@Nochti wat een ruksituatie. Natuurlijk ben je boos, verdrietig en door het dolle heen. Je hebt gewoon een keuken nodig, punt. Je hebt er dik geld voor betaald en het zou er op tijd staan. En je zit straks met een kersverse baby, kraamzorg en alles, soort van te kamperen in je eigen huis. Niet leuk.
Ja maar als jij veel pijn in je lijf ervaart kan dat ook weeën opwekken en dat wil je liever niet voor de 38 weken. Wel heel eenvoudig van haar gesteld dus. Balen dat je het nu toch moet aanpakken. Kun je wel slapen met die ontsteking? Kan me voorstellen dat dat je ongemak geeft snachts.
Ik rijd al een tijdje niet meer. Mijn man brengt en haalt onze zoon van de opvang (deed hij voor mijn zwangerschap ook al doordat ik vanwege de reistijd voor mijn werk vroeg de deur uit moet en pas laat weer thuis ben). De reden dat ik nu helemaal niet meer rijd is dat mijn man en ik best wel wat schelen qua lengte (mijn man is 1,5 kop groter dan ik) en hij zet de autostoel dan ook steeds helemaal naar achteren. Maar het bukken om de stoel weer goed voor mij te zetten lukt mij niet zo goed meer (is eigenlijk fysiek niet meer mogelijk met mijn buik, en zorgt ook voor buikkrampen en sterretjes zien). Mijn man heeft wel geprobeerd de stoel voor mij goed te zetten, maar dat is best lastig. Zeker nu de stoel steeds iets verder naar achteren moet vanwege mijn buik
Ja, dat is t enige hier waar ik echt altijd fe auto voor pak. We wonen echt buitenaf t dorp dus geen winkels in de buurt. Gelukkig heeft mijn man sinds vorige week een auto voor t werk die we ook privé gaan rijden dus kan hij mooi wat meenemen. De oudste vind t ook nog supercool om op de fiets een boodschap te gaan doen. De wekelijkse boodschappen worden al n tijdje thuisbezorgd
Hier worden de wekelijkse boodschappen ook al twee jaar thuisbezorgd. Eigenlijk sinds ik een nekhernia kreeg en man teveel werkte om t te kunnen doen. Denk idd dat ik ff voor de rest vd tijd voor contant geld ga in huis ga zorgen (ben een alles-pinnen mens) en dochter af en toe ook even lief aankijk.
Oh ben vanmiddag nog de auto in gesprongen om boodschappen te doen. Zou eigenlijk alleen vers brood halen, maar moesten eigenlijk meer en dat zouden we morgen doen. 1x per week samen de grote boodschappen. Heb ik dus nu alleen gedaan. Wel mijn man de auto uit laten sjouwen heb het er alleen ingezet. Heb ook een kamer gereserveerd bij een vriendin voor volgende week als ze jarig is. Moet dan 5 kwartier tot 1,5 uur rijden. Ga dan niet op 1 dag heen en weer, maar blijf dan een nachtje slapen.
Ach misschien durf ik morgen gewoon weer de auto in te stappen, en is t nu gewoon de schrik van die voorweeën precies op een plek waar ik voorlopig nog ff niet stil kon gaan staan.
In die situatie had ik waarschijnlijk ook niet meer gereden nee. Denk dat bij de hendel van de stoel kunnen ook hier niet meer te doen is. Ik heb aan de zijkant al een hendeltje zodat de kofferbak ontgrendelt. En die kost me al meer moeite. Maar lukt me nog omdat het meer zijwaarts leunen is. Hoewel vriend en ik even lang zijn ongeveer (hij +- 5 cm langer), was ook hier de stoel een probleem geweest waarschijnlijk. Ik zit nog redelijk dicht op het stuur. Ivm knieklachten. Als ik "normaal" ga zitten, krijg ik last van mijn knie. Terwijl als ik dichterbij zit, ik nergens last van heb. Heb hem wel eens gevraagd om te gaan zitten om de rem in te trappen bijvoorbeeld. Als ik twijfelde of mijn remlicht het nog deed. Maar dan zie je hem er echt tussen vouwen. Dus als hij zijn rijbewijs gehad zou hebben, zou hij denk ik wel verder naar achter zitten.
Als ik zo iets mee zou maken zou ik denk ook anders reageren hoor. Heb alleen het idee dat we haar met 42 weken moeten halen namelijk duurt allemaal nog wel even. Sta er ‘nog’ niet bij stil dat ik tegen het einde loop zeg maar.
Ik rijd nu nog.. weet niet of dat zo verstandig is. Maar kan echt geen lange afstanden meer lopend doen en of boodschappen.
Vandaag nog een eindje gereden naar een vriendin een half uur hier vandaan, gaat nog prima maar ik ben dan ook 'pas' 33 weken Als je het niet meer vertrouwd en echt niet meer hoeft zou ik 't ook niet meer doen..
Spannend! Dus met week 38 begint het avontuur ook voor jou? Oeh sterrenkijker, kan hij nog uhm bijgedraaid worden? Fijn van die strippogingen! Zou mooi zijn als ze wat uithalen. Voor jou gaat het ook snel beginnen! Ja ook zwangerschapsdiabetes. Is misschien maar goed ook dat de kleine met 38 weken gehaald wordt. Ik heb mijn waardes met moeite redelijk kunnen houden, maar nu gaat het alle kanten op. Vooral mijn nuchtere waardes lopen nu hard op, overdag ga ik steeds koolhydraatarmer en vetrijker eten om niet al te gekke waardes te krijgen
Wow dat overkwam mij dus ook! Serieus. Ik moest weer als een gek op zoek naar alles, overal achteraan bellen en regelen, omdat het op werk gewoon niet geregeld was. In 2018 was het zo dat je een zwangerschapsverklaring kon aanleveren en op het werk werd alles verder geregeld. 2019 is alles veranderd. Maar ik was echt ruim op tijd, begin november 2018. Ik heb het dan wel net op tijd voor elkaar gekregen, maar excuses of iets, ho maar. Ze moeten hoogzwangere vrouwen niet zo tergen.
Ik vind de harde buiken nou echt vervelend worden haha! De baby trapt nu ook minder, zal hij zich ook aan het voorbereiden zijn? Ahah i hope soooo ❤
Nou ik dacht alles gelezen te hebben, maar ik mis echt de helft van de berichten en heb hier serieus 5 uur over gedaan om alles te lezen en nog ben ik de helft vergeten. Wat bezielt me, om 1 uur snachts Maar ik wil toch nog reageren anders kan ik gewoon niet slapen, krijg ik nog nachtmerries over wat ik niet heb gezegd en morgen zijn er vast weer 300 nieuwe berichtjes maar auto rijden, ik moet soms wel, geen idee hoe we bepaalde situaties anders oplossen. Ik moet misschien zelfs na het plaatsen van de ballon zelf achter het stuur, we proberen daar nog een oplossing voor te vinden, maar ja... Even aanzien hoe of dat gaat. Ik wil er wel bij zeggen dat ik erg rustig woon en dat het dan laat in de avond is. Het in en uit de auto stappen vind ik het ergste, ik doe daar zo lang over hé. Boodschappen doe ik echt eens per week a 2 weken. Zondag nog een keer en daarna stuur ik mijn man maar op pad als er wat nodig is. Geboortekaartje vind ik ook zo'n verplichting, mensen verwachten het, het kost klauwen vol geld en het is zo afgezaagd. Maar wat we ook doen is en filmpje maken, daarop maken we de naam bekend en die sturen we rond op het moment dat mensen weten dat de kleine is geboren. Ons dochtertje mag dan in dat filmpje zijn naam voor het eerst vertellen. Ik wilde ook iets ludieks doen, en dit zien mensen vast niet aankomen. We sturen niet iedereen een geboortekaartje trouwens, dan wordt het wel erg veel van het goede. En ik heb een kaartje bij de hema ontworpen. Lekker simpel, ik was op zoek naar perfect en kon gewoon niets vinden waar we beide enthousiast over waren ofzo. Gedichtje geschreven, straks een foto maken bij de eerste ontmoeting en die er lichtgedrukt in en klaar. Ik heb gelezen dat een paar dames het echt zwaar hebben. Dat de zwangerschap ook betekent dat veel niet kan nu, dat jullie veel missen van de andere Kids, lichamelijk niet lekker zitten etc. Eenn dikke knuffel voor jullie! Ik hoop dat jullie kleintjes snel gezond geboren mogen worden, en dat jullie dan goed mogen herstellen en er weer ruimte komt voor die leuke dingen die we als moeder zo graag met de Kids doen. Oh en tijdverdrijf met kinderen wanneer je niet zo mobiel bent... Hier is koekjes bakken een echte hit, ik maak een hele lading deeg en vries het in porties in. En erna in de week ontdooi ik een portie en laat ik mijn dochter lekker kliederen en bakken we haar mooie creaties af. Ik lig ook delen van de dag op de bank omdat ik even niet anders kan, dan pak ik er maskertjes bij of nagellak oid, zet ik iets op Netflix aan en gaan we tutten. Knutselen, lekker buiten laten spelen, helpen in het huishouden (centjes verdienen), en van de supermarktuitjes maak ik een klein feestje. Ballorig, tenten maken, samen een cadeautje voor de kleine uitzoeken, mini-cursus grote broer of zus, verhaaltjes verzinnen en verkleden, kind uitbesteden... Het is even niet anders, maar ik probeer maar de mogelijkheden en niet de beperkingen te zien.