Oh sorry, maar hier kan ik boos van worden zeg. Ooit van selectief mutisme gehoord? Dan ben je niet gewoon een beetje verlegen. Wij laten het bij onze zoon los. Het gaat nu op school steeds beter met de andere kinderen, maar tegen de juf heeft hij nog niets gezegd. Gelukkig forceert zij helemaal niets. Hij moet zijn angst uiteindelijk zelf overwinnen.
Hey @stiertje88 volgens mij zaten wij ooit in een groepje bij onze vierjarige zoons. Wat precies maakt je boos? Ik ken selectief mutisme niet, maar zonder het te googelen kan ik me er wel een voorstelling bij maken. Dat is blijkbaar niet zomaar verlegen, maar meer (een aandoening? ) Dan is het een ander verhaal, maar mijn post ging over gewoon een beetje verlegenheid of nukkigheid
Ik heb mijn dochter geleerd, nu 5, dat mensen elkaar begroeten als ze elkaar (voor het eerst) zien. Dit mag je op een voor jou fijne manier doen: hallo zeggen, high five, box, zwaaien, kus etc. Uitgelegd dat het wel belangrijk is om te groeten. En je mag zelf kiezen hoe. Daarbij is het vooral voorleven, of ik stel zelf mijn dochter voor: dit is..... En zo help ik haar door dat lastige moment heen. Kusjes geven hoeft niet, zwaaien mag ook. Mensen zijn vooral geneigd om te zeggen: geef me een kus.... Ik help mijn dochter dan door te vragen of ze dat ook wil, een kus geven...ook zo geef ik haar een eigen stem en keuze. Dit omdat mijn dochter namelijk geneigd is iets te doen wat ze eigenlijk niet wil of niet leuk vind. Mijn dochter is nog steeds verlegen. En ik snap dat. Ik vind dat zelf ook lastig, maar door mijn dochter hiermee te helpen hoop ik dat ze er later geen problemen mee krijgt. Voorleven vind ik heel belangrijk. Zo leert en ziet ze genoeg en pikt ze het vanzelf wel op. Mijn zoon is heel anders, die geeft iedereen een kus en zwaait, zegt hallo en doei. . Maakt hem niets uit.
Nou ja boos is ook wel overdreven . Maar meer dat je stelt dat je het 'gewoon' even moet corrigeren. Dat is misschien voor jouw kind(eren) de beste aanpak, maar er bestaan kinderen voor wie die aanpak juist averechts werkt. En ik ben 'blij' dat die moeders daar dan geen probleem van maken ipv hun kind gaan aanmoedigen en daardoor hun kind in gezelschap nog meer in verlegenheid brengen. Selectief mutisme wordt gezien als angststoornis, en betekent dat een kind (zonder taalproblemen) in sommige situaties dichtklapt en dus niets zegt en soms zelfs anderen negeert, terwijl het in andere situaties (vaak thuis) wel (veel) kletst. Je hebt verschillende gradaties. Mijn kind heeft daar dus last van en ik ben zo ongelofelijk trots dat hij de laatste tijd uit zichzelf stappen hierin maakt. Bij een aantal ooms en tantes praat hij ondertussen hardop bv. Mijn zoon kon ook echt straal langs mensen/kinderen kijken, terwijl ze iets tegen hem zeiden. Dat was voor mij ook vervelend, want je weet dat zulk gedrag als 'ongepast' wordt beschouwd. Maar ik sta aan de zijde van mijn kind en wat anderen vinden laat ik maar lekker langs me afgaan.