Zo echt he! Ik doe m'n oefeningen soms voor de vorm in de sportschool, zeg dan altijd dat ik m'n oma-oefeningen weer kom doen.
Tnx! Weer wat geleerd. Kan wel merken dat je een expert bent. Het is idd maatwerk. Kan ook niet wachten tot dinsdag wanneer ik de afspraak bij de fysio heb. Ik doe best veel aan yoga. En ik pas de oefeningen wel aan op het moment dat ik denk dat het nodig is. Maar vind het toch fijner als een expert daar iets over zegt. Het trappenlopen is voor mij echt niet goed. Dat merk ik aan alles. Sinds ik de trede voor trede toepas en beide leuningen beet pak werkt het voor mij beter. Dus dat houd ik er in.
Bijzonder is het hè? En ook heel erg bizar Ook in het ziekenhuis waren ze meer dan verbaasd dat het gelukt was. Beetje mopperen en klagen is wel ok. Het moet er toch uit. Maar het is leuk om het af te toppen met een lolletje. Mijn vriend is nu op z'n best. Hij is heel verzorgend en daar heb ik niet altijd zin in. En nu moet ik mezelf er aan onderwerpen. En daar maakt hij dan ook weer grappen over Dus we maken van de nood een deugd En ik hoef maar naar m'n zoontje te kijken en ik word al weer blij. Hij is heel levendi en grappig. Uiteraard lijkt hij op mij. Jij hebt ook een zoontje zie ik. Een jaar ouder dan mijn zoontje. Hij gaat waarschijnlijk bijna naar school. Ook weer een nieuwe fase.
Ja klopt, in september start hij. Ik ben heel benieuwd wat hij ervan vindt. Hij zuigt alles op als een spons en is erg leergierig. Ook wel lekker dat ik dan baby nr 2 ook veel 1 op 1-tijd kan geven als hij straks naar school gaat.
Hoiii voor mij zit het erop! Onze zoon is geboren, gister! Ik zal even mijn hele bevallingsverhaal vertellen... In de nacht van 19 april werd ik wakker van wat lichte krampjes. Zo begon het bij mijn dochter ook dus ik hield ze in de gaten. Ze kwamen wel een soort van met regelmaat. Rond 3 uur heb ik mijn vriend wakker gemaakt en rond 4 uur hebben we oma gebeld dat we naar het ziekenhuis moesten gaan. De weeeen waren toen nog prima te doen. In het ziekenhuis aangekomen rond half 6 bleek de ctg van ons mannetje perfect en ik had 2-3 centimeter ontsluiting. 2 uur later zou ik opnieuw beoordeeld worden om te kijken of de ontsluiting ook zou vorderen. Ik ging in die 2 uur naar 4-5 centimeter. Ok, dat kon sneller, maar ik had ook weeeen die ik kon opvangen, ze kwamen niet rap op elkaar en als ik zo de 10 kon halen vond ik dat prima. Ik was namelijk enorm bang voor de pijn van mijn tweede bevalling die ik echt ondraaglijk vond. 2 uur later werd ik weer beoordeeld. De weeen waren intussen toch wat pijnlijker geworden dus ik hoopte zeker op zo’n 8 centimeter. Helaas... nog steeds 5. Ik baalde, want dat kende ik helemaal niet van de geboorte van mijn dochters. De ontsluiting ging altijd prima. De verloskundige stelde voor mijn vliezen te breken. Maar ik was te bang dat het dan ineens heel heftig zou worden dus besloot ik het liever een uurtje aan te kijken. Onze kleine man deed het namelijk prima dus er was geen reden voor haast. Ondertussen zou ik wel meer doen om de weeen wat op te wekken wat ik al heel eng vond. Wat meer lopen, douchen enz. Het hielp! De weeen werden echt pittiger en waren behoorlijk moeilijk op te vangen. Maar na beoordeling een uur later had ik nog steeds 5 centimeter.... hoe was dat nu mogelijk? Ik kon wel huilen. De verloskundige legde uit dat alles echt super goed aanvoelde en dat zij oprecht dacht dat als ze mijn vliezen zouden breken de weeeen wel heftiger zouden worden maar dat het dan best eens heel erg snel zou kunnen gaan. Zij dacht dat de vliezen en het water ervoor zorgden dat het hoofdje niet goed op de baarmoedermond kon duwen en daardoor dus de ontsluiting tegenhield. Ik bleef wikken en wegen uit angst maar besloot met 5 man aan mijn bed die me probeerde te overtuigen toch maar voor het breken van de vliezen. Het lot had me een goede verloskundige gegeven want wauw wat had zij gelijk! Direct na het breken van de vliezen nam de druk enorm toe. Vrijwel direct voelde ik persdrang opkomen ik ging in die paar seconden naar 8 centimeter. Nog 2 persweeen later zat ik op 10 en mocht ik mee persen. In die paar minuten kwam helaas het naarste deel van de bevalling... tijdens het douchen was de ctg verschoven en daardoor hebben ze die eraf gehaald (ctg zonder snoer is ideaal!!!). Na het breken van de vliezen wilde de verloskundige toch wel weten wat de snelle toename in druk met de baby deed. Dus plaatste ze het ctg apparaat op mijn buik en zocht... niets. Ze vertelde dat onze baby dan waarschijnlijk direct het geboortekanaal in was geschoten en dat het hartje dan niet meer zo makkelijk te vinden is.. “ja zal” dacht ik. Door de pijn heen vroeg ik of ze dan een draadje op het hoofdje wilde plaatsen..zo hoor je ook een hartslag. Dat werd gelijk gedaan... wederom niks. Ik begon te huilen en smeekte in paniek of ze alsjeblieft mijn baby’s hartje wilde vinden. De verloskundige probeerde me te overtuigen dat zij door de tot dan toe perfecte ctg echt geen enkele twijfel had over het leven van onze baby. Maar dat ze wel een echoapparaat zouden halen om me met een echo te laten zien dat hij in orde was. Net toen het echo apparaat binnengereden werd had de verpleegkundige het probleem door. Het ctg apparaat stond nog op de verkeerde verbinding ingesteld en met dat ze de knop omzet hoor ik het hartje van mijn kleine man. Lang om te juichen had ik niet want het was tijd om te persen. Omdat ik 2 keer eerder ben ingeknipt en het nu ineens gigantisch snel ging had ik een derde knip begrepen. Ik had echter een hele relaxte verloskundige die precies wist wat ze deed en zij heeft me door de brandende pijn geloodst tot een aantal minuten later onze zoon geboren werd. Niet ingeknipt, niet gescheurd, en de meest perfecte zoon die er maar bestaat in mijn armen. Veel succes voor de rest hier natuurlijk!
@MamaZijnIsDeBom Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon. Wow wel heftig dat t apparaat niet goed stond ingesteld. Wel fijn dat er deze keer geen knip aan te pas kwam! Geniet van jullie kraamtijd!!
Gefeliciteerd @MamaZijnIsDeBom!!❤️❤️❤️ Wat een schrik van het hartje. Fijn dat het goed is gekomen. Hoe is het nu met jullie?
Ik hoor sinds gisteren officieel bij dit groepje. En vandaag is het een feestdag. Ik ben door de 100 dagen grens. Nog maar 99 dagen te gaan
Hallo dames, Ik lees al een paar pagina's mee (Althans probeer ik) en ik ben een paar dagen te vroeg maar zou ik al mee mogen kletsen hier? Ik ben nu 25+2 weken. De banner klopt niet maar vergeet hem iedere keer aan te passen (oeps). Ik ben zwanger van onze derde zoon. Onze oudste zijn 7 en 5 jaar oud. Deze zwangerschap is een niet gepland cadeautje. Want de vader van het kleintje in mijn buik is mijn ex man (terwijl we al bijna 3 jaar gescheiden zijn). Ik zal hier verder ook niet op in gaan. Wel dat hij er heel betrokken bij is en heel blij net als de kinderen. A fijn ik geniet van dit cadeautje al beginnen nu langzaam wel de ongemakken te komen. Zo is sinds vorige week zwangerschaps suiker ontdekt en moet ik dus prikken en op de voeding letten. Maar ik probeer het aan de positieve kant te bekijken. Namelijk vaker even spieken naar de kleine en ik heb al gehoord dat ik niet verder dan 40 weken mag lopen. Ook mijn hoop voor thuis bevallen is nog niet helemaal uit beeld aangezien er verteld werd dat als ik mijn suiker onder controle heb ik gewoon weer terug mag naar de vk. Al met al een heel verhaal (sorry) .
Welkom! Nog een paar dagen en dan ga je door de 100 dagen grens. Ik ben afgelopen zondag door die grens gegaan en dat voelt heerlijk. Dan is het nog een soort van te overzien Ik had je topic gelezen en mooi hoe je hier een modus in hebt weten te vinden. En prachtig dat je nog zo goed met je ex kan opschieten. Heb ook de ongepaste opmerkingen gelezen die je hebt gekregen. Heb nog getwijfeld of ik je een bericht moest sturen om een hart onder de riem te steken. Dus, bij deze. Balen van je zwangerschaps diabetes. Mooi dat je het positief kunt bekijken; idd leuk om je baby wat vaker te kunnen zien. Is ook de beloning voor het ongemak wat je moet doorstaan Iedereen heeft hier wel iets, dus dat past mooi. Ik had afgelopen vrijdag opeens last van mijn bekken en dat was niet fijn. Dinsdag ben ik naar de fysio geweest en bekkeninstabiliteit is gelukkig uitgesloten. Dat was zo'n opluchting. Het bleek dat het in mijn houding zat. Mijn buik is in korte tijd enorm gegroeid en ik ben van mezelf best wel slank. Ben onbewust mijn houding gaan aanpassen waardoor ik last kreeg van mijn bekken door de druk die daar opeens op werd gezet. Heb wat tips gekregen die meteen al verlichting geven. Maar vanochtend werd ik wakker met keelpijn, holte ontsteking en lichte verhoging. Dus mijn euforie was van korte duur. Gaat ook wel weer over. Maar ben al die kwalen en ongemakken redelijk zat.