Hoi allemaal! Er bestaat al een groepje voor de eerste drie maanden van het jaar. Dus ik dacht, wellicht fijn om een nieuwe te maken voor de volgende drie.... Zijn er mensen die in deze maanden gaan opstarten of bezig zijn en zin hebben mee te kletsen?
Wou je even veel succes wensen @Lalalaura !!! Wij beginnen in mei weer , 1e icsi met donor mislukt. Ook slechte bevruchtingen (had ik met partner zijn DNA nooit zo slecht). Nu een andere besteld en dan dit keer uit Denemarken. Hoop op meer succes.
Hoi allemaal, Het groepje wat de 1e drie maanden van het jaar schrijft heb ik ook gezien, maar aangezien wij ook nu pas gaan starten lijkt het me fijn om verhalen van hier mee te gaan lezen en te kletsen. Wij gaan morgen starten met het opwekken van de menstruatie en dan daarna de hormonen spuiten. Dus als het mogelijk is schrijf ik graag mee! Ik heb nog niet eerder op een forum gezeten, dit is de eerste keer.
Hee wat lief! Maar super balen de ICSI niet deed wat de bedoeling was. Ik duim super hard voor jullie mee!!!
Spannend! Wel een beetje een idee hoe het plan eruit gaat zien? Welke hormonen enzo, of is over 2 weken jullie intake?
Gezellig! Ik ben al even actief hier. Schreef ook al mee tijdens het traject met mijn vrouw. En spannend! Hoop dat je lijf er goed op reageert en dat er veel mooie follikels uitkomen! Schrijf nu op mijn telefoon, dat gaat wat onhandig daarop, maar zal morgen even zo’n lijstje maken met namen en data enzo! Dat is altijd leuk voor t overzicht!
Haha en sorry voor de hoeveelheid uitroeptekens. Ik kijk nu terug en vraag opeens af waarom ik dat deed, hahaha....
Haha geeft niks! Ik ben wel benieuwd naar hoe jullie er in staan en de ervaringen. Ik zal kort mijn verhaal doen. Ik ben in 2014 moeder geworden van een prachtige dochter samen met mijn ex. Begin 2018 hadden mijn huidige partner en ik samen besloten om onze kinderwens uit te breiden. Helaas bleef ongesteldheid lang uit en was er geen regelmatige cyclus. Conclusie PCOS. In het ziekenhuis in Nederland kwam er eind 2018 onverwachts ook nog bij mijn partner azoospermie uit. Omdat het traject in Nederland zo lang duurt gelijk de stap genomen naar het buitenland. Begin januari 2019 de intake gehad en afgeopen februari heeft mijn partner een TESE ondergaan met 10 rietjes als resultaat! Super blij zijn we, eindelijk positief nieuws. Mijn PCOS zien ze in het buitenland niet als een probleem. Gisteren hebben we gesprek gehad en nu ga ik dus daadwerkelijk starten met het ICSI traject, moet zeggen dat ik merk er nu al de hele tijd mee bezig te zijn. Gezonde spanningen! Hoe is het bij jullie gegaan? Ik wil jullie ook allemaal succes wensen.
Het lijkt me flink omschakelen. Een gezonde dochter en dan opeens het medische traject in rollen. Maar fijn dat jullie er nu voor kunnen gaan... Ik ben al 13 jaar samen met mijn vrouw. Het lijkt me onnodig te zeggen dat dat kind-technisch niet heel praktisch is. We missen wat onderdelen enzo! Mijn vrouw heeft ons zoontje gedragen. Na 9 iui’s, niet eens een tuurstreepje... Toen ivf. De eerste punctie was er maar 1 matige embryo, wat ook resulteerde in een vroege miskraam. De tweede punctie was een groter succes! Sebas was de eerste verse terugplaatsing en er zijn nog 2 cryos. Ik weet dus hoe alles werkt. Maar nu de andere kant op! Pff... En dat gaat minstens zo stroef. Ik zit al vanaf ronde 2 aan de menopur omdat mijn lijf goed is in het laten groeien van follikels tot 10 mm, en het dan wel prima vindt en ermee stopt. Vorige ronde zwanger maar een miskraam net voor de 7 weken. De ronde daarvoor een bbz. Die brak vrij langzaam af, gelukkig wel vanzelf, maar ben daar wel even “zoet” mee geweest...Nu dus geen iui’s maar, maar ook door naar ivf. Ik ervaar het traject als best pittig. Maar dat komt vooral omdat er tegelijk nog wat psychisch achterstallig onderhoud was. In overleg gaat de mmm gewoon door...Maar de twijfels en onzekerheden kosten veel energie. Lichamelijk vind ik het tot nu prima. Ook het spuiten. En dat zal straks niet veel meer worden...
Mijn verhaal: sinds mei 2018 bezig. We wisten vantevoren dat het hoe dan ook zwaar zou gaan worden mocht het langer duren. Ik heb een extreme vorm van zware hormonale migraine waardoor ik ongeveer 30% - 40% van de tijd migraine heb. Ivm kinderwens mag ik geen enkele medicatie nemen. Daarnaast vaak in de periode tussen ovulatie en menstruatie misselijk (tot aan overgeven toe) door progesteron. Gelukkig gaat dat nu beter sinds ik utrogestan gebruik. Ik ben van mijn 19e tot nu (begin 30) continue aan de pil geweest. Helaas in september 2018 een miskraam gehad met 6 weken, sindsdien niet meer zwanger geweest. Afgelopen periode alles getest wat mogelijk een zwangerschap (stolling, sperma, hormonen, antistoffen en hystropcopie) in de weg zou kunnen staan en bij 2 bekende neurologen geweest om een oplossing te vinden voor de migraine, helaas was de conclusie onbehandelbaar. Omdat we niet weten hoelang het nog duurt voordat ik zwanger, partner en ik zijn gezond en vallen in de categorie: 2 jaar proberen zonder hulp omdat alles goed is voordat men aan IUI gaat. Wij hebben besloten dat dat voor ons onacceptabel is. Inmiddels hebben zijn we in overleg met verzekering of IVF nu vergoed wordt omdat ik nauwelijks een leven heb. Als verzekering niet vergoed, betalen we zelf. Ik zie het traject nu nog niet als pittig, fysiek zal het wel enige impact hebben, maar veel erger dan een normale cyclus kan het nauwelijks worden. Psysich vind ik het allang best, zwanger worden was voor mij toch een moetje en niet zoals bij veel vriendinnen “leuk en spontaan”.
Kiroph, mag ik vragen waar jullie lopen? Wij twijfelen nog of we onze poging in NL willen doen of liever naar het buitenland gaan. Laura, dat klinkt ook als een pittig traject.
Wij volgen het traject overigens ook niet in Nederland maar in België (Genk). Vooral ivm met de donorkeuze en omslachtige procedures in Nederland. Wel steeds een pittig stuk rijden (bijna 2 uur enkele reis)...
Wauw wat een bijzondere verhalen allemaal. We hopen de komende tijd op allemaal positieve berichten. Wij zijn nu onder behandeling in Duitsland, erg fijne kliniek met Nederlandse artsen. Zo kunnen we in Duitsland nu al starten met de hormonen terwijl we in Nederland 2 weken geleden anders pas de intake zouden hebben gehad. De wachtlijst in Nederland is zo ontzettend lang.
Echter is het voor ons ook steeds 2 uur heen rijden voor een enkeltje. Dus we zijn er vaak ook een hele dag mee bezig omdat de afstand al zo ver is.
Ja tuurlijk! Wij hebben het verhaal op het werk beide bij de leidinggevende neergelegd. Tot nu toe kunnen we allebei makkelijk vrij vragen en wordt er rekening mee gehouden. Nu moet ik wel zeggen dat ik onregelmatig werk, dus soms ben ik ook gewoon vrij. Maar ze begrijpen dat het voor ons erg belangrijk is dus gelukkig is er ook veel begrip.
Dat is super fijn! Ik werk in het voortgezet onderwijs, de meest inflexibele baan van de planeet. Gelukkig is/was mijn baas heel meewerkend. Wij zijn natuurlijk al ruim een jaar bezig in de mmm. Want op de punctie na zijn iui’s vrijwel gelijk in mijn geval. Net zo veel echo’s en controles omdat ik ook hormonen moest spuiten bij die pogingen. Inmiddels is het probleem iets minder van toepassing overigens. Mijn psych vind het niet verantwoord meer als ik te veel werk. Niet voor de kinderen hoor, dat ging prima... Maar voor mezelf. Ik ga dan weer te snel in “alles gaat goed ik heb geen issues modus” en dat is nou net niet de bedoeling. Maar...Het nieuwe schooljaar hijgt ergens in mijn nek. Ik zou het liefst al wat meer gaan opbouwen zodat ik volgend jaar gewoon weer klassen kan draaien....
Ik praat hier graag mee Mijn vrouw en ik hebben een dochter van bijna 3 jaar oud, gedragen door mijn vrouw en door middel van iui-d. Sinds jan 2018 bezig voor een tweede maar dat blijkt veel moeizamer dan het eerste traject. Na 9 mislukte iui’s nu 16 april een intake voor ivf. Hopelijk mogen we dan direct door. Ik verwacht dan ergens in mei de eerste punctie. We vinden het heel spannend, met name wat de bijwerkingen van de medicatie gaan zijn. We hopen op een mooi resultaat bij de punctie. Jullie allemaal ook veel succes gewenst!
Kiroph lopen jullie in DD dan? Werk is mijn geval geen probleem ik heb vorig jaar een andere baan aangenomen en een stap(je) terug gedaan omdat we gingen proberen. Ik kan flexibel werken en zolang alles goed gebeurd en af is, is er geen haan die er naar kraait. Gisteren had ik opeens spotting,heb ik in 11 maanden nog nooit gehad, dus snap helemaal niks meer van mijn cyclus. Deze keer is sowieso raad, omdat ik echt supermisselijk was tijdens mijn eisprong en vandaag ook weer. Inmiddels staat de teller al weer op 5 dagen overgeven deze cyclus.