Alles is al gezegd maar voelt niet goed om niet te reageren...heel veel sterkte voor jou en je meiden, en andere naasten...wat een nachtmerrie...
Wat verschrikkelijk.. Ik leef met je mee en met jullie kindjes. Kippenvel bij het lezen van jou verhaal. Sterkte..
Ik weet niet of deze tip al gegeven is maar als het kan zou ik een plukje haar afknippen en/of een vingerafdruk van je partner afnemen. Dat kan later zo waardevol zijn. Sorry het heeft niks met financiële zaken ofzo te maken maar wilde het toch even melden.
Heel veel dingen krijg je ook automatisch bericht van is mijn ervaring. Ik kreeg binnen een week al de brieven van pensioenen etc. Anw kon ik gewoon bij de SVB aanvragen. Stond al op het startscherm toen ik inlogde en was zo klaar. Op je werk moet je gewoon eerst ziekgemeld worden. Kan me niet voorstellen dat ze daar moeilijk over doen.
Dat is echt een heel goed idee, ik wilde dat ik dat bij mijn vader gedaan had. En ook dat ik foto's gemaakt had van toen hij opgebaard lag en/of bij de uitvaart, heel veel is langs mij heen gegaan. Springboon, misschien ook zijn trouwring af doen (als hij die had) zodat je deze bij je kan dragen? Mijn oom heeft de ring van mijn tante aan een kettinkje om zijn hals.
Letterlijk kippenvel en tranen in me ogen! Ik wens jou en je kinderen en rest van de familie heel veel sterkte en kracht toe!
Meid toch, wat verschrikkelijk. Juiste woorden zijn er niet voor te vinden. Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht.
Ohh lieve meid wat vreselijk zeg.. ik wil je heel veel sterkte wensen in de komende tijd... leven is soms zo oneerlijk
Wat verschrikkelijk oneerlijk en kut is het leven soms Wil je heel veel sterkte en kracht toewensen ♡
ik ben vanavond met de kinderen heen geweest. Hun eerste keer dat ze zelf in aanraking kwamen met een overlijden waarbij ze in betrokken worden. Wat deden ze het op hun manier goed! Mijn dochter van 8 bleef mer hem praten, raakte hem aan en gaf hem een kus. Mijn oudste van 11 vond het wat eng maar bleef wel terug komen en kwam steeds wat dichterbij. De 3e van 6 die kreeg ineens door wat 'dood-zijn' inhoudt en moest heel hard huilen en riep dat ze heel veel van hem houdt en hem enorm mist. Toen is ze met mijn vader mee gelopen naar buiten. Maar o wat pakken ze dit moedig op! En oh wat zal hij trots op zijn meiden zijn! We hebben een bloem tussen zijn handen gelegd (hij is anti-bloemen maar een grapjas eerste klas, dus ik heb hem nu een 'streek' geleverd waar hij wel om zou gaan lachen), en lieve brieven en tekeningen van de meiden bij hem in de kist verspreid.. Vrijdag nog 4 rozen met hem mee geven in de kist en dan is het moment daar. Ik ben nu thuis met mijn 2e dochter en met de jongste.. eerste nacht alleen thuis met 2 van de 4 meiden.. En eerste nacht zonder hem in ons bed. Morgenvroeg wil mijn dochter weer heen, wil hem niet alleen laten want hij hoort bij ons en anders missen we elkaar veel te veel.. Nu proberen te slapen.. Ik weet weer iets meer qua laatste stuk en net de auto.. en ik ben enkel trotser op mijn mannetje geworden!