Ik heb echt niet alles verteld aan mijn man! Zijn veel dingen die ik heb uitgespookt toen ik jong was. En waar ik echt niet altijd trots op ben, heb geen zin om daar nog over te praten of dat hij gaat twijfelen aan ons door wat ik vroeger heb gedaan. Sommige dingen houd ik dus lekker voor mezelf. En ik weet zeker dat hij ook dingen heeft die hij niet tegen mij verteld. En dat vind ik dan ook prima.
Mijn partner en ik weten alles van elkaar. Ik zou niet weten waarom je niet over alles open en eerlijk kunt zijn. Ik heb zelf geen verleden van vele vriendjes, one night stands etc etc en ik vind het heel fijn dat dat bij mijn partner ook niet zo is en ik dus wel degelijk zijn geschiedenis weet wat dat betreft. Er zijn meerdere geheimen die ik van mijn partner weet en hij van mij. Dingen die niemand anders weet en ook nooit te weten komt.
Ik lees het bij meerderen maar pik jou er even uit. Ik denk dus bij die vage berichten idd aan een misdaad Maar je geeft al aan dat dat het niet is? Wat is dan zo erg dat je dat niet wil vertellen?
Haha nee hoor gewoon kattenkwaad in mijn puberteit waar ik niet al te trots op ben en er ook de meerwaarde niet van zie om dit te delen ,het voegt ook niks toe en is al een eeuwigheid geleden. .
Ik ben al vanaf mijn 15de bij mijn man. Heb daarvoor wel vervelende dingen meegemaakt. Die weet hij. Dat waren geen dingen die ik gedaan heb, maar dingen die ik meegemaakt heb wat een ander (bij mij) deed. Verder heb ik nog nooit iets in mijn leven gedaan waar ik niet over kan praten. Nooit gekke dingen gedaan tijdens uit gaan, nooit dronken geweest, nooit vreemd gegaan, nooit gestolen, nooit drugs gebruikt. Dus zou niet weten wat ik dan niet zou kunnen vertellen
Nee ik snap ook wel dat je het hier niet openbaar deelt als je man er niet van weet, maar ik kan mij er geen voorstelling van maken wat zoiets dan geweest moet zijn?
Zeker geen heftige dingen of waar ik andere mee pijn heb gedaan maar gewoon stomme dingen, echte naïeve puberdingen.
Als je je vroeger stelselmatig hebt laten uitwonen of zo, hoef je dat toch niet aan je vriend te vertellen? Zal hij leuk vinden
Hij zal het niet leuk vinden. Maar een relatie is wat mij betreft volledig gebouwd op vertrouwen en dat soort dingen vind ik dus wel belangrijk om te melden.
Ik heb niet de gewoonte te liegen maar ik denk ook niet dat ik mijn wederhelft alles over mijn verleden heb verteld. Moest er ooit om 1 of andere reden iets zijn dat belangrijk is of wordt in een bepaalde context, zal ik hem dat dan wel vertellen als hij het nog niet weet. Zaken van 20j geleden (of langer) hebben wat mij betreft geen plaats meer in het heden.
Ik was niet zo heel erg braaf zeg maar. Ik heb wat nachten doorgebracht op het politiebureau na voetbalrellen of vechtpartijen. En ik heb best wat mannen versleten om het maar zo te zeggen.
Maar die nachten op het politiebureau bv, waarom zou je dat niet willen/durven vertellen? Waar ben je bang voor? Iemand ziet jou nu toch hoe je nu bent en volgens mij is dat dik in orde Het aantal versleten mannen: tja ik snap wat je daarin tegenhoudt, maar eerlijk duurt dan toch het langst bij mij.
Mijn man weet alles en ik was geen brave. Maar dat is hij zeker ook niet geweest plus 20 jaar extra ervaring die hij heeft. Wij lachen alleen maar om al die foute verhalen. Hij mag alles weten en andersom ook, hoort volgens mij in een relatie. Hij weet na al die jaren al mijn mankementen wel hoor
Ik praat te veel en mijn man weet echt héél veel, ook de dingen waar ik niet trots op ben en dit is een hoop. Maar ik moet ook zeggen dat het hier een natuurlijk verloop heeft gehad en ik me nooit gedwongen heb gevoeld om mijn verleden uit te leggen, me te verklaren of iets te moeten zeggen. Mijn man was nieuwsgierig, vroeg dingen en ik vertelde gaandeweg wat.
Mijn man en ik zijn heel open over elkaar. Weten eigenlijk alles wel van elkaar. Wat betreft exen, scharrels en wat ons bezig hield toen we jonger waren.