Hoe gaan jullie om met testen? Ik merk aan mezelf heel erg dat ik witte testen het verschrikkelijkst vind, en dat ik daarom steeds in dubio zit om te wachten of om toch te gaan testen. Welkom @Cindy83 ! Pittig verhaal heb je zeg. Hopelijk snel een mooie positieve test.
Dat heb ik dus ook. Ik twijfel enorm om vroeg te testen maar de drang ernaar is erg groot. En ik heb zooooveel testen in huis Mede dankzij prijsmepper waar ik 2 van Kruidvat en 2 van trekpleister met 50% gekocht enn 3 van Kruidvat met 75% gekocht heb. En natuurlijk action. Heb ik nog over van bij m'n zoontje.
Welkom @Cindy83 , weet niet of je mij nog herkent op het forum, maar wij hebben ook bij elkaar in het groepje gezeten met de uitgerekende datum Maar toen iedereen in een groepsapp verder ging, liep het in dat topic stil. Grappig om te zien dat je ook gelijk weer verder gaat voor nummer 2! Wat een spannende tijd heb je dan ook gehad met de bevalling zo vroeg! Zo zie je het ook niet voor je dan he na zo'n enorme lange weg om eindelijk zwanger te zijn. Gelukkig is het allemaal goed met de kleine. Hier liggen er ook weer wat testen in de kast, haha heel herkenbaar, ik had het al gehaald omdat we stiekem hoopten dat het op de natuurlijke manier misschien nog zou lukken en ik nooit weet hoe lang mijn cyclus was. Dus heb toen wel 2x een testje gedaan omdat menstruatie zo lang uitbleef. Ik denk dat ik niet lang kan wachten met testen straks. Probeer er wel zoveel mogelijk dagen overheen te laten gaan. Heb helaas bij vorige terugplaatsingen al vroeg lopen testen en lichte lijntjes gehad die daarna weer afliepen. Dat vond ik ook helemaal frustrerend toen die tijd . Dan was het net 1 of 2 dagen voor de echte testdatum weer weg...
Jazeker herken ik jou nog De gynaecoloog zei dat als ik een natuurlijke bevalling had bij m'n zoontje, we na 6 maanden weer verder mochten. Maar ik vind het goed zo, 6 maanden zou erg vroeg zijn, gezien de hele situatie eromheen. Met mij ging het namelijk slecht tijdens en de 5 maanden na de kz. En ja dat testen pfff, ik probeer me in te hoofden, zogoed als ik kan. Mocht het zondagavond/ nacht echt een innesteling zijn geweest zou ik misschien wel al vroeg kunnen testen. Ik wil het liefst 19 april aanhouden maar wie weet word het wel eerder (Komt het op dezelfde aantal dagen als de eerste test bij m'n zoontje)
Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad, tegen mij zeiden ze ook een jaar, maar was in een ander ziekenhuis bevallen dat ik de behandelingen heb, dus heb mij eigenwijs eerder aangemeld. En mijn gynaecoloog wilde er in mee gaan dat we eerder mochten starten, (zou dan 9,5 maand na bevalling zijn geweest dan zijn. ) Merkte alleen toen dat ik er zelf nog niet aan toe was, dus we hadden nog even afgewacht. Sowieso is 6 maanden nog vroeg hoor haha, maar dat vind ik persoonlijk. Als ik ook naar mezelf kijk ik had na de bevalling ook veel last van mijn lijf. Geloof dat ik pas ruim na die 6 maanden tegen mijn man zei, dat ik mij nu geen oud vrouwtje meer voelde. Daarvoor deed alles zo zeer...Maarja het is ook wel een flinke operatie als ik het achteraf allemaal zo bekijk. Denk dat veel mensen een keizersnede onderschatten. Dat deed ik zelf in ieder geval wel , voordat ik kinderen had. Had echt geen idee!
Wauw, ik ben ook in een ander ziekenhuis bevallen. Wel met 32+6 wkn per ambulance daarheen gebracht terwijl ik aan de spoedlijn hing van het VUmc. Die mensen hebben alles geregeld qua ambulance, ziekenhuis en papieren. Ik heb eerst nog longrijping prikken gehad en daarna met bedrust wisten ze het te rekken toch 34+4 wkn. Mijn kz duurde 1,5u met 2L bloedverlies als gevolg en ik had verdoving voor 1u dus ging door een pijnlijke hel. Uiteindelijk heb ik 0.5L transfusie gehad en beetje bij beetje krabbelde ik terug naar mezelf. Daarna bv gegeven tot 4mnd maar de bloedingen werden steeds heftiger waardoor ik Lucrin moest gebruiken om de endo rustig te houden. Alleen lukte dat niet direct dus heb ik nog tranexaminezuur gehad om het bloeden eerst te stoppen. Ze hebben al die tijd contact gehad met het VUmc dus zou sowieso niet eerder kunnen starten haha. Maar m'n lichaam had rust nodig dus het is goed zo. Hopelijk beleef ik de volgende zwangerschap/ bevalling "normaal" En hoe kwam het dat jij een spoedkz kreeg? Leuk dat we weer samen in een groepje zitten. Ohja ik was 3mei uitgerekend en hij 4 toch?
Mij is het tot nu toe alle terugplaatsingen gelukt om pas op 14 dpo te testen. Dan was het ook gelijk duidelijk: een witte test of een duidelijke streep. En ik vind het afwachten toch sneller gaan omdat je bij de terugplaatsing al op 5 dpo zit. Het gaf mij wel rust en duidelijkheid om die testdag aan te houden.
Wow wat Heftig @Cindy83 ! Kan me wel voorstellen dat je echt veel tijd nodig hebt om dan te herstellen. Knap dat je nog 4 maanden borstvoeding hebt gegeven, terwijl je lichaam ook van zo'n opdonder nog moest herstellen! Ik ben ingeleid omdat ik bijna op de 42 weken zat . Uiteindelijk kreeg de kleine tijdens de weeën te weinig zuurstof en toen ging het allemaal heel snel. Ik vond dat al heftig , maar totaal niet vergelijkbaar met de intensiteit dat ik lees in jouw verhaal. Het was 4 mei en toen later teruggezet ook naar 3 mei . Wie weet zitten we straks weer rond dezelfde tijd! Zou leuk zijn!! Ik hoop ook dat je volgende zwangerschap normaal mag gaan meid. Vind dat wij dat allemaal wel verdienen na een traject in de MMM Mag je dan wel kiezen hoe je wilt bevallen? Of moet je bij een tweede een keizersnede?
Knap hoor. Ik kan dat echt niet en vooral nu ik geen pregnyl of ovitrelle heb gebruikt, wil ik sowieso eerder beginnen met testen Het klopt wel wat je zegt dat je gelijk op 5dpo zit maar mijn testdag ligt op 17dpo dus dat vind ik dan wel erg lang
Oh jeetje dat is lang. Maar dat hoor je vaker bij een eerste, mijn buik was zoo groot dat ik niet weet of ik het zou hebben volgehouden tot 40 wkn. Ze zouden me sowieso met 37wkn een kz hebben gegeven omdat het er slecht uitzag met die bloedingen. Dit keer hangt het er vanaf. Gaat alles goed, dan vaginaal en als dat niet gebeurd krijg ik weer een kz. En jaa een normale zw zou geweldig zijn. Om het ook eens anders te ervaren alsof we geen endo hebben.!
Ik testte steeds best wel snel, maar kan nou niet zeggen dat dat meteen voor zo veel rust zorgde. Want dan denk je alsnog “als het maar goed blijft gaan”. En iedere dag testen + ieder wc bezoekje een soort stress vind ik ook zenuwslopend. Als het nu tot een tp mag komen hoop ik dus juist te kunnen wachten tot de officiële testdag. En dan bij een positieve test gewoon wachten tot de echo omdat blijven test dus duidelijk ook niks aan zekerheid/duidelijkheid geeft. Maar aan de andere kant wil ik ook het liefst zsm weten hoe het zit en ben ik zó nieuwsgierig. Gevoel vs verstand dus.
Heel erg herkenbaar en toch kan ik niet wachten met testen wat een dubio kan dit toch creëren... de echo's zal ik ook spannend vinden naar aanleiding hoe het bij m'n zoontje ging.. zucht
Ja begrijpelijk. De eerste echo ga ik ook heeel spannend vinden. Bij onze dochter een probleemloze zwangerschap gehad, dus hoop dat ik er nog eens van mag genieten. Bevalling was dan weer wel traumatisch (dochter heeft hersenbloeding gekregen tijdens/vlak na de bevalling), maar zo ver is het nog laaaang niet. Daar komen tegen die tijd wel wat gesprekjes over. Heb je voor jezelf al bepaald wanneer je wil testen?
Jeetje erg zeg, hoe gaat het nu met haar? Ik heb bij m'n zoontje op 11dpo getest en toen was het streepje al aardig goed zichtbaar. Ik verwachtte niks te zien dus was een mooie verrassing. Ik twijfel nu of ik 10dpo ga testen omdat ik een hatchende blastocyst heb tp gekregen en ik hoogstwaarschijnlijk de innesteling zondag al voelde... Hierdoor vraag ik me ook af of het dan wel een dag 5 embryo was of eerder richting dag 6?¿ Ik zit nu op 8dpo n.a.v een dag 5 blasto Wat denken jullie?
Bij de miskraam testte ik 10dpo heel duidelijk positief van een dag 4 embryo, dus het kán. Maar bij dochter pas vanaf 13dpo van een verse tp. Het gaat nu heel goed met onze dochter gelukkig, maar we hebben een hele traumatische start gehad. Heel lang verhaal.. Nu is het een vrolijk meisje van bijna 1,5 waar je helemaal niets aan ziet of merkt. Wel onder toezicht van neuroloog, kinderarts en fysio. Ze hebben geen oorzaak kunnen vinden, vermoedelijk gewoon pech. Maar toch speelt die vervelende bevalling en tangverlossing wel door mn hoofd..
Dus heeft het dan toch puur te maken met de innesteling datum en hoeveel hcg je aanmaakt want dat kan per zwangerschap verschillen... Twijfel, twijfel ,twijfel Gelukkig dat het nu goed gaat.! En naar dat je het zo ervaren hebt. Hopelijk gaat het dit keer gewoon goed!
Ik ben gelukkig alleen draagster van de ziekte, dus heb geen klachten. Mijn vader is wel ernstig ziek en het risico op een ziek kindje via de natuurlijke weg vinden we te groot. En ga er maar aan staan: ben je eindelijk zwanger, hoor je met 12 weken dat het kindje ziek is en moet je een beslissing over wel/niet voortzetten van de zwangerschap nemen. Dat lijkt me echt de hel Ik zie hier allemaal dames die al snel na de 1e gestart zijn met nr 2. Ik vind het zo moeilijk dat mijn dochter al bijna 6 is, alsof we haar tekort doen. Ik ben zo jaloers op al die gezinnen met kindjes die lekker samen kunnen spelen... Ik weet wel dat wij daar alles aan gedaan hebben (we hebben een tijdje pleegzorg gedaan en een baby’tje in huis gehad maar dat eindigde nogal traumatisch waardoor aan het pleegzorgavontuur een einde kwam en we een afschuwelijk jaar achter de rug hebben :’) ). Maar dan nog...ik vind het zo sneu voor onze dochter dat ze alleen is. En ze genoot er zo van toen haar pleegzusje bij ons woonde. Wij ook, we hadden onwijs graag pleegzorg blijven doen, maar helaas is dat niet mogelijk. Ik heb trouwens zelf het idee dat verse tp’s meer succesvol zijn. Klopt dat of is dat maar een gevoel? En bij het ontdooien van een cryo komt ook nog eens het risico op het niet-overleven daarvan kijken. Vreselijk lijkt me dat!