat ze haar kindje niet op een natuurlijke manier op de wereld heeft kunnen zetten en zich "dus" nu al geen goede moeder voelt. Plus ze wil heel graag borstvoeding geven, en ook dat lijkt nu een horrorverhaal te worden, omdat ze door de zware bevalling, keizersnede en epiduraal geen melk lijkt te geven, en haar kindje bijna niet drinkt. En natuurlijk nu in combinatie met alle emoties en hormonen in haar lijf, helemaal overstuur omdat ze het niet kon ( Dus ja, dat elkaar bashen moet echt stoppen. Het een is niet beter dan het ander. Of in ieder geval geen reden om een andere moeder naar beneden te drukken omdat iemand jezelf goed te voelen.
Hier gisteren naar het ziekenhuis gegaan vanwege pre eclampsia symptomen. Gelukkig is alles helemaal in orde, alles getest, urine, bloed, bloeddruk helemaal ok. Hartfilmpje van de baby helemaal perfect, een hele beweeglijke baby dus die zit goed en zijn echo zag er prachtig uit. Blij dat we toch even aan de bel hebben getrokken, al was het achteraf dus totaal niet nodig geweest om een aantal uren in het ziekenhuis te zitten. Wat betreft de rest van de zwangerschap, mag ik eigenlijk niet klagen. Gelukkig geen pijnen, en kan goed slapen. Te goed. Wel vreselijk veel last van maagzuur al een maand of zes, en echt heel erg moe en uitgeput. Lijkt wel of ik het overgrote deel van afgelpen 7-8 maanden in coma heb gelegen. Het hele zwanger zijn zelf, ik vind er echt geen ZAK aan. Geen energie om ook maar iets te doen, als ik de was boven heb gebracht, moet ik op zolder echt even op het logeerbed gaan liggen om uit te puffen. En als ik de hond heb uitgelaten betekent dat meestal dat ik erna een paar uur op de bank lig te pitten. Gelukkig al vroeg in de zwangerschap het grootste gedeelte van de voorbereidingen gedaan dus we zijn overal klaar mee. In november-december heb ik al nesteldrang XXL gehad, zowel keuken als badkamer helemaal laten verbouwen en van de gelegenheid gebruik gemaak heel veel te verven, op te ruimen, ontzooien en klaar te maken voor de baby. Maar ik ben zeker ook klaar om weer mijn lijf terug te krijgen en van alle kwaaltjes af te zijn (maagzuur, vocht vasthouden etc) en al helemaal om van alle "geniet van je zwangerschap, zo'n speciale tijd" opmerkingen af te zijn. Zo super beu dat iedereen dat continue maar tegen je zegt, en dat als je zegt dat je dat niet doet, je aangekeken wordt alsof er iets mis met je is! Om te kotsen als ik dat nog een keer aan moet horen!
@peque hahaa en straks hoor je ‘geniet van je baby! Het gaat zo hard, voor je t weet zijn ze groot!’ Maar t is heus niet altijd alleen maar genieten T is ook heeeeel vermoeiend en wennen haha En tref je net een huilbaby dan is t ook gewoon nog eens retezwaar. En tel daar je eigen herstel nog bij op.... Maar genieten zullen we @Mila27 oh dat is fijn dat dat nog lukt! Ik moest al ruim voor de 30 weken aan de insuline, en nu eindelijk lijkt t beetje onder controle te komen gelukkig. Spuit wel redelijke hoeveelheid elke maaltijd hoor......maar goed.....nog een week of 3 en dan ben ik er vanaf Onze baby had juist een groeiachterstand, maar hij is nu bijgegroeid naar mooi gemiddeld en ik verwacht niet dat ie nu ineens de laatste 3 weken alsnog een reus gaat worden. Volgende week de laatste groeiecho
Hier ook nog niet bevallen, ik slaap wel slechter sinds twee dagen. Nu 38+3. Morgen weer naar het ziekenhuis voor controle, hopelijk is er dan ruimte om te strippen, want ik ben echt MOE. Daarnaast verkouden, helpt ook niet mee. Regelmatig harde buiken en ook van het weekend weer een valse start gehad. Mijn buik is inderdaad zo groot dat ik niets meer pas, zelfs niet de broek die ik als extra groot had gekocht voor mijn verlof, omdat de rest toen al niet meer paste Enerzijds ben ik er wel klaar mee, ik ben ook echt nieuwsgierig naar dit mannetje en ik wil de onzekerheid van het wachten weg hebben, ook voor mijn zoon. Anderzijds: het is waarschijnlijk echt de laatste keer, dus misschien ben ik nog maar 1 dag zwanger, denk ik steeds..ondanks de zware zwangerschap, vind ik dat toch een dingetje.. wellicht denk ik daar anders over na de bevalling
Naar het lezen van dit verhaal kan ik alleen maar zeggen diep respect voor je vriendin! Ze heeft t enorm zwaar gehad en heeft het toch allemaal wel gedaan kan niets anders zeggen dan respect hiervoor! En geen goede moeder omdat ze niet natuurlijk bevallen is??? Ze is een echte vechter en heeft enorm lang geprobeerd en pech gehad met hoe de situatie gegaan is dat ze uiteindelijk een ks kreeg was alles behalve falen of wat dan ook maar het beste voor de kleine op dat moment en OOK dat heeft ze gedaan dus ze is nu al een super mama!!! Gelukkig was alles helemaal goed in het ziekenhuis en is er niets aan de hand! Wel balen dat je zelf zo moe bent.. Die hele roze wolk van zwanger zijn is zwaar overschat vind ik ik irriteer me ook rot aan de zinnetjes van; Nog een paar weken volhouden of oh je bent er al bijna, joh dat weet ik maar soms wil je gewoon lekker klagen en is t echr allemaal niet zo leuk als je moe bent en pijn hebt kan je soms gewoon weinig hebben Oh ja die opmerking over kraamweek en roze wolk dan vind ik ook zo'n onzin.. ik vond bij dochter de kraamweek drama! En dan niet eens te spreken over de kraamtranen pfff al die ideale plaatjes is echt niets met de werkelijkheid hahaha Oh hopelijk kunnen ze je strippen en duurt het niet lang meer! Precies dat haha het maakt het zo dubbel ene kant ben je er klaar mee andere kant het idee van dit is de laatste wil je wel genieten maar door alle ongemakken is dat soms zo moeilijk!
Ahhh wat erg! Je kunt je inderdaad een hele slechte moeder voelen door dit soort bevallingen. En dat vooral door dat ideale plaatje wat mensen schetsen en de druk die er op wordt gelegd. Misschien een goede tip, ze zou, mits het herstel goed gaat ,de borstvoeding rustig op gang kunnen helpen met behulp van een lactatiekundige en kolven. Mits dit haar echt helpt bij het verwerken van de bevalling. Ik zeg dit niet om het borstvoeden maar te promoten. Maar dit heeft mij bij mijn dochter enorm geholpen. Heel ander verhaal, maar ook een slechte start gehad en wat voelde ik me slecht. Het heeft me een paar maanden gekost om de borstvoeding goed op gang te krijgen, maar het gaf mij het gevoel van controle hebben. Ieder mens Is anders en wat voor de één helpt Is voor de ander niet handig. Maar wie weet.. Ik hoop dat je vriendin snel herstelt en beseft dat ze hier niets aan heeft kunnen doen en dat ze echt de beste moeder Is voor haar kleintje.
Ik hoop dat ze hulp.heeft bij dr verwerking hiervoor, want dit gevoel kan.haar nog jaren lang achtervolgen . Bij mij us t dan een heel ander verhaal. Maar sinds t verlies van ons derde kindje heb jk nooit hulp gezocht. Nu bijna vier jaar later mn jongste dochter ophalrn van de psz met een.dikke lip omdat ze gevallen is en ik schiet meteen in tranen omdat ik me dan.een.hele slechte moeder vind omdat t gebeurt is en er niet was om haar te troosten. Ik.heb nu wel hulp gezocht tijdje geleden