Juist vanwege het feit dat het een intiem moment is. Vooral voor degene die een heel lichaam uit haar onderkantje perst op dat moment.
Ik heb niet alles heel goed gelezen, maar ik denk dat zwangerschapshaptonomie goed zou zijn voor jullie. Helemaal omdat jullie de ervaring hebben van een eerste bevalling. Tijdens de sessies wordt met name de partner 'getraind' in hoe hij jou het beste kan begeleiden tijdens de bevalling (onder andere). Dan heb je het gesprek vóóraf en wordt ook het hoe en waarom besproken, mét je partner. Is maar een sessie of 4/5, dus ook wel te overzien. Is absoluut geen pufles, je doet deze sessies alleen met je partner.
Klopt, maar je man krijgt ook zijn kind. Je moeder haar kleinkind en je schoonmoeder ook. Serieus? Jij krijgt het kind van jezelf? Ik stop met reageren hier. Ik hoop dat je een voorspoedige bevalling zult hebben, ts.
Ik ben degene die er een baby ter grootte van een watermeloen uit moet persen... Met alles erop en eraan (denk aan poepen tijdens uitdrijving) stinken, vruchtwater verlies etc. Oh yes dat ik meer recht van spreken heb dan mijn man! Wil niet zeggen dat ik geen rekening zal of hoef te houden met zijn wensen. Wat eerder benoemd is.. Man van ts heeft soort van de kans gehad om te 'aanschouwen' ipv te beleven en ervaren. Over zo een bijzondere gebeurtenis, jammer! Als bij voorbaat al gezegd is dat moeder zo goed kan ondersteunen, kan ik me voorstellen dat hij dan een stapje opzij doet. Zo zal ik ook reageren denk ik. Nu ben ik ook bevooroordeeld hoor. Ik wou niemand anders dan mijn man, verloskundige en kraamverzorgende. Zou niet in me opkomen om moeder (die sowieso niet!) of schoonmoeder erbij te laten zijn.
Als het gaat om wie er bij de bevalling aanwezig is enz vind ik dat idd ook niet. Als het gaan om locatie bevallen, manier van bevallen etc, tsja, dan vind ik wel wat ik dat beslis, maargoed dat zijn dingen waar je ook sowieso samen over praat etc. Wat wordt het enorm beladen zo. we vergeten allemaal even dat bevallen (naast dat het pijnlijk is en dat het moet) ook een prachtige gebeurtenis is. Jij en je man met wie je dit kindje hebt gemaakt ontmoeten jullie kleine voor het eerst. @TS: probeer je daarop te focussen. voorbeeldje. Hier heb ik bewust tijdens de eerste bevalling gezegd dat ik NIEMAND op de hoogte wilde houden. ook niet dat het begonnen was. En als ook iemand het maar in zijn hoofd haalde om naar het ziekenhuis te komen, nou dan kon die een enkeltje richting huis krijgen. Ik merkte tijdens de bevalling dat mijn man het toch wel een prettig idee zou vinden om onze ouders op de hoogte te brengen dat het begonnen was. Enkel een appje met dat het goed met ons gaat en dat we in het zh waren. Nouja, prima, dacht ik toen. Maar ik wilde geen bezoek in het ziekenhuis, ook niet dezelfde avond, ik wilde gewoon heel even samen zijn. Mijn zoontje is rond 16u geboren en rond 21u waren we thuis. Ik wilde echt dat iedereen pas de volgende dag (of de dag erna zou komen). Dat is ook gebeurd. Mijn moeder stond tóch wel de volgende ochtend op de stoep (ongevraagd dus) en dat kon ik niet weigeren natuurlijk, maar ik zei wel tegen haar dat ik liever had dat ze van te voren even belde. Had gewoon echt behoefte aan privacy even een dag. Ze bleef een kwartiertje en ging daarna ook weer en toen was het ook goed. Sowieso had ik in de kraamweek ook geen zin in een team aan mensen dat bleef hangen. Onze ouders, broers en zussen even (niet tegelijk) en de rest wacht maar lekker. Maar dat is echt heel persoonlijk. Ik kan me ook niet voorstellen dat mijn man het hier niet mee eens zou zijn geweest eigenlijk. Je bent toch een team en bespreekt dingen. Wil de een wat anders, dan zoek je een middenweg.
Jij bevalt toch? Jij ligt daar toch in je blootje, met je benen wijd, met veel pijn, met bloed, zwetend, mogelijk met ontlasting die mee komt, mogelijk medisch ingrijpen en noem nog wat ellende op die bij een bevalling komt kijken. Natuurlijk wil je daar alleen maar mensen bij waar je je 100% bij op je gemak voelt. Ik vind een bevalling helemaal geen mooi, intiem moment. Het is een zwaar, pijnlijk en bij vlagen gênant proces. Als de baby er is, dan is het mooi en intiem. Dat is het moment dat je zou kunnen zeggen dat je schoonmoeder dezelfde ‘rechten’ moet geven als je eigen moeder. Maar tijdens het bevallen? Ik denk dat weinig vrouwen daar een schoonmoeder bij willen.
Ik vond mijn spoedkeizersnede nou niet bepaald een intiem moment. En de tweede geplande ks ook niet. Met al die mensen in blauwe (of groene)pakken, twee keer bijna flauwvallen vanwege mijn extreem lage bloeddruk en een bloeding waardoor het voelde of er een olifant op mijn borst zat.
Ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien zeg ik dingen dubbel, maar ik wilde toch effe reageren Heb zelf ook een hele lieve moeder, ze is ook een soort vriendin van me, kom ook echt bijna elke dag bij haar. Maar geen denken aan dat ze bij me zou zijn met de bevalling. Waarom niet? Dat is iets van mn man en mij. Dat is zo intiem en iets van ons 2 en. En ik heb ook een nuchtere man, met een instelling van: laat maar komen hoe het komt. En eerlijk is eerlijk soms kan ik die nuchtere kijk op de dingen wel schieten, maar aan de andere kant heb ik die nuchtere kijk op de dingen wel nodig!! Omdat ik anders strand in angsten of dingen waar ik tegenop zie of heel lang over na blijf denken. Mijn man kijkt ook nuchter tegen de bevalling aan, gaat soms ook naar buiten om een sigarer te roken ofzo. Dat vind ik ook niet leuk, Maar ik weet dat hij op die manier zijn eigen spanning kan ontladen. Een vrouw steekt echt anders in elkaar dan een man. Pufcursus hebben we wel gedaan maar de partner avond moesten we met spoed naar het ziekenhuis voor ctg baby. Dus die hebben we gemist. Vond hij ook flauwekul. Moet er zelf persoonlijk niet aan denken dat hij mee zou puffen. Hij zit gewoon naast me en houdt mn hand vast. Dat is voor mij voldoende. En hij is enorm trots op de kinderen hoor, we hebben er 3 en de kids zijn ook heel gek op papa. Ondanks dat hij er nuchter in staat. Probeer je ook in je man te verplaatsen, de mijne moest er ook niet aan denken mijn moeder erbij te hebben. We doen veel dingen met mn moedrr erbij, maar dat niet. Dan zou hij zich echt 2e keus voelen Misschien zou mijn moeder mij wel beter kunnen steunen, maar ik zou het niet willen!! Dit is echt iets voor samen. Ik vind niet dat ik omdat ik beval de zeggenschap moet hebben wie er bij is. En alle 3 de bevallingen ben ik ondanks zijn nuchterheid goed doorgekomen. En bovendien is het belangrijk dat je een goede verloskundige of arts heb en die moet je door die bevalling zien te krijgen want daar zijn ze voor. Voor de bevalling zet mijn partner wel alles klaar, kraampakket en bed klaarmaken en kruiken enzo. Ik beval thuis. Wel praten we altijd na samen over de bevalling en ik krijg iers moois van hem. Maar van meepuffen e.d. moet hij echt niets hebben.. en mn moeder bij het bed zou hij me ook niet in dank afnemen
Er zitten wel wat grote verschillen in hoe jij erin staat en hoe ik erin sta. Jij wilt je moeder er niet bij, ik wel. Jij hebt 3 (thuis?) bevallingen gehad waar je zelf zegt goed door te zijn gekomen, ik 1 ingeleide ziekenhuis bevalling met minimaal 4 verschillende artsen en nog alle verschillende verpleegkundigen die bijna eindigde in mijn dochter haar dood. Ik heb dus niet 1 verloskundige waar ik op kan bouwen, moet steeds weer handje geven aan de volgende persoon die werkt. Ik heb angsten voor het ziekenhuis, mij alleen laten om te gaan roken in die omgeving (waarbij hij van het terrein af zal moeten vanwege rookverbod) waar ik bang ben is dus anders dan gewoon thuis en dat je man dan in de tuin staat. Ik vraag inderdaad meningen van mensen dus het is logisch dat men reageert o.b.v. eigen ervaring en referentiekader. Het verplaatsen in mijn schoenen is dan lastig denk ik. Ik heb hiervan in ieder geval geleerd dat ieder mens anders is en ik zal kiezen wat voor mij het beste is. Ik moet de bevalling in rust kunnen doorkomen omdat dat nu eenmaal beter is voor de bevalling en dus ook voor de baby. Bedankt voor je reactie
@Dalysa Is een doula bespreekbaar als je man echt je moeder er niet bij wil? Dan heeft je man iets meer vrijheid om wat te eten of even naar de wc en kan de doula je helpen focussen op het opvangen van de weeën en je kalmeren indien nodig.
Ik kan mij er zeker wel in gaan verdiepen. Als ik iemand zou treffen waar ik een klik mee zou hebben zou dat wel een optie kunnen zijn. Ik heb alleen voor nu geen idee wat dat precies inhoud en hoe je ervoor kan zorgen dat het niet voelt alsof er nog een extra onbekend gezicht aan mn bed zou staan. Er zullen al zoveel verschillende mensen bij zijn dat ik daar een beetje tegenop kijk. Voor nu heb ik in ieder geval het begrip van mijn man. Hij geeft aan te begrijpen dat het belangrijk is dat ik mij goed en veilig voel bij de bevalling en dat alle emoties erover ook later kunnen. Hij geeft aan dat het voor hem sowieso een speciaal moment zal zijn, of mn moeder er nu bij is of niet. Hij wil dat ik mij goed voel, ik moet het uiteindelijk doen en doorstaan.
Ik vind opmerkingen als 'de barende beslist' altijd zo vreselijk haha Het is toch ook zijn kind?! Ik zou het nog even laten rusten en dan er later nog eens op terug komen. Mocht hij het echt niet willen, zou ik dat respecteren. Misschien kun je tot een compromis komen dat je moeder wat meer op de achtergrond blijft of na de bevalling weer naar huis gaat zodat jullie samen zijn.
Nou sorry hoor, maar als mijn man het echt niet fijn zou vinden dat mijn moeder erbij zou zijn, zou ik het niet doen. Dit kind is van jullie samen. Niet van moeder en dochter. Ik zou het verdrietig vinden mocht mijn man zijn gevoelens niet kunnen uiten als mijn moeder erbij zou zijn.
Ik kan mij de houding van jouw man heel goed voorstellen. Hij wordt aangetast in zijn mannelijkheid. Omdat hij zijn eigen vrouw niet kan en mag ondersteunen op een zeer belangrijk moment. En omdat hij datzelfde moment moet delen met een ander. Waarschijnlijk voelt hij zich een 3e wiel aan de wagen. Omdat hij weet dat jouw moeder het beter kan. Daarbij kan ik mij voorstellen dat je als trotse vader alles zelf wilt doen met je baby zonder die af te moeten stáán aan oma. Daarbij komt dat zijn eigen moeder niet belangrijk genoeg is bevonden. Zorg dat je duidelijke afspraken maakt. Tijdens de bevalling moet je man exact doen wat jij zegt. Zonder discussie of vragen (niet het moment voor). Dus absoluut niet jou alleen laten. Eten kan prima op de kamer. Desnoods neemt hij wat mee. Roken doet hij maar een paar uur niet. En naar de wc gaan kan ook daar (vanzelfsprekend gaat hij niet naar huis!) Geef ook aan wat hij wel of niet moet doen (je kunt hem niet verplichten om te kijken, wel om niet mee te puffen). Je moeder mag heel belangrijk zijn. Maar jij bent geen klein meisje meer. Maar een volwassen vrouw. Tijd om om te leren gaan met je angsten.
Ik lees dit echt met verbazing. Sorry hoor, maar je krijgt toch een kind met je man? Wat ik me afvraag; zit je nu ook heel de tijd met je andere kind bij je moeder? En wat vind je moeder ervan dat jij dit zo wil? Stimuleert ze je om dit samen met je man te doen of wil zij er juist ook graag bij zijn? Waarom ga je er niet in mee wat je man wil? Je bent toch een volwassen vrouw? Je kunt je moeder er echt wel bij betrekken maar dit komt op mij een beetje kinderlijk over. Kom op zeg. Je bent zo moeder van 2 kinderen; niet zelf een klein kind.