Hallo allemaal, ook ik zou graag met jullie meeschrijven, 22 dec ben ik uitgerekend van mijn eerste. Echt ongelofelijk blij en dankbaar, ik ben al 39, vanaf mn 36e hebben mijn man en ik een grote kinderwens, eerst 1,5 jaar geprobeerd, daarna ging het psychisch met mij mis, gelukkig weer stabiel nu en in overleg met psycholoog besloten er weer voor te gaan. Eerst zelf, maar eigenlijk al in ons achterhoofd dat we de mmm in zouden moeten. Niks is minder waar, de eerste ronde gewoon raak!! We weten het nu een week, nog steeds ongeloof na 4 positieve testen, maar vooral blijdschap!
Wat spannend! Ik herken je gevoel! Vorige week had ik dit ook, begonnen met magnesium te slikken, dit helpt mij enorm.
Ik slik ook dagelijks magnesium. Maar ik denk dat het toch mijn darmen waren, net naar het toilet geweest en het lijkt nu af te zakken.
Welkom en gefeliciteerd! Dat ongeloof heb ik ook inderdaad, heel onwerkelijk. Ik had woensdag m'n eerste (licht) positieve test die donderdag en vrijdag al behoorlijk duidelijker werden. Ik weet het, maar de woorden "Ik ben zwanger" klinken me nog heel erg vreemd als ik ze zelf uitspreek. Hebben jullie het al anderen verteld? En al iets leuks bedacht daarvoor, of ga je het gewoon zeggen? Wij zijn een beetje aan het bedenken hoe we het gaan vertellen en wanneer dan. Ouders waarschijnlijk volgend weekend. We moeten nog wel even een excuus bedenken om langs te komen, beide ouders wonen ver weg(en allebei de andere kant op ver weg) dus zomaar langs gaan doen we nooit.
Ja gek hè: ik ben zwanger! Van de week al een paar keer alleen tegen mezelf hardop gezegd, gewoon om te wennen. Wij gaan het na de echo vertellen, die hebben we 29 mei. Hebben een fotoboekje gemaakt van onszelf en 2 laatste pagina’s leeg gehouden, daar doen we echo in en een tekstje erbij. Verder vertellen we het gewoon, in onze omgeving redelijk wat mensen ongewild kinderloos, dus maken dr niet teveel gekkigheid van. Jullie al wel idee?
Ik heb precies hetzelfde maar het zijn bij mij echt de darmen, na de diarre is het over gelukkig. Snap dat je het eng vindt..
Zo, nog even goed je mond houden dan! Ik zou het wel fijn vinden om wat mensen te hebben waar ik het er mee over kan hebben, dus waarschijnlijk vertellen we het een aantal mensen al vrij snel. M'n moeder heeft afgelopen kerst iedereen een kerstbal gegeven, een beetje persoonlijk, niet iedereen dezelfde. Ik wil nu zo'n plastic kerstbal kopen en daar een speen inhangen. Ben tenslotte rond de kerst uitgerekend. De rest waarschijnlijk gewoon vertellen of misschien iets lekker mee met muisjes erop ofzo.
Pfff ik baal wel echt van mijn enorme darmenbuik momenteel, hij is echt al groot.. wil het eigenlijk echt pas met 12/14 wkn op werk vertellen vanwege contract..
Dat is idd nog even volhouden! Wij hebben voor onze zoon een t shirt met grote broer erop... lekker makkelijk haha. Opa’s en oma’s weten het al!
@kwebbelsnoes snap wat bedoelt! Hier ook steeds een soort van raar zeurend gevoel in mijn onderbuik ben zo bang dat het alsnog mis gaat.. maar we blijven positief!! Hopelijk hoort het erbij en komt het goed
Vertellen: wij hebben al 2 kinderen van 8 en 6 en vinden dat zij het als eerste mogen weten, maar als we het vertellen schreeuwen ze het natuurlijk van de daken, dus daar wachten we mee tot na de eerste echo. Alleen mijn beste vriendin heb ik het verteld zodat ik het wel met iemand kan delen.
Ja dood eng al die pijntjes. Je begint je meteen zorgen te maken. Ik heb vanavond ook wat steekjes hier en daar. Wat hoger aan de zijkanten. Je denkt meteen oh nee dit is mis..
Gefeliciteerd nieuwe dames. Hier ook een soort zeurende pijn in de buik. Alsof ik iedere moment ongesteld moet worden. Vertellen: Wij doen de ouders pas na de echo eerder niet. Ik zat zelf te denken een kaartje en dan een boxpakje of hij/zij die mag dragen als hij/zij daar is in het kaartje. Verder dringt het nu door en word ook een beetje angstig. Vorige zwangerschap ingeleid vanwege HELLP en ben benieuwd of ik onder een vk mag blijven of een gyn.
Ja die pijntjes.. Ik probeer er rustig onder te blijven, maar gisteren kreeg ik ineens steekjes.. Dacht gelijk dat is mis, maar lees dat het van alles kan zijn en dat het echt niks hoeft te betekenen. Vorige keer hebben we het met een leesboekje aan mijn ouders verteld. Tekstje erbij of opa en oma het boekje willen voorlezen. Maarja die zwangerschap eindigde in een miskraam en ik heb nu niet zoveel zin om er iets voor te bedenken.. Dus gewoon vertellen gaat het denk ik worden.