Goed dat je met hem om tafel wil. Lijkt me handig om alles te bespreken. Wat zijn intenties zijn bijv. Wat ik me afvraag, je schrijft eerder dat het een goede vriend is. Deze goede vriend, zie je hem ook gewoon zo en op verjaardagen etc? Het zal dan ingewikkeld worden. Ik denk dat je je tevens laat leiden door emoties en dat het goed is om eerst met de vader om tafel te gaan. Wat eerder ook gezegd is, na de geboorte kan het ook weer helemaal anders zijn. Dan is het ‘echt’ en tastbaar. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen met een resultaat dat goed voelt voor jullie beide.
Ik vraag me af wat er mis is met Bam moeder zijn ? Als je daar beide bewust voor kiest. Gebeurd tegenwoordig zo vaak
Helemaal niks mis mee. Maar dit verhaal is zo slecht, dat is geen solide basis om een kind te krijgen. Jullie komen zeer instabiel en onvolwassen over. Rommelen met het krijgen van een kind is het recept voor ellende.
Ik noem er niks slechts aan. Het loopt alleen flink door elkaar nu de donor van gedachte is veranderd en ik kan ook niet echt peilen waar dit gaat bij hem. Maar we gaan er voor om tafel
Hmm, ik begrijp alleen niet zo goed waar jouw stress reactie vandaan komt? Ik maak uit jouw verhaal op dat hij emotioneel afstand neemt, en pas over 3 maanden weer contact wil. Waarschijnlijk omdat dan de zwangerschap uit de beginfase is en dus meer zekerheid? Neemt ook niet weg dat een man standaard minder goed bij zijn gevoel kan en al helemaal niet voelt wat jij voelt met al die hormonen. Daardoor kunnen dingen soms hoog oplopen. Ik zou nog niet te hard van stapel lopen en jezelf gek maken. Zorg goed voor jezelf nu en voor je kleine in de buik, na 3 maanden om tafel en dan open kaart wat jullie van elkaar verwachten.
Ik ben al drie keer begonnen met typen, weggehaald en opnieuw begonnen. Mijn brein kan schijnbaar niet helemaal verwerken wat ik nu lees. Het komt op mij over dat jullie ondanks alle goede intenties helemaal niet goed na hebben gedacht over wat jullie gingen doen. Maar goed je bent nu zwanger dus ik denk dat het absoluut nodig is om zsm met elkaar om tafel te gaan, dingen uit te spreken, na te denken en afspraken te maken.
Heb reactie van hem gehad: ik doe niets wat niet in de lijn van verwachtingen liggen. Met andere woorde de angst van volledig opeisen is dus angst die ik mezelf aanpraat
Waarschijnlijk kan je het niet peilen omdat hij daar zelf ook niet open over is. Hij zal ook zijn dingen op een rijtje moeten zetten, ook voor hem is dit een proces. Gun hem die tijd, en maak jezelf niet gek met allerlei scenario's. De basis is een goede verhouding tussen vader en moeder. Niemand bezit het kind, soms moet je ook dingen even loslaten en vertrouwen, in jezelf, in de vader en in het kind.
Denk dat het allemaal gewoon perfect bedacht was en ingedeeld inclusief contract en dat hij nu toch zoiets heeft : ik kan de kleine niet volledig afstaan maar er niet helemaal geweldig duidelijk over kan zijn of wat dan ook
Ik lees vooral heel veel angst bij jou @brownie1992 Jouw oudste 2 kindjes ben je bang om kwijt te raken aan je ex, die volledige voogdij wil opeisen. Je schrijft dat je BAM moeder wil worden van de 3e, zodat dit kindje jou niet afgepakt kan worden door de vader/donor, en nu zegt die donor ineens (wat dus niet van te voren zo was afgesproken) dat hij toch misschien wel een hechtere band met het kindje wil, dan jij zou willen. Puntje bij paaltje; het is nu eenmaal zijn zaadje wat zich in jou tot een kindje heeft gevormd. In het contract hebben jullie opgenomen dat 'later' het contact intensiever mocht worden. Is er niet beschreven wanneer dat 'later' zou zijn? Dan is het nu dus al later... Had jij echt een kindje helemaal van jou alleen willen hebben, wat je nooit afgepakt had kunnen worden, dan had je een anonieme donor moeten uitzoeken en niet een goede vriend. Maar daarvoor is het nu te laat. Dus, deze vriend heeft nu eenmaal rechten. Daar moeten jullie samen uit zien te komen. Ga met elkaar in gesprek, maar laat je niet leiden door je eigen angst! Wees open. Ik snap dat hij emotioneel pas betrokken wil raken als de zwangerschap wat verder is. Laat het nu allemaal even bezinken, al die stress is niet goed voor jou en je kindje. Begin er na de 12 weken echo pas weer eens over bij hem. Ik hoop dat jullie er samen goed uit gaan komen, en dit kindje een eerlijke kans op een mooie toekomst met een mama of een mama & papa krijgt!
In contract staat over enkele jaren. We zullen er ook wel uitkomen. Zou hem echt niet als vriend kwijt willen dus respect is er gewoon van twee kanten heb hem net ook bericht dat ik bang ben dat hij ook ineens volledig zo wil gaan doen als de vader van mijn andere twee kindjes. (Hij kent die situatie ) hij reageerde dat hij niks zou doen wat buiten verwachting ligt. Dus dat geeft wel rust. Het zal allemaal wel goed komen maar er zal dan wat anders op papier moeten gaan komen. Het voelt een beetje als een soort van stress in de trant van: je hebt je 4 weken lang voorbereid dat je op die locatie moet wezen en ineens 5 minuten van te voren te horen krijgt dat je aan de andere kant van het land hoort te zijn. Ik kan het niet anders uitleggen dan een enorme verandering ineens