Ik moet dit even van mij afschrijven hoor.. er is in mijn omgeving niemand die er begrip voor heeft dus misschien dat iemand het hier herkent.. Als eerste wil ik zeggen dat ik dankbaar ben dat ik voor de 2e keer zwanger heb kunnen worden en dat het er naar uit ziet dat ik wederom een gezond kindje op de wereld mag gaan zetten. Maar ik ben zoooooo klaar met de zwangerschap Ik kan al 2 dagen alleen maar huilen en ben steeds zo gefocust op alles wat ik voel omdat ik bij alles hoop dat het het begin is van de bevalling heb ook werkelijk alle sites en artikelen gelezen die op Google te vinden zijn over eventuele voortekenen van de bevalling Ik ben al 32 kilo aangekomen en hou nu ontzettend veel vocht vast.. ik wil mezelf gewoon weer terug en ik wil mijn baby ontmoeten Ik wil ook helemaal geen mensen om me heen hebben ben het liefste alleen.. gister een leuke 1e paasdag gepland met familie en ik ben gewoon niet meegegaan.. kon het niet opbrengen om de hele dag mensen om me heen te hebben.. En mijn arme man heeft nu alleen maar een chagerijnige vrouw om zich heen Sorry moest dit even van me afschrijven, zijn er meer dames die zich momenteel zo voelen?
Lijkt me nogal pittig, 32kg aankomen en vocht vasthouden. Geloof me, dan was ik er ook wel klaar mee geweest. Het klinkt zeker niet onredelijk in mijn oren. Het is alleen vervelend dat het nog 3 weken kan duren. Ik herken het overigens niet omdat ik met 37,3 beviel en dit niet echt verwacht had ik hoop dat het bij jou ook snel zo mag zijn.
Ik herken het heel erg!!! Ik ben er nu al klaar mee. En ik moet nog 14 weken. Sinds vrijdag enorme bekkenpijn. Dit is ook ons tweede kindje en ik ben uiteraard ook heel dankbaar dat een tweede zwangerschap is gelukt. We hebben er heel veel moeite moeten doen en ik heb heel veel offers moeten geven. Waar ik me zo aan irriteer is dat er een soort van algemene consensus is dat je niet negatief mag zijn over een zwangerschap. Dus je kunt bijna nergens je ei kwijt. En dat maakt het zwaar. Dus, hierbij een dikke knuffel en hoop dat het snel doorzet voor je.
Oh meid wat herkenbaar ik heb precies hetzelfde. Ben ook 30 kilo aangekomen waar in de laatste 2 weken 6 kilo alleen maar vocht teenslippers gaat in de ochtend nog wel maar daarna loop ik gewoon op blote voeten. Vorige keer spontaan bevallen met 38,5 totaal onverwachts toen en nu dus de hoop gehad dat gebeurd misschien wel weer. Nou mooi niet morgen uitgerekend en geen harde buiken niks geen voortekenen helemaal niets kan wel janken ben het zo zat en dan die opmerkingen. Er is er nog nooit 1 blijven zitten achhhhhh kan het niet meer horen gisteren echt geroepen nou deze wel. Kan er nu wel weer een beetje om lachen maar het is pittig en ik ben het zo zat wil mijn lijf terug schoenen aan doen met mijn 2 jarig zoontje lekker op de grond kunnen zitten en spelen etc... Maar net als jij ben ik ook ontzettend dankbaar dat het tot nu toe allemaal goed gaat en verder weinig last heb. Maar toch..... Zet hem op nog even zei ik bemoedigend pffff.. hahaha
Ik herken het ook hoor en ben nog maar 29 weken zwanger. Vanaf het begin al erg misselijk en afgaande op de vorige 2 zwangerschappen blijft dat ook zo tot de bevalling. Verder moe, bekkenpijn, maagzuur, ik vind het echt helemaal niets dat zwanger zijn. En ik doe niet aan gedwongen positief zijn erover, natuurlijk ben ik ontzettend blij met het feit dat ik gezonde kinderen heb mogen krijgen en ik besef ook heus dat er vrouwen zijn die een moord zouden doen voor een zwangerschap, maar dat maakt het zwanger zijn an sich niet leuker. En als mensen er naar vragen ben ik ook gewoon eerlijk. Zwanger zijn is absoluut niet mijn hobby en echt een noodzakelijk kwaad.
Nou precies het lijkt wel alsof mensen alleen maar leuke en positieve dingen willen horen wanneer ze vragen: hoe gaat het met je. Als ik geen eerlijk antwoord mag geven vraag dan niks
Oh ik ben jaloers want jij bent er Echt bijna hahaha Lijkt me indd dat het voor jou nu vanaf 38,5 heel lang duurt allemaal! Erg he al dat gewicht om mee te slepen? Ik zweet me echt de hele dag een ongeluk op plekken waarvan ik niet eens wist dat je daar kon zweten En indd.. ik mis het zo om gewoon lekker actief met mijn zoontje te kunnen zijn, al kan ik lichamelijk nog best veel hoor maar toch is het anders. Ik hoop voor jou echt dat je binnen nu en heel snel bevalt, het liefste vandaag nog Ik heb gelukkig 1 hou vast de verloskundige heeft me een soort van belooft dat ik niet ver overtijd hoef te lopen.. mijn 1e was met 40 weken al 4100 gram en deze baby ligt ook 2 weken voor qua groei.. Ergens maakt dat ook wel dat ik gewoon hoop dat hij eerder komt aangezien hij qua groei nu dus de 40 weken bereikt heeft.. maar nog totaal geen voortekenen behalve er mentaal helemaal klaar mee zijn
Ja, idd!! Vraag dan niets Ik vind de reacties ook altijd zo heftig. Je moet persé genieten. En pas je op dat je de negatieve energie niet overdraagt op de baby enz enz. Geen ruimte dus voor wat er op dat moment speelt. Maar op dit moment met die bekkenpijn vraag ik me af hoe ik het moet volhouden de komende 14 weken. Morgen naar de fysio, kijken of ze wat verlichtende oefeningen heeft.
Heel herkenbaar van bij mijn tweede. Eerste kwam met 36 weken en bij de tweede vanaf 27 weken voor weeën en ontsluiting. Dus had nooit gedacht ver voorbij de 36 weken te gaan. Helaas die baby bleef toch even lekker zitten tot 41 weken. Laatste twee weken kon ik ook alleen nog maar huilen en smeekte bijna dagelijks de VK of ze wilden strippen of in ieder geval iets konden doen . Bij deze derde heb ik me nu maar ingesteld op 41 weken .
Oh wat een lange 5 weken moeten dat dan geweest zijn! Uit zelf bescherming is het inderdaad maar het beste om je daarop in te stellen dan valt het alleen maar mee
Heel herkenbaar, en je stelt je echt niet aan. Ik heb met 40 weken laten weten dat ik niet meer kon, liep al twee weken met flinke voorweeen. Gelukkig wilden ze toen inleiden. Ik hoop dat het snel gebeurt.
Ik wilde de laatste weken ook in een soort cocon kruipen. Gewoon lekker thuis zijn zonder allemaal mensen om me heen.
Hier ook veel last van bekkenpijn en waar ik woon (in de bergen) is in de verste verte geen fysiotherapeut te bespeuren . Het lijkt soms of elke inspanning te veel is. Gelukkig hebben we weinig trappen in huis en helpt mijn schoonmoeder waar ze kan. Maar desalniettemin vraag ik me regelmatig af hoe ik het nog 13 weken moet trekken en ook hoe ik me tegen het einde aan zal voelen. Ik kan heel goed begrijpen dat veel vrouwen er op een bepaald moment helemaal mee klaar zijn.
Oh nee! Wat balen ban je bekkenpijn. En ook nog eens geen fysio in de buurt. Respect dat je het volhoudt. Wel heel fijn dat je schoonmoeder helpt. In welke bergen in welk land woon je? Ben bij de fysio geweest. En het bleek dat ik met te veel gewicht op m'n hakken loop terwijl ik bormaal gesproken meer op m'n voor voeten loop. Dus daar wat aanpassingen in gedaan. En het gaat alweer wat beter. Ik zie trouwens dat we bijna gelijk lopen. Jij bent een paar dagen eerder uitgerekend dan ik.
Hopelijk hebben de aanpassingen het gewenste effect. Ik moet er ook nog wel bij zeggen dat ik sinds het begin van de zwangerschap niet meer aan het werk ben. Dat is een bewuste keuze geweest, maar anders zou ik het nu niet meer trekken met die bekkenpijn. Ik woon in Roemenië op een 3 uur rijden van Boekarest. Voor de gynaecoloog moet ik ongeveer een uur rijden naar de dichtstbijzijnde stad. Laat ons zeggen dat dat al een uitdaging op zich is . Wordt ook nog spannend mbt de bevalling.