Dank u voor het eerlijke antwoord. Verdoven ze het inwendig d.m.v. spuiten? dat wist ik niet. Lijkt me redelijk onaangenaam inderdaad. Is het uiteindelijk gelukt om via ivf een kindje te krijgen?
Bedankt om hier je ervaring te willen delen. Ik hoor van iedereen dat het door het infuus wel goed te doen is. Dat is op zich wel een geruststelling, ik zou ook een infuus krijgen. Maar dat infuus aanleggen, vind ik eigenlijk ook nog wel een dingetje.. Ik heb nog nooit eerder een infuus gehad en vind het best eng. Ook morfine vind ik best eng, ik weet niet hoe ik erop ga reageren enz. Ik denk dat eens ik er klaar voor ben, ik me die dag maar gewoon aan alles over moet geven.
Ik ben als de dood voor naalden. Ondanks dat ik 4x IVF gedaan heb, heb ik nog nooit zelf gespoten. Gruwelijk, mijn vriend deed het altijd voor me. Drie puncties onder narcose in Duitsland, 1 in België met roesje. Allemaal prima te doen, geen pijn gehad. Ook drie keizersnedes gehad. Dus voor een naalden angstpoeperd heb ik veel doorstaan en het lukte me allemaal nog ook op het zelf prikken na. En heb er 4 kindjes mee mogen krijgen.
Fijn dat het niet allemaal voor niets is geweest en je er 4 kindjes aan over gehouden hebt ! Ik vind zelf prikken ook wel eng, maar niet zo eng als dat iemand anders het doet, omdat ik dan nog zelf de controle kan blijven behouden. Bedankt om je ervaring hier te willen delen.
Je krijgt idd inwendig een viertal prikjes. Op zich voel je er niet superveel van door de morfine, maar ik voelde het wel meer dan de punctie zelf. We zitten nog volop in het traject. In januari pas de punctie en een eerste verse terugplaatsing gehad, maar dat werd een miskraam op 8 weken. Nu aan het wachten tot we aan onze cryo's kunnen beginnen (we moeten een cyclus overslaan), waarschijnlijk in mei.
Ik heb net als colinn dat ik me af vraag of je het wel wil weten haha. Maar. Ik heb er 3 gehad. En vond het 3 keer hel. Gelukkig slaagde de derde poging. Maar voor onze dochter wilden we ook alleen de cryos aanspreken, ik had nooit weer een punctie gedaan Ik wil je veel succes en sterkte wensen !
Spannend !! ik zal duimen dat het nu wel goed zal gaan. Heb je veel last gedaan van napijn of bloedingen? Is de afdeling trouwens moeilijk te vinden? Ik zit in Terneuzen maar voor de punctie en terugplaatsing werkt ons ziekenhuis samen met het uz. We gaan misschien binnenkort eerst eens kijken op de afdeling, zo is het een beetje minder spannend tegen dat ik echt moet gaan voor de punctie.
Ik ben gecurretteerd. Het viel nadien eigenlijk goed mee qua bloedingen of pijn maar emotioneel was het heel zwaar, en het duurt nu ook lang eer mijn cyclus zich herstelt (nu na 6 weken pas eindelijk een eisprong in zicht). Hoop ook dat het nu wel goed gaat, maar ik heb wel schrik hoor. Nuja. We zien wel. Alles in het UZ is heel goed aangeduid hoor! Wanneer je jezelf aanmeldt, krijg je een papiertje met de route die je moet volgen. En als je dat doet, kan je eigenlijk niet veel missen. De punctie en terugplaatsing gaan door op een andere plaats dan de consulten (verdiepje hoger) maar ik heb geen problemen gehad het te vinden op de dag zelf. Maar als je gerust wil zijn, kan je zeker eens op voorhand langsgaan! Iedereen is er superlief geweest voor me dus zou me daar alvast geen zorgen over maken.
Je geeft je toch wel over, je moet wel. Ik was ook bang voor die morfine, maar haha zoooo heerlijk gevoel! En het is wat sneller uitgewerkt als een prik in je bil. Dus op het moment wanneer je het nodig hebt werkt t prima. Ik heb kei hard gelachen dus .. Infuus is niet zo prettig mee maar bij mij hadden ze hem gewoon gezet waar ze bloed prikken. Laat het op je af komen, komt echt goed.
Dank u voor de geruststellende woorden. Ik heb zeker geen twijfels over hoe lief het personeel zal zijn. Ik zat vroeger al vaker in Vlaanderen (school, ziekenhuis) en kan hierover meespreken. Ik zal binnenkort eens een afspraak maken om eens te gaan kijken, ik vind dat wel een geruststellende gedachte. Veel succes met de komende terugplaatsing, ik snap dat je het spannend vind !
Ik heb in totaal 3 punctie's gehad en ik vond het bij alledrie de punctie's onwijs meevallen. Natuurlijk voel je wel wat maar door de pijnstilling was het voor mij prima te doen. Natuurlijk is het wel zo dat iedereen anders de punctie in gaat en/of ervaart. Veel succes. You can do it
Ik heb 5 puncties gehad: 3x in Nederland met alleen van te voren een zetpil paracetamol en diclofenac en een plaatselijke verdoving. De eerste keer ook heel bang, maar geen pijn gehad. Bij alledrie die puncties echter wel maar weinig follikels hoeven aanprikken en mijn eierstokken lagen er mooi voor. Daarna een punctie gehad in Düsseldorf onder narcose. Geen pijn, maar de narcose en de eerste periode daarna erg vervelend gevonden. Laatste poging in Gent, met inderdaad morfine via een infuus. Prima te doen. Er zijn 12 follikels aangeprikt en zelfs flushing (doorspoelen van de follikels om eitje mee te krijgen, aangezien ik de poging in Düsseldorf veel 'lege' follikels had) toegepast. Wederom erg meegevallen. HSG vond ik wel echt een hel, veel pijn ervaren. Ik wens je veel succes met het maken van deze keuze en het vervolg van jullie traject!
He @Denden2018 ik wil ook graag mijn verhaal met je delen. Ik heb 2 puncties gehad in het SFG Rotterdam. De eerste punctie was ik zooo bang, ik kon alleen maar huilen, vond het zo ontzettend spannend en geen idee wat er allemaal zou gaan gebeuren. Ik had om een ruggenprik gevraagd omdat ik zoveel pijn had gehad bij de HSG dat ik dat niet nog eens wilde. Eigenlijk was ik het meest bang voor t infuus, gelukkig doen ze dat weet ik veel hoe vaak per dag. Als je aangeeft dat je t eng vindt dan houden ze daar rekening mee en leiden ze je wel af. Na het infuus (achteraf had ik toen ook een roesje gekregen) kreeg ik de ruggenprik. Even vervelend maar wel oke. Van de punctie heb ik niks gevoeld. Na de punctie heb ik wel last gehad van mn rug maar dat kwam waarschijnlijk door de hoeveelheid eitjes. Voor de 2e punctie was ik een stuk minder bang want ik wist wat me te wachten stond. Of ik een roesje wilde? Nee hoor, had ik vorige keer ook niet. Ik kon mn rug niet genoeg ontspannen voor de ruggenprik dus kreeg toch een roesje. Tijdens de punctie voelde ik wel pijn dus toen kreeg ik meteen weer een roesje waardoor ik niks meer voelde. Achteraf heb ik de eerste keer waarschijnlijk een paar keer een roesje (zonder te vragen) gekregen omdat ik alleen maar aan t huilen was. Dus mochten ze vragen of je een roesje wil zou ik t wel aanraden, heerlijk. Daarnaast vond ik het niet kunnen bewegen van mn benen en tenen het meest eng, gelukkig was dat na 2,5 uur ofzo uitgewerkt, kon ik gaan plassen en weer naar huis. Uiteindelijk ben ik van de verse tp van de tweede punctie zwanger geworden. Het traject is mega zwaar, de onzekerheid en angst overheersen regelmatig maar het kan écht goed komen. Probeer vertrouwen te houden in t ziekenhuis en in jezelf/je eigen lichaam. Ze kunnen zó veel!
Ik vond de punctie goed te doen, ik liep in het MCK. Ruim 4 jaar geleden geen infuus gehad overigens, althans, niet dat ik me kan herinneren (en mijn man zegt ook van niet), dus misschien zou je kunnen aangeven dat je die niet wilt? Ik had van tevoren wel een pilletje gekregen.
Hier was de punctie 2x een hel en 2x niet. Maarrrr.. Een bevalling is zoveel pijnlijker. Voor de pijn zou ik het dus niet later. Die valt zo in het niet tegenover het hebben van een prachtig kind
Vorige week dinsdag heb ik mijn eerste punctie gehad. Omdat wij ICSI in de natuurlijke cyclus doen is dit een punctie met het aanprikken van één of twee follikels. Een heleboel minder dan een aantal meiden hier. Ik heb me echter van te voren best wel bang laten maken door alle horrorverhalen hier.. en het is me echt 100% meegevallen! Omdat ze er maar zo weinig aanprikken doen ze dit zonder welke vorm van verdoving dan ook. Had wel als tip 2 paracetamol ingenomen van te voren. Ja het doet zeer en ja het is ongemakkelijk.. maar de echte pijn duurt maar zo kort (2 a 3 seconden per keer) dat het goed te overzien is. De dag zelf heb ik wel nog behoorlijk last gehad, maar in totaal nog 4 paracetamol ingenomen en de volgende dag kon ik weer aan het werk. Vanaf donderdag in principe nergens meer last van gehad. Ik weet dat als je 20 keer aangeprikt wordt dit natuurlijk een heel ander verhaal is, maar laat je niet 'bang' praten voor je het zelf een keer ondervonden hebt. Probeer er niet al te veel mee bezig te zijn van te voren en het heel duidelijk aan te geven als het niet meer gaat. Ik had echt een onwijs lieve dokter en verpleegkundige, dat help ook denk ik.
Ik was ook als de dood, kreeg van te voren al nachtmerries. Maar moet zeggen dat het heel erg is meegevallen. Wel had ik weinig follikels om aan te prikken, er zijn er uiteindelijk 7 aangeprikt. Ik heb de punctie in het erasmus gehad. Ze geven daar niet standaard morfine, maar op aanvraag hebben ze het mij wel gegeven. Bij mij was de morfine een prik in mijn bil,, ik kreeg geen infus. Daar kan je misschien ook om vraagen als je een infus zo eng vind? En verder kreeg ik daar oxazepam, voor vertrek had ik er thuis ook al 1 genomen (kreeg toen zelf ook oxazepam op voorschrift voor andere dingen) Ik was eigenlijk zo suf dat ik mij op het moment er echt niet meer druk om kon maken. En ondanks mijn belachelijk lage opbrengst van 2 volwassen eitjes heb ik nu wel een lief kereltje in mijn buik en nog een embryo in de vriezer. Dat was voor mij dus ook wel een leer dat de hoeveelheid echt niet alles zegt, zo lang de kwaliteit maar goed is. Wij waren wel in behandeling voor infertiliteit bij de man en hadden icsi. Het is emotioneel een slopend proces, maar dat kennen jullie helaas al wel. Maar fysiek was het echt wel te doen. Zal zoveel mogelijk rust voor jezelf inplannen. Ik heb die maand ook niet gewerkt, maar dat kan helaas niet iedereen. Heeeeel veel succes
Hallo, Ik heb 4 puncties gehad. De laatste met ik geloof 24 follikels waarvan effectief 21 eicellen. Dit duurde wel even. Ik had dezelfde angst als jou... Prikken, puncties... Ik zag dat echt niet zitten. Het is een beetje je verstand op nul zetten denk ik. Ik heb vaak gehuild tijdens het zelf inspuiten van hormonen. Soms vroeg ik me af waar ik mee bezig was.... Je mag je einddoel nooit verliezen. Leuk is het niet, maar als je ervoor gaat, komt je grootste wens misschien vroeg of laat uit! En indien dit niet zo is, vind je rust in de gedachte dat je echt alles hebt geprobeerd. Ik had heel veel stress voor het infuus de eerste keer. Ze moesten zo vaak herprikken dat mijn man zelfs een colaatje voor zichzelf moest halen. Ik huilde enorm. Waarom probeerden ze dat stom infuus ook in mijn handen te steken? Dat zijn veel te dunne aders. Je moet echt vragen om het thv je elleboog te steken. Dat deden ze de 3 keren erna en toen ging het vanzelf. Geen last van gehad. Tijdens de bevalling kreeg ik trouwens ook een infuus en al een geluk, want op de monitor hoorden en zagen we dat mijn bloeddruk enorm zakte en daarbij ook de hartslag van ons zoontje. Ze moesten 3 keer via het infuus iets inspuiten. (Denk insuline ofzo) De eerste 3 puncties kreeg ik een roesje en werd ik wakker toen ik al terug in de zaal bij mijn man lag. Je voelt niks van zo'n punctie. De vierde en laatste keer had ik zeer veel eicellen. Toen was ik klaarwakker en werd ik gewoon onderaan verdoofd denk ik. Eigenlijk niet veel last gehad tijdens punctie. Ik keek mee op een scherm hoe ieder blaasje werd aangeprikt. Zo kon ik mee aftellen toen het einde in zicht was. Na de puncties had ik heel erge menstruatieachtige pijn. Ik had warmte nodig op mijn buik en een sterke pijnstiller. Na de laatste punctie vulde mijn buik zich zodanig met vocht dat ik precies 6 maanden zwanger leek. Ik hijgde bij het oplopen van de trap en was volledig buiten adem. Dat had ik de eerste 3 keer absoluut niet. Laatste keer was denk ik een overstimulatie. Of ik het nu nog eens opnieuw zou doen voor een tweede kind? Neen. Ik ben wel heel blij dat ik het aangekund heb. Anders was ons prachtig, slim ventje nooit in ons leven gekomen. Volg je hart en je wens. Je moet hier gewoon doorheen. Niet opgeven. En je mag gerust bang zijn. Daar is niets mis mee. Het is niet niks. Zowel lichamelijk als emotioneel is het een zware bergbeklimming. Maar je geraakt aan de top van de berg!! Geloof daar zelf in En blijf dat doen!! Veel succes!
Hoi @Denden2018 - hier een positieve ervaring met de punctie. Ik heb er in totaal 3 gehad, alle 3 zonder problemen verlopen. Van de 2e punctie heb ik behoorlijke napijn gehad, maar niet genoeg om ermee te stoppen Ik kreeg voor behandeling een infuus met soort van morfine waar ik lekker doezelig van werd. De verpleegkundige stond paraat om nog iets meer in te brengen als het niet meer zou gaan. Wij lopen nu in Gent voor de 4e ICSI en ik zie ook hier niet op tegen de punctie. Succes ermee!