Sjeetje wat erg zeg.. hopelijk doet jouw eigen kind het jou niet aan tegen die tijd. Ik kan me er helemaal niets bij voorstellen, als ze eventjes zijn geweest in het ziekenhuis of thuis dan kan je daarna de volgende afspraak toch een week later maken Als je een tweede krijgt hoe ga je het dan doen, kunnen ze je ook niet helpen tenzij ze dat kind pas na een week terugbrengen Ongelofelijk egoïstisch
Of andersom. Dat geldt namelijk net zoveel voor de grootouders. Waarom zou je als grootouder vinden dat je dat recht hebt. Ik heb als oma recht om mijn kleinkind te zien de erreer week ongeacht wat dat met de ouders doet. Ik snap best dat mensen het niet leuk vinden. Maar in dit topic doen mensen alsof het mishandeling is om de eerste week je kleinkind niet te mogen zien. Dat gaat echt te ver. Een klein hummeltje altijd in de buik gezeten veilig, warm rustig. En dan komen er ineens allemaal mensen omheen die je willen vasthouden, aankijken, aanraken. Dat vind ik pas zielig en daar hoor je niemand over. En natuurlijk kan je dat reguleren door te zeggen kom even vijf minuten langs maar de kleine blijft bij mij op schoot . Maar ik snap ook goed dat zelfs dat niet fijn is. Ik vind het gewoon vreemd dat iemand zo als egocentrisch wordt neergezet door het überhaupt te denken en dat over kindjes die de eerste week aan weet ik hoeveel prikkens worden blootgesteld niks wordt gezegd. Ik heb ook de grootouders gelijk op visite gehad om ruzie te voorkomen. En dat vind ik best triest. Dat ik dus niet koos voor wat ik denk dat het fijnste voor de baby was maar voor harmonie in de fam. vind ik best heftig.
Ik ka me er helemaal niks bij voorstellen. De oudste is rond 19 uur geboren en diezelfde avond zijn mijn ouders en zus en zwager nog langs geweest. Wat was ik daar blij mee dat ze wilden komen ondanks de enorme dikke pak sneeuw die die dag gevallen was en heel het land lam gelegd had. Schoonouders niet want die woonden ruim 200 km bij ons vandaan en durfden door de sneeuw pas 5 dagen later te komen. Dat maakte voor mij niet zoveel uit, maar voor ml wel denk ik. Er van uit gaande dat er echt niks mis is met jullie band met de ouders, zou ik het echt nog eens goed overdenken allemaal en als je nog steeds de mening hebt om graag met zijn 3tjes te zijn, dan heb je denk ik geen andere optie dan het persoonlijk te vertellen. Maar vertel het dan zoals al vaker gezegd is dat je graag wilt aangeven wanneer je er klaar voor bent om bezoek te krijgen, omdat je eerst samen wil wennen aan elkaar oid. Je weet niet hoe het zal zijn straks. Dat is niet te voorspellen. Voor hetzelfde geld heb je een hele vervelende kraamhulp en ben je blij dat je moeder even langs komt om je een knuffel te geven en je te helpen.
Er zijn ook altijd nog persoonlijkheden die niet met dit soort restricties om kunnen gaan en dan wordt het nog vervelender. Na de behoorlijk pittige bevalling van mijn oudtse die 2 dagen duurde en in een keizersnede eindigde kwam iedereen in het ziekenhuis op bezoek. Ik was trots en voelde me alleen als er niemand was. Maar ik was kapot en eigenlijk was er teveel onrust aan mijn kraambed. Schoonfamilie kwam ook met vier man tegelijk binnen. Toen ik zwanger was van de tweede hebben we bij voorbaat al medegedeeld aan familieleden dat nav de vorige ervaring we besloten hadden dat alleen mijn ouders in het ziekenhuis langs zouden komen met onze oudtse zoon en de rest mocht komen als we weer thuis waren. Mijn familie had hier alle begrip voor en zo geschiedde. Schoonfamilie belde toch een dag na geboorte dat ze langs zouden komen. Manlief kon geen nee zeggen tegen zijn vader en uiteindelijk zaten ze wéér met vier man naast mijn bed 24 uur na keizersnede. Zo gaan sommige mensen dus ook met dit soort mededelingen om. Iets om rekening mee te houden. Nu al 3 jaar geen contact meer met schoonvader, dus dat probleem heb ik deze keer niet. Zwager en schoonzus mogen deze keer echt pas komen als we weer thuis zijn, want in het normale leven zie ik ze ook maar 2 x per jaar. Ze zijn totaal niet betrokken bij ons en hoef ze dus niet aan mijn kraambed. Vorige keizersnede is juist heel goed verlopen en ik herstelde super snel en zowat pijnloos. Ging na 2 dagen al naar huis. Daarom denk ik nu 'kom allemaal maar gezellig langs' ook leuk voor de jongens. Maar besef me ook dat het deze keer weer kan tegenvallen en ik beloof mezelf en anderen dus niks. Het gaat straks zoals het gaat en zal volgens onze behoeften op dat moment handelen. Ook qua visite laten komen. Misschien is het voor jullie ook een idee om te handelen vanuit de behoeften die jullie voelen op DAT moment? Je weet nu nog niet hoe je je straks voelt en wat je wilt
Rust, dus geen visite meer, als de kraamverzorgster weg is snap ik heel goed. Dan zijn jullie lekker samen. Maar met de kraamverzorgster nog in huis zie ik alleen maar voordelen om je (schoon)ouders even op bezoek te laten komen. Het huis is toch niet eigen met een kraamverzorgster in huis, althans zo ervaarde ik het. Kunnen best je ouders ff op bezoek. Heb prima kraamverzorgsters gehad hoor maar oh heerlijk als ze weer weg ging aan het einde van de dag. (Tegelijkertijd keek ik er 's ochtends, na een horrornacht, ook wel weer naar uit dat ze kwam maar dat terzijde ) Anyway, ik kan me niet voorstellen dat je je ouders dit moment wilt afpakken. Mijn moeder was zelfs bij mijn 2e bevalling.
Ik denk dat het vooral zit in het feit dat TS al ruim voor de bevalling en kraamweek zo'n keuze maakt terwijl je echt niet kan weten hoe het dan zal zijn allemaal. Je kan je allerlei dingen voorstellen, maar hoe het zal zijn is niet te voorspellen. Als na de bevalling blijkt dat er goede redenen zijn om bezoek uit te stellen, zal er dan veel meer begrip voor zijn. Ook van bijvoorbeeld de opa's en oma's.
Als je niet wilt dat ze je baby vasthouden kan je dat toch zeggen? Lijkt me niet zo moeilijk. En over dat aankijken zou ik me geen zorgen maken. Wat betreft prikkels, daar ben je ook zelf bij. Niet teveel herrie en mensen tegelijk aan je bed. Maar als je zelf die grens niet aan kunt geven, of je familie gaat er over heen, dan kun je misschien beter in die week alleen in je huis blijven. En in die tijd gaan nadenken hoe je de komende tijd beter voor jezelf en je kind op kan gaan komen. Want er zullen nog veel meer momenten komen met mensen die aan je kind willen zitten, zich er mee bemoeien enz.
Ik bedoelde dat je conclusie niet deel over wat dat als je een goedeverstandhouding hebt met de toekomstige grootouders dat het volgens daarom gek is dat ze elkaar een week niet zien. Dat zijn namelijk twee verschillende dingen. Daarom schreef ik ook dat ik mijn (schoon)ouders ook wel eens een week niet zie. Als of je met mensen die je een week niet ziet een slechte verstandhouding hebt. Gezien alle en ook jouw protesterende reactie snap ik niet waarom men adviseert het nog niet tegen de grootouders te zeggen .Dan kunnen ze zich voorbereiden. Ja ts kan zich nog bedenken na de bevalling maar het lijkt mij beter het risico te nemen dat je ze ten onrechte teleurstelt dan ze op het moment zelf teleurstelt.
Een week niet zien is wat anders als de kraamweek niet zien. En je laatste alinea snap ik niet helemaal.
Los van dat mijn ouders en schoonouders direct verliefd waren op mijn zoontje en mij dit een heerlijk gevoel gaf, zo geborgen, er zijn nog meer mensen die zielsveel van hem houden, echt een warm bad, vond ik de hulp ook heel fijn. Alles was nieuw voor mij en mijn moeder en schoonmoeder waren echt een steun. Evolutionair is het bij mensen ook zo dat we in groepen leven en families elkaar helpen, voor mij voelde dit dus goed. Daarnaast ben ik het kind van mijn ouders. Ik had pre eclampsie en mijn ouders hebben echt in de stress gezeten. Bevallen is een risico voor vrouwen. Mijn ouders waren ook heel blij dat ze mij weer gezond en wel in hun armen konden sluiten. Je onthoudt ze dit dan ook, er zijn voor hun dochter en na een spannende periode zien dat alles goed is...
Natuurlijk moet je dat zelf aangeven. Dat schreef ik al. Maar ik bedoel dat er ouders zijn die dat niet aangeven niet omdat ze het niet durven maar omdat er veel mensen het normaal vinden om een baby van hand naar hand te laten gaan. En dat het mij verbaasd dat het zo n ophef veroorzaakt dat je een week rust wil voor je kind en ik nooit tegen kom. Naja wat asociaal dat je je kind door grootouders hebt laten vasthouden bijvoorbeeld. Ik bedoel te zeggen dat er een heleboel dingen goed en minder goed voor je kind voelenvoe dat daar de meningen over verschillen en dat iemand niet gelijk egocentrisch is doordat ze iets anders wil dan andere.
Klopt maar zo had ik het niet gelezen . Ik bedoel dat ik gezien de heftige reacties de grootouders maar alvast op de hoogte zou stellen van het voornemen IPV ze dat de dag van bevalling mee te delen.
Ik denk dat ts het gevoel heeft dat een kraamweek iets moois is of zo... (Is het in een bepaalde mate ook wel) Geloof me het is verre van mooi. Je slaapt bijna niet eet bijna niet. Loopt met lappen van een meter rond... Elke dag een thermometer in je pprrrtttt door de kraamhulp. Tussen half 8 en half 9 wordt je al je bed uit geslingerd door de kraam. Elke dag komt er wel iemand langs... Vk screening hielprik blablabla.. Je wordt geleefd die week. Het is echt niet alleen maar op bed liggen kijken naar dat oh zo schattige kleine wondertje.... Nope regelen regelen niet slapen hangende oogleden pijnlijke doos alles tegelijk Nee laat dan iedereen maar komen dan is het na die week ook weer rustig...
Ik vind het wel opmerkelijk dat men zo over TS heen valt. Over de meest uiteenlopende zaken roept men hier "leven en laten leven", maar over dit onderwerp, dat ik zelf zijdelings al eens heb aangesneden, reageert het gros als een wesp gestoken. Je bent meteen egoistisch en ik krijg het idee dat TS wordt neergezet als een kil gevoelloos mens. Ze vraagt hulp om haar wens over te brengen, maar krijgt in plaats daarvan een bak veroordelingen over zich heen. Waarom is het zo moeilijk te begrijpen dat niet iedereen hetzelfde is hierin? Dat niet iedereen zit te springen om visite na een bevalling. En waarom mag dat gevoel niet gerespecteerd worden, maar de gevoelens van grootouders wel? Want die gevoelens lijken belangrijker gevonden te worden dan die van TS en haar gezin. Natuurlijk wil je graag je kleinkind zien. Maar als je van je kind houdt dan respecteer je het als ze eerst even wil landen na zoiets heftigs. Als je je kind kent, dan zou dat ook niet als een totale verassing hoeven komen. Sommige mensen zijn gewoon heel gevoelig. Ik zie ook in dat bij voorbaat een week "claimen" voorbarig kan zijn etc. Daar gaat het mij niet om. Het gaat mij even om het oordelen en het nare gevoel dat men TS geeft. Alsof jouw gevoelens en wensen niet meer tellen als de baby er eenmaal is. Zo ervaarde ik dat ook. Ze werd nog net niet uit mijn handen gerukt door de familie, maar het voelde alsof de seconde dat ze uit mijn lichaam was, ze ineens van iedereen was en in de laatste plaats pas van mij. Dus ik snap heel goed dat je eerst een tijdje nog met zijn drietjes wil zijn en wennen en acclimatiseren. Dan ben je geen egoist of naar mens. Die grooutouders zijn egoisten als ze daar geen begrip voor kunnen hebben. Het draait niet om hun. Er is een nieuw gezin wat wensen en behoeften heeft. Dan doe je een stapje terug als dat gevraagd wordt. Dan slik je even als dat moet en dan ga je weer door. Niet iedereen is hetzelfde en niet iedereen wil graag grootouders zo snel over de vloer. Dat moet ook okay zijn.
Bedankt hè. Dat was ik dus allemaal een beetje vergeten Zonder gekheid. Ik vond de kraamweek ook wel bijzonder. De kraamhulp die je vertroetelt, mijn moeder (ja echt onmisbaar!) die broodjes filet americain haalde bij de banketbakker en biefstukken van een goeie slagerij in de koelkast klaarlegde, de geur van de verse baby (niet de luiers). Maar ja....die andere dingen zijn er ook nog beetje jammer wel.
Nou mijn kraamweek was niet zo, of tenminste zo heb ik het niet beleefd. Ik vond het heerlijk. Heb er echt van genoten. Na 4 dagen mocht de kraamhulp van mij wel weg, maar heb wel genoten.
Er is wel degelijk gereageerd op de vraag hoe ze het t beste mee kan delen. Zelfs met voorbeelden er bij. Of dat ze t misschien wat anders mee kan delen. Maar daar heb je waarschijnlijk overheen gelezen. En de termen als egoïst, naar, kil en gevoelloos mens, daar heb ik dan waarschijnlijk overheen gelezen.
Whahaha ja vriendin van mij is net bevallen dus maak het weer van dichtbij mee I Jaa vriendin van mij is net bevallen dus maak het weer mee van dichtbij haha... Moeder is idd super fijn... Niet elke keer een andere over de vloer die alles volgens de richtlijnen doet en je een beetje onzeker maakt en zo... Hoe gaat het met jou en de baby(zwangerschap) xx
Mijn ervaring is dat op het moment dat je, je kindje op de wereld hebt gezet, je dit van de daken wilt schreeuwen. De tijd dat je naar de bevalling toe leeft merk je pas hoe erg je ouders en schoonouders dit ook doen, het is voor hen net zo bijzonder! En ik was ontzettend dankbaar dat ze zo graag zo snel wilde komen kijken en dan die gezichten met dat kleine hummeltje dat vergeet ik nooit meer!! Ik denk ook dat je de eerste week wat romantiseerd.. ik was ontzettend blij met de steun van mijn ouders en schoonouders vooral mentaal! Denk er heel goed overna voor je dit besluit..