Wel of niet uitnodigen,

Het gesprek met ze aangaan lijkt mij de beste optie....

 

Als je uit elkaar bent gegroeid of alles van één kant komt en je geen behoefte meer aan deze ‘vrienden’ hebt, dan zou ik er ook geen energie meer insteken.
Mocht je voor jezelf het jammer vinden dat ze zo doen, dan kun je het beste open kaart spelen en zeggen dat je dit zo ervaart. Misschien kun je het nog uitpraten of is er een goede verklaring voor hun gedrag.
Dan kun je altijd nog bedenken of je ze wel of niet uitnodigt.

 

Heb je normaal wel contact met ze? Buiten je zwangerschap om? Steekt het je alleen dat ze niks laat horen nu omdat je zwanger bent en jij zoveel voor haar/hun hebt gedaan?

Zo ja zou ik het gesprek met haar aan gaan. Gewoon eerlijk zijn.

Heb je helemaal geen contact meer dan zou ik ze niet uitnodigen en zou wat mij betreft deze "vriendschap" over zijn.

 

De dingen die alleen jou aangaan (zoals je verjaardag) zou ik ze niet uitnodigen. Dingen die ook je man aangaan (zoals gender reveal) vind ik lastiger, je kunt zijn wens dan niet zomaar negeren, vind ik.

Maar als je het op kunt brengen en je het contact wilt behouden (bij iemand bevalling ben je niet zomaar, denk ik dan), dan zou ik inderdaad het gesprek aangaan.

 

Je komt met goede argumenten waarom je ze er niet bij wilt.Dat zou je man toch ook wel in zien.Vind jij dat hij goede argumenten heeft om ze wel uit te nodigen?
Het is een heel speciaal moment voor jullie En daar horen speciale mensen bij.Ik zou het niet doen,want jullie beiden moeten het naar hun zin hebben .Als De 1 het wel naar zijn zin heeft dat ze komen.En de andere niet ga je je toch ergeren lijkt mij.

 

Als je ze niet wil uitnodigen op je gender party en babyshower moet je je wel goed beseffen dat je dan de vriendschap waarschijnlijk echt kwijt bent. Wil je dat?
Zou je niet nog 1 x met haar een gesprek willen aangaan waarom het nu gaat zoals het gaat?

Dat laatste van dat kind op voeden tijdens een verjaardag omdat ze dat zelf niet doen is heel herkenbaar en inderdaad zwaar irritant. Ik ben daardoor ook gestopt met bepaalde mensen uitnodigen.

 

Wat ik niet zo goed snap is dat jullie een jaar met elkaar omgaan, dat je vervolgens bij haar bevalling aanwezig bent en nu al bijna geen contact meer hebt.

Wat is dat voor sneltrein vriendschap dan? Klinkt niet als een natuurlijk proces, maar te geforceerd.

 

Ik zou daar klaar mee zijn, maar wel lastig als je man daar dus nog wel op bezoek gaat.

 

Dit vooral, van binnen een jaar zo close dat je bij de bevalling aanwezig bent naar alweer verwaterd contact vind ik ook raketsnelheid. Ik heb nog nooit zo snel een vriendschap ontwikkeld, laat staan ook al weer zien verdwijnen. Zo diep kunnen die banden dan niet gaan. Als je verder wel nog gewoon contact hebt met hen en alleen nu met je zwangerschap weinig hoort dan zou ik ze gewoon uitnodigen, zeker als je man dat graag wil. Als jij boos bent kun je ze desnoods een beetje links laten liggen, wat maakt het jou dan uit dat ze ook ergens in de kamer zitten.

Overigens, gender reveal...?? Is that a thing....? Ik word echt oud geloof ik, ik heb mensen desgevraagd gewoon een appje gestuurd.

 

Waarom zou jij op je verjaardag op hun kinderen moeten passen? Ik zou tegen je man zeggen dat je op jouw verjaardag zelf wil kiezen wie je erbij hebt. Je kan je gender reveal ook later of vroeger doen met die mensen erbij als je man dat wil. Of doen op een dag dat ze niet zouden kunnen ofzo?

 

Wat ik geleerd heb van de eerste zwangerschap is dat je het allemaal niet over kan doen. Dus doe het op jullie manier met de mensen die jullie lief hebben. Als er ooit bij mij een tweede zwangerschap komt heb ik nu al met mijn man besproken dat sommige er niet meer bij betrokken worden als dat dat bij onze zoon was.

Aan de andere kant was je bij haar bevalling, dat was niet zomaar misschien dat je ondanks dat de kans groot is dat ze in de verdediging schiet jij het het waard vind om het gesprek aan te gaan? Zodat je tegen jezelf in ieder geval kan zeggen dat jij er alles aan gedaan hebt?

 

Ik zou met haar het gesprek aangaan, haar vragen wat er aan de hand is en aangeven dat jr dit jammer vind. Je hebt voor haar in je zwangerschap erg goed je best gedaan en vervolgens is het klaar en de vriendschap daarmee ook. Zoals anderen zeggen is het ook wel heel snel opgebouwd misschien, maar toch heb je ook wel wat bijzonders samen mee gemaakt.
Maar meis, vertrouw ook niet teveel op vriendschappen, mensen vallen altijd tegen. De verwachtingen vallen altijd tegen. Als je niks verwacht kan het je nog eens meevallen, maar de nieuwe maatschappij is toch meer ieder voor zich en met eigen belang ( oké miss een slecht beeld van vriendschappen maar mijn ervaring inmiddels wel geworden.)
Sterkte hopelijk kom je er met een gesprek uit, en anders zal man vast wel begrijpen dat dit voor jou niet een ideale situatie is, en dat hij wel met die man om kan gaan maar het voor jou wat betreft de vrouw wel klaar is.

 

Ja ik vind het ook heel snel. Maar dat zegt misschien iets over wat voor mensen het zijn? Als alles nieuw is is het leuk, totdat er weer wat anders op hun pad komt. Sommigen zijn zo. Bedoel, mensen die ze net hebben leren kennen als peetoom en peettante vragen???

Zou nog eenmaal een gesprek aangaan, voor je jarig bent. Houd het bij jezelf en geef concrete voorbeelden. Willen ze het niet inzien dan is het over en uit. Ga er dan geen energie meer insteken, zijn ze niet waard.

 

Dit is precies mijn gedachte.. klinkt haast wat borderline-achtig.. heel snel dikste vrienden en hop naar de volgende en nu zijn die weer peetoom/tante.

Zoiest heb ik nog nooit meegemaakt.

Ik zou ook het gesprek aan gaan, je kan er niets mee verliezen lijkt me.

 

Maar je man is er laatst nog geweest. Heeft hij toen wat aangegeven daar? Is er besproken om binnenkort eens bij elkaar langs te gaan? Ongetwijfeld hebben ze het over jou gehad daar, al was het maar dat ze vroegen hoe het met jou ging. Heeft ze na je mans bezoek zelf de telefoon gepakt en jou geappt oid? Zo niet, zou ik het laten gaan. Dan is er van haar kant sinds de laatste keer ook geen moeite meer gedaan.

 

Iedereen heeft wel nukken of vervelende eigenschappen al dan niet aangeleerd over de jaren. Dat wil niet meteen zeggen dat mensen borderline of autisme hebben.